Δεν ξέρω πως το κατάφεραν οι καθηγητές, αλλά αυτό το semester είχαμε τέσσερα deadlines την ίδια μέρα. Το καλό αυτού ήταν ότι η περίοδος του ξεπατώματος κράτησε λίγο, γιατί παραδοσιακά άφησα τα πράγματα για την τελευταία στιγμή και το κακό ότι εκείνη την εβδομάδα δεν κοιμήθηκα πάνω από 10 ώρες, συνολικά. Βρισκόμενος λίγο πριν το τελευταίο deadline (Τρίτη 29) και το μεγάλο μπουγέλωμα (αύριο έχουμε το "Summer Ball"!) θα σας μεταφέρω τις μικρές ιστορίες που κατάφεραν να επιζήσουν ανάμεσα στα ξενύχτια και το γράψιμο.
Πέμπτη 10 Μαΐου:
Ενώ έχω βρει συγκάτοικο, η οποία συμπτωματικά λέγεται Monica (!) καθώς και άψογο σπίτι στο Guildford, μόλις την προηγούμενη μέρα, κάτι πάει στραβά: Η Monica μου στέλνει μήνυμα πρωί πρωί και μου ανακοινώνει πως άλλαξε γνώμη. Αυτομάτως χάνω την προκαταβολή που έδωσα στο μεσιτικό γραφείο και οποιαδήποτε διάθεση να ζήσω μαζί της. (Αργότερα τη μεταπείθω να κρατήσουμε το σπίτι αλλά τελικά εχθές μου ανακοινώνει πως σκέφτεται να φύγει για πάντα από την Αγγλία. Τώρα βρίσκομαι πάλι στην αρχή.)
Σάββατο 12 Μαΐου:
Με έναν κουβά Ben & Jerry's αγκαλιά παρακολουθώ τη φετινή Eurovision στο BBC. Έξω είναι μέρα και το campus έρημο, όχι λόγω του κορυφαίου -για την Ελλάδα- μουσικού γεγονός φυσικά, αλλά λόγω εργασιών. Οι Άγγλοι είναι γνωστό πως μισούν το διαγωνισμό, δεν διασκεδάζουν καν με το trash της υπόθεσης κι έτσι το βλέπω κρυφά στην κουζίνα, όπως οι πρόγονοί μου που άκουγαν επίσης κρυφά το BBC στην κατοχή. Το γεγονός ότι φέτος δεν είμαι στην γνωστή ταράτσα της Αλίνας η οποία διοργανώνει Europarty κάθε χρόνο με στεναχωρεί αλλά ο σχολιαστής του βρετανικού καναλιού με αποζημιώνει: Ειρωνεύεται τα τραγούδια, τα ρούχα, τα ονόματα των τραγουδιστών. Κράζει με τον πιο αστείο τρόπο τους παρουσιαστές, μιλάει κατά τη διάρκεια των τραγουδιών και λέει αυτά που θα έλεγε κάποιος που παρακολουθεί το διαγωνισμό από τον καναπέ του! Καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς επαναλαμβάνει ότι οι χορεύτριες που συνοδεύουν του Τούρκο τραγουδιστή (τον οποίο παρομοίασε με νεότερη εκδοχή του Chris Moyles) είναι Βρετανίδες. Αυτό το σχόλιο καταφέρνει να δώσει στην Τουρκία 12 βαθμούς (αφήνοντας την Ελλάδα με 10) ενώ η Άννα από το Λονδίνο, με μήνυμά της στηρίζει το γεγονός σε κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες: "Μας φάγαν τα κεμπαπτζίδικα."
Κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, η Μαρία από Ρόδο του iblog, παντρεύεται πού αλλού; Στη Ρόδο. Στεναχωριέμαι που δεν είμαι εκεί αλλά η Νικόλ (αδελφή της) με αποζημιώνει: Με παίρνει τηλέφωνο κατά τη 1 και μου τραγουδάει ένα παραδοσιακό τραγούδι του γάμου "Μαύρη μαύρη σαν καμένη γη". Αργότερα μαθαίνω για μπάτσους - strippers (σα δε ντρέπεστε), άμαξες με λευκά άλογα και μαντινάδες! Να ζήσετε και να παίρνουν σειρά και οι υπόλοιποι αναγνώστες.
Για την ιστορία: Το iblog είχε ανακοινώσει πρώτο και σε αποκλειστικότητα το γάμο της Μαρίας, από τις 2 Φεβρουαρίου 2006! Δείτε το πρώτο σχόλιο σε αυτό το post.
Κυριακή 13 Μαΐου:
Μία μέρα πριν το πρώτο deadline, τρέχω και δε φτάνω. Στις εννέα το βράδι αποφασίζω να φάω μεσημεριανό/βραδινό, το γνωστό Dunch™ (dinner + lunch), και κατευθύνομαι στην κουζίνα. Πάω να κόψω ψωμί και βλέπω πάνω του μια τεράστια τρύπα, σαν κάποιος να είχε φάει την ψίχα. Λίγα δεύτερα πριν ακουμπήσω το μαχαίρι για να το κόψω, υποψιάζομαι κάτι κακό και κοιτάζω τη σακούλα του ψωμιού και στη συνέχεια το ντουλάπι. Η σακούλα τρύπια και το ντουλάπι γεμάτο ποντικοκούραδα! Γίνομαι φολκλόρ θέαμα για τους Άγγλους οι οποίοι με παρακολουθούν έκπληκτοι να πετάω το ψωμί στον τοίχο και να κατεβάζω καντήλια στα Ελληνικά. Στη συνέχεια προσπαθούν να με αποτρέψουν από το να πετάξω όλα μου τα πράγματα από το ντουλάπι λέγοντας μου ότι δεν έχουν τίποτα και ότι μόνο ένα ποντίκι περπάτησε και έχεσε πάνω τους. Δε με πείθουν κι έτσι καταχαρούμενοι τρώνε τα πράγματά μου, που προόριζα για τα σκουπίδια! Η βραδιά κλείνει με Detol, πλύσιμο όλης της οικοσκευής και σφράγισμα του ντουλαπιού. Τα ποντίκια είχαν επιστρέψει για τα καλά αυτή τη φορά.
Δευτέρα 14 Μαΐου: Πρώτο Deadline.
Παρασκευή 18 Μαΐου. Δεύτερο, Τρίτο, Τέταρτο και Πέμπτο Deadline.
Μετά από μια εβδομάδα κατά την οποία δεν μπορώ να καταλάβω αν έξω είναι μέρα η νύχτα, ετοιμάζομαι να παρουσιάσω την μεγαλύτερή μου εργασία. Φτάνω στην αίθουσα της παρουσίασης με αρκετή αυτοπεποίθηση αλλά όταν σηκώνομαι να παρουσιάσω, ξεχνάω ό,τι αγγλική λέξη μαθαίνω από τα 6 μου και τα χέρια μου τρέμουν υπερβολικά. Ξεκινάω να παρουσιάζω και δε βλέπω αντιδράσεις από τους συμφοιτητές μου. Σκέφτομαι να σταματήσω και να τους ρωτήσω αν είναι τόσο χάλια όσο φαντάζομαι. Αντ' αυτού ξεκινάω να αυτοσαρκάζομαι για να νιώσω καλύτερα. Το παρακάνω φτάνοντας στο σημείο να κράζω την ίδια μου τη δουλειά. Καμία αντίδραση. Απελπισμένος, αποφασίζω να παίξω τα μεγάλα μου χαρτιά, δείχνοντας τους την ταινία που είχα φτιάξει και δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να παρουσιάσω. Τελειώνω την παρουσίαση παρακαλώντας το fire alarm να ανάψει για να εξαφανιστώ από τη ντροπή μου. Από τα σχόλια των συμφοιτητών μου καταλαβαίνω πως είχα μόλις παρουσιάσει μία από τις καλύτερες δουλειές μου. Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί μου το είπαν τόσο αργά.
Ενώ θέλω να δω το Self Branding όλων των υπολοίπων, επιστρέφω βιαστικά στο σπίτι μετά την παρουσίαση και συνεχίζω το γράψιμο. Τρεις ώρες με χωρίζουν από το τετραπλό deadline.
Ένα τέταρτο πριν τις 5 (deadline), στέλνω τις εργασίες μου με email στον εαυτό μου προκειμένου να τις τυπώσω από τη Βιβλιοθήκη. To αρχεία φτάνουν κατεστραμμένα και κινδυνεύω να κοπώ σε τέσσερα μαθήματα. Τρέχω στο σπίτι, τα βάζω στο iPod και πάω να τα τυπώσω στα IT Studios τα οποία έχουν λιγότερο κόσμο. 16:56 ανοίγω τα αρχεία και κάνω γρήγορες διορθώσεις στη στοίχιση. Πάω να τυπώσω. Ο iMac δεν βρίσκει το δίκτυο. Αρχίζω να ιδρώνω. Ρωτάω τη διπλανή μου αν έχει πέσει το δίκτυο. Λαμβάνω αρνητική απάντηση και αλλάζω iMac. 16:59 τυπώνω τις τρεις εργασίες. 17:01 φτάνω στη γραμματεία για να πάρω cover sheets. Κατεβάζουν ρολά. Προλαβαίνω να τα πάρω και 17:02 -τελικά- πετάω στα ειδικά κουτιά της κλειστοφοβικής hand-in area τις εργασίες μου. Υπόσχομαι πως δε θα το ξανακάνω.
Το ίδιο βραδύ δέχομαι επισκέψεις από Λονδίνο.
Σάββατο 14 Μαΐου:
Οι επισκέψεις μου αφού κάνουν ανηλεές σεξ με συμφοιτητή μου και μέλος του διδύμου Matt & Dave (δε θα αποκαλύψω ονόματα :p) τις δεκαέξι ώρες τις οποίες κοιμάμαι, με ξυπνούν χτυπώντας μου την πόρτα και τραγουδώντας "Σήμερα πρωτογνώρισα τη χαρά". Στον καφέ που ακολουθεί για να δωθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις - λεπτομέρειες, οι επισκέψεις δηλώνουν χαρακτηριστικά: "Κοίτα έξω! Ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, οι μελιτσούνες πετούν ανέμελα!"
Μακράν το πιο εύστοχο σαρδάμ που άκουσα ποτέ. Κάποιες μελιτσούνες πράγματι πέταξαν ανέμελα το προηγούμενο, καθώς και τα επόμενα βράδια.
Περιττό να σου πω οτι μέ τόση πίεση αγχώθηκα...!!! Βέβαια συνεχίζω να πιστεύω πως το σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί για να συγκατοικήσεις με την Νικόλ!!!! Το βλέπεις καθαρά φαντάζομαι!!! Είναι καρμική σχέση και είναι μάταιο να το αποφεύγεις!!!!!! Το κισμέτ σου αγόρι μου φοράει Prada....
Θα συμφωνήσω παιδάκι μου, άσε την (#$%#$^%#$%@##$) Μόνικα και άντε να μείνεις με τη Νικόλ!!
Για το ποντίκι... ΙΟΥΥΥΥΥ... περίμενα την αντίδραση των λιμασμένων Εγγλέζων, πάντως. Ακόμη πιο ΙΟΥΥΥΥ η εκπομπή του BBC Whistleblower (α λα Ευαγγελάτος αλλά με καλύτερο research) την Τρίτη, που αποκάλυπτε πως στα supermarket counters (Sainsbury's & Tesco) αλλάζουν τις ημερομηνίες λήξης και συμπληρώνουν τους ελέγχους με επιφοίτηση. Διάβασε αυτό αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη, και φρίξε:
http://news.bbc.co.uk/1/hi/business/6676345.stm
Τέλος, η φάση με τις εργασίες... απλά classic θα την πω. Μη μασάς!!
Μπονζουρ και θενξ για το οδοιπορικό! Μου θύμισες τις δικές μου παλιές, καλές ημέρες με τις σφούρλες στα γλυστερά πατώματα της βιβλιοθήκης στο Umist για να προλάβω τη διορία... Και είναι και κάτι σφιχτόκωλοι εκεί πέρα ρε παιδί μου... Λες και άμα περάσουνε 5 λεπτά κάτι θα γίνει :P
Με κάνεις και ξεκαρδίζομαι στο γραφείο και θα με περάσουν για ακόμη πιο σοβαρή περίπτωση απ'ότι πραγματικά είμαι!
Well done and good luck!
Αν ναι ξεχασα
Η μαμά γίνεται και νύφη στις 7 Ιουλίου ...
Μαρία συγχαρητήρια!
Οι επισκέψεις ξεκαρδίστηκαν στα γέλια για άλλη μια φορά, και λυπούνται που το πρόγραμμα ύπνου σου ήταν τόσο, εε, "εντατικό" και δεν πέτυχες φάσεις απείρου κάλλους με μελιτσούνες και διάφορες σαχλαμάρες στις οποίες εντρύφησαν (οι επισκέψεις).
Πολύ άγχος βρε παιδί μου αυτά τα deadline, 8 Lexotanil κι ένα μασάζ από 6 Ταϋλανδέζες χρειάστηκα για να συνέλθω (από το διάβασμα του post), τζάμπα κι η "κούρα" του πενθήμερου... Όσο για τον "μέλος- του- διδύμου-ονόματα- δε- λέμε", χαίρομαι που "δίδαξα"(It is an honour and a pleasure, indeed!), κι ελπίζω οι πτυχές αυτές του Μεσογειακού ταπεραμέντου να τον ακολουθούν για πάντα και να μεταδοθούν στον υποθερμικό αυτό λαό(γιατί άμα περιμένουμε από τις κρυόκωλες εδώ να τους ξυπνήσουν, μμμ, σωθήκαμε, ψωνίσαμε από τάληρο!!).
Φιλάκια αγάπηηη! Περιμένουμε εναγωνίως το επόμενο post, αν και θα τα πούμε κι από κοντα, εχουν να πετάξουν... μελιτσούνες και μελιτσούνες μέχρι να φύγεις!!
Οι Επισκέψεις
Αμ έτσι εξηγείται γιατί τους μπιιιπ η πανούκλα κάθε τρεις και λίγο.
Εσείς που ξέρετε: αν στείλω mail από Αθήνα μεσάνυχτα και ένα, είναι χασιμο του deadline ή μετράει με ώρα Λονδίνου;
passer by
Όπως λένε και οι πορωμένοι με τα pc games....lol καταστάσεις!
Αλλά, για κάποιο λόγο εμένα δεν με άγχωσες με τα τρεξίματα και τις προθεσμίες των εργασιών...κλασική ελληνική κουλτούρα που μας κάνει one of a kind! Όσοι Βρετανοί καθηγητές υπάρχουν εδώ...έχουν πλέον συμβιβαστεί με αυτή την παραδοσιακή ελληνική εμμονή..και δίνουν τουλάχιστον μισή ώρα plus!Για εξήγησέ τους ότι είναι θέμα τακτ βρε αδερφέ! Δεν θα ισοπεδώσουμε τώρα τα πάντα!!!
Φιλιά
Δεν θα καταφέρεις να με αγχώσεις. Σήμερα σκεφτόμουν να ανανεώσω το account μου στο WoW! :-D
Καλή ξεκούραση!
πες μας τώρα ότι γυρίζεις και Ελλάδα.....
Hi poodle!
1. Συγχαρητήρια για την εργασία σου ήμουν σιγουρή ότι θα είναι γαμώ, μην φρικάρεις ρε χαζό!
2. Καλά, οι συγκατοικοί σου είναι εντελώς κάφροι! Νόμιζα ότι θα το είχα συνηθίσει μέχρι τώρα αλλά δεν σταματούν να με εκπλήσσουν!
3. Μα καλά τι περίμενες από κάποια πού την λένε Μόνικα? Εμπιστοσύνη και υπευθυνότητα? Δεν είδες τί έπαθε κοτζαμ Αμερική? :Ρ
4. Ουαου!!! Ήρθα το Σάββατο Λονδίνο, έκανα όλα αυτά και γύρισα πίσω??? Δεν θυμάμαι τίποτα! Έτσι εξηγείται το hang-over της Κυριακής! Τελικά το αλκοολ μου δημιουργεί φοβερά black-out! Ίσως πρέπει να κόψω το Gin...(από δω και πέρα μόνο βότκα!)
φιλιά!
P.S: κοίτα τι έφτιαξα! www.myspace.com/acid_K
Μαρία από Ρόδο: Δεν υπάρχει περίπτωση να συγκατοικήσω με την αδελφή σου γιατί θα είμαι αναγκασμένος να τρώω τα φαγητά της!
Id, η Νικόλ μένει στο Kensington. Φαντάζεσαι Kensington - Farnham 3 φορές την εβδομάδα; Σε ευχαριστώ για το άρθρο, το διάβασα. Ε ρε ληγμένη κότα που έχουμε φάει από τον κύριο Σεϊνσμπερη...
Κατερίνα κι εσύ τέκνον umist? Ως φαν των μπιφτεκιών, σε καλωσορίζω στο iblog.
Sexy Mamma, thank you + η ώρα η καλή. Τα έμαθα φυσικά νωρίτερα και σπεύδω να ραφτώ.
Επισκέψεις από Λονδίνο, είμαι σίγουρος ότι μέχρι να φύγεις από εδώ, η απάντηση των Άγγλων στο 'τι εξάγει η Ελλάδα' θα έχει αλλάξει σε 'μο*νί'.
Passer by, ελπίζω να μην έχει περάσει το deadline σου. Φαντάζομαι πως μπορείς να στείλεις μέχρι 1:59, αλλά γνώμη μου είναι να μην το τραβήξεις τόσο πολύ.
Sofou, είμαστε το last minute nation! Και για ένα παράξενο λόγο είμαστε υπερήφανοι γι αυτό. Ίσως επειδή σχεδόν πάντα τα καταφέρνουμε, τελικά.
Artech, WOW? Μα εσύ δεν είχες τα διπλάσια deadlines από μένα;
Alienlover, μέχρι και αύριο πήζω. Δεν έχω βγάλει καν εισιτήριο ακόμη.
Κάτια, πάντα έλεγα ότι οι Επισκέψεις κι εσύ είστε soulmates. Με γεια το καινούριο mspc, αλλά κυρίως ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
sto kefali tous eprepe na to pataxeis to psomi oxi ston toixo.
entometaxi ta strava simvainoun panta tis pio akatalliles stigmes.
asxeto alla mesa se 5 lepta esu prolaves na pas apo tin vivliothiki spiti kai pali piso?