Ένας χρόνος και κάτι μήνες.
31 Comments Published by the ibt on Thursday, November 08, 2007 at 7:01 PM.
Παρασκευή, στο τραίνο προς Λονδίνο το iPod μου σβήνει από μπαταρία. Εκνευρισμένος, βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά μου, τα τυλίγω γύρω από το iPod και το βάζω στην τσέπη. Χωρίς μουσική, οι σκέψεις μου είναι πάντα πιο στεγνές και αφιλτράριστες.
Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω δει αυτό το ποτάμι το διάστημα που βρίσκομαι εδώ. Και σε πόσα διαφορετικά χρώματα και παραλλαγές: πράσινο, κίτρινο, καφέ, με ανθρώπους να τρέχουν στην όχθη του, με βρεγμένο χώμα που μυρίζει, με λιακάδα, κρυμμένο πίσω από πυκνή βλάστηση, με ξερά φύλλα να επιπλέουν μέσα του. Ένα χρόνο τώρα περνάω πάνω από το ποτάμι, το κοιτάζω ακουμπισμένος στο τζάμι αλλά για πρώτη φορά τώρα νιώθω πως κάποια στιγμή θα το χάσω. Το ποτάμι, το τραίνο, τα Σαββατοκύριακα στο Λονδίνο, τη Young Persons Railcard...
Φέρνω στο μυαλό μου τη φράση του Γ.: "Αυτά είναι τα φοιτητικά σου χρόνια, κοίταξε να τα ευχαριστηθείς όπως και να είναι γιατί δυστυχώς δε θα ξανάρθουν." Και αμέσως κάνω μια θλιβερή διαπίστωση: Τα φοιτητικά μου χρόνια τα περνώ κάνοντας υπομονή. Ανυπομονώ για το τέλος της καλύτερης περιόδου που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος, προσμένω το πέρας της τελευταίας εποχής που δε χρειάζεται να πετάω το ένα τρίτο του 24ώρου μου, το ένα τρίτο της ζωής μου σε καλάθια από σύρμα, κρυμμένα κάτω από γραφεία. Αυτή η σκέψη με οδηγεί σε κάτι ακόμη πιο τρομακτικό: Μέχρι τώρα, όλη μου τη ζωή κάνω υπομονή: Να περάσει το σχολείο, να περάσει το Πανεπιστήμιο, να περάσουν οι χειμώνες. Και ίσως σπαταλήσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου προσμένοντας κάτι καλύτερο, ένα διαρκές καλοκαίρι στο οποίο δε θα φτάσω ποτέ. Και μάλλον θα πεθάνω περιμένοντάς το ενώ θα μετανιώνω για όλα τα προηγούμενα χρόνια που πνίγηκαν από την υπομονή.
.........
Ένας χρόνος και κάτι μήνες (και ένα άδειο από μπαταρία iPod) χρειάστηκαν για να καταλάβω που βρίσκομαι, χρονικά και γεωγραφικά. Ένας χρόνος που σκοτείνιασε λόγω αυτών που δεν έχω ενώ εύκολα θα μπορούσε να είχε φωτιστεί με τον ενθουσιασμό του καινούργιου και την πολυτιμότητα του παροδικού. Ένας χρόνος για να μάθω να ντύνομαι βάση του weather.com και να έχω πάντα μαζί μου ομπρέλα, ένας χρόνος για να σταματήσω να ελπίζω πως μπορώ να βρω ή να φτιάξω φαγητά τόσο νόστιμα όσο της μαμάς μου, ένας χρόνος για να καταλάβω πως δε θα καταλάβω ποτέ τους Βρετανούς και πως είναι μάταιο να προσπαθώ για κάτι τέτοιο. Ένας χρόνος για να μάθω να αδιαφορώ για πρόσωπα και καταστάσεις, ένας χρόνος για να σταματήσω να μετράω μέρες αντίστροφα, ένας χρόνος για να αρχίσω να λέω το κωλοχώρι με το πραγματικό του όνομα.
Farnham. Προφέρεται Φάρναμ, ακούγεται σαν φάρμα που παράγει ζαμπόν αλλά αυτό έχουμε και θα το φάμε.
σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να μη γίνεις ένας από τους εκατομμύρια Έλληνες που κάνουν υπομονή μέχρι να πάρουν σύνταξη.
Καλύτερα πέσε στις γραμμές του τραίνου να τελειώνεις μία ώρα αρχύτερα...
Διαφωνω με τον προλαλήσαντα
Δεν νομιζω οτι το σιδηροδρομικο δικτυο θα αποτελουσε οιασδηποτε μορφης λύση επι του προβλήματος , εκτος και αν αρχιζες τα-ταξιδια
Η συνειδητοποιησις του προβληματος ειναι η μιση επίλυσις ομως (λεμε τωρα)
Μάλλον δεν ήμουν σαφής:
Τραίνο - iPod - τραγική συνειδητοποίηση - συμφιλίωση με ζωή στην Αγγλία - όχι πια ανυπομονησία για να τελειώσουν αι σπουδαί.
αμα αρχίσεις να ακούς καζαντζίδη, να ξέρεις ότι είσαι σε κακό δρόμο :)
Εγώ περνούσα τέτοιου είδους φάση 3 ολόκληρα χρόνια εδώ στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς το γεγονός που με ξύπνησε εμένα ήταν αρκετά πιο σοβαρό, αλλά τι τα θες...
Το θέμα είναι να το εμπεδώσουμε ότι όντως περνάμε απ'τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μας. Γιατί είμαστε 21 ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΝΟ και μας ακούν και μεγαλύτεροι άνθρωποι να τα λέμε αυτά και θα φάμε κάνα γιαούρτι.
Εμένα πάλι μου είχε συμβεί το άκρως αντίθετο: έπρεπε να περάσουν σχεδόν 9 χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να σταματήσω να περνάω τόσο καλά στην Αγγλία και ότι πρέπει να επιστρέψω στην Ελλάδα, να δουλέψω επιτέλους, να σταματήσω τα ξέφρενα party, τα ψώνια χωρίς τύψεις, τον ύπνο, το απεριόριστο sex, με άλλα λόγια να πάψω να είμαι ο αιώνιος φοιτητής που κάνει ζωή χαρισάμενη.
(Και έβαλα σε αυτά τα 9 χρόνια το πιο απότομο τέλος: χωρίς καν να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου γύρισα Ελλάδα και πήγα κατευθείαν στρατό!)
αλλό να προσδοκείς μέρα με τη μέρα κάτι καλύτερο και συχνά να μην "γεμίζεις" μαυτά που βλέπεις και άλλο να υπομένεις
υποκειμενικήν άποψην:δεν θα σπαταλήσεις τη ζωή σου υπομένοντας εκτός αν εξελιχτείς σε μαζοχιστή ολκης
δν κρινω αντικειμενικά αλλά η όσφρηση μου,έτσι μου λέει
τι στοίχημα λοιπόν θέλεις να βάλουμε πάνω σ'αυτό
?
Η ζωή της Υπομονής δεν είναι για τους λεβέντες.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει κανείς αυτό τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να ζει.
Οι δικοί μου φίλοι (άλλης γενιάς βέβαια) θεωρούμε τα φοιτητικά χρόνια τα χειρότερά μας. Η ψευδαίσθηση της ξενοιασιάς που έχεις(;)τότε μοιάζει με ευτυχία μόνο όταν τη βλέπεις από απόσταση χρόνου. Αυτή είναι η κλεψύδρα που μας δίνουν οι κηδεμόνες μας (και η κενωνία) για να φρονιμέψουμε αργότερα και να βάλουμε μέσα τα κεφάλια.
Εσείς σοφό Π.(στο εξής σ.Π.), δεν είχατε ποτέ τέτοια κλεψύδρα (=περίοδο χάριτος). Δεν ξέρω τι έγινε. Είτε οι σοφοί σας γονείς δεν σας την έδωσαν - και μπράβο τους- είτε φροντίσατε να την σπάσετε εγκαίρως, ευτυχώς. Οπότε μην ανησυχείτε.
Το ποτάμι δίπλα στο τρένο είναι ωραίο επειδή το κοιτάζετε εσείς. Όταν θα το εγκαταλείψετε θα μελαγχολήσει.
υγ: ωραία και τα ρομαντικά βαθυστόχαστα ποστάκια σας. Προσωπικά προτιμώ τα άλλα.
υυγ: μάθατε τι γίνεται στα Ζωνιανά; Εκεί στα παιδάκια μάλλον δε χαρίζουνε κλεψύδρες.
μίμα
Να προλάβω παρανοήσεις πάνω στο τελευταίο υστερόγραφο.
Κατά κανένα τρόπο δεν επικροτώ τις αθλιότητες που συμβαίνουν εκει πέρα.
Απλώς σκέφτομαι πως μπορούν να υπάρξουν κι άλλα συστήματα μέτρησης του χρόνου. Άλλα συστήματα δράσης . Καλά και κακά.
Τελικά κανείς δε μας εμποδίζει να παίρνουμε το χρόνο στα χέρια μας και να τον χρησιμοποιούμε όσο μπορούμε καλύτερα.
Αυτά σε σχέση με τα χρονοδιαγράμματα.
μίμα
από δευτέρα θα είμαι σμηνίτης... Καταλαβαίνεις ότι είσαι σε καλύτερη μοίρα!!
Den ksero an prepei na syginitho h na vriso! ki emena mou phre ligo kairo gia na synithiso na to profero sosta kai para poly kairo gia na to matho sth mana mou na to proferei sosta....4 oloklhra xronia sto Farnham....Tromero! Oti xreiasteis eimai edo...Agalia sto Surrey University....den mou exoun steilei to ptyxio mou akoma!
Εγώ ακόμα κλάιω όταν συνειδητοποιήσω οτι έχω φύγει απο τη Θεσσαλονίκη.......Ξύπνα και πάνε στο αδέρφι μου που την έχει φιλοσοφήσει λίγο παραπάνω.....Βγείτε, περάστε καλά, μάθετε, κάντε έρωτα, και μετά ελάτε Ελλάδα να φάτε τα σκατά της ενηλικίωσης και της προσμονής για καλύτερες μέρες...Που όλο έρχονται και ποτέ δεν φτάνουν....Που όλοι μας τις υπόσχονται και ποτέ δεν μπορούν...γιατί "παραλάβανε ένας χάος"...Γι'αυτό σου λέω μικρό μου πόνυ....Γαμηθ.....τε γιατί χανόμαστε.....!!!
Φιλιά
Υ.Γ= Νικόλ αν το διαβάσεις μην τα πάρεις τις μετρητοίς εσύ τώρα...!!!!
kali arxi loipon :)
geia sou!
Na ypothesw swsta eisai kapou konta sto Surrey?Exw mia fili pou spoudazei sto guilford,efige fetos apo to omorfo Brighton kai exei ejisou frikarei me sena.
Einai omorfh h Agglia, kai an katafereis na sigxoreseis merika pragmata, tha tin agaphseis. Mporei na sou fainetai asteio, alla pistepse me otan tha figeis tha sou leipsei poly.
An thes na deis kai mian allh opsh, se proskalw eyxaristws sto Brighton gia ekdromh!
Kalo kouragio :)
YO!Reeka's, όχι ρε αυτή τη φάση την πέρασα στο Βέλγιο.
Elenalda, έχεις απόλυτο δίκιο. Δηλαδή αν κλαίμε εμείς οι ΤΡΙΑΝΤΑΡΗΔΕΣ τι πρέπει να κάνουν;
Dynx, καλά να σταματήσεις τις καταχρήσεις, αλλά το μεταπτυχιακό τι σου έφταιξε; Κρίμα...
Dimhap, αν συνέχεια μου σβήνει το iPod πάνω από ποτάμια, όχι ,δεν θα τη σπαταλήσω υπομένοντας!
Μίμα λατρευτή, πιστεύετε πως εγώ έχω φρονιμέψει και έχω βάλει το κεφάλι μου μέσα; Δεν νομίζω... Δε θα πρέπει να έχετε παράπονο: Η αναλογία σοβαρών - εύθυμων ποστ είναι 1 προς 20. Τα Ζωνιανά μέχρι εχθές ήταν άγνωστη λέξη για μένα. Καλά που την αναφέρατε, τη Googlαρα και διάβασα για το θέμα. Αν και τα Ζωνιανά δε θα με κάνουν λιγότερο Αρειανό όταν κατέβω στην Ελλάδα τελείως ανενημέρωτος για τα πάντα!
Αντώνιε, oouch. Ε τώρα δεν μπορώ να πω τίποτα. Μόνο "υπομονή" γιατί εσύ είσαι όντως σε άσχημη φάση που πρέπει οπωσδήποτε να παρέλθει!
Lolo, πατριώτη/-ισσα! Μίλησε μας για σένα, πότε ήσουν SIAD, τι major έκανες, ποιους ξέρεις, που έμενες; Ανοιξε blog, postαρε φωτογραφίες, κάνε podcast για τη βουκολική ζωή στο Farnham! Δεν είμαστε πολλοί οι Έλληνες που έχουμε ζήσει την εμπειρία GU9 και δεν πίστευα ποτέ ότι θα συναντήσω κάποιον online! Αλήθεια, πώς είναι η ζωή μετά το Surrey?
Μαρία από Ρόδο, δηλαδή η λύση στα κυβερνητικά προβλήματα της χώρας είναι το sex? Τότε γιατί δεν φτιάχνουμε ένα Υπουργείο Σεξ και Εθνικών Διαστροφών;
Egoistaki, ευχαριστώ.
Pixel Sprite, καλά κατάλαβες, είμαι στο τέλος του Surrey. Είμαι σίγουρος πως θα μου λείψει, με αυτή τη σκέψη έγραψα κι αυτό το post άλλωστε. Όλο λέω πως θα ξεκινήσω εκδρομές στην Αγγλία αλλά το Λονδίνο μονοπωλεί το χρόνο και τα funds μου. Winchester, Southampton, Portsmouth, Brighton θέλω οπωσδήποτε να πάω και αρχίζω με Winc αυτή την Κυριακή! Καλωσόρισες στο iblogι! Σου ρουφάω RSS για να σε παρακολουθώ.
Με συγκίνησες βρε παλιόπαιδο!
Μη βιάζεσαι να βγεις εκεί..έξω,ζήσε στον όμορφο αυτό φοιτητικό κόσμο, με την εναλλαγή παραστάσεων και συναισθημάτων, γιατί όταν μπεις στην..παραγωγή οι παραστάσεις και τα ερεθίσματά σου θα περιοριστούν κατά πολύ.
Δεν θέλω να σε απογοητεύσω απλά να σου τονίσω τη σημασία του να ζουμε την κάθε μας στιγμή-τόσο κοινότυπη προτροπή, με τόση όμως ουσία.
Και γω βιάστηκα να ξεκινήσω να δουλεύω και τώρα, μετα από 5 χρόνια αξιοπρεπούς καριέρας και σκληρής δουλειάς, αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα και να επιστρέψω στα αμφιθέατρα και την φοιτητική ζωή...και πίστεψέ με έχω..ξανανιώσει!
Μέχρι να ξαναγυρίσω..αλλά δεν απογοητεύομαι γιατι εκείνοι οι..τύποι που δεν τους αρέσει να υπομένουν, όλο και κάτι ανανεωτικό ανακαλύπτουν, και είναι σίγουρο ότι είσαι ένας από αυτούς.
Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ένας Νίκος χρειάστηκε μόνο για να αρχίσει το πάρτυ!
(οκ, αυτό ξαφνικά φαίνεται πολύ gay, αλλά όχι φίλοι αναγνώστες δεν είναι!)
χαχαχαχα!
*φιλάκι*
Έχω μια ξαδέρφη που όλα περιμένει να περάσουν-οι διακοπές,το καλοκαίρι,τα Χριστούγεννα,ασχέτως αν έχει κανονίσει ταξίδια υπερατλαντικά ή μπάνια στη θάλασσα ή να μείνει σπίτι της..λες και είναι όλα μια αγγαρεία ή λες και είναι μονίμως στην αναμονή για κάτι άλλο,κι αυτά είναι απλά το μεσοδιάστημα..Αλλά τα χρόνια περνάνε ούτως ή άλλως,είτε τα απολαμβάνεις είτε όχι.Εσύ φαίνεται ότι αρχίζεις να απολαμβάνεις.Χάρηκα πολύ για σένα με αυτό το ποστ.Επιτέλους!:)
Λοιπόν είμαι 30 παρά 11 μήνες και με λένε Κάλλια...μπορώ να πάω να πέσω στις γραμμές του τρένου...τώρα.. καθώς η φοιτητική μου ζωή, έχει περάσει εδώ και 4 χρόνια..και μάλιστα ήταν όλα στην Αθήνα...Το ποτήρι σου συνιστώ να το βλέπεις μισογεμάτο...γιατί για να το βλέπεις μισοάδειο...έχεις άπειρο χρόνο μπροστά σου...believe me
Όχι, καθόλου δεν εννοούσα πως έχετε σκύψει το κεφάλι. Αλλά ότι δεν σας δόθηκε περίοδος χάριτος. Ή δεν την καταδεχτήκατε.
Είναι κάπως σαν να εμπεριέχετε και τον κηδεμόνα σας μέσα σας. Ένα κηδεμόνα αυστηρό και απαιτητικό. Αυτό είναι και το πιο συγκινητικό σας στοιχείο.
Δε σας έχω ακούσει ποτέ να σαχλαμαρίζετε. Γιατί βρε παιδάκι μου;
Μου θυμίζετε λίγο τους μικρούς ευεργέτες που φεύγανε 12 χρονών από το σπίτι τους και γύριζαν πίσω και φτιάχνανε σχολεία.
Ορισμένα κείμενά σας (και φωτογραφίες) με μελαγχολούν πάρα πολύ.
μίμα
Δυστυχώς όλα τα πράγματα στη ζωή τα εκτιμούμε αφού τα χάσουμε. Έχω υπάρξει συμπάσχουσα στο παρελθόν και ένα μόνο θα σου πω. Προσπάθησε να ζήσεις όσο πιο "γεμάτα" μπορείς την κάθε σου μέρα εκεί ως φοιτητής. Τα χρόνια αυτά θα φύγουν ανεπιστρεπτί και είναι καλύτερα να τα θυμάσαι χαμογελώντας, παρά μελαγχολώντας για το τι θα μπορούσες να είχες κάνει.
Είναι πάντα καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που ΔΕΝ έκανες!
Την καλησπέρα μου από την ηλιόλουστη και συνάμμα παγωμένη Θεσσαλονίκη.
Ώστε το Manchester δεν είναι μέσα στη λίστα ε;
Χάρηκα για τη συνειδητοποίηση anyway...
Acid K, δεν είναι μόνο ο Νίκος αλλά η παρέα όντως παίζει μεγάλο ρόλο.
Aurelia Aurita, τι ακριβώς περιμένει η ξαδέλφη, να παντρευτεί και να κάνει παιδιά και στη συνέχεια εγγόνια? Εγώ τουλάχιστον δεν είμαι τόσο βαριά περίπτωση, δεν ανυπομονούσα ποτέ να τελειώσουν οι διακοπές.
Κάλλια, και μόνο που σε λένε Κάλλια παίρνεις παράσημο αγάπης και λατρείας από το IBLOGLIVE επειδή όλες οι Κάλλιες που έχω γνωρίσει είναι γυναικάρες η καθεμία για ένα διαφορετικό και ξεχωριστό λόγο. Καλωσόρισες και ευχαριστώ για το comment σου. :-)
Μίμα, η περίοδος χάρητός μου ήταν οι Πανελλήνιες. Τότε ξεσάλωσα απογοητεύοντας ταυτόχρονα κάποιους ανθρώπους οι οποίοι όμως δε σταμάτησαν να πιστεύουν σε εμένα. Έτσι αποφάσισα να σοβαρευτώ. Αν και ποτε δεν ήμουν της "σαχλαμάρας" ή των άκρων, γενικότερα.
Boutsoukas, πολύ ωραίο το σχόλιό σου. Όπως λέει και η Vodafone, 'make the most of now' γιατί η ζωή της λιβελούλας διαρκεί 2.5 ώρες. :p
Idάκι, το Manc δεν είναι εκδρομή, είναι ταξιδάρα! :)
3 μήνες... τόσο έλειψα από το blog σου και όταν επέστρεψα νόμισα πως το βαρέθηκες και το έδωσες σε κάποιο φίλο σου να το συντηρεί. Τo γράψιμο σου έχει γίνει πολύ στεγνό και μελαγχολικό (ακόμα και στις δύσκολες μέρες σου παλιά έβγαζες μια ενέργεια, δεν έδειχνες να τα παρατάς). Ελπίζω πως με τα Χριστούγεννα... θα έρθει και το "καλοκαίρι" στη ψυχή σου, ελπίζω πως θα ξαναδώ το παιδί που άφησα τον Αύγουστο... Πρέπει (!) να τον δω, γιατί αυτό το παιδί έχει πολλούς καλούς φίλους πραγματικούς και ψηφιακούς, Πρέπει (!) να τον δω, γιατί αν κάτσει να σκεφτεί λίγο θα δει πως έχει πολλά όμορφα πράγματα, πολλά περισσότερα από όσα μερικοί έχουν κατακτήσει σε ολόκληρη τη ζωή τους, Πρέπει (!) να τον δω, γιατί θέλω να τον δω... :) CU man!
@ γούσλι
Ε όχι και στέγνωσε!!
Αντίθετα γίνεται όλο και καλύτερος.
Είστε άδικος. Ή άσχετος.
Ή και τα δύο.
... ή απλώς ζηλιάρης.
κχ
το γράψιμο δεν έρχεται κατα παραγγελία, ο καθείς εκφράζεται όταν και όπως θέλει και νιώθει. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά του blog. Σίγουρα μας αρέσει να..απολαμβάνουμε iblog συχνότερα και σε μεγαλύτερες δόσεις, αλλά διαφωνώ εντελώς με τους χαρακτηρισμούς.
Πιστεύω το αντίθετο. το γράψιμό του, όχι μόνο δεν είναι "στεγνό, χωρίς ενέργεια", αλλά κάνει τον αναγνώστη να..βουτάει μέσα στο σκηνικό και την ιστορία που παρουσιάζεται κάθε φορά και να τη ζει!
Μ.
Μα πώς καταφέρνετε και σχολιάζετε πάντα τα μπαγιάτικα posts, people?
Guslee, ειλικρινά, τις διαφορές στο γράψιμο μου μόνο εσείς μπορείτε να τις παρατηρήσετε. Και λέγοντας "εσείς" εννοώ όλοι εκτός από μένα που δε με διαβάζω αλλά με γράφω. Είναι πάντως παράξενο να λες πως τα κείμενά μου βγάζουν μελαγχολία την ώρα που δηλώνω πως πλέον περνάω καλά εδώ.
Ανώνυμε/ΚΧ, μην το αποπαίρνετε το παιδί, είναι του μαγαζιού, φανατικός και για να τα λέει αυτά, κάτι θα ξέρει.
Ανώνυμε/Μ, έχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό, δυστυχώς, όσο διαδραστικό κι αν είναι το blogging το γράψιμο και η διάθεση δεν συμφωνούν πάντα με τις διαθέσεις των αναγνωστών.
Να με συγχωρεί η χάρη σας που προσέβαλα την άποψη σας, δεν ήταν ο στόχος μου, λογικό μιας και μου ήταν αδιάφορη… Και τώρα που ξεκαθάρισα τη παρεξήγηση με τους 1 ή 2 ή 3 κυρίους/ες… κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει. Επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά (έστω και αν εδώ δεν υποδείχτηκε με τον πλέον ευγενικό τρόπο) άρχισα να φοβάμαι πως, παρότι εγώ δε το διακρίνω, ο λόγος μου ίσως ήταν επιθετικός. Εύχομαι πως δεν τον είδες κι εσύ έτσι ibt, είμαι άνθρωπος και η μέρα που έπεσα στο post σου σίγουρα δεν εντάσσεται στη λίστα με αυτές που θέλω να θυμάμαι, οπότε ίσως να έπεσα στη παγίδα των αρνητικών συναισθημάτων μου και να έκρινα λάθος το γράψιμό σου, σου ζητώ συγνώμη. Είμαι σίγουρος πως στο μέλλον, όπως και στο παρελθόν, θα μου δώσεις πολλές αφορμές να το επιδοκιμάσω :)
Ένας χρόνος δεν είναι τίποτα. Χρειάζεται πολύ περισσότερο για να εγκλιματιστείς σε αυτή τη χώρα, που είναι τόσο διαμετρικά διαφορετική από την Ελλάδα.
Μην απελπίζεσαι, the future's bright (it always is). Οr perhaps I'm a born optimist.
Δυστυχώς δε μπορώ να φωνάξω γραπτώς, ούτε να γράψω τα νεύρα που έχω γιατί θα χρειαζόμασταν άλλα24 γράμματα στην αλφάβητο, αλλά: ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΔΕ Μ ΑΚΟΥΣ? ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΟΥΣΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ, ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ? ΓΙΑΤΙ Ο, ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΡΧΕΣΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΩΣ "ΑΝΑΛΑΜΠΗ"? Και χρησιμοποιείς και τις ίδιες λέξεις!!!!
Είναι σπαστικό. Σταμάτα.