Αν δεν παινέψεις το UCCA σου...

20 Comments Published by the ibt on Wednesday, February 27, 2008 at 2:22 PM.

The image “http://farm4.static.flickr.com/3081/2296206488_41cf078df4.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Φοιτητές και καθηγητές του University College for the Creative Arts έχουμε έναν ακόμα λόγο να είμαστε υπερήφανοι: Η Suzie Templeton που σπούδασε Animation στο Farnham πριν λίγα χρόνια, πήρε το Oscar καλύτερης ταινίας μικρού μήκους (animated) για το Peter & the Wolf τη Δευτέρα τα ξημερώματα.

Το BBC κάλυψε το θέμα κάνοντας και ένα ρεπορτάζ στο Πανεπιστήμιό μας! Δείτε το εδώ.


UPDATE: ...θα πέσει να σε πλακώσει:
Σεισμός 5.2 Ρίχτερ στο Lincolnshire εχθές το βράδυ, ο ισχυρότερος που έχει καταγραφεί στη χώρα αυτή τα τελευταία 25 χρόνια. Τον ένιωσαν από την Ιρλανδία μέχρι το Plymouth κι εγώ κοιμόμουν. Να δω τι άλλο θα συμβεί στη χώρα αυτή όσο θα βρίσκομαι εδώ.

H Ellen Feiss είχε τόσο δίκιο...

24 Comments Published by the ibt on Thursday, February 21, 2008 at 11:07 PM.



Πριν από μερικές μέρες έγινα ενός χρόνου. Switcher. Στις 9 Φεβρουαρίου του 2007 δηλαδή έκανα μία από τις σημαντικότερες αλλαγές στη ζωή μου: Αγόρασα τον πρώτο μου Mac και άφησα πίσω μου PC και Windows. Αν το 'σημαντική αλλαγή' σας ακούγεται υπερβολικό, αναλογιστείτε ότι περνάω καθημερινά 8 με 10 ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου. Αυτό σημαίνει πως ζω περισσότερο σε ψηφιακό περιβάλλον παρά σε πραγματικό.

Το switching λοιπόν ήταν για μένα σαν να άλλαξα χώρα διαμονής, σαν να έφυγα από το Ιράν που όλα ήταν ετοιμόρροπα, δυσκίνητα, ακατάστατα και άσχημα και να πήγα στην Ελβετία της απόλυτης συνέπειας, της ευκολίας, και της... σοκολάτας. Όσο μακρυά κι αν βρίσκονταν αυτές οι δύο χώρες, πολιτισμικά (software) και γεωγραφικά (hardware) η μετάβασή μου ήταν απόλυτα ομαλή, χωρίς προβλήματα, χωρίς καμία ταλαιπωρία. Η πτήση μου διήρκεσε πολύ λίγο και σχεδόν όλα τα πράγματά μου πέρασαν αμέσως τον τελωνειακό έλεγχο. Έτσι ήμουν έτοιμος να τα χρησιμοποιήσω αμέσως στη νέα μου χώρα. Το πιο συναρπαστικό όλων είναι πως έμαθα να μιλάω, να γράφω και να καταλαβαίνω Γαλλικά (και Γερμανικά) μέσα σε λίγες μέρες, αφού τα Περσικά κατά ένα περίεργο τρόπο μοιράζονται πολλά κοινά με τις νέες μου γλώσσες! Έτσι, ένα χρόνο τώρα δημιουργώ, δουλεύω και διασκεδάζω σε μία χώρα που μου προσφέρει τα πάντα: Ευκολία, έμπνευση, πρακτικότητα, πολύ όμορφο περιβάλλον, ασφάλεια και συνέπεια. Παράλληλα, έχω κρατήσει επαφή με όλους μου τους φίλους που ζουν ακόμα στο Ιράν και ανταλλάσσουμε καθημερινά πακέτα, γράμματα και τηλεφωνήματα χωρίς κανένα πρόβλημα.

Το γεγονός ότι όλοι εμείς οι κάτοικοι της Ελβετίας μιλάμε συνεχώς για το πόσο ανεπτυγμένη και όμορφη είναι η χώρα μας δεν είναι τυχαίο. Δεν παίρνουμε χρήματα από την κυβέρνησή της προκειμένου να τη διαφημίζουμε, ούτε βραβευόμαστε για κάθε άνθρωπο που φέρνουμε εδώ. Απλώς όλοι εμείς έχουμε περάσει από χώρες σαν το Ιράν, έχουμε δει τη φρίκη της μπλε οθόνης, έχουμε ζήσει το μαρτύριο του restart, έχουμε περάσει αμέτρητες ώρες κάνοντας format. Και προσπαθούμε να δείξουμε σε όλους τους κατοίκους των άλλων χωρών πως υπάρχουν λύσεις σε πολλά από προβλήματά τους και πως είναι τελείως χαζό και αυτοκαταστροφικό να ταλαιπωρούνται στις τριτοκοσμικές χώρες μόνο και μόνο επειδή έχουν βολευτεί εκεί. Δυστυχώς όμως ελάχιστοι μας πιστεύουν και παίρνουν το αεροπλάνο για να έρθουν εδώ. Ο κύριος λόγος είναι πως φοβούνται να πετάξουν.

It's kind of... a bummer που έλεγε και η Ellen Feiss το 2002. Αλλά από την άλλη, τα ωραία πράγματα αξίζουν στους τολμηρούς. Οι υπόλοιποι είναι απλώς άξιοι της μοίρας τους.

Πολλά φιλιά από την Ελβετία. Wish you were here!


Uncle IBLOG #2.

21 Comments Published by the ibt on Tuesday, February 19, 2008 at 7:23 AM.

Ξυπνάω. Κοιτάζω το κινητό μου. "1 μήνυμα ελήφθη". Το ανοίγω. Και βλέπω αυτό:


Χαστούκι.

Συνεχίζω να βλέπω αυτό.

Οι σκέψεις μου αναπτύσσονται ως εξής:
1) Κάποια Μαρία μόλις γέννησε και αυτοαποκαλείται Ιασώ.
2) Κάποια από τις Μαρίες στον κατάλογό μου γέννησε και είναι στο Ιασώ.
3) Μαλάκα η Μαρία γέννησε!
4) Μόλις εξαργύρωσα το καλύτερο ξύπνημα της ζωής μου.
5) Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να έχει λάβει ποτέ αντίστοιχο SMS.

Τώρα πάλι σκέφτομαι πως αν η νέα, αστραφτερή Miss Niece ονειρευόταν ως έμβρυο να λέει στους φίλους της "τη μέρα που γεννήθηκα εγώ, η Αθήνα ήταν καλυμμένη από ένα τεράστιο άσπρο πράγμα που τότε το έλεγαν 'χιόνι' και οι γονείς μου τρόμαξαν να πάνε στο μαιευτήριο" τα κατάφερε. Και κάτι μου λέει πως η ξαφνική άφιξή της ήταν σχεδιασμένη... από την ίδια.

Dear Miss Niece,
αν το ημερολόγιο στο Dashboard του Mac σου (γιατί δικό μου ανίψι είσαι, Mac θα έχεις) δείχνει το έτος 2028 και έχει διασωθεί κάποιο ίχνος του blog αυτού στο απαρχαιωμένο web 2.0, θα ήθελα να σου πω πως λυπάμαι πολύ που σήμερα δεν ήμουν εκεί για να βγάλω την πρώτη σου ψηφιακή φωτογραφία (ξέρεις, από αυτές τις αρχαίες, τις μονοδιάστατες που έχει και η αδελφή σου). Και πως μπορείς επίσης να λες στους φίλους σου για να γελάτε, ότι η μαμά σου, ειδοποίησε τον θείο IBLOG στην Αγγλία για τη γέννησή σου με τον απόλυτα retro τρόπο: στέλνοντας SMS! How 00's is that?!

Να είσαι καλό παιδί και να μην ακούς Βίσση. Δεν ξέρω τι τραγούδια βγάζει τώρα αλλά στον καιρό μου είχε πολύ κακό reputation...

Comments προς το ανήψι μου
(ώρα να πείτε τι κουμάσι είναι ο θείος της)

Ώστε χιόνι ε;

25 Comments Published by the ibt on Sunday, February 17, 2008 at 6:49 AM.


Δε φτάνει που έχετε 300 μέρες το χρόνο ήλιο ενώ εμείς κυκλοφορούμε με ένα περίστροφο στον κρόταφο από τη μαυρίλα και τη συννεφιά, δε φτάνει που έχετε το 15άρι ως στάνταρ θερμοκρασία χειμώνα, ενώ εδώ έχουμε κάθε βράδυ μία φαρδιά παύλα μπροστά από τη θερμοκρασία, τώρα απολαμβάνετε και το χιονιά - φονιά που φέτος δε μας κάθεται με τίποτα.

ΟΚ, το παραδέχομαι, ζηλεύω. Ζηλεύω παράφορα. Τώρα φύγετε από μπροστά μου, πηγαίνετε να παίξετε με το χαζοχιόνι σας και να βγάλετε και γελοίες φωτογραφίες με τα ηλίθια σκουφάκια σας και να φτιάξετε και χιονανθρώπους με πέη - καρότα.

Τώρα που το σκέφτομαι, ξέρω γιατί χιονίζει στην Αθήνα. Διότι αύριο θα πάω να εκκλησιαστώ μετά από κάμποσα χρόνια! Κανονίσαμε να πάμε στην Αγία Σοφία, στο κυριακάτικο νυφοπάζαρο του Bayswater για να χαζέψουμε τους ομογενείς. Θα έχει και την Καθημερινή της Κυριακής και ήλιο!

Σεκς.

18 Comments Published by the ibt on Friday, February 15, 2008 at 4:35 AM.

Του Αγίου Βαλεντίνου απόψε και το σπίτι μας σείεται. Η ώρα είναι 2:30 και προσπαθώ να γράψω τις τελευταίες 500 λέξεις του διχιλιαρου essay που παραδίδω αύριο. Για κακή μου τύχη πριν μισή ώρα ξεκίνησαν... Αααα, μόλις τέλειωσαν, με τις υγείες μας! Ξεκίνησαν λοιπόν να χμμμ... ο Χρηστάρας (ή αλλιώς Ρούλα - τον βαφτίσαμε έτσι γιατί έχει το μαλλί Μπράβο Καλώς Ήρθατε - Κορομηλά '97) με τη γκόμενά του, στο διπλανό δωμάτιο. Το οποίο δωμάτιο - καμαρίνι Ρούλας χωρίζεται με το δικό μου με μισή γυψοσανίδα. Και δε φτάνει που έχουμε ένα τοίχο - τσιγαρόχαρτο σαν το Καράτε Κιντ, το κρεβάτι της Ρούλας ακουμπάει και πάνω του, μετατρέποντάς τον σε ένα τεράστιο ηχείο που μεταφέρει κάθε... χμμμ... γδούπο να το πω, τρίξιμο να το πω, who's your daddy να το πω; Κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τέλος πάντων, μέσα στο δωμάτιό μου!

Αχ αυτά τα νέα ζευγάρια... Βράζει το αίμα τους!

Καλωσορίσατε στην Ελλάδα.

12 Comments Published by the ibt on Tuesday, February 12, 2008 at 9:55 PM.



Τη χώρα του πολιτισμού και της συνέπειας!

Μία πρωτόγνωρη "Ολυμπιακή" εμπειρία, αφιερωμένη σε αυτούς γκρινιάζουν για τον "Κρατικό Κολοσσό".

Hey there Delilah...

21 Comments Published by the ibt on Saturday, February 09, 2008 at 8:24 AM.

...κάτσε του, του τρόμπα γιατί μας τα έχει ζαλίσει.

Τι έμαθα στην Αγγλία #2.

38 Comments Published by the ibt on Tuesday, February 05, 2008 at 3:33 PM.

The image “http://farm3.static.flickr.com/2162/2169511606_6c3d6a7048.jpg?v=0” cannot be displayed, because it contains errors.
Το "no".

Στη διαφήμιση μέχρι σήμερα έμαθα ένα πράγμα και το λέω παντού: Κανείς δεν είναι φίλος σου. Εδώ δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν και πρέπει να περιμένεις τα πάντα από όλους. Αν είσαι σκληρόπετσος δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Αν δεν είσαι έχεις δύο επιλογές:

1) Να κρατήσεις μετριοπαθή στάση, να τα ακούσεις, να νιώσεις άσχημα, να καλλιεργήσεις εκατομμύρια κόμπλεξ και να φας τα νιάτα σου στην ψυχανάλυση για να μπορέσεις στο τέλος να πεις "έτσι είναι η δουλειά, τι να κάνουμε".

2) Να υψώσεις τη φωνή σου και να κλείσεις τα αυτιά σου. Να αποκτήσεις αρχ*δια και να αρχίσεις να γράφεις εκεί. Τους πάντες. Και να μάθεις μια απλή λέξη που θα σε βοηθήσει σε όλο αυτό: το όχι.

Αλλά γιατί τα γράφω όλα αυτά...

Στη πρώτη διάλεξη για το Client Brief (το προηγούμενο semester) έπρεπε να σχηματίσουμε ομάδες για την τελική εργασία (λέγε με Microsoft). Όταν πλησίασα τους Matt & Dave -που δεν είχαν συμπληρώσει ακόμα τετράδα- και τους ζήτησα να μπω στην ομάδα τους, ο Dave μου είπε:

-No P, you're not coming with us.
-Why?
-Because, face it, you're lazy and your work is always shit.

Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεν περίμενα τέτοια απάντηση, όχι τουλάχιστον από έναν άνθρωπο με τον οποίο κάναμε κάποτε παρέα και εκτός course. Αφού έφαγα λοιπόν το τούβλο στο κεφάλι, δεν είπα τίποτα (1). Μάζεψα τα μούτρα μου και πήγα σε ένα group του οποίου τα μέλη δεν γνώριζα μέχρι τότε αλλά αποδείχτηκε ότι μπορούμε να δουλέψουμε πολύ καλά μαζί.

...........

Σήμερα, πρώτη μέρα του δεύτερου semester κι ενώ έχουν βγει οι βαθμοί των προηγούμενων project η διαδικασία ήταν η ίδια: Groups, αυτή τη φορά όμως ζευγάρια για art direction και copywriting. Την ώρα της διάλεξης ο Dave γυρίζει και μου λέει:

-P, do you wanna work with me on this?
-Sorry, what was that?
-I said would you like to be in the same team with me?
-No, I'm sorry. (2)
-Why? Who are you with?

Του έλυσα την απορία θυμίζοντάς του τι έγινε ακριβώς πριν τέσσερις μήνες. Το αρνήθηκε αλλά από τη φωνή του κατάλαβα ότι ένιωσε άβολα. Όσο αιμοβόρο κι αν ακουστεί, εκείνη τη στιγμή χιλιάδες σταγόνες σεροτονίνης ξεχύθηκαν από τον εγκέφαλο, γαργάλησαν όλο μου το σώμα και σκορπίστηκαν σε ένα μεγάλο χαμόγελο. Όχι για το ότι εκδικήθηκα (αυτό το έχω κάνει στο παρελθόν, το έχω ευχαριστηθεί και το έχω γράψει) αλλά γιατί πρώτη φορά στο Πανεπιστήμιο σταμάτησα να παίζω το ρόλο της άβουλης μειονότητας που τρέμει τους πάντες και επιτέλους μίλησα. Και γιατί μπορεί τα Αγγλικά μου να είναι γενικώς χάλια, άλλα τελικά αποδείχτηκε πως ένα "no" ξέρω να το λέω. Και χωρίς να πιω αλκοόλ.

Στο διά*λο, μαλ*κες διαφημισταράδες, δε θα με πεθάνετε εσείς.

Δεν θέλω να δω το DVD.

23 Comments Published by the ibt on Friday, February 01, 2008 at 7:30 PM.

Δεν θέλω να έρθω ποτέ στη θέση κάποιου που οι ιδιωτικές του στιγμές καταγράφηκαν παράνομα από κρυφές κάμερες, και o οποίος απειλείται καθημερινά από έναν δημόσιο εξευτελισμό με πίσσα και πούπουλα.

Δεν θέλω να γίνω αποδέκτης ενός προϊόντος εκβιασμού.

Δεν θέλω να ακούσω καμία συνομιλία η οποία αποτελεί μέρος της ιδιωτικής ζωής κάποιου, δε με αφορά και δεν επηρεάζει τη ζωή μου.

Δεν θέλω να δω το DVD γιατί η προβολή του εξυπηρετεί αποκλειστικά το κέρδος κάποιων, τον διασυρμό των πρωταγωνιστών και την ανθρωποφαγία των μέσων προς τέρψη των θεατών.




 

Powered by Blogger.