Το Πανεπιστήμιό μας σε συνεργασία με τη Nuova Accademia Di Belle Arti Milano, διοργανώνει φέτος το καλοκαίρι ένα course με θέμα "Branding Britain". Στο πλαίσιο αυτού φοιτητές από την Ευρώπη (όχι εμείς, εμείς θα διακοπάρουμε στην Αθήνα) θα κληθούν να πλάσουν ένα image για τη χώρα που θα τους φιλοξενεί και να το πουλήσουν στον "πελάτη".
Ό,τι λοιπόν θα κάνουν οι άλλοι σε 9 μέρες τον Ιούλιο, εμείς έπρεπε να το κάνουμε σε τέσσερις ώρες, την περασμένη Παρασκευή. Ο καθηγητής, προκειμένου να συλλέξει δείγματα δουλειάς για το καλοκαιρινό course, μας έδωσε το brief στις 11 το πρωί και όρισε deadline την 3η μεσημβρινή. Έντρομοι χωριστήκαμε σε ομάδες για να προλάβουμε.
[Οι ομάδες: Τα περισσότερα briefs απαιτούν ομαδική δουλειά γιατί καλώς ή κακώς έτσι δουλεύει η βιομηχανία. Η βιομηχανία όμως είναι και αιματοβαμένη από τον ανταγωνισμό, τον οποίο δυστυχώς εμείς στο course υιοθετήσαμε πολύ πριν το team spirit. Έτσι κάθε παρουσίαση είναι ευκαιρία για μαχαιρώματα και μπιστολιές όχι μόνο εκτός αλλά και εντός των ομάδων. Οι ομάδες αυτές είναι σχεδόν πάντα ίδιες αφού συντίθεται από τις εκάστοτε αδίστακτες κλίκες του Advertising. Κουρασμένος από την κλίκα Matt&Dave που δεν είναι και η πιο παραγωγική, άρχισα από το δεύτερο εξάμηνο να δοκιμάζω άλλες ομάδες προς αναζήτηση ταύτισης ιδεών και αισθητικής. (Ναι, καλά...) Το γεγονός όμως ότι είμαι International με κάνει παρείσακτο στις περισσότερες από αυτές και η γνώμη μου συνήθως γράφεται σε υπερήφανους βρετανικούς όρχεις. Έτσι, στις παρουσιάσεις, φαίνομαι ένα άβουλο εισαγόμενο κομμάτι μετριότητας και η μόνη μου ευκαιρία να δείξω τις πιθανά καλές ιδέες μου, είναι στις ατομικές εργασίες που σπανίζουν. Τελευταία βέβαια προσπαθώ να χώνομαι στις ομάδες με άλλον έναν International (τρεις είμεθα όλοι κι όλοι) για να λαμβάνω περισσότερης ανοχής. Κι έτσι συμβαίνει συνήθως.]
Αυτή τη φορά ήμουν στην πιο πολυπολιτισμική ομάδα που θα μπορούσε να φτιαχτεί. Και αυτό ήταν μεγάλο πλεονέκτημα σε ένα τέτοιο brief που ετίθεντο θέματα κουλτούρας και εθνικότητας. Την ομάδα μου λοιπόν αποτελούσαν μια κωλοπετσωμένη chavy Αφροβρετανίδα που έκανε τον leader χωρίς να της το ζητήσει κανείς, μια Ινδοβρετανίδα (της ίδιας κλίκας) που υποστήριζε την προαναφερθείσα κρατώντας της τα @@, μια συμπαθέστατη Βουλγάρα που μας ήρθε μόλις στο course κι ένας Έλληνας, αχαρακτήριστος. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι σημαίνει η Βρετανία για καθένα από εμάς. Εγώ είπα "ευκαιρία", η βουλγάρα είπε "σπουδές", η Chav είπε ότι "έχουμε λαμπρή ιστορία" (την οποία ανέφερε συνεχώς όχι σαν history αλλά ως heritage) και η Ινδοβρετανίδα είπε clubbing! "Η Βρετανία είναι clubbing"...
Εφόσον είδαμε ότι ο καθένας βαράει το βιολί του, αποφασίσαμε να ορίσουμε ένα κοινό παρονομαστή στην καμπάνια (UK: Have it your way.) και να δουλέψουμε ξεχωριστά, αναδεικνύοντας τη διαφορετικότητά μας. Ακόμα κι έτσι ήλπιζα πως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι αξιοπρεπές. Μόλις όμως άκουσα την Chav να λέει "Όχι Σκοτία, η Σκοτία δεν είναι Βρετανία" έχασα κάθε ελπίδα.
Είχαμε χάσει ήδη μια ώρα στο brainstorming κι έτσι έτρεξα σπίτι για να ξεκινήσω τη δουλειά. Πρόλαβα να φτιάξω ένα logo για το brand, ένα poster για την αγγλική γλώσσα και μια καταχώρηση για τις ευκαιρίες καριέρας που προσφέρει η χώρα. 15 λεπτά πριν την παρουσίαση συνάντησα την υπόλοιπη ομάδα για να χώσουμε όλο τον αχταρμά σε ένα keynote και να παρουσιάσουμε. Με έκπληξή μου είδα ότι το μόνο που είχαν κάνει ήταν να βρουν φωτογραφίες φρυγανικής ποιότητας από το Google Images και να τις βάλουν σε ένα powerpoint με τόσο άτακτο τρόπο, συνοδευόμενες από τόσο άσχημες και τεράστιες γραμματοσειρές που προκαλούσαν ίλιγγο. Η Chav έφτιαξε πάνω σε ψηφιακό πάπυρο το γενεαλογικό δέντρο του Windsor από τον Πρώτο Henry μέχρι τον Κάρολο της Καμίλας και η φίλη της προετοιμαζόταν να μιλήσει για το Αγγλικό φαγητό που κάνει τη Βρετανία να ξεχωρίζει, το Κάρυ! Η τρίτη είχε κάνει επίσης σημαντικό progress κατεβάζοντας το logo του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Έδωσα τη δουλειά μου στην Chav η οποία άνοιξε τα αρχεία και με κοίταξε με ένα τόσο τσαμπουκαλέ βλέμμα τύπου "Don't mess wit me, man". Το μόνο που βρήκε να πει είναι: "Γιατί είναι ροζ;" Με όση ψυχραιμία μου απέμεινε της απάντησα "δεν είναι ροζ, είναι magenta". "Το ίδιο πράγμα είναι" αποκρίθηκε με μια ψεύτικη αδιαφορία και έβαλε τα αρχεία στο presentation. Όταν η φίλη της τόλμησε να πει καλή κουβέντα, η Roxxie γύρισε και της είπε "τα δικά του είναι ψυχρά, τα δικά σου είναι πιο προσωπικά". Το λογότυπό μου -τι πρωτότυπο- απορρίφθηκε και η δουλειά μου μπήκε τελευταία στην παρουσίαση. "Τόσο το καλύτερο", σκέφτηκα. Θα έκανα φινάλε και μάλιστα με μαχαίρια κι εγώ, αφού έτσι αποφάσισαν να παίξουν το παιχνίδι...
Στις 3 φτάσαμε στην αίθουσα για τις παρουσιάσεις όπου είδαμε τα τέρατα: Από το σλόγκαν "Πού αλλού στον κόσμο μπορείς να βρεις ζεστό κεμπάπ στις 3 το πρωί;" μέχρι διαφημίσεις για τις παραλίες της Βρετανίας!!! Μου φαίνεται δεν είχε κανείς επίγνωση για το τι είναι η Βρετανία, ποια τα πράγματα που την κάνουν να ξεχωρίζει και πρέπει να προωθηθούν. Είναι σαν να βγω εγώ και να διαφημίσω την Ελλάδα σαν το απόλυτο μέρος να κάνεις καριέρα και Snowboarding. Μια κοπέλα μόνο είπε σωστή κουβέντα: "Στη χώρα αυτή μπορείς να πιεις μέχρι να κάνεις εμετό πάνω σου".
Όταν ήρθε η σειρά μας, σηκωθήκαμε και βάλαμε μπρος το PPS. Άρχισαν οι τρεις κοπέλες να λένε, να λένε και να δείχνουν slides με τίτλους, γραμμένους με τη γνωστή φρικαλέα γραμματοσειρά. Ο καθηγητής λοιπόν με κοιτούσε συνεχώς επειδή δεν είχα βγάλει άχνα. Το υπόλοιπο Advertising από κάτω είχε σταυρώσει τα χέρια προτάσσοντας τους αγκώνες του και τα κοφτερά του δόντια. Το bitching είχε αρχίσει για τα καλά κι εγώ προσπαθούσα με το βλέμμα μου να δείξω ότι απείχα από αυτό που παρουσιάζαμε. "Δεν τις ξέρω τις κοπέλες". Στο πρώτο μου slide άρχισα με τρεμάμενη φωνή να τους εξηγώ γιατί η αγγλική γλώσσα είναι τόσο σημαντική για τον κόσμο, ακόμα κι αν εκείνοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει (διότι απλώς δεν τους ενδιαφέρει τι γίνεται στον υπόλοιπο πλανήτη). Όπως επίσης και για την ξεχωριστή τους προφορά στην οποία επικεντρώνεται και η διαφήμιση. Εκεί κατάλαβα ότι άρχισαν να με χάνουν. Ο καθηγητής ρώτησε τι γράφει ο τίτλος! "The rain in spain. It's written with phonetics" του απάντησα μουδιασμένος. Άργησε λίγο αλλά ευτυχώς το κατάλαβε. "That's really cool" μου είπε και έτρεξα να μαζέψω όλα τα εύσημα, πετώντας ένα "thank you" για να "κατωχυρώσω" τη δουλειά μου, κοιτάζοντας ταυτόχρονα με ένα ειρωνικό χαμόγελο εκδίκησης την Roxxie. Οι από κάτω όμως δεν πήραν χαμπάρι και άρχισαν με ρωτάνε αν είναι Ελληνικά (!) και τι είναι τα phonetics. Τους δικαιολόγησα βέβαια, γιατί σίγουρα δεν τα χρειάστηκαν ποτέ. Τις απορίες τους τις εξέλαβα ως επιτυχία, όπως και το γεγονός ότι δε μου είπε κανείς καλή κουβέντα εκτός του καθηγητή και του Matt, όταν τελειώσαμε. Οι υπόλοιπες στην ομάδα με κοιτούσαν έτοιμες να με σκοτώσουν και αυτό μου δημιούργησε ένα αίσθημα απόλυτης καύλας, αν μου επιτρέπετε. Όπως είπε και η Νικόλ, είναι τρομερά ερεθιστικό να ξέρεις πως οι άλλοι αρχίζουν να σε φοβούνται.
Η Roxxie δε μου είπε κουβέντα μετά την παρουσίαση. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως μόνο ως κωλόπαιδο επιβιώνεις στη διαφήμιση και έτσι θα πορευτώ από δω και στο εξής. Διότι αν πάω με το σταυρό στο χέρι, το οποιοδήποτε ταλέντο μου θα χαθεί πίσω από πρόστυχες serif γραμματοσειρές.
Disclaimer: Το post αυτό και η διαφήμιση που ανέβασα δεν αποσκοπούν στη επίδειξη των ικανοτήτων μου. Δεν έχω σκοπό ούτε και λόγο να κάνω show off στο blog μου,το βρίσκω εξάλλου τελείως άκομψο. Έτσι κι αλλιώς, δεν πιστεύω πως έχω μεγάλο ταλέντο στη διαφήμιση ούτε στο ότι θα πετύχω σε αυτόν τον τομέα. Ο λόγος που έγραψα για το συγκεκριμένο συμβάν είναι γιατί ένιωσα για πρώτη φορά δικαιωμένος και σημαντικός, πράγμα που έφτιαξε την κακή διάθεσή που είχα τελευταία.
Σε διαβάζω συχνά γιατί ζείς κάτι που ήθελα αλλά δεν κατάφερα, αλλά πρώτη φορά θα γράψω comment γιατί το συγκεκριμένο θέμα είναι το έχω αντιμετωπίσει προσωπικά.
Στη ζωή υπάρχουν πάντα αυτοί που δεν τολμούν και γι αυτό προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους με αποτέλεσμα, να θάβουν την προσωπικότητητα τους απο φόβο μην ξεχωρίσουν - και έτσι γίνουν μισητοί ή αντιπαθητικοί σε κάποιους που τις περισσότερες φορές είναι ανίκανοι και γελοίοι.
Αυτοί που τολμούν να είναι διαφορετικοί είναι αυτοί που τελικά πετυχαίνουν.
Ετσι να πορευτείς!
xereis... nomizw pws tha prepei na arhiseis na skeutesai pws tha eitheles ti stoli sou, gia paradigma san tou batman me to "iblog" se sima san tou superman tha itan mia kali idea, miazeis me kathimerino super iroa me tosa pou travas. (tha vgeis sigoura skliragwgimenos stin agora ergasias)!
Εγω θα πρότεινα να αφήσεις και τις ατάκες τύπου 'δεν θα πετύχω στον τομέα' γιατί ως γνωστόν ό,τι δηλώσεις είσαι...κατα τα άλλα μια χαρά η παρουσίαση και το magenda ακόμα καλύτερο!!!
Με κινδυνο να φανω ηλιθιος....τι σχεση εχει ο τιτλος με το υπολοιπο;δε ρειν ιν σπειν;η Ισπανια που κολλαει;ντεν καταλαβαινει........
Professor i-Higgins, ειθε οι καυλες σας...stay mainly in the brain...
Y.Γ. κι ουχι μονο εκει φυσικα :-ΡΡΡ
good job ;)
Anwnyme einai to gnwsto: The rain in spain stays mainly in the plain. Kai einai askhsh fwnhtikhs sth Bretanikh glwssa. Htan k s'ena 8eatriko pou mou diafeygei ayth th stigmh opou ayth exwne mpilies sto stoma ths k prospa8ouse na to pei.
Anwyays, poly kalh douleia iblog :D Ta sygxarhthria mou!
Mono pou anhsyxw ligaki gia to ekshs: POSO asxetoi einai oi ka8hghtes sas? :S An einai na mh kseroun ti paei na pei phonetics k na mhn katalabainoun fonts...
Gia thn allh pou eipe pws to magenta = pink de 8a to sxoliasw... Eipan allwste k pws h Skwtia den anhkei sth Megalh Bretania. Ti na peis... Gi' ayto 8a meinw falakros mou fainetai!
ela tora pou den exeis talento :) kala ekanes kai to euxarisththikes..etsi theloun merikoi
Α,τώρα καταλαβαινω,ευχαριστω πολυ oni!Παντως αν ειναι κλασικη ασκηση φωνητικης,ο καθηγητης οντως ειναι πολυ ασχετος....
Πολύ καλά τους έκανες - και η παρουσίαση με το the rain in spain ήταν πολύ εμπνευσμένη!
Τώρα σε προσκαλώ κι εγώ με τη σειρά μου να παίξεις στο νέο μπλογκοπαίχνιδο, την ιστορία με τις πέντε λέξεις... περισσότερα εδώ: http://blattimwinde.wordpress.com/2007/03/17/Η-ιστορία-με-τις-πέντε-λέξεις/
A ayth me tis mpilies htan h Eliza Doolitle sto My Fair Lady! Mou r8e! :P Ntroph mou na mhn to 8ymamai T_T
φιλε, εισαι μεγαλο ταλεντο.
(ειτε με την διαφημιση ασχοληθεις ειτε με την λογοτεχνια)
Anonymous, δεν προσπαθώ να τα έχω καλά με όλους. (Και να 'θέλα δηλαδή από τη φύση μου δεν μπορώ. :-p) Απλώς δεν έχω τα @@ να επιβληθώ στους ντόπιους γιατί έχω το κόμπλεξ του ξένου.
Guslee, θα είμαι ο iblogman με λευκή μπέρτα και τη σούπερ δύναμη να τραβάει τη γκαντεμιά και τα μαλλιά του.
Wahia, καλά. Είμαι σούπερ ντούπερ γαμάουα ταλενταρα. :-p
Anonymous, όπως σου εξήγησε και ο oni παρακάτω είναι άσκηση για να αποκτήσεις posh προφορά.
Loucretia, μην ανησυχείτε. 11 και σήμερα.
Alienlover, thanx. Ελπίζω αυτή τη φορά διαβάζοντας το post να μην κατέβηκες στο μπακάλικο για εισιτίρια προς Αγγλία. :-p
Oni, όταν με ρώτησε ο καθηγητής για τη φράση, φαντάστηκα πως έγραψα κάτι λάθος και μου κόπηκε το αίμα! Νόμιζα πως ήταν αδύνατον να μην το καταλάβουν αλλά...
Ms Darcy, καλωσήρθατε στη blogόσφαιρα. Και συγχαρητήρια για το δικό σας ταλέντο. ;)
Ρε Νικολάκη, πάλι tagάρισμα; Μας κακομαθαίνετε... :-p Ευχαριστώ.
Oni, μην ντρέπεσαι, εγώ από το Ωραία μου Κυρία θυμάμαι μόνο το theme. Ταραρα τα τα... :p
Μούργο, μη λες τέτοια και καβαλήσω. Και με φίλους σαν την Λουκρητία δεν είναι δύσκολο. :-pp
Αν θες και την ταπεινή μου γνώμη (εργάζομαι ως creative director σε διαφημιστική εταιρία/η δουλειά δεν είναι ντροπή) η δουλειά είναι brilliant. Στην Ελλάδα θα είχε σίγουρο χρυσό στο φεστιβάλ. Και δε νομίζω πως είναι δυσνόητη σε μη πάσχοντες από εγκεγαλική παράλυση.
Ξέρω πως δεν εχεις το blog για να επιδεικνύεις τη δουλειά σου αλλά δεν ανεβάζεις τίποτε ακόμα; Θα ήθελα να δω τη δουλειά που κάνετε εκεί.
Αχ μικρό μου iblog δεν σε έχω διδάξει τίποτε μου φαίνεται...
1) Οι δουλειές σου είναι ΑΛΛΟ επίπεδο altogether. Μη μασήσεις ποτέ. Τους παίρνεις τα σώβρακα στο πεντάλεπτο.
2) Για να εκτιμήσει κάποιος ένα λογοπαίγνιο (ή γλωσσοπαίγνιο σε αυτή την περίπτωση) πρέπει να έχει σφαιρική καλλιέργεια και ουχί εξειδίκευση. Ο ποιών τα παίγνια δεν χρειάζεται να πούμε τι έχει ;)
3) Ποτέ μα ποτέ δεν νιώθεις inferior σε σχέση με τους Άγγλους!! Jeeeeeze! Έχουν ούτως ή άλλως προδιάθεση να σε θαυμάσουν γιατί ξέρεις περισσότερα (στην αρχή μου φαινόταν ανεξήγητο αλλά μετά κατάλαβα ότι έχουν δίκιο χεχεχε).
4) Μπορείς να ακολουθήσεις το πρότυπο "είμαι Έλληνας και οφείλετε να με προσκυνάτε" ή το πιο subtle, understated "θα σας κάνω να λέτε that Greek guy is soooo smart". Εγώ είμαι η Greek Gal(TM) στην εταιρεία μου - δεν χρειάζεται πλέον να συστήνομαι (μουαχαχχαχαχα).
Πολλά φιλιά και ΜΗ ΜΑΣΑΣ.
Alexandre_T, να σαι καλά. Δυστυχώς είναι λίγο δύσκολο να ανεβάσω δουλειά. Το blog δεν είναι portfolio. Και εκτός αυτού θα ξέρεις ότι είναι λίγο επικίνδυνο να βγάζεις creative ιδέες σε κοινή θέα. Σ'ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου πάντως.
Idακι:
1) Ντρέπομαι.
2) Αυτό που λες ο Γουιλ το δικαιολόγησε στο ότι "Οι υπόλοιποι δεν πήγαν σε ιδιωτικό σχολείο όπως εγώ"!
3)Εγώ δεν νιώθω inferior, εκείνοι τη βλέπουν εξυπνότεροι
4) Προς το παρόν έχω το παρατσούκλι "Late Greek". Χμμμμ...
Εγώ θεωρώ πως τα καλύτερα αποτελέσματα βγαίνουν από τη συνεργασία, γι' αυτό και από τη μια με βρίσκει σύμφωνο το όλο κλίμα των ομάδων, αλλά από την άλλη απεχθάνομαι των ανταγωνισμό αυτών μεταξύ τους σε μεγαλύτερο επίπεδο.
Αυτός είναι και ένας (σοβαρός) λόγος για τον οποίο η νεωτερική ανώτατη εκπαίδευση τύπου Βρετανίας μέ ανακατεύει κάπως: γνώμη μου είναι πως η γνώση έρχεται από προσωπική προσπάθεια και συλλογική συνεργασία και όχι από presentations, briefings, ανταγωνισμούς και μαχαιρώματα.
Δεν γνωρίζω αν θα μπορούσα να επιβιώσω σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλω, το πιθανότερο είναι να αναγκαστώ, παρόλο που ελπίζω να μην γίνει.
Α, συν το ότι δεν μπορώ να δουλεύω με (τέτοια) πίεση χρόνου.
Σε καμία περίπτωση όμως όλα αυτά δεν μειώνουν το αποτέλεσμα της δουλειάς σου! Nais work, m8! ;-)
Λοιπόν μικρέ, την εποχή που ήμουν κι εγώ στη Γηραιά Αλβιώνα η British Airways είχε κάνει μια διαφήμιση για πτήσεις προς Ελλάδα γράφοντας ιτς αλλ γρεεκ το με. Εμένα μου ειχε φανεί απίθανη αλλά δε θα την κατάλαβε άνθρωπος...
Μου άρεσε το δε ρειν ιν σπειν γιατί θυμήθηκα αυτή. Δεν πειράζει, όποιος κατάλαβε, οι άλλοι ας ακονίσουν λίγο το μυαλό τους.
είναι φανταστικό αυτό που έφτιαξες!
και δεν το λέω για να σε παρηγορήσω!!
Εγώ προσωπικά δεν έχω καμιά σχέση με το χώρο. Μηχανικός είμαι. Αλλά έχεις ταλέντο, και όποιος φέρει αντίρρηση θα έχει να κάνει μαζι μου (πού να σκέφτομαι πιο λογικά επιχειρήματα τώρα... και η απειλή βίας καλή είναι).
Νομίζω ότι όταν επιστρέψεις, θα σε προσλάβω να με διαφημίσεις. Το βιογραφικό μου με magenta background ίσως να είναι καλή μέθοδος για να πάρει τα πάνω της η καριέρα μου.
Dear iblogger,
4 words απο κάποια που έχει σπουδάσει Αγγλία (οχι διαφήμιση πάντως) και τώρα δουλέυει στο χώρο της διαφήμισης.Μe!
1.Η ιδέα σου ήταν πολύ πρωτότυπη και cool και μήν μασάς με τις δηθενιές της τάξης σου και του αστοιχείωτου καθηγητή.
2.Σε λάθος χώρα πήγες να σπόυδάσεις διαφήμιση!Έλα...γίνομαι λίγο υπερβολική για να έρθω στο ζητούμενο: Η Άγγλοι δέν φημίζονται για την δημιουργικότητά τους στο advertising industry. Nομίζω το κατάλαβες και μόνος σου. So...Go Get Them!
3.Είναι γνωστό -σε μας που τους έχουμε ζήσει- πόσο ass-kissing και δήθεν είναι τα Αγγλάκια..Who gives a shit? Stay cool και να τους τη λές όταν τους χρειάζεται.
και τέλος...
4. Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα στο χώρο μας και υπάρχει ανταγωνισμός αλλά, πιστεψέ με, αυτοί που αξίζουν δέν χρειάζεται ούτε να κάνουν πουστιές για να ανέβουν ούτε να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές. Απλά μήν συμβιβάζεσαι με τίποτα που δέν σου κάνει και πάντα να τολμάς.
θα διαβάζω τα νέα σου¨!:)
artech, δεν έχεις μεγάλο άδικο για τις μεθόδους εκπαίδευσης στη Βρετανία. Παρόλα αυτά, αν είχα περάσει (που δε θα είχα) σε αντίστοιχο τμήμα στην Ελλάδα (που δεν υπάρχει) δεν νομίζω να γινόταν καλύτερη δουλειά...
txt, απλώς τέλειο!
Αντώνιε και Μαρίλια, σας ευχαριστώ για το σαπόρτο. Μαρίλια, με βιογραφικό σε magenta background μόνο στη Γουρούνα πιάνεις δουλειά. :-p
Naf, τα λόγια σου -όπως και των άλλων- με καθησυχάζουν λίγο. Αλλά ο εφησυχασμός συνήθως είναι καταστρεπτικός για τη δημιουργηκότητα. Οπότε άσε με λίγο να τους φοβάμαι. :-p thanxz
δηλαδή δεν είναι μαλακία να προέρχεσαι απο μία χώρα που η φαντασία οργιάζει αλλά ευκαιρίες γιοκ και να σπουδάζεις σε μία χώρα που αν αξίζεις οι ευκαιρίες σου δίνονται απλόχερα αλλά δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ και την φαντασία σου;;;;;;;;;;; Μα δεν είναι μία μαλακία after all??????
Εγώ πάλι λέω στις ανέραστες και ανοργασμικές Αγγλίδες να τους χώνεσαι μπας και καταλάβουν οτι το μόνο ζόρι δεν είναι μόνο ανάμεσα στα πόδια τους αλλά και στον υποτυπώδη εγκέφαλο τους....
Ευχαριστώ.
elinas diafimistis sto londino. COOL drop me an email if you need any kind of advice for adv here.
nice work
Σήμερα σε ανακάλυψα αρκετές μέρες από την παρουσίασή σου...μήνες!
Το καταευχαριστήθηκα το brandind britain.Συγχαρητήρια για the rain in spain! Aλήθεια πώς θα μπορούσα να διαβάσω το bodycopy σου;
Good post.