Dismissed.

27 Comments Published by the ibt on Thursday, November 29, 2007 at 12:12 PM.

Λοιπόν είναι 09:31. Τα blinds μου είναι κλειστά και έχω αναμμένα φώτα. Έξω φαντάζομαι έχει ξημερώσει αλλά δεν παίρνω και όρκο, στην Αγγλία ποτέ δεν ξέρεις. Φυσικά και δεν έχω κλείσει μάτι πάλι, όλο το βράδυ δούλευα το Client Brief - κατάρα της Microsoft. Τώρα είναι πολύ αργά για να κοιμηθώ αφού σε μία ώρα έχω turorial με τον τοιούτορ μου. Crap.

Το ίδιο ευχάριστα αναμένονται να κυλήσουν και τα επόμενα 17 εικοσιτετράωρα: Με πρησμένα μάτια, άυπνες νύχτες και word count. Γιατί όπως κάθε Νοέμβριο, αμέσως μετά τα Χριστουγεννιάτικα φώτα, περνάμε στα Πανεπιστημιακά σκούρα. Τα οποία φέτος θα είναι πολύ σκούρα, έως μαύρα. Παρακαλώ σημειώσατε:
-5.500 λέξεις (3 essays)
-3 Presentations (τα 2 εκ των οποίων την ίδια μέρα)
-και 1 βιβλίο με sketches (παρεμπιπτόντως, το μόνο sketch που ξέρω είναι το bar στο Mayfair) που θα είναι το μόνο που δε θα προλάβω να δώσω και εξαιτίας του θα με διώξουν από το Πανεπιστήμιο. :-p

Οπότε, αγαπητοί αναγνώσται, για 17 μέρες παίρνετε άδεια! Πηγαίνετε για σκι στις Ελβετικές Άλπεις, για μπάνια στον Άγιο Μαυρίκιο, για να φτιάξετε φυτολόγιο στα Ζωνιανά. Θα τα πούμε άμα τη επιστροφή μου και με την προϋπόθεση ότι ο αστιγματισμός μου δε θα έχει ξεπεράσει τους 500 βαθμούς.

ΕΠΙΣΗΣ: Εχθές το βράδυ μίλησα με το Πίρι, το οποίο μου είπε ότι το παρόν blog παρουσιάσθη σε δίαυλο της Ελληνικής τεβέ. Αν υπάρχει άνθρωπος που το είδε, ας επιβεβαιώσει παρακαλώ την εγκυρότητα της είδησης και ας αναπτύξει με μικροβιολογικά αναλυτικές λεπτομέρειες τι ακριβώς ειπώθηκε, γιατί του Πιργιού του τα βγάζεις με το τσιγκέλι. Μερσί.

Κουλούγεννα στο Λονδίνο.

29 Comments Published by the ibt on Tuesday, November 27, 2007 at 10:45 AM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2137/2068451710_24b51a353f.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Άγιος Βασίλης, έλατα, κόκκινο, χρυσό, κάλτσες, χιόνι, τζάκι, γαλοπούλα, δώρα, φιόγκοι, φωτάκια, τάρανδοι, Δεκέμβριος. Αυτά είναι μερικά από τα γνωρίσματα των Χριστουγέννων στον πλανήτη γη. Στον πλανήτη Βρετανία όμως και ειδικά στον κρατήρα που ονομάζεται Λονδίνο, τα Χριστούγεννα έχουν διαφοροποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που πλέον αποτελούν ξεχωριστή γιορτή. Το όνομα αυτής, Κουλούγεννα.

Τα Κουλούγεννα είναι η κατανυκτική περίοδος από τις αρχές Οκτωβρίου μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου κατά την οποία υμνείται η γέννηση του κουλού, γιορτάζεται ο θάνατος του καλού γούστου και ξορκίζεται το κακό μέσα από τελετές εξευτελιστικού shopping.

Το πρώτο άρωμα Κουλουγέννων, βγαίνει από κάθε λογής εστιατόριο, καφέ και κεμπαμπτζίδικο της πόλης το οποίο από τις αρχές του Οκτώβρη σε παροτρύνει με διαφημίσεις, ταμπέλες και φυλλάδια να κλείσεις εγκαίρως το Χριστουγεννιάτικο ντίνερ σου. Ως θιασώτης των Χριστουγέννων και ουχί της βρετανικής παραλλαγής τους αναρωτιέμαι: Πόσο κουλό και συνάμα πόσο sad είναι να κάνεις Χριστούγεννα σε ένα cafe ή ένα εστιατόριο; Πόσο πιο πολύ μπορείς να ακυρώσεις το μήνυμα και το συναίσθημα μιας τόσο ζεστής γιορτής τρώγοντας έξω όπως κάνεις τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου;

Ο δρόμος προς τα Κουλούγεννα συνεχίζεται με το στολισμό των πιο εμπορικών δρόμων του Λονδίνου στις αρχές του Νοεμβρίου. Στην προσπάθειά τους να πρωτοτυπήσουν, και γνωρίζοντας πως τα προηγούμενα 2000+ χρόνια έχουν γίνει σχεδόν τα πάντα, οι Λονδρέζοι επινοούν κάθε χρόνο νέα κουλουγεννιάτικα μοτίβα με γνώμονα τον διαχωρισμό τους από τα universal Χριστούγεννα. Το κόκκινο γίνεται μωβ, ο Αη Βασίλης (όπου εμφανίζεται) φοράει δερμάτινα, αντί για φωτάκια κρεμάνε παγιέτες και η γαλοπούλα έχει curry. Και για να μη μιλάμε στον αέρα, ορίστε οι φετινοί κουλουγεννιάτικοι στολισμοί:


The image “http://farm3.static.flickr.com/2073/2067655793_6976d54ae6.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.
Regent Street: Η Βασίλισσα.
Από τη γέννηση του Χριστού ο πιο γνωστός δρόμος του Λονδίνου ήταν στολισμένος με τα ίδια μπλε φωτάκια. Η μόνη αλλαγή κάθε χρονιά ήταν οι κολλημένοι -πάνω στις γιρλάντες- ήρωες του εκάστοτε hit της Pixar ή της Dreamworks. Κάποιος Άγιος άνθρωπος πληροφόρησε τον Mayor of London πως μέχρι και η Βανδή γύρισε βίντεο κλιπ μπροστά στα εν λόγω φωτάκια κι έτσι φέτος ήρθε επιτέλους η μεγάλη αλλαγή!
The image “http://farm3.static.flickr.com/2319/2067655211_185318f931.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Η Weiden + Kennedy σχεδίασε, η UVA δημιούργησε και η NOKIA πλήρωσε. Το όνομα του installation "Unity", απόλυτα ενσωματωμένο στο κουλουγεννιάτικο πνεύμα, με παραδοσιακά κουλουγεννιάτικα χρώματα (μωβ, ροζ, γαλάζιο, πράσινο) τα οποία αλλάζουν με βάση τις αλλαγές του ανέμου και της θερμοκρασίας. Από τις 14 Δεκεμβρίου θα είναι μάλιστα και interactive αφού οποιοσδήποτε θα μπορεί να τα αναβοσβήνει από τις οθόνες του NOKIA Store και να γίνει ο Άρχοντας των Κουλουγέννων!
The image “http://farm3.static.flickr.com/2048/2068450350_79adbfcaa6.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.
Μπορεί να μην είναι καθόλου Χριστουγεννιάτικα και να φαίνονται λίγο φτωχά αλλά δεν είναι καθόλου άσχημα. Μου θυμίζουν τα πεπόνια με τα καρφωμένα κεφτεδάκια των παιδικών μου πάρτι.


The image “http://farm3.static.flickr.com/2003/2068447680_6ceb2cebca.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Carnaby Street: Η εναλλακτική
Τρελό καρναβάλι! Ξέφρενη αποκριά! Η Πάτρα βλέπει τη φετινή Carnaby και κλαίει από ντροπή και ταπείνωση. Εκτυφλωτικά χρώματα, αντανακλάσεις, και καρναβαλικό fun κατακλύζουν αυτά τα Κουλούγεννα το διάσημο δρόμο και τα γύρω στενά. Τις τεράστιες χάρτινες αλυσίδες που κάνουν το Φλωρινιώτη να μοιάζει Bauhaus, σχεδίασε η James Glancy Design με τη δικαιολογία ότι είναι "environmentally friendly". Η εξοικονόμηση ενέργειας είναι φυσικά πίπα διότι για να φωτιστούν τα αλουμινόχαρτα, χρειάζονται πολλοί προβολείς σε όλο το μήκος της οδού.
The image “http://farm3.static.flickr.com/2192/2067653967_e04af2faaa.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Η άποψή μου είναι πως οι περσινοί γλόμποι ήταν πιο έξυπνοι, πολύ πιο καλαίσθητοι και λιγότερο κουλουγεννιάτικοι.


The image “http://farm3.static.flickr.com/2174/2067656487_45b6dde21f.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Bond Street: Η glamorous.
Η Bond Street, ο δρόμος με τα ακριβότερα καταστήματα του κέντρου είναι ίσως το τελευταίο οχυρό που αντιστέκεται στα Κουλούγεννα. Ο στολισμός της φέτος έχει σύνθημα "Hark the Herald Angels sign, glory to Alexander McQueen." Τεράστιοι, φωτεινοί άγγελοι απλώνουν τα φτερά τους (ή τις καραμούζες τους) και σε υποδέχονται στον κουλουγεννιάτικο παράδεισο του shopping.


http://farm3.static.flickr.com/2106/2067654853_802b2eb5b5.jpg?v=0
Govent Garden: Το καλλιτεχνικό.
Κρύο, μπούζι. Ψυχρά χρώματα, μπλε και μωβ σε συνδυασμό με παγωμένο λευκό και κρυστάλλους κάνουν την αγορά του Covent Garden, κρεαταγορά με κατεψυγμένα και τενόρους. Φυσικά κι εδώ ούτε λόγος για κόκκινο και Αη Βασίλη. Το μόνο που θα σώσει την κατάσταση είναι το Carousel το οποίο ελπίζω να στήσουν και φέτος και να μην απαγορευτεί λόγω Κουλουγέννων.


The image “http://farm3.static.flickr.com/2161/2067655979_fe1a98f175.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Oxford Street: Η γυφτομάνα.
Ένας από τους πιο κουραστικούς, πνιγμένους στον κόσμο και τα κακόγουστα καταστήματα δρόμους δε θα μπορούσε παρά να έχει ανάλογη διακόσμηση. Το βασικό theme είναι "το μαγικό Γυφτοδρόμιο του Αη-Μπίλη" και από κει και πέρα ο καθένας στολίζει όπως θέλει. Λαμπάκια, neon, πολυέλαιοι, πολύ πλαστικό και ακόμη περισσότερο nonsense. Το πανηγύρι συνήθως σώζουν ο Marks και ο Spencer ή ο κύριος Σέλφριτζης που κάνουν πιο εντυπωσιακούς στολισμούς.

Όταν πλέον όλοι οι εμπορικοί (και μόνο) δρόμοι έχουν στολιστεί κουλουγεννιάτικα, οι πιστοί ξεχύνονται στους δρόμους για τα κουλουγεννιάτικα ψώνια. Κάρτες, δώρα, ρούχα για το κουλουγεννιάτικο ρεβεγιόν και ready meals για το κουλουγεννιάτικο τραπέζι. Ταξιδιωτική οδηγία: Τις μέρες του αχαλίνωτου shopping καλό θα ήταν να αποφύγετε το κέντρο του Λονδίνου γιατί θα ποδοπατηθείτε από τις ξωτικές γκόμενες του Άη-Βασίλη οι οποίες πρέπει να αγοράσουν ρούχα για όλο τον πλανήτη. Την παραμονή δε, μη διανοηθείτε να κυκλοφορήσετε γενικώς διότι θα ζήσετε το Nightmare before Couloumass.

Ανήμερα Κουλούγεννα όμως το Λονδίνο είναι μαγικό! Δεν κυκλοφορεί ψυχή, το μετρό είναι κλειστό και στα πεζοδρόμια παίζεις ποδόσφαιρο. Καμία γιορτή, κανένα πάρτι, πουθενά. Αν διψάσεις ή πεινάσεις βέβαια την έχεις κάτσει. Το μόνο μέρος που μπορείς να φας,να πιεις και να μιλήσεις είναι το Burger King στο Piccadilly Circus που το κρατάνε αποκλειστικά μουσουλμάνοι. Η μέρα των Κουλουγέννων είναι ουσιαστικά μια μέρα ξεκούρασης για τους πιστούς οι οποίοι θα πρέπει να φάνε καλά και να κοιμηθούν νωρίς γιατί την επομένη θα πρέπει να επιστρέψουν από το πρωί στο θεάρεστο έργο της κατανάλωσης. Οι πιο πιστοί μάλιστα θα απαρνηθούν τη ζεστασιά του σπιτιού και θα κοιμηθούν σε sleeping bag έξω από το Harrod's.

Η επόμενη μέρα των Κουλουγέννων ονομάζεται Boxing Day και είναι η μέρα που τελειώνουν τα Κουλούγεννα και ξεκινούν οι χειμερινές εκπτώσεις. Το όνομά της μέρας αυτής περιγράφει ακριβώς το ξύλο που παίζεται στα μεγάλα πολυκαταστήματα από τους αφηνιασμένους πιστούς για ένα κομμάτι υφάσματος. Ταξιδιωτική οδηγία: Αν πάρεις μετρό θα πνιγείς, αν πάρεις αυτοκίνητο/λεωφορείο δε θα φτάσεις ποτέ και αν περπατήσεις θα ποδοπατηθείς. Αν δε θες να ψωνίσεις, μη βγεις. Αν θες να αγοράσεις προετοιμάσου για περισσότερο queuing παρά shopping. Η έναρξη των εκπτώσεων σηματοδοτεί φυσικά το τέλος της κουλουγεννιάτικης περιόδου αφού όλα ξεστολίζονται, σβήνουν και ξεπουλιούνται με έκπτωση 50%.

Καλά Κουλούγεννα σε όλους!


I'm With Stupid.

26 Comments Published by the ibt on Wednesday, November 21, 2007 at 11:11 AM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2389/2052391060_7f233b7f45.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Αυτό ήταν. Ο IBLOGLIVEΟΙΣΤΡΟΣ που με είχε πιάσει το τελευταίο διάστημα, έκανε τον κύκλο του και τελείωσε ξαφνικά, αφήνοντάς με αγκαλιά με ένα μεγάλο blogger's block.

Επειδή λοιπόν στέρεψα από έμπνευση, εμπειρίες και νέα κι επειδή οι σοκολάτες του προηγούμενου post θα λήξουν (στην πραγματικότητα έχουν ήδη φαγωθεί) ανεβάζω μια φωτογραφία που βγάλαμε το Σαββατοκύριακο με τον Νίκο στο campus του Queen Mary στο Λονδίνο για να την καμαρώνετε μέχρι να επιστρέψω (σε κάνα-δύο χρόνια).

Για όσους δεν ξέρουν, ο Νίκος είναι νομική ιδιοφυΐα και φέτος τιμά το QMUL με τη φοίτησή του σε αυτό. (Πόσα δωρεάν διαζύγια μου βγάζεις μετά από αυτό το σχόλιο;)

Ευχαριστώ.

29 Comments Published by the ibt on Friday, November 16, 2007 at 9:11 AM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2331/2036404685_8813a1770d.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.
Είναι κυριολεκτικά το πιο γλυκό πακέτο που έχω λάβει ποτέ!

Αρχικά δεν ήθελα να φάω καμία, ήθελα να το κρατήσω έτσι στολισμένο. Φυσικά δεν άντεξα και ξεκίνησα από τις ΙΟΝ. Τις εκ Βελγίου τις κρατάω για το τέλος αλλά ανυπομονώ ήδη!

Σε ευχαριστώ πολύ! Να περιμένεις την ανταπόδοση σύντομα στην πόρτα σου.

Alienlover μου στέλνει τις απαραίτητες προμήθειες για τις κρύες μέρες. Η θερμοκρασία στο Farnham αυτή τη στιγμή είναι -5°C. Πάνω στην ώρα!)

Τα τραίνα που φύγαν. /Οι σταθμοί που έμειναν.

24 Comments Published by the ibt on Wednesday, November 14, 2007 at 7:29 PM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2358/2019704411_21a60b97dc.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Από σήμερα, το κίτρινο αστέρι του Eurostar δε θα φωτίζει το σταθμό του Waterloo. Το αστέρι που του έδινε λίγο πιο ευρωπαϊκό αέρα από ότι επιτρέπεται σε αυτή τη χώρα, μετακόμισε λίγα μίλια βορειότερα, στον επιβλητικό σταθμό St Pancras (χαϊδευτικά Άγιος Πάγκρεας). Μπορεί να ακούγεται μελό, αλλά ίσως μου λείψει αυτό το μικρό κομμάτι Ευρώπης από το Waterloo: Οι ανακοινώσεις στα γαλλικά, οι βαλίτσες, τα καπέλα από τη Disneyland, οι λέξη Βρυξέλλες στον πίνακα αναχωρήσεων. Γιατί κάθε φορά που ταξίδευα από το Waterloo, στεκόμουν λίγο πάνω από τις πλατφόρμες του Eurostar και σκεφτόμουν την απέναντι πλευρά.

Από σήμερα το Waterloo έχασε το balance μεταξύ γιάπη και ταξιδιώτη, χρωματιστής βαλίτσας και μαύρου χαρτοφύλακα, χαμόγελου και μίζερου κοστουμιού, ενθουσιασμού και κουρασμένου 8ώρου. Ένα κομμάτι της ευρωπαϊκής του αίσθησης όμως, θα μείνει πάντα ζωντανό χάρη στο όνομά του.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2049/2019705023_7a0abcde03.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

*Το Waterlloo είναι ο σταθμός που συνδέει καθημερινά χιλιάδες commuters του αγγλικού Νότου με το Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένου και με εμού που δεν είμαι commuter.
**Στη φωτογραφία, o Matt την ώρα που περιμένουμε το τραίνο για Παρίσι.

Γκρηκ ΙΙ.

28 Comments Published by the ibt on at 8:32 AM.


Ξημερώματα Σαββάτου. Ταξί από το ανατολικό Λονδίνο προς Edware Road (από ένα γενέθλιο πάρτι, σε δεύτερο). Ο οδηγός μας καταλαβαίνει και ανοίγοντας το ραδιόφωνο, μας προσφέρει μια once-in-a-lifetime εμπειρία: Βόλτα ανάμεσα στους φωτεινούς ουρανοξύστες του City υπό τους ήχους χασαποσέρβικου! ΛΟΛ.

Δίδαγμα: Η ποιότητα του ταξιτζίδικου μπουζουκιού είναι ανάλογη της ταρίφας. Στην Αθήνα πληρώνεις €5 για Χριστοδουλόπουλο, στο Λονδίνο £50 για Μητροπάνο. Fair enough.

Schnitzel on Roses.

6 Comments Published by the ibt on Tuesday, November 13, 2007 at 3:57 AM.



Χριστούγεννα έρχονται, σίγουρα θα πέσετε πάνω στους Von Trapp. Αν βαρεθήκατε τόσα χρόνια την κλασσική βερσιόν του Favorite Things, ώρα να απολαύσετε (με προσοχή) αυτή των Negativland και να γελάσετε μέχρι δακρύων.


Comments.

Ένας χρόνος και κάτι μήνες.

31 Comments Published by the ibt on Thursday, November 08, 2007 at 7:01 PM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2374/1920016755_4c0176aa63.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Παρασκευή, στο τραίνο προς Λονδίνο το iPod μου σβήνει από μπαταρία. Εκνευρισμένος, βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά μου, τα τυλίγω γύρω από το iPod και το βάζω στην τσέπη. Χωρίς μουσική, οι σκέψεις μου είναι πάντα πιο στεγνές και αφιλτράριστες.

Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω δει αυτό το ποτάμι το διάστημα που βρίσκομαι εδώ. Και σε πόσα διαφορετικά χρώματα και παραλλαγές: πράσινο, κίτρινο, καφέ, με ανθρώπους να τρέχουν στην όχθη του, με βρεγμένο χώμα που μυρίζει, με λιακάδα, κρυμμένο πίσω από πυκνή βλάστηση, με ξερά φύλλα να επιπλέουν μέσα του. Ένα χρόνο τώρα περνάω πάνω από το ποτάμι, το κοιτάζω ακουμπισμένος στο τζάμι αλλά για πρώτη φορά τώρα νιώθω πως κάποια στιγμή θα το χάσω. Το ποτάμι, το τραίνο, τα Σαββατοκύριακα στο Λονδίνο, τη Young Persons Railcard...

Φέρνω στο μυαλό μου τη φράση του Γ.: "Αυτά είναι τα φοιτητικά σου χρόνια, κοίταξε να τα ευχαριστηθείς όπως και να είναι γιατί δυστυχώς δε θα ξανάρθουν." Και αμέσως κάνω μια θλιβερή διαπίστωση: Τα φοιτητικά μου χρόνια τα περνώ κάνοντας υπομονή. Ανυπομονώ για το τέλος της καλύτερης περιόδου που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος, προσμένω το πέρας της τελευταίας εποχής που δε χρειάζεται να πετάω το ένα τρίτο του 24ώρου μου, το ένα τρίτο της ζωής μου σε καλάθια από σύρμα, κρυμμένα κάτω από γραφεία. Αυτή η σκέψη με οδηγεί σε κάτι ακόμη πιο τρομακτικό: Μέχρι τώρα, όλη μου τη ζωή κάνω υπομονή: Να περάσει το σχολείο, να περάσει το Πανεπιστήμιο, να περάσουν οι χειμώνες. Και ίσως σπαταλήσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου προσμένοντας κάτι καλύτερο, ένα διαρκές καλοκαίρι στο οποίο δε θα φτάσω ποτέ. Και μάλλον θα πεθάνω περιμένοντάς το ενώ θα μετανιώνω για όλα τα προηγούμενα χρόνια που πνίγηκαν από την υπομονή.

.........

Ένας χρόνος και κάτι μήνες (και ένα άδειο από μπαταρία iPod) χρειάστηκαν για να καταλάβω που βρίσκομαι, χρονικά και γεωγραφικά. Ένας χρόνος που σκοτείνιασε λόγω αυτών που δεν έχω ενώ εύκολα θα μπορούσε να είχε φωτιστεί με τον ενθουσιασμό του καινούργιου και την πολυτιμότητα του παροδικού. Ένας χρόνος για να μάθω να ντύνομαι βάση του weather.com και να έχω πάντα μαζί μου ομπρέλα, ένας χρόνος για να σταματήσω να ελπίζω πως μπορώ να βρω ή να φτιάξω φαγητά τόσο νόστιμα όσο της μαμάς μου, ένας χρόνος για να καταλάβω πως δε θα καταλάβω ποτέ τους Βρετανούς και πως είναι μάταιο να προσπαθώ για κάτι τέτοιο. Ένας χρόνος για να μάθω να αδιαφορώ για πρόσωπα και καταστάσεις, ένας χρόνος για να σταματήσω να μετράω μέρες αντίστροφα, ένας χρόνος για να αρχίσω να λέω το κωλοχώρι με το πραγματικό του όνομα.

Farnham. Προφέρεται Φάρναμ, ακούγεται σαν φάρμα που παράγει ζαμπόν αλλά αυτό έχουμε και θα το φάμε.

Μπαγιάτικο.

8 Comments Published by the ibt on Wednesday, November 07, 2007 at 6:17 AM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2371/1897544588_0b352ae56c.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

(Το περιβόητο T-Shirt)

Μπορεί την Παρασκευή ε-ε-έρχεται το iPhone στη Μεγάλη Βρετανία αλλά εγώ χρωστάω ακόμα υλικό από το launch του Leopard που λόγω δυσμενών διαδικτυακών συνθηκών (κομμένο broadband / ξέγνοιαστα weekends στο Λονδίνο χωρίς IT) δεν ανέβασα ποτέ.

Επειδή πλέον είναι αργά για να γράψω εκτενώς για το θέμα, θα παραθέσω απλώς μερικές εικόνες από εκείνο το απόγευμα.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2324/1896550177_06dfecff6f.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.The image “http://farm3.static.flickr.com/2136/1897634646_8550b5e1d6.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.
The image “http://farm3.static.flickr.com/2405/1896550973_4bb223efd6.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.

Η αρχή, το τέλος και η μέση της ουράς που επεκτεινόταν στη Regent και τη Hanover Street στις 16:51. Λίγο πριν τις 18:00 η ουρά είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και έκανε τον γύρο του τετραγώνου. Ακόμα και όταν έφυγα από το Apple Store, σαράντα λεπτά μετά τις έξι, οι τελευταίοι βρίσκονταν ακόμα στη μέση της Hanover Street, στο σημείο δηλαδή από όπου ξεκίνησα εγώ!

Οι περαστικοί ρωτούσαν συνεχώς αν περιμένουμε το iPhone αλλά μόλις έπαιρναν απάντηση έφευγαν σκεπτικοί ή χωρίς να καταλάβουν. Τρεις κοπέλες μάλιστα αναφώνησαν "Oh, this is so sad" προσπερνώντας κοιτάζοντάς μας με περιφρόνηση.

Οι Apple έστελνε κάθε τόσο υπαλλήλους για να βεβαιωθούν πως όλα βαίνουν ομαλώς σε όλο το μήκος της ουράς, να ευχαριστούν τον κόσμο για την αναμονή, ακόμα και για να μοιράσουν σοκολάτες στα ανυπόμονα Mac freaks (που δυστυχώς δεν είχαν σχήμα μήλου).

The image “http://farm3.static.flickr.com/2102/1896549245_6337df980d.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
The image “http://farm3.static.flickr.com/2270/1897398678_489eaed6bf.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Στις 17:00, ακριβώς μία ώρα πριν την επίσημη έναρξη της διανομής του Leopard έκαναν την εμφάνισή τους αυτά τα αστεία ανθρωπάκια. Οι μεγάλες ταμπέλες στην πλάτη τους διαφήμιζαν website που πωλούσε το Leopard £10 φτηνότερα από την κανονική του τιμή.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2129/1896551589_1f650d669c.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.

Στις 18:03 έξω από το Apple Store έβλεπες αυτό...

και όταν περνούσες την είσοδό του ζούσες αυτό...

Oops!

15 Comments Published by the ibt on Tuesday, November 06, 2007 at 4:02 AM.



Είμαι άνθρωπος κτιτικός, δε μου αρέσει κανείς να παίζει με τα παιχνίδια μου. Όχι τα υλικά, αυτά χαίρομαι να τα προσφέρω και να τα μοιράζομαι με τους γύρω μου. Λέγοντας παιχνίδια, εννοώ τα πνευματικά μου "δημιουργήματα". Αυτά που σε λίγο καιρό θα πάψουν να είναι παιχνίδια και θα είναι η δουλειά μου: Οι ιδέες, οι σκέψεις, οι εικόνες, τα συναισθήματα που πιθανόν να μπορώ να δημιουργήσω και να μεταφέρω στους άλλους.

Δεν μπορώ να καταλάβω την αφέλεια των ανθρώπων που επιλέγουν να κλέψουν μια ιδέα, μια εικόνα, μια μελωδία, οποιαδήποτε πνευματική ιδιοκτησία κάποιου. Στην εποχή που ζούμε και ειδικά μέσα στο Internet είναι πάρα πολύ εύκολο να αποκαλυφθεί οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια, αφού ο κόσμος έχει πρόσβαση παντού, βλέπει, ακούει, καταλαβαίνει, έχει εγκέφαλο, κρίνει, και ενίοτε καρφώνει.

Και για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, η blogger discolata, αποφάσισε εν αγνοία μου (ποιος με χέζει εμένα και τον κάθε άλλο φουκαρά που ανεβάζει φωτογραφίες στο Flickr άλλωστε) να χρησιμοποιήσει μία από τις φωτογραφίες μου στο παραπλήσιας θεματολογίας ποστ της "Oops". Oops όμως είπε και ο αγαπητός Dimhap όταν έπεσε πάνω στο post και έσπευσε να μου το αναφέρει.


Η συμπαθής blogger όχι μόνο δεν μπήκε στη διαδικασία να με ρωτήσει με ένα email για το αν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία μου (σε αυτή την περίπτωση φυσικά και θα της έδινα την άδεια) αλλά δεν αναφέρει καν σε ποιον ανήκει και φυσικά ούτε λόγος για link προς την πηγή της. Κάποιος μάλιστα από τους σχολιαστές της φαντάστηκε πως η φωτογραφία απεικονίζει εκείνη αλλά ευτυχώς η ίδια έσπευσε να αποποιηθεί της "ευθύνης" μέσω απαξιωτικών σχολίων, παρακάτω.

Φυσικά και δεν κάθησα με σταυρωμένα τα χέρια: Έγραψα στο blog της σχόλιο (το οποίο δεν ξέρω καν αν θα δημοσιεύσει αφού η blogger χρησιμοποιεί moderation) στο οποίο αναφέρω πως στη σελίδα μου στο Flickr αναγράφεται ξεκάθαρα το "All Rights Reserved" που κι από το Farnham να είσαι ξέρεις πως υποδηλώνει απαγόρευση τη χρήση της φωτογραφίας για εμπορικούς ή μη σκοπούς χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Την παρακάλεσα να κατεβάσει αμέσως τη φωτογραφία από το blog της και να μη χρησιμοποιήσει κανένα υλικό πνευματικής μου ιδιοκτησίας στο μέλλον, ενώ παράλληλα συμβουλεύτηκα φίλο δικηγόρο για το αν μπορώ να την εκθειάσω σε αυτό το post (διότι μετά από διάφορα γεγονότα είμεθα νομικά προσεκτικοί). Ανάλογο post επίσης θα ανέβει και στο Flickr προς αποφυγή νέων κρουσμάτων και παραδειγματισμό.

Δεν κάνω όλη αυτή τη φασαρία επειδή θεωρώ τις φωτογραφίες μου αριστουργήματα αλλά γιατί πιστεύω πως οποιοδήποτε προϊόν έμπνευσης ή τέχνης ή οπτικής επικοινωνίας ανήκει αποκλειστικά στο δημιουργό του. Ο δημιουργός θα πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο για το αν, πού και πώς θα χρησιμοποιηθεί το "έργο" του που για εκείνον μπορεί να σημαίνει περισσότερα από 500 επί 393 pixels. Η ειρωνεία είναι πως η blogger δουλεύει στο χώρο της οπτικής επικοινωνίας και μάλιστα το blog της φέρει το banner "ask to use": Μόνο αποσπασματική αντιγραφή, δεν είναι απαραίτητη η πληρωμή, υποχρεωτική η αναφορά πηγής, δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια, επικοινωνήστε με το δημιουργό. Ακριβώς ό,τι έκανες κι εσύ αγαπητή discolata...

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το Σεπτέμβριο στην Αθήνα. Μοντέλο είναι φυσικά η Κάτια, η οποία φέρει μεγάλο μεροίδιο ευθύνης για το ότι η συγκεκριμένη φωτό είναι η δημοφιλέστερη στο photostream μου!

Υπέρογκα Κλάσματα.

43 Comments Published by the ibt on Thursday, November 01, 2007 at 7:32 AM.


Η νέα τάση στα βαρετά Αγγλικά βράδια αυτού του χειμώνα είναι η κακή Ελληνική τηλεόραση. Μία φορά την εβδομάδα μαζευόμαστε με φαγητά ή γλυκά σε ένα σπίτι και βλέπουμε "τη Βίσση στους 31 δρόμους". Αρχικά, το ξεκινήσαμε με (ένοχη) περιέργεια, στη συνέχεια το συνεχίσαμε λόγω της Νέας Υόρκης αλλά τώρα το βλέπουμε καθαρά για λόγους cult νοσταλγίας. Και γελάμε. Το σταματάμε, το πάμε πίσω, μπροστά, το βλέπουμε σε slow motion και γελάμε. Και στο τέλος παίρνουμε όρκο πως δεν θα το ξαναδούμε και ότι δε θα τα πούμε σε κανέναν.

Αυτή την εβδομάδα όμως έτυχε να δοκιμάσουμε κάτι νέο. Μετά την καθιερωμένη προβολή της Βίσση η Λ. μου είπε:
-Κατέβασα και το καινούριο της Κοντοβά που δεν ήθελες να δούμε.
-Α ναι; Και;
-Είναι πολύ ωραίο!
-Α ωραία για βάλε να δούμε...

Και είδαμε. Και αφού είδαμε σκεφτήκαμε...

Τα Υπέροχα Πλάσματα της Μυρτώς Κοντοβά είναι μία σειρά με τη ζωή της Μυρτώς Κοντοβά, τις ερωτικές περιπέτειες των αναγνωστών του Μίλα μου Βρώμικα, σε σκηνικά Χριστόφορου Παπακαλιάτη, αφήγηση Carrie Bradsaw (SATC) και Dr Dorian (Scrubs), μουσική επιμέλεια Γιάννη Νένε και κλασσική σκηνοθεσία "Κάντζα" (σκηνοθεσία ελληνικών σειρών ALPHA - καρμπόν σε όλα τα σίριαλ).

Αν έχεις διαβάσει ποτέ τα πανέξυπνα υστερόγραφα της Κοντοβά στην AV ή καμία συνέντευξή της, θα θυμηθείς αμέσως ό,τι ξέρεις γι' αυτήν από το πρώτο κι όλα επεισόδιο: Δισκογραφικές εταιρίες, Γιάννης Κότσιρας, σκυλιά, Γκάζι, Καλλιθέα, Γιάννης Κότσιρας, ραδιοφωνικοί σταθμοί, Πήτερ Παν, Γιάννης Κότσιρας κλπ. Αν η Μυρτώ Κοντοβά είχε υποκριτικές ικανότητες και ήταν χαζή, είμαι σίγουρος πως θα έπαιζε σε αυτό το σίριαλ. Τον εαυτό της. Ό,τι δηλαδή κάνει και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στις σειρές του και τρώει κράξιμο από τους κριτικούς. Είναι σύνηθες το πρώτο σενάριο κάποιου περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στην προκειμένη όμως, τα Υπέροχα Πλάσματα είναι η ζωή της Κοντοβά με ένα "σπρώξιμο" από την ιδανική ζωή που θα ήθελε να έχει κάθε Αθηναίος.

Το cast & crew αποτελείται από φίλους της Μυρτώς, συνεργάτες της Μυρτώς, θείες, κουνιάδες, δισέγγονα της Μυρτώς, ακόμα και το σκύλο της Μυρτώς (σοβαρά)! Ο μόνος που δεν έχει πάρει μέρος προς το παρόν στο σίριαλ είναι ο φίλος της Γιάννης Κότσιρας ο οποίος αποζημιώνεται με επανειλημμένες αναφορές στο όνομά του σε κάθε επεισόδιο. Αυτή η τακτική είναι κλασσική στην Ελληνική τηλεόραση: Αν κάποιος πιάσει την καλή, δεν ξεχνά τους άνεργους (και μερικές φορές ανάξιους ευκαιρίας) φίλους του.

Από τη σειρά δε θα μπορούσαν να λείπουν τα κλισέ που συναντώνται σε κάθε προχωρημένο ελληνικό σίριαλ όπως:
- Όλοι εμείς στην Αθήνα είμαστε cool, δουλεύουμε σε Creative/Communication Industries, οι άντρες σε διαφημιστικές, οι γυναίκες στις δημόσιες σχέσεις, οι gay σε περιοδικά. Στη συγκεκριμένη σειρά παίζουν πολύ και οι δισκογραφικές λόγω στιχουργικών καταβολών Κοντοβά.
- Στη δουλειά μας περνάμε υπέροχα, δουλεύουμε μαζί με τους φίλους μας, έχουμε συνέχεια lunch breaks, τρώμε, πίνουμε, διασκεδάζουμε και ακούμε ωραίες μουσικές (sic).
- Κάθε μέρα βγαίνουμε για ψώνια και για φαγητό.
- Οι Αθηναίοι μένουμε στο σύνολό μας στο Θησείο, σε διαμερίσματα με θέα, με τοίχους βαμμένους σε τέσσερις χτυπητές αποχρώσεις που προκαλούν ναυτία και με επίπλωση ΙΚΕΑ. Δηλαδή στα γνωστά "Παπακαλιώσπιτα". Από τα locations του συγκεκριμένου σίριαλ δε θα μπορούσε να λείψει και η γνωστή πολυκατοικία με τα lofts στο Γκάζι. Κρίμα όμως που δεν παίζει το σπίτι με τα καρό πλακάκια γύρω από την πισίνα. Τουλάχιστον το χορταίνουμε "στους 31 δρόμους".
- Στην Αθήνα είμαστε όλοι επαγγελματικά επιτυχημένοι και οικονομικά εύρωστοι.
- Όλοι έχουμε γαμάτα, αρχαιοελληνικά ή πρωτότυπα ονόματα όπως Νεφέλη, Άρης, Μπίλης, Μητσάκι (!), Ιωσήφ, Κλαούντια, Ζαχαρίας, Αλέξης (must), Τζούλι, Ροχάμης, Καραμέλα, Τουρσί και Κομπόστα.

Τα Υπέροχα Πλάσματα όμως εισάγουν και νέες αλήθειες για την Αθηναϊκή ζωή όπως:
- Ο Γιάννης Κότσιρας αποτελεί καθημερινή αναφορά στις συζητήσεις μας. Απαραίτητα.
- Τα κινητά μας τηλέφωνα χτυπούν με ήχους σταθερών.
- Στην Αθήνα πληρώνουμε τα ταξί από το παράθυρο όπως στο Λονδίνο.
- Χρησιμοποιούμε τη λέξη "ομοφυλόφιλος" και κανένα άλλο συνώνυμό της, offensive ή μη.
- Μέσα στα clubs μιλάμε με την κανονική ένταση της φωνής μας και ωστόσο γινόμαστε κατανοητοί.

Υπέροχα πλάσματα & The City:
Αυτό που με εκνεύρισε στη σειρά είναι το ότι ο ρόλος της Αθήνας παραγίνεται σαφής. Το γεγονός ότι τα locations είναι αληθινά (yet καμμένα από την πολλή χρήση) και ότι τα εστιατόρια και τα μπαρ αναφέρονται με τα πραγματικά τους ονόματα είναι ωραίο, αν και όχι πρωτότυπο. Οι συντελεστές της σειράς φαίνεται να πήραν το συγκεκριμένο "εύρημα" πολύ ζεστά, τόσο που οι "επεξηγήσεις" για την Τσακάλωφ και τα βρώμικα της Πλατείας Μαβίλη φωνάζουν ένα τεράστιο "DUH" στο μυαλό σου, προκαλούν αυτό το περίεργο συναίσθημα που ντρέπεσαι για λογαριασμό κάποιου άλλου και κάνουν τα Υπέροχα Πλάσματα, Υπέροχα Teletubbies στην πρώιμη παιδική ζώνη του Σταρ. Μυρτώ, ξέρεις υπάρχουν κι άλλοι 3.761.809 (Wikipedia) άνθρωποι στην Αθήνα και καλώς ή κακώς, ένα ποσοστό αυτών έχει εγκέφαλο και πόδια.

Αυτό που δεν μπορώ να αρνηθώ είναι πως οι διάλογοι είναι ευρηματικοί και πολλές φορές ικανοί να προκαλέσουν ένα μειδίαμα. Το ότι η Μυρτώ Κοντοβά γράφει καλά φυσικά και δε χρειάζεται να το αναφέρω.

Οι ηθοποιοί που επιλέχθηκαν για τους ρόλους είναι πολύ ταλαντούχοι και ταιριαστοί. Παρόλα αυτά, όσο ταλέντο και να έχεις, είναι αδύνατο να δώσεις πνοή και να στηρίξεις ένα χαρακτήρα που σου παραδίδεται λειψός, ανειλικρινής, που δεν έχει υπόσταση πέρα από τις σκηνές στις οποίες πρέπει να εμφανίζεται. Αν αυτό δεν μπόρεί να το καταφέρει ένας σεναριογράφος στην πρώτη του δουλειά, θα πρέπει να το κάνει στην επόμενη.

Αλλά πόσες ζωές μπορεί να έχει κάποιος για να τις κάνει σενάριο; Πόσα Υπέροχα Πλάσματα είναι δυνατόν να γνωρίζει από κοντά;

Και όπως καταλήγαμε και στο κρυφό σκολειό:
Δίδαγμα: Το ότι μπορείς να γράψεις όμορφους στίχους ή απολαυστικά άρθρα δε σε κάνει καλό σεναριογράφο.
Ρητό: "Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες".

Και σχόλια... (click here)




 

Powered by Blogger.