Πανσέλινο και άλλα ζαρζαβατικά.

13 Comments Published by the ibt on Tuesday, July 31, 2007 at 10:05 AM.

The image “http://farm2.static.flickr.com/1357/959143839_77c7e6c4a8.jpg” cannot be displayed, because it contains errors.

Στο πλαίσιο του προγράμματος "Διακοπές στην Αθήνα 2007" εχθές το βράδυ (σήμερα το ξημέρωμα δηλαδή), ανέβηκα για camping στην ταράτσα. Η πανσέληνος αλλά και μια -πρωτοφανής για την εποχή- δροσιά, με έκαναν να πάρω το iPod και ένα στρώμα ασκήσεων (τύπου Πετρουλάκη) και να πάω να ξαπλώσω φάτσα κάρτα στον Αττικό Ουρανό.

Η πρώτη μου σκέψη κατά τις ελάχιστες φορές που έχω την ευκαιρία να ξαπλώσω αντίθετα στον ουρανό είναι η απίστευτη εμπιστοσύνη που έχει ο εγκέφαλός μου στο Νεύτωνα. Το πώς δηλαδή δεν φοβάμαι ότι θα πέσω σε αυτό το μαύρο χάος που λέγεται ουρανός και αντ' αυτού παραμένω κολλημένος με την πλάτη σε ένα κτίριο. Η δεύτερη μου σκέψη ήταν "μα πού είναι το φεγγάρι;" Και η τρίτη ήταν μερικά μπινελίκια για τον αρχιτέκτονα που έχτισε δίπλα στο σπίτι μας μια τεράστια, τερατόμορφη, ωχρή κουράδα σε στυλ "σύγχρονη Αθηναϊκή πολυκατοικία". Η επόμενη σκέψη μου ήταν για το πόσο μη-ρομαντικό είναι να ζεις σε μία πόλη που σου απαγορεύει την πρόσβαση στο φεγγάρι.

Όσο η κόρες των ματιών μου διαστέλλονταν και τα αστέρια που μπορούσα να δω στον ουρανό αυξάνονταν, τόσο οι σκέψεις μου υπερδιπλασιάζονταν και μπλέκονταν μεταξύ τους. Αθήνα, Ziegendorf, Πανεπιστήμιο, οικογένεια, γενέθλια, μεσίτες, που-βρίσκομαι-πού-πάω, καλοκαίρι, χειμώνας, εισιτήρια, εφορία, σπίτι, διακοπές, συγκάτοικοι. Και μέσα σε όλα αυτά μου ήρθε ξαφνικά να βάλω τα κλάματα. Όχι από την απελπισία, ούτε από το άγχος, αλλά επειδή ένιωσα τόσο τυχερός που ένα βράδυ του Ιουλίου ανέβηκα στην ταράτσα μου, στο σπίτι μου, στην πόλη μου και έβλεπα τον ουρανό μου, τα αστέρια μου, και αν δεν υπήρχε και ο κωλοεργολάβος, το φεγγάρι μου. Ένιωσα πως πραγματικά έχω τα πάντα.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μια δύναμη με πέταξε από τα αστέρια πίσω στο σκληρό τσιμέντο της ταράτσας. Ήταν η σκέψη η οποία ακολουθεί και καταστρέφει κάθε ευτυχισμένη στιγμή αυτή την περίοδο: ο Σεπτέμβριος. Χτυπάει κάθε φορά που τολμώ να αναλογιστώ πόσο ωραίο είναι το φετινό καλοκαίρι, πόσο όμορφη είναι η Αθήνα, πόσο τυχερός εγώ, πόσο Mastercard - Priceless είναι να αισθάνεσαι κάπου ασφαλής και όχι μόνος... Ο Σεπτέμβριος, ο ίδιος μήνας που πέρσι υποσχόταν τόσα πολλά, που είχε γίνει ο λόγος για τον οποίο ζούσα, που είχε ταυτιστεί με τα όνειρα μου, πλέον μοιάζει με μια μαύρη τρύπα στον ουρανό στην οποία αναπόφευκτα θα πέσω και θα τότε σταματήσουν όλα. Φέτος ο Σεπτέμβριος μοιάζει πολύ περισσότερο με τέλος παρά με αρχή.

Επειδή όλα αυτά ακούγονται ίσως πολύ δραματικά, θα προσπαθήσω να σας περιγράψω την παρανοϊκή κατάστασή μου: Από τότε που έφυγα στην Αγγλία η ζωή μου χωρίστηκε σε δύο κομμάτια: Σε αυτό της χώρας που ζω την εκάστοτε στιγμή και θεωρώ αληθινό και σε ένα δεύτερο που διαγράφεται πολύ αχνά σε μια άκρη του μυαλού μου (αλλά είναι εξίσου υπαρκτό σε μια άλλη άκρη της Ευρώπης). Όταν ζω στην Αγγλία δηλαδή το Ελληνικό κομμάτι φαντάζει ονείρωξη και όταν είμαι εδώ, η Αγγλική ζωή αποτελεί έναν τρομακτικό εφιάλτη. Όσο ζω στη μία από τις δύο ζωές, ο εγκέφαλός μου φροντίζει να διογκώνει τις εμπειρίες και τα γεγονότα της άλλης. Γι αυτό και πάντα η μία ξεπερνά τα όρια του αληθινού και διαχωρίζεται από την πραγματικότητα. Σας μπέρδεψα.

Τέλος πάντων, πέρα από το καμένο μου μυαλό, ο περασμένος χειμώνας ήταν πράγματι ο χειρότερος της ζωής μου και γι αυτό τώρα τρέμω να επιστρέψω. Όχι λόγω της Αγγλίας, το έχω ξαναπεί. Υπήρξαν πολλά οικογενειακά προβλήματα στην Ελλάδα που (βάση της θεωρίας των δύο ζωών) διογκώνονταν και πολλαπλασιάζονταν στο κεφάλι μου με αποτέλεσμα να με φέρουν vizzavi με την καταθλιψάρα. Βέβαια, βγήκαν και δύο θετικά από τη όλη την κατάσταση: 1) Έφτασα τα 59 κιλά και 2) μετά από τόση μαυρίλα πέρασα το καλύτερο καλοκαίρι evah! Και με αυτή την ευτυχή διαπίστωση κλείνει ο φαύλος κύκλος που με κράτησε ξάγρυπνο και σήμερα.

Το νόημα που βγάζω από αυτό το κείμενο είναι:

1) Είμαι ευτυχισμένος,
2) Αυτή τη στιγμή δε φοβάμαι τίποτα περισσότερο από την Αγγλία,
3) Για την ακρίβεια χέζομαι.
4) Πέρσι τέτοια εποχή που ήταν όλα άγνωστα ήμουν ανεξήγητα θαρραλέος.
5) Ας πρόσεχα.
6) Άλλη φορά δεν έχει ταράτσα, μου καίει το μυαλό.




Άσχετο:
Για πείτε, οι χρήστες IE έχετε -λέει- κόμπλα με το νέο template? Μια κοπέλα μου έστειλε email (thanx κοπέλα) και λέει πως δεν ανοίγουν οι σελίδες εκτός της αρχικής. Αν κάποιος άλλος αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα παρακαλώ να στείλει ραπόρτο στο iblog.team@gmail.com για να το διορθώσουμε. Εγώ δεν μπορώ να τεστάρω γιατί δεν έχω IE στο Mac the Knife και το σατανά στο ίδιο μου το σπίτι δεν το βάζω. Ξου ξου Bill Gates σιξ σιξ.

UPDATE: Λόγω των τεχνικών προβλημάτων που πράγματι αναφέρθηκαν, οι χρήστες Internet Explorer και Opera μπορούν προσωρινά να διαβάσουν / να γράψουν σχόλια πατώντας εδώ.

13 Responses to “Πανσέλινο και άλλα ζαρζαβατικά.”

  1. # Blogger Valisia

    Egw pali opote vriskomai sto aerodromio gia El. Venizelos exw ena aprosdioristo xamogelo mexri ta autia se shmeio pou sta duty free afhnomai na me mouskepsoun me xilia duo arwmata kai opote vriskomai sto El. Ven me proorismo to London Heathrow(darling) exw kati moutra mexri ekei katw.
    Tip: Otan vriskomai Londino koitaw ta kala p.x sugkoinwnies kai punctuality, international cusine, musicals, sunavlies, pic nic sto parko, podhlato ktl  

  2. # Anonymous Anonymous

    σου γραφω κατι που αφορα συνολικα τα τελευταια σου ποστ.
    τωρα ειδα και την ηλικια σου.
    μια γνωμη μου.
    κρατα γερα το μυαλο σου.
    εχεις πολλα να δωσεις σε πολλα πραγματα.
    θα στο πω και ας μη σου αρεσει: εισαι πολυ χαρισματικος.
    μη κανεις καμμια εκπτωση στις αξιες σου.
    στη τελειομανια σου ομως μπορεις να κανεις μερικες φορες.
    δεν χρειαζεται παντα-καποιες φορες μας αφαιρει ενεργεια ασκοπα!.
    καλο καλοκαιρι!!  

  3. # Blogger wahia

    Καλά βρε όργιο τόσες μέρες ψυχανάλυσης στην ταράτσα πήγες και βρήκες την ηρεμία σου;;;;;;

    Φιλάκια μπουμπούκο(χιχιχι)  

  4. # Blogger YO!Reeka's

    «μια τεράστια, τερατόμορφη, ωχρή κουράδα σε στυλ "σύγχρονη Αθηναϊκή πολυκατοικία"»

    ...διακρίνω μια ανεπαίσθητα λυρική διάθεση :)  

  5. # Blogger ds

    Όποτε ερχόμουν στην Ελλάδα για διακοπές ανυπομονούσα πάντα --προς το τέλος των διακοπών-- να γυρίσω στην κολασμένη Αγγλία. Όσο κι αν μου άρεσαν οι διακοπές εδώ, μετά από λίγο μου έλειπε το ξέφρενο, αλκοολικό ξενύχτι των Άγγλων, το κυνήγι για sex, η έλλειψη καθωσπρεπισμού...

    Όλα αυτά με ενοχλούσαν μετά από κάποιο καιρό (χρόνια) στην Αγγλία, αλλά το λέω και το ξαναλέω, αν και προτιμώ την Ελλάδα, οι Έλληνες πραγματικά δεν ξέρουν να διασκεδάζουν όταν βγαίνουν, σε σύγκριση με τους Άγγλους (και γενικά τους Ευρωπαίους).  

  6. # Blogger the ibt

    Valisia, μα όταν βρίσκομαι στην Αγγλία δεν είναι και τόσο χάλια. Η ιδέα της Αγγλίας όσο βρίσκομαι εδώ είναι το θέμα...

    Μούργο, τι ήθελα και έβαλα χρονολογία γέννησης φάτσα κάρτα στο νέο template! :p Σε ευχαριστώ για όλα και καλό μήνα!

    Wahia, η ταράτσα έχει το καλύτερο ψυχιατρικό ντιβάνι, είναι γνωστό. Ε όχι και μπουμπούκο! Μιιιιχχχχ.

    Yoreekas, τώρα κατάλαβες πως είμαι της σχολής του ρομαντισμού; :p

    Dynx, ατύχησες. Ούτε πίνω, ούτε ξεσαλώνω, ούτε σε clubs πάω. Οπότε χάνω οτιδήποτε καλό υπάρχει στην Αγγλία. (Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο. Όποτε έχω βγει στην Αγγλία έχω περάσει απίστευτα καλά και έχω γυρίσει σπίτι κουρέλι από το χτύπημα)  

  7. # Blogger alienlover

    tha sou po kati na sou ftiakso ti diathesi. i thesi stin opoia vriskomai twra,einai toso eftialtiki pou tremo kai mono stin idea twn imerwn pou pernan. uparhei enas tromaktikos arithmos anthrwpwn pou ehoun kremastei apo kati pou nomizoun oti eimai kai opoiadipote lathos ekvasi me thavei sta egkata enos ifaisteiou.
    tha protimousa na imoun pali sto 0 tis ouggarias, psaromeni protoetis, kai na prospatho na vro spiti kai na matho mia glossa orc.

    upomoni genikotera.. kai tha perasei kai auto.. (auto mallon paei kai stous 2 mas..)  

  8. # Anonymous Anonymous

    Ο αποχωρισμός από την οικογενειακή φωλιά-σανίδα ασφαλείας,είναι πάντα τραυματικός...Η πρώτη εκείνη ψευδαίσθηση της ελευθερίας ζει μόνο μέχρι να σου τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια(κι όμως,αφού δεν έπεσες μέχρι τώρα,θα συνεχίσεις να στέκεσαι:)

    (το 59 κιλά είναι θετικό για κάποιο λόγο;)

    Keep standing!

    Aurelia aurita  

  9. # Anonymous Anonymous

    Ένα απ' τα δυσκολότερα πράγματα που προσπάθησε να με διδάξει ο Διαλογισμός ήταν το να τιθασεύω το μυαλό μου και να μην είμαι έρμαιο των σεναρίων του. "Είναι συνήθεια του μυαλού να σκέφτεται αρνητικά", ήταν λόγια που ειπώθηκαν απ' τα πρώτα κιόλας μαθήματα/συναντήσεις μου με την ομάδα. Στα τρισήμιση χρόνια που παρακολούθησα, αναφέρω με - μικρή - θλίψη ότι δεν το κατάφερα. Βέβαια, αυτά που καλούμαστε να πετύχουμε μέσω του Διαλογισμού δεν είναι ποτέ εύκολα. Στην ουσία μας ζητείται ν' αλλάξουμε συνήθειες και πεποιθήσεις μιάς ολόκληρης ζωής. Όποιος το καταφέρει αυτό... Εσύ όμως είσαι σε μιά πολύ νεαρή ηλικία κι έχεις πολλές καλές προδιαγραφές/πιθανότητες να βελτιώσεις κάποια πράγματα, αν θα σ' ενδιέφερε, φυσικά... Αλλά δεν θά 'θελα να σου φορτώσω επιπλέον δυσκολίες στην πλάτη. Το να τιθασεύσεις το μυαλό σου και να συνηθίσεις να σκέφτεσαι θετικά αντί αρνητικά, είναι κάτι που απαιτεί απίστευτη - και αδιάκοπη - πρσπάθεια. Ξέχασέ το, προς το παρόν. Φύλαξέ το σαν ιδέα για πολλά χρόνια αργότερα. Πάντως, απλά για την πληροφόρηση, άνθρωποι που γνώρισα να το έχουν καταφέρει αυτό στο 25%, π.χ., ένιωσαν άλλοι άνθρωποι.
    Σου εύχομαι ο υπόλοιπος Αύγουστος να είναι καταπληκτικός!  

  10. # Blogger Idάκι

    iblogaki-
    1ον ευχαριστώ ΠΑΡΑ πολύ γιατί ήσουν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι κ αποφάσισα επιτέλους να αναβαθμίσω το χάζεμα στη δουλειά βάζοντας Firefox. Υποτίθεται πως απαγορεύεται αλλά ας έρθουν να μου το πούνε και βλέπουμε (ο συνάδελφος παραμένει ατιμώρητος άρα έχω ελπίδες).
    2ον όλα είναι στις διαστάσεις του μυαλού μας. Μη μασάς και πες του να δίνει διαστάσεις σε αυτά που αξίζουν, και όχι σε βλακείες. Ο χρόνος που πέρασε δεν σε σκότωσε, άρα... (κλισέ ξέρω)
    3ον μ'αρέσει πολύ το νιου λουκ αλλά προτιμούσα το όλα_πεζα από το όλα_κεφαλαία στις στάμπες σου. Γούστα βέβαια.
    4ον η ταράτσα είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία, ιδίως αν έχεις τη δυνατότητα να ουρλιάξεις. cf. "Ο Καλύτερός μου Φίλος". Ειλικρινά δεν πίστευα ποτέ ότι θα το πω αυτό, αλλά αυτή η ταινία είχε τελικά πολλά να πει.
    5ον φιλιά.  

  11. # Blogger the ibt

    Alienlover, ΟΚ είσαι σε χειρότερη μοίρα από μένα, μην το ψάχνεις.

    Aurelia, είναι τέλειο να βλέπεις τον εαυτό σου να καταστρέφεται όταν δεν μπορείς να καταστρέψεις αυτό που σε στεναχωρεί.

    Μαίρη Κ, όντως σκέφτομαι αρνητικά. Και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να αλλάξω...

    Id, με γεια το FF! Αυτή η ταινία δε μου άρεσε. Επειδή είμαι της σιωπηλής ψυχανάλυσης και επειδή σιχαίνομαι τον Καφετζόπουλο.  

  12. # Blogger Unknown
  13. # Blogger yanmaneee
Post a Comment



 

Powered by Blogger.