Σημείωση: Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε από τη Χλόη όσο ο προηγούμενος ένοικος ζούσε ακόμη στο δωμάτιο. Αποτέλεσε online "διαφήμιση" για την ανεύρεση νέου συγκατοίκου.
Τη Δευτέρα το πρωί, αφού πλήρωσα το νοίκι για το κοτέτσι, έφυγα για Λονδίνο. Εκεί, με υποδέχτηκε η Νικόλ στο φρεσκοβαμμένο και ανανεωμένο "παλάτι του Kensington" όπου για ώρες μου εξιστορούσε τις καλοκαιρινές περιπέτειές της. Αναφέρω απλώς μία: Συγκάτοικος και καλή της φίλη η οποία πιθανότατα διαβάζει αυτές τις γραμμές, της έκλεψε όλα της τα πράγματα (ρούχα, κοσμήματα, τσάντες, παπούτσια, καλλυντικά) και εξαφανίστηκε! Με τη βοήθεια της αστυνομίας (Nicole, it's officer Barbrady. We have your Gucci bag back) η Νικόλ κατάφερε τελικά να πάρει πίσω το σύνολο της στυλιστικής της περιουσίας. Έγκλημα στο Kensington με θύμα γόβες: Καταλαβαίνετε πως η υπόθεση είχε πολύ ζουμί.
(Παρένθεση: Νέα iPods:
Το απόγευμα τράβηξα τη Νικόλ μέχρι τη Regent Street για να πιάσουμε, παίξουμε, γλύψουμε, χαϊδέψουμε τα καινούρια iPods. Για άλλη μια φορά θα εκφράσω τη λύπη και την απογοήτευσή μου για την απομάκρυνση του λευκού χρώματος από όλα τα προϊόντα της Apple. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα iPod που πλέον ονομάζεται Classic δεν είναι λευκό. Από το 2001 όλα τα "μεγάλα" iPods κυκλοφορούσαν σε αυτό το χρώμα! Πώς έγινε ξαφνικά το ασημένιο, κλασσικό; Αξίζει πάντως να αναφέρω πως το λευκό χρώμα αντιστέκεται λίγο ακόμη στη Regent St: Για παράδειγμα, ενώ όλο το κατάστημα είναι γεμάτο από τους filthy black iMacs, τα ταμεία έχουν ακόμα το λευκότερο λευκό του Tide. Όπως και οι βάσεις - ηχεία της Bose: Φοράνε ακόμα λευκά iPods.
Τα nano πάλι αν και αρχικά με σόκαραν, από κοντά είναι πολύ πιο συμπαθή και ασύλληπτα μικρά/λεπτά. Η οθόνη τους είναι όντως καταπληκτική, τόσο crispy που θες να τη δαγκώσεις! Τα χρώματά τους είναι OK με καλύτερο το turquoise, νομίζω. Το καινούριο interface με ξενίζει λίγο, το βρίσκω λίγο "στενό", αλλά το cover flow έχει αρκετή πλάκα και ευτυχώς τρέχει σαν νερό.
iPod touch δεν έχει ακόμα, ούτε iPhone μας δείχνουν! Προφανώς ένα από τα δύο (ή και τα δύο) θα αποκαλυφθούν την Τρίτη στο event της Regent. Τετάρτη φυσικά και είμαι Λονδίνο! (Update: Τελικά εχθές ανακοινώθηκε ότι ο επίσημος και μοναδικός carrier του iPhone για τη Βρετανία θα είναι η O2.) )
Αφού χορτάσαμε iPods, χορτάσαμε και γενικότερα σε ένα πολύ ωραίο (yet-οδυνηρό-για-το-στομάχι) εστιατόριο στο Mayfair, επιστρέψαμε στο Kensington Palace για να ξεκινήσω τη διαδικασία ανεύρεσης σπιτιού. Από το πρωί είχα πάει στο Accommodation Office, είχα πάρει λίστα με αγγελίες, είχα τραβήξει φωτογραφίες από τον πίνακα ανακοινώσεων κι έτσι είχα πολύ υλικό για να ασχοληθώ. Λόγω της μεγάλης προσφοράς που συνειδητοποίησα πως υπάρχει και λόγω της Νικόλ που με μπρίζωνε ακατάσχετα, αποφάσισα πως την επομένη θα έφευγα οριστικά από του Γουίλ, ακόμα κι αν χρειαζόταν να μείνω σε γραμματοκιβώτιο.
Το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου, μέσα στο τραίνο προς Colohoree, έπαιρνα ασταμάτητα τηλέφωνα σπιτονυκοκυραίους και potential συγκατοίκους κανονίζοντας ραντεβού για να δω δωμάτια. Ακόμα κι αν το ίδιο απόγευμα είδα ένα λυπηρό σπίτι που έμοιαζε προσφυγικό ghetto της Βραζιλίας, δεν πτοήθηκα. Πήγα μια βόλτα στη Soo όπου ζηλεψααααααααααααα το καινούριο της διαμέρισμα και εξασφάλισα διπλωματικά ένα ακόμα μήνα self storage για την προίκα μου. Αφού είχε κανονιστεί κι αυτό, όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη έξοδο.
Με ποια αφορμή όμως θα βρισκόμουν ξαφνικά εκτός σπιτιού Γουίλ?
Τις τέσσερις μέρες που ουσιαστικά είχα το δωμάτιο, δε μου είχε δώσει κανείς κλειδιά για το σπίτι. Έτσι κάθε φορά που ήθελα να πάω σπίτι ΜΟΥ, έπαιρνα τηλέφωνο τον Γουίλ για να δω αν είναι κανείς εκεί, έπρεπε να προσέχω να μην είναι πολύ αργά, να μην ξυπνήσω κανέναν και γενικώς ζούσα με curfew και την κακιά πεθερά να με περιμένει στην πόρτα χτυπώντας ρυθμικά τον πλάστη στην παλάμη της.
Το βράδυ που επισκέφθηκα τη Soo, έστειλα στον Γουίλ το κλασσικό μήνυμα: "Είσαι σπίτι;" Η απάντηση που έλαβα μπορεί να μην ήταν και τόσο ευγενική, ήταν ωστόσο μια μικρή αφορμή για άμεσο και αποτελεσματικό ξεκατίνιασμα: "Ναι είμαι σπίτι αλλά την επόμενη φορά μια μικρή προειδοποίηση δε θα έβλαπτε γιατί μπορεί να κοιμόμασταν όλοι." Μόλις διάβασα το μήνυμα, τα μάτια μου άστραψαν και τα δάχτυλά μου έσπευσαν να πληκτρολογήσουν: "Δε μου άρεσε καθόλου ο τόνος σου σε αυτό το μήνυμα, λες και φταίω εγώ που δε μου έχετε δώσει κλειδιά". Αφού το έστειλα, οι σφυγμοί μου πολλαπλασιάστηκαν, μπήκα σε κινηματογραφικό mode και στο δρόμο προς το σπίτι προσπάθησα να προετοιμάσω τον εαυτό μου για τα πάντα: Για το πώς θα μπω, τι θα πω, τι θα κάνω, με ποιο τρόπο θα ανακοινώσω πώς φεύγω, πώς θα εκκενώσω το κτίριο σε περίπτωση ανάγκης. Φτάνοντας έξω από την πόρτα, είδα το λιγοστό φως από το σαλόνι και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα χτύπησα αυστηρά το τζάμι.
Ο Γουίλ άνοιξε την πόρτα με βλέμμα Anna Wintour έτοιμος να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Δεν τόλμησα να τον κοιτάξω στα μάτια αλλά ευτυχώς πρόλαβα να τον διακόψω πριν μιλήσει: "Δε θα σε ενοχλήσω καθόλου, δύο πράγματα θα πάρω και θα φύγω" (όπου δύο πράγματα = δύο μπαούλα). Με μία κίνηση τον προσπέρασα και ανέβηκα τρέχοντας τη σκάλα. Από εκείνη τη στιγμή τα θυμάμαι όλα σαν ταινία που διαδραματίζεται σε αγροικία του αμερικάνικου Southwest (ο φόνος - must). Ο Γουίλ με ακολούθησε και προσπάθησε -αρχικά- να με ηρεμήσει δείχνοντας μου τα κλειδιά που μόλις μου είχαν φτιάξει. Τον ξαναδιέκοψα λέγοντας δραματικές ασυναρτησίες προκειμένου να ανάψω τα αίματα. "Γουίλ σε μια συγκατοίκηση θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός, κάτι που δε βλέπω σε αυτό το σπίτι". Όπως πετούσα τα πράγματά μου μέσα στις βαλίτσες, ξεστόμισα επιτέλους και τη μεγάλη φράση: "Τέλος, δεν ακούω τίποτα. Παίρνω τηλέφωνο τον σπιτονοικοκύρη και φεύγω αμέσως". Τότε ο Γουίλ πρόβαλε στην πόρτα του δωματίου και στα πέντε δευτερόλεπτα που ακολούθησαν νομίζω πως είδα μπροστά μου ολοζώντανο τον Εξαποδώ. Τη σκηνή τη θυμάμαι καρέ καρέ και τη βλέπω συνέχεια μπροστά μου: Αρχικά το στόμα του άνοιξε διάπλατα από την έκπληξη. Αστραπιαία, το βλέμμα του σκοτείνιασε. Τα φρύδια του σχημάτισαν ένα τρομακτικό V πάνω από τα κόκκινα μάτια του και το στόμα του ξανάνοιξε βγάζοντας φλόγες. "Oh fuck off! You are a ffffffucking twat!" ήταν το μόνο πράγμα που είπε. Περίμενα πως θα μου ορμήσει αλλά τελικά γύρισε κι έφυγε. Εγώ έμεινα στη μέση του δωματίου, με ένα μπλουζάκι στο χέρι γελώντας αμήχανα. Η αλήθεια είναι πως την είχα γλιτώσει πολύ φτηνά.
Συνέχισα βιαστικά το πακετάρισμα βάζοντας όπως να 'ναι τα πράγματά μου στις βαλίτσες. Όταν κατέβαινα τις σκάλες τον είδα να κάθεται στον καναπέ του σαλονιού με ύφος "την τσάντα μου - τα χάπια μου" (αντίχειρας και δείκτης ακουμπισμένος στο μέτωπο και λοιπά δάχτυλα ανοιχτά, στραμμένα προς δυσμάς). Απέναντι του καθόταν αμίλητη η Άλι, την οποία δεν νομίζω να ξαναμπορέσω να κοιτάξω στα μάτια ποτέ, αφού με την πράξη μου της έδειξα την ίδια (χαμηλή) εκτίμηση που έδειξα στο Γουίλ και τη μοσχάρα (Χλόη), ενώ εκείνη ήταν τόσο καλή και γλυκιά μαζί μου. Καθώς έβγαζα βιαστικά τα πράγματα έξω από την πόρτα, ο Γουίλ είπε ένα "στάσου, μύγδαλα". Φυσικά δεν του απάντησα προκειμένου να αποφύγω περαιτέρω ξεκατίνιασμα μέσα στη νύχτα. Με τους σφυγμούς μου στα ίδια υψηλά επίπεδα, βγήκα από το σπίτι σχεδόν τρέχοντας και έκλεισα την πόρτα όσο πιο σιγά μπορούσα . Στο δρόμο άρχισα να τρέχω ακόμα πιο γρήγορα, φορτωμένος με όλα μου τα πράγματα. Ήταν μία το βράδυ και οι βαλίτσες μου χαλούσαν την ησυχία ολόκληρου του χωριού καθώς κυλούσαν στην υγρή άσφαλτο. Με την ανάσα μου να αχνίζει από το κρύο και με μια λύτρωση που σκέπαζε κάθε είδους ενοχή, αποχαιρέτισα τη γειτονιά, το σπίτι του Γουίλ και οποιοδήποτε φόβο ή αμφιβολία για την επόμενη μέρα.
Το μέλλον μου δε θα μπορούσε να ήταν ασχημότερο από μια μπλε ελεκτρικ υφασμάτινη ντουλάπα.
όπως είπαν και κάποιοι σοφοί κάποτε......πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα;)
τελικά σπίτι...βρήκες...ή ακόμα ψάχνεσαι??
Έχεις δίκιο. Είναι ανώτερη από κάθε φαντασία. Όμως την είχες δει πριν ξεκινήσεις να εγκατασταθείς στης κάργιας.
Κατα βάθος λυπάμαι που έφυγες από κει.. Είχα επενδύσει πολλά σ’ αυτή τη συγκατοίκηση. Κάτι τύποι σαν τον Γουίλ είναι το αγαπημένο μου θέμα.
Εύχομαι να μη χαθείτε τελείως.
(...) έμεινα μ' ένα μπλουζάκι στο χέρι γελώντας αμήχανα.
(...) χτύπησα αυστηρά το τζάμι. (...) έκλεισα την πόρτα όσο πιο σιγά μπορούσα.
Εκεί που πάω να ξεκαρδιστώ απ’ τα γέλια λες μια τέλεια μικρή λέξη -τη σωστή στιγμή- που με πεθαίνει. Και με κάνει να αναρωτιέμαι αν είσαι όντως είκοσι χρονών παιδάκι. Αλήθεια, δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Θα μου πεις, η ντουλάπα είναι αληθινή. Χμμ .Δεν ξέρω. Σ’ έχω ικανό για όλα.
ΥΓ: Μπα, λάθος συλλογισμός. Γιατί νάγραφες καλύτερα αν ήσουν τριανταπέντε;
Μίμα
Οι περιπέτειές σου (και της Νικόλ) δεν παύουν ποτέ να με εκπλήσσουν. Τι να πω; "iblog, πότε θα ξανανοίξεις σπιτικό;" Άντε με το καλό!
Υ.Γ. Δεν είδα ακόμη ιδίοις όμασι τα νέα νάνο. Ψήνομαι όμως τρελά να πάρω ένα...
Αφού πηγαίνοντας σπίτι βρήκες τα πράγματα σου και δεν στα είχε πουλήσει σε κανένα second hand μαγαζί....πάλι καλά....!!!!
Oni οι περιπέτειες αυτού του διδύμου είναι ανεξάντλητες...κάτι σαν τις 7 Πηγές της Ρόδου ένα πράγμα....!!!!
Μικρό μου πόνυ, μην χωλοσκάς! Θα βρεις σπίτι! Είναι θέμα χρόνου.Απλά πράγματα...
Πέρα απ'τη μπιχλιά που βγάζει αυτή η ντουλάπα (για να μη μιλήσουμε για χρώματα κλπ), εμένα εκεί δε χωράει ΟΥΤΕ ΤΟ 1/3 των ρούχων μου! Το καινούριο ipod θα'ναι δικό μου σε μια εβδομάδα περίπου. Και έχω πήξει να βλέπω το μήλο μπροστά μου, κάθε τρεις και λίγο περνάμε μπροστά από τα Multirama με ένα φίλο μου για να ηδονιστεί με το λευκό macbook (μέχρι να μαζέψει τα λεφτά για να το αγοράσει και να ησυχάσουμε!).
Ρε συ μικρό μου πόνυ....Αφίερωσε μου λίγο χρόνο και εξήγησε μου τι στο διάολο είναι αυτό το i-pod...Αισθάνομαι σαν τη Μαρίτσα όταν προσπαθώ να της εξηγήσω τι σημαίνει "στυλίστρια"...Κάνε μου αυτή τη χάρη σε παρακαλώ...Η αν δεν μπορείς εσύ κάποιος Χριστιανός που διαβάζει αυτές τις γραμμές απελπισίας!!!!!! Ξέρω τι είναι το mp3...και θέλω να πάρω ένα της Sony.....Πειράζει;;; (που είμαι και μεγάλη φίρμα;;;;;πειράζει;;;;)
Γουλιέλμος ο τσόγλανος ο 13ος
θα μείνει στην ιστορία.
Κανόνισε σε παρακαλώ στις 30 Σεπτεμβρίου έξω από την πόρτα του σπιτιού μου να βρίσκεται ένα nano 8gb
και εγώ θα ΣΕ κάνω τα κονέ με τον Jamie Oliver που είναι φιλαράκι.Θα σε φιλοξενεί όσο θέλεις αν δεχτείς να δοκιμάζεις ό,τι φτιάχνει.το είχε δηλώσει.
α και ότι χρώμα θες:)
ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΧΡΗΣΤΟ, ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!
Στάσου μύγδαλα;;;
Ό,τι κ να πω για το φοβερο χιούμορ σου, θα είναι λίγο!!
Electronic396, δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά ακόμα. Προς το παρόν βρίσκομαι σε καλά χέρια.
Μίμα, είχα σκοπό να την αντικαταστήσω αλλά τελικά δεν ήταν το μόνο τρωτό σημείο του σπιτιού... Τον Γουίλ τον είδα σήμερα σε lecture, με έκοψε από πάνω ως κάτω αλλά δε μου μίλησε. Μάλιστα από τον Matt έμαθα πως με κράζει από δω κι από κει! Οπότε δε χρειάζεται να ανησυχείς: Εφόσον δεν έχω επεισόδια εν οίκω, θα έχω εν δήμω.
Είμαι 20 χρονών μαντράχαλος, σε διαβεβαιώ.
Oni και που να άκουγες αυτά που δεν ανεβαίνουν στο blog...
Μαρία από Ρόδο, δε χολοσκάω καθόλου! Αφού έφυγα από τη λάμια, όλα γίνονται!
Elenalda, το μήλο είναι fetish. Ο φίλος σου έχει απόλυτο δίκιο! Με το καλό και το νέο iPod. Και χαίρομαι που όλοι βρίσκουν τη ντουλάπα τόσο αποκρουστική όσο κι εγώ!
Μαρία από Ρόδο (ξανά) το iPod είναι το πιο επιτυχημένο, όμορφο και τεχνολογικά προηγμένο MP3 player στον κόσμο. Ουσιαστικά είναι ένα φαινόμενο που άλλαξε ριζικά τον τρόπο που ακούμε και αγοράζουμε μουσική. (Steve, θέλω ποσοστά.) www.apple.com/iPod
Dimhap, http://store.apple.com
Loucretia, done! Ταρα ταρα ταρα, φρρρρρ!
Anonymous, μα γιατί σας φαίνεται αστείο; Ο Will θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει το ρόλο του "Κοριτσιού στον Ήλιο"! Έχει και το οξυζενέ και το attitude.
Πώς δηλαδή μπορεί να είσαι μόνο 20 χρονώ αγαπητό πόνυ; -δε βγαίνει!
Την ευφυία σου εντάξει να τη δεχθώ. Το ανελέητο χιούμορ σου επίσης. Την υπερπροχωρημένη αισθητική σου , άντε μετα βίας ας τη δεχτώ κι αυτή.
Αυτό που δε μου κάθεται είναι πώς όλα τα ανωτέρω μπορείς να τα διατυπώνεις με τέτοια κυνική ακρίβεια. Χωρίς προγραμματισμένο στιλ. Χωρίς ποιητικά βοηθήματα. (Υποθέτω ότι δε σπατάλησες την εφηβική σου ηλικία διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία. -Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.)
Αυτό που μ’ αρέσει περισσότερο- και το καταδιασκεδάζω- είναι που δεν πέρασες καν στις πανελλήνιες!!!! Για φαντάσου!!! Θ’ άξιζε η περίπτωσή σου να γίνει πολιτικό θέμα.
Η ψυχαγωγία που παράγεις είναι άλφα με δέκα τόνους.
Θά’ θελα να μάθω περισσότερα για το πώς προέκυψες έτσι.
ΥΓ: Μη με φοβάσαι.
Εγώ σε φοβάμαι. Και σ’ αγαπώ απεριόριστα,
Μίμα
καλέ με έχεις αγχώσει (αφού πρώτα έκλαιγα απο τα γέλια με την οσκαρική σου ερμηνία - αποχώρηση απο το σπίτι της συμφοράς)
so, now what?
ελπίζω το thriller να έχει σύντομα αίσιο τέλος!
p.s.γιατρέ μου μήπως θα θέλατε να ρίξετε μια ματιά στο blog μου;;
Iblog darling, thanks για τις φωτο!! (φρρρρρρρρ)
Και μια διευκρινηση προς τον/την αγαπητο/η anonymous:
Ο iblog ειναι οντως 20 χρονων (ω, ναι, υπαρχουν ακομη αυτες οι ηλικιες),
Κι οσο για την απορια σου για την ευφυία του, το χιουμορ του, την αισθητικη του και τον κυνισμο του, μια ειναι η απαντηση: "δειξε μου τους φιλους σου, να σου πω ποιος εισαι" ;-)
Υ.Γ. επισης δεν τον λενε Χρηστο (φρρρρρ) :-ΡΡ
Μια χαρά τα κατάφερες. Σαν τον Will έχω γνωρίσει αρκετούς... Τελικά που θα μείνεις;
ΥΓ. Συμφωνώ με την ανώνυμη για την υπερπροχωρημένη αισθητική και ευφράδεια λόγου χωρίς υπερβολές. Για μένα το πιο αξιοδιάβαστο ελληνικό blog.
@ loucretia
Α, μάλιστα. Τώρα εξηγούνται πολλά.
Αν και όχι όλα.
Μίμα :-)
Μίμα, καταδιασκεδάζετε το γεγονός πως δεν πέρασα στις Πανελλήνιες; Σας πιάνω αδιάβαστη διότι και τις δύο φορές που έδωσα, πέρασα! Μπορεί να πέρασα σε μια σχολή με αρκετά χαμηλή βάση η οποία και δε μου άρεσε καθόλου, αλλά τουλάχιστον πήρα αναβολή στράτευσης και πάσο! Το διάβασμα ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου.
Naf, μιλάς σε έναν άνθρωπο ο οποίος εκτός ότι είχε αφήσει το blog του χωρίς στοιχειώδες template για μήνες ολόκληρους, αυτή τη στιγμή γράφει σε ένα δυσλειτουργικό ιστολόγιο! Δεν έχω ιδέα από Χουτουμουλού.
Loucretia, αμέσως εσείς, να μου κλέψετε το thunder!
Dynx, σε ευχαριστώ. Δε θα πω τίποτα για το σπίτι γιατί ακόμα όλα είναι ρευστά. Μένω σε τσαντίρι έξω από τη σχολή. :-p
Η εικόνα της απεγνωσμένης συνεννόησης με τη διπλανή σου στην αίθουσα εξετάσεων ήταν φαίνεται ισχυρότερη από την πληροφορία ότι τελικά πέρασες κάπου αλλού.
Αδιάβαστη δεν είμαι. Απλώς «δεν έχω σύστημα». Εξ’ άλλου έπιασα το ανάγνωσμα από τη μέση -και μετά διάβαζα με φθίνουσα σειρά, με σποραδικά flashback. Είναι φυσικό να έχουν μείνει αρκετά κενά. Ευτυχώς δηλαδή! Είναι το κομπόδεμά μου για τις μαύρες μέρες.
Από εδώ σιτίζομαι μαγικό πόνυ. Όχι αποκλειστικά. Έχω κι άλλους πόρους -δεν το κρύβω. Είναι όμως ελάχιστοι.
Ως προς το άλλο. Τα δικά σου διαβάσματα .
Το μαγικό στην αφήγηση σου είναι ότι δεν έχει ίχνος λογοτεχνικότητας. Νόμιζα ότι χρειάζεται πάρα πολύ διάβασμα για να το πετύχει κανείς αυτό. Γι’ αυτό δεν πίστευα την ηλικία σου.
Τώρα που είδα στης Loucretiaς τα ποδαράκια σου με τα απαστράπτοντα σταράκια σε πιστεύω. Όχι ότι λύθηκε ο γρίφος.
Για κάθε πολύπλοκο πρόβλημα, υπάρχει μία λύση που είναι απλή, σύντομη και λάθος
Oh Dear, τα 2 κομμάτια απο το άθλιο γραφειάκι by Argos, μου ξυπνάνε τόσες εφιαλτικές αναμνήσεις απο το καιρό μου στο UK!
Εγώ το είχα σε μπλέ!
Good luck στην αναζήτηση νέας τρύπας και keep on blogging, γράφεις απίστευτα!
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μόνο στη Ελλάδα ισχύει το θεικό "έλα ρε μαλάκα να μείνεις σε μένα και βρες σπίτι όποτε σου καυλώσει....Θα γουστάρουμε τρελά!!! Θα τρως οτι τρώω και βλέπουμε...."
Γιατί μόνο στην Ελλάδα της λαμογιάς και της πουστιάς νιώθεις οτι μένεις σε παλάτι ακόμα και σ'ένα υπόγειο στα Καμίνια με φάτσα σε φωταγωγό και με την αίσθηση οτι ζεις σε suburbs των Τυράνων;;;;;Λύσε μου αυτή την απορία ρε μικρό μου πόνυ............
Hi μπισκέ,
χάλια το καινούργιο ipod, έχω ξενερώσει.
Τι έγινε τελικά με το καινούργιο σπίτι, όλα καλά ή στο ματιάξαμε? :Ρ
Στείλε μας ένα email με τις φωτογραφίες των συγκατοίκων με μαγιό για να ξέρουμε τα sightseeings του χωριού όταν σας επισκεφθούμε!
Luv ya-miss ya-you're my daddy!
xxx
Μετά από όόόόλα αυτά τα όμορφα σχόλια..ένα έχω να πω..
Ι blog..teamή μου που σας γνωρίζω και από κοντά
να πω μια κακια;
θα την πω!
(ετσι και αλλιως ολα καλα λογια ακους!)
ευτυχως που περνας ολα αυτα και απολαμβανουμε τα γραπτα σου.
πλακα κανω!!
γρηγορα να βρεις την εστια σου!!
και μεις να βρουμε γρηγορα το πρωτο σου βιβλιο στις προθηκες!!
Το τρομερότερο όλων ήταν η μοκέτα στο μπάνιο που είχα δει κάποτε σε ένα φοιτητικό σπίτι στο Λονδίνο, ξεπερνούσε κάθε φαντασία το θέαμα..
Το χιούμορ σου αποτελεί μοναδικό όπλο επιβίωσης, να το θυμάσαι και να μην το χάσεις ποτέ.
Εύχομαι όλα να σου πάνε καλύτερα στο μέλλον.
"Τότε ο Γουίλ πρόβαλε στην πόρτα του δωματίου και στα πέντε δευτερόλεπτα που ακολούθησαν νομίζω πως είδα μπροστά μου ολοζώντανο τον Εξαποδώ"
respect ξανά, και ξανά και ξανά!!
Μίμα, μετά την προσφώνησή σας έχω κλείσει ως πόνυ.
Suspect, όσο μου μιλάτε με αποφθεύγματα δεν μπορώ να σας απαντώ.
Anonymous, ευχαριστώ για την κατανόηση σου!
Μαρία από Ρόδο, γιατί στην Ελλάδα είμαστε άνθρωποι των άκρων. Υπερβολικά φιλικοί και υπερβολικά μαλάκες την ίδια στιγμή.
Acid, δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά ακόμα. Δεν έχω δει κανέναν, δεν ξέρω πότε θα μετακομίσω και γενικώς δεν έχω ιδέα για το τι συμβαίνει. Και μην κάνεις spoil σε παρακαλώ. Θέλω να κρατώ τους αναγνώστες σε αγωνία. :-p
Χαριτωμένη πεταλουδίτσα, team-e μας και calamari μας!
Μούργο, μακάρι! (Για το σπίτι, όχι το βιβλίο!)
Βατραχοκόριτσο, η μοκέτα στο μπάνιο είναι συνηθισμένο θέαμα σε αυτή τη χώρα! Θα εκτιμούσα πολύ αν έβρισκα σπίτι χωρίς αυτή την "πολυτέλεια".
Alienlover, ο διάβολος φοράει Jack Wills.
Μπήκε και ο Ύποπτος στον χορό; Ενδιαφέρον!
The Colohoree chronicles σκέφτομαι για τίτλο του βιβλίου [εγώ θα σε εκδώσω ε; μην μείνεις ανέκδοτος!]
Εναλλακτικό το "The legendery Journeys of iBLOG Live" κτλ κτλ [σε Hercules style]
21 χρονών μαντράχαλος δεν είσαι; Νομίζω ότι έχουμε μερικές μέρες διαφορά, λες να θυμάμαι λάθος;
Τέλος, θέλουμε λεπτομέριες για την παράγραφο της Νικόλ.. [άντε, σε εμπνέω και για guest blogging να είσαι στην μόδα...!!]
Καλημέρα.
Ah, update:
Σου βρήκα και ψυχολόγο εκεί γύρω [βέβαια το ότι αναφέρεται στο άτομο του στο 3ο πρόσωπο είναι ανησυχητικό αλλά θα τα βγάλεις πέρα]
http://www.blogger.com/profile/12171041909616799264
:D
Έι!!! Η ψυχολόγα του ibt είμαι εγώ και κανείς δεν μπορεί να μου τον κλέψει ως πελάτη (γιατί θα αναγκαστεί να σκίσει τα πτυχία του).
Μικρό μου γελαδερό Colovillager, έχω παραληρήσει με τις περιγραφές και δη τη θεϊκή "την τσάντα μου - τα χάπια μου" και απλά προσκυνώ για άλλη μια φορά.
Από τα iPodια, μόνο η οθόνη. Αυτή η squat αισθητική με ξένισε. Όταν γίνουν πάλι μακρόστενα, θα το σκεφτώ να ανταλλάξω το ολοκαίνουριο μαυρούλι μου. (ναι επαναλαμβάνομαι αλλά έφριξα η γυνή!!)
@Μίμα: πρέπει να τον δείτε και live. Θα καταλάβετε πού πήγε η λογοτεχνικότητα ;))
@ idάκι
Τι να φανταστώ δηλαδή.
Έχει μορφή ποιητή; Αερικού; Χερουβείμ;
Αυτές οι αντιστίξεις είναι ό,τι πιο επικίνδυνο υπάρχει.
Να προσέχετε.
Μίμα
@Μίμα:
Σεξπηρικού ξωτικού θα έλεγα. Ένας Πουκ ανάμεσά μας.
Μ'αρέσουν οι συνειρμοί σου πάντως!
@ Idάκι
Εγκωμίου εγκώμιον..
Ο μικρός Πουκ μάζεψε πολλά παινέματα κάτω απ’ αυτή την υπέροχη ντουλάπα.
- Μήπως τα μυαλά του πάρουν αέρα;
- Αμήν θεέ μου, να πάρουν!
Νομίζω πως μόνο όταν τα (ωραία) μυαλά παίρνουν αέρα μπορούν να φτιάξουν ωραία πράγματα.
Γιατί γμτ να είμαστε τόσο τσιγκούνηδες στα μπράβο;
Όταν στα 10.000 πράγματα που βλέπουμε μας αρέσει μόνο το 1 (ένα) είναι μιζέρια να μην το πούμε- ( Έτσι που να το μάθει και ο άμεσα ενδιαφερόμενος.)
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των μεγάλων ταλέντων είναι ότι δεν ξέρουν ότι έχουν ταλέντο. Ή κι αν το ξέρουν ντρέπονται γι’ αυτό και το κρύβουν. Από ήθος + καλό γούστο. (Αυτά πάνε μαζί.)
Για να κλείσει αυτή η εγκωμιαστική λίστα- γιατί παρατράβηξε !- να προσθέσω κι άλλο ένα προσόν - ίσως το σημαντικότερο:
Ο μικρός πελάτης σου Idάκι, εκτός από multi και megaταλέντο είναι και φοβερός doer. Τουτέστιν μια συνισταμένη ανάμεσα στο : Ικανός, Αποτελεσματικός, Εκτελεστής!! Χάρισμα σχεδόν άγνωστο για Νεοέλληνα. (Εξαιρείται η Μαρία Κάλλας.)
Αρκετά όμως, φτάνει.
Φτου φτου. Σιξ σιξ
(Το "να προσέχεις" ισχύει!)
Μίμα
Καλά ρε, γιατί πιάνετε την κουβέντα σε αρχαία posts? :p
Hitman, ευχαριστώ για τον shrink.
Id, ευχαριστώ για το comment.
Μίμα, σταματήστε επιτέλους, θα νομίζει ο κόσμος πως τα σχόλια σας τα γράφω μόνος μου! :p
EyUjMS Hello! Great blog you have! My greetings!
lacoste online shop
cheap nfl jerseys china
converse shoes
nike sneakers
golden goose slide
ysl handbags
nike lebron 15
adidas yeezy
nike react
nike epic react flyknit
golden goose
yeezy boost 500
yeezy shoes
stephen curry shoes
supreme outlet
stone island sale
yeezy boost 700
lebron james shoes
kyrie 7
hermes birkin