Από τότε που επέστρεψα στην Αγγλία όλα μοιάζουν να άλλαξαν. Το δωμάτιό μου, οι συγκάτοικοι, οι Βρετανοί, οι "φίλοι", το Πανεπιστήμιο. Ο καιρός μπορεί να ξαναχάλασε αλλά η διάθεση μου παραμένει κατά ένα παράξενο τρόπο καλή. Ούτε το κρύο, ούτε οι καθημερινές βροχές ματαιώνουν τη λιακάδα που κάνει τις σκέψεις μου πιο φωτεινές.
Μετά από το πρώτο γερό ταρακούνημα που δέχτηκα στη ζωή μου, δεν πίστευα πως τα πράγματα θα καλυτέρευαν ποτέ. Όταν είδα το θάνατο να χτυπάει τόσο κοντά μου και αφού έζησα καταστάσεις που ποτέ δεν πίστευα πως μπορούν να συμβούν στον καθένα, πόσο μάλλον σε εμένα, έχασα οποιοδήποτε ίχνος πίστης και αισιοδοξίας. Ναι, η ζωή κάποιου μπορεί πράγματι να καταστραφεί σε λίγα δευτερόλεπτα. Ενώ οι πιθανότητες να "φτιαχτεί" στον ίδιο χρόνο είναι ελάχιστες. Μάλλον, όχι η ζωή κάποιου. Η ζωή μου, η ζωή σου. Αυτό έμαθα αυτό το χειμώνα. Και σε αυτή τη σκέψη στηρίχθηκα μέχρι πρόσφατα. Προσγειωμένος όσο ποτέ άλλοτε, είδα τη ζωή τεμαχισμένη σε περιόδους ευτυχίας με μεγάλα διαλείμματα άσχημων καταστάσεων. Έτσι, ενώ κάποτε φοβόμουν να χαρώ, έφτασα στο σημείο να φοβάμαι όχι να ονειρευτώ αλλά να σχεδιάσω καν.
Και ξαφνικά, χωρίς καμία προσπάθεια από την πλευρά μου, τα πράγματα άρχισαν να δείχνουν πιο φωτεινά. Ξεκινάω να κοιμάμαι κανονικά, οι εφιάλτες με συναντούν όλο και πιο αραιά, έχω τη διάθεση να βγω έξω, να μιλήσω με κάποιον, γενικώς αρχίζω και αποκτώ διάθεση και θέληση για κάτι. Σταματάω να αναβάλω τα πάντα και έχω ένα μικρό σκοπό για κάθε μέρα. Δε θέλω να κάνω μεγάλα βήματα, γιατί δεν έχω πάψει τελείως να φοβάμαι. Δεν μπορώ να υψώσω ακόμη το κεφάλι μου, δεν ξέρω καν αν ποτέ μπορούσα. Μερικά πρωινά όμως καταλαβαίνω που βρίσκομαι. Συνειδητοποιώ πόσο τυχερός είμαι για πολλούς λόγους και ανακατασκευάζω την έννοια της "ευτυχίας" στο μυαλό μου. Πάντα, οι άσχημες καταστάσεις σε προσγειώνουν με άσχημο και επώδυνο τρόπο στο έδαφος. Παρόλα αυτά, σε κάνουν να σκεφτείς και να εκτιμήσεις πολλά. Να συνειδητοποιήσεις πως ακόμα και οι πιο άδειες και ασήμαντες μέρες, είναι προφανώς οι "ευτυχισμένες" μέρες που ψάχνεις. Αυτές που πάντα περιμένεις και ταυτόχρονα αναπολείς βλακωδώς.
Από τότε που επέστρεψα στην Αγγλία θυμήθηκα πως είμαι 20 ετών. Και μπορεί να μην ξαναθεωρήσω ποτέ τον εαυτό μου αθάνατο αλλά σίγουρα κάποτε θα ξανανιώσω πως έχω τη δύναμη να κουνήσω αν όχι ολόκληρο βουνό, τουλάχιστον τα πιόνια στο επιτραπέζιο που παίζω τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Καλημέρα.
Όχι ακριβώς ξημερώματα τότε. Είναι σαν να ξυπνάς από μεσημεριανό υπνάκι. :-)
Όσο και αν ένα άσχημο συμβάν επηρρέασε τη ζωή σου, τα νιάτα των 20 χρόνων σου δεν άργησαν να το ξεπεράσουν! Έτσι είναι κι έτσι πρέπει!
Τα όσα έγραψες αντιπροσωπεύουν όλους μας βέβαια αλλά κυρίως
τους μεγαλύτερους/ες ...
Εκεί είναι το ζόρι. Να βλέπεις πίσω σου τα πολλά χρόνια και μπροστά τα λίγα (κι απο αυτά τα περισσότερα αμφίβολα)
Γι΄αυτό ζήσε τη μέρα κι άσε το μέλλον να έρθει όπως εκείνο θέλει..
Σε διαβάζω αν και είμαι στην ηλικία της μαμάς σου κι έχω παιδιά στην ηλικία σου, γιατί εκτός το ότι είσαι ένα φρέσκο χυμώδες μυαλό που έχει πολλά να πεί με βοηθάς να κατανοήσω τους νέους ανθρώπους καικατά συνέπεια τα παιδιά μου περισσότερο!
Καλή επιτυχία στη ζωή σου, το μέλλον δεν ξέρω αν θα είναι ρόδινο σίγουρα όμως θα είναι ενδιαφέρον.
Ε.
Αχ μικρό μου... τα λες πανέμορφα, όπως πάντα.
Εύχομαι περισσότερα ξημερώματα τόσο αιθέρια ρόδινα και φωτεινά.
Και επειδή τα έχεις ζήσει, να μη χάνεις ποτέ τις ελπίδες σου, ό,τι κι αν συμβεί.
Απεριόριστα φιλιά.
Και κυρίως να μην ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πως είσαι 20 χρονών!
Όπως πάντα, την πιο καλή μου καλημέρα!
Δεν μπορώ να σχολιάσω αυτά που είπες γιατί είμαι συγκινημένη...Σ'αγαπώ πολύ και μου έλειπες στο γάμο...Ρώτα τη Νικόλ πόσες φορές σε αναφέραμε! Είσαι τόσο ξεχωριστός όσο και ο κάθε χρόνος που περνάει...
δε μασάμε λέμε! Keep going!
sou euxomai panta na vlepeis to potiri misogemato.. :)
αλλη μια ελληνικοτατη "ΚΑΛΗΜΕΡΑ"
αυτα τα μαθηματα ζωης , ειναι τα καλυτερα (εφ' οσον την βγαζει καθαρη καποιος μετα).
πολύ αισιόδοξο. συμφωνώ με το σχόλιο του νανάκου.
:)
Να'μαι κι εγώωω.....
Είχα καιρό να εμφανιστώ - σχώρα με, αλλά διάβασα όλα όσα είχα χάσει τόσο καιρό ;-P Και τί διαπιστώνω;;; Πως η απάντηση στο τελευταίο post είναι όλα τα προηγούμενα: Δες...
1. Πάσχα στην Αθήνα με όλα τα ατυχή παρελκόμενα...(κακό)
2. Επιστροφή στην Αγγλία, με έναν μοναδικό καιρό για την χώρα, με την αναπώληση της μοναδικής φωνής που έλειψε από τις διαδρομές του τραίνου, με το unique καλωσόρισμα by our unique Νικόλ -(φιλιά πολλά), και τον δυνάμει ενοικιαστή να μένει άφωνος...(γέλιο)
3.αναζήτηση συγκατοίκου = πρόκληση, αλλαγή, καινούριο "φόντο", καινούρια αρχή (άψογο)-σημείωση:κι εγώ περιμένω να δω το συντριβάνι σοκολάτας!!
4.η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μία παγκόσμια εναρμονισμένη "δημοκρατία" (στο όνομα της οικονομίας της αγοράς θα έλεγα εγώ)...(απαράδεκτο)
5.Η διαφορετικότητα στην εκλογική συνείδηση (?) μεταξύ Ελλάδας-UK...(καλώς ή κακώς..εκπαιδευτικό!)
Τί άλλο θες;;;; Βιώνουμε, μαθαίνουμε, αντιλαμβανόμαστε, άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά. That's the case, isn't it?
P.S Τελικά λέω να μην το κάνω το μαλλί καρέ...αλλά η φωτό αλά Angie κάποια στιγμή, κι όταν χρειαστεί θα φτάσει σε κανέναν πλαστικό! Την βλέπω την δουλειά με τόσα ξενύχτια...kissesssss
Οκ χρυσο μου!
Και τωρα πες μας πως την λενε ;-)
Κι εγώ με τη Loucretia!! :PpPpPp
Να φανταστείτε παιδιά είχε έτοιμο και το CSS, σκεφτείτε να το ετοίμαζε ακόμη. Μέχρι την αποφοίτηση πως τα βλέπεις τα πράγματα, θα το ανεβάσεις; :P
P.S: Έδειξα στην αδερφή μου εκείνο το video με τα λατάκια της Κόκα Κόλα και πέθανε στο γέλιο... ;)
Artech, βασικά είναι σαν να ξυπνάς από νάρκωση.
Ε - anonymous το comment σου είναι πολύ συγκινητικό. :) Σ'ευχαριστώ πολύ.
Idaki, να' σαι καλά.
Νανάκο, εσύ φαντάζομαι δεν το έχεις ξεχάσει ούτε για ένα λεπτό. :p
Μαρία παντρεμένη, πρώτον να ζήσετε!! (και διακτυακά) και δεύτερον μου τα είπε η Νικόλ και επίσης συγκινήθηκα - στοδιάλομετακλάματασήμερα. Θα είμαι εκεί στα βαφτίσια των απογόνων όμως!
Alienlover, φυσικά και δε μασάμε.
Female Darcy, για μένα είναι πιο πιθανό να το βλέπω ξεχειλισμένο.
Μούργο κ Enteka, καλημέρα (στις 9 το βράδυ)
Sofou, οι απουσίες σου έγιναν "δικαιολογημένες" μετά το comment σου.
Loucretia, χαχαχαχαχαχα.
Guslee, σα δε ντρέπεστε, πρόστυχα μυαλά. Kαι εσύ και η κυρία από πάνω σου. :p
Sebkom, τελικά κάναμε συμβούλιο όλη η iblog team και αποφασίσαμε να το ανεβάσουμε στα γενέθλιά μας, αυτό το μήνα! Μακάρι να είχα χρόνο να έφτιαχνα κι άλλα videos. :(