Ένα βράδυ στο μετρό η Κάτια έβαλε την ιδέα να πάμε στην Επίδαυρο για να δούμε τις Ευτυχισμένες Μέρες. Ο Plume έβαλε το αυτοκίνητο κι εγώ το σπίτι. Και μόνο από τη σύσταση της παρέας ήταν προφανές πως το Σαββατοκύριακο θα ήταν beyond περιγραφών και post. Δε φαντάστηκα ποτέ όμως πως αντί για τη Fiona Shaw θα έφτανα να δω τη Nicole του strip show.

Το αρχικά κουλό σχέδιο είχε ως εξής: Εγώ θα ξεκινούσα Παρασκευή χάραμα με πλοίο για τον Πόρο όπου έπρεπε να τρέξω σε κάτι γραφειοκρατικά και να καθαρίσω το σπίτι. Ο Plume θα ξεκινούσε επίσης χάραμα από την Αθήνα (οδικώς) για να πάει στο χωριό της Κάτιας στην Εύβοια, να τη μαζέψει και όλοι μαζί να συναντηθούμε το απόγευμα στην Επίδαυρο.

Προκειμένου να μη χάσω για άλλη μια φορά το καράβι, δεν κοιμήθηκα καθόλου έχοντας την φοβερή πεποίθηση πως θα μπορέσω να δω Μπέκετ με οδοντογλυφίδες στα τσίνορα. Ο Plume από την άλλη κοιμήθηκε μέχρι τις 2 το μεσημέρι με αποτέλεσμα να φτάσουν στην Επίδαυρο τελευταία στιγμή. Αυτός όμως που δεν τα κατάφερε τελικά ήμουν εγώ: Την ώρα που η Winnie έβγαινε από το λαγούμι, εγώ κοιμόμουν στα πατώματα που σφουγγάριζα επί ώρες.

Τα παιδιά ήρθαν κατενθουσιασμένα στο σπίτι μετά την παράσταση. Αφού χτύπησα 80 φορές το κεφάλι μου στο αστραφτερό -πλέον- πάτωμα, η Κάτια με παρηγόρησε λέγοντάς μου πως θα μπορούσαμε να την (ξανα)δούμε την επομένη.

Το Σάββατο ξυπνήσαμε και πήγαμε για λουτροπολιτικό τουρισμό στα Μέθανα προκειμένου να κοινωνήσουμε καλτ. Στην είσοδο της πόλης, ο Plume έβγαλε φιάλες οξυγόνου από το πορτ-μπαγκάζ και τις γέμισε με την εσάνς θείου -παύλα- κλανιάς -παύλα- κλούβιου αυγού που αγκαλιάζει αισθησιακά τα Μέθανα. Στο "τρέντη κλαμπ" της περιοχής, δίπλα από μια μισοάδεια τσιμεντένια γούρνα που αναφερόταν ως "μπισίνα", ήπιαμε πορτοκαλάδες και συνεχίσαμε σε ταβέρνα όπου φάγαμε επιτέλους ΚΑΛΑΜΑΡΑΚΙΑ. [Εδώ να πω πως από την πρώτη μέρα που ήρθα στην Ελλάδα προσπαθούσα να φάω καλαμαράκια αλλά δεν μπορούσα! Στη Ραφίνα δεν είχαμε βρει ανοιχτή ψαροταβέρνα στις 4 το πρωί, στον Πόρο τους είχαν τελειώσει, στην Κερατέα μας είχαν σερβίρει τη γκάμα ελαστικών της Michelin... Αφορμή για τη μανία μου ήταν αυτή η διαφήμιση:]


Μετά το έξοχο Calamari, φύγαμε κατευθείαν για Επίδαυρο. Στο δρόμο προς το Θέατρο, ήμασταν μόνο εμείς και στο αντίθετο ρεύμα δύο - τρία αυτοκίνητα που επέστρεφαν. Τα parking ήταν άδεια και στην είσοδό του στέκονταν δύο άνδρες που έδιωχναν τον κόσμο. Ο Plume κατέβασε το παράθυρό του και στο αυτοκίνητο πλησίασε ένας υπάλληλος του Ελληνικού Φεστιβάλ. Με φωνή σχεδόν ψιθυριστή και ύφος συγκλονισμένο μας είπε:
-Γεια σας.
-Γεια.
-Ήρθατε για την παράσταση;
-Νε. (Με έψιλον)
-Έχετε εισιτήρια;
-Εεεε.. όχι. Αλλά έχουμε σκοπό να βγάλουμε. (Κάπου το πάει αυτός...)
-Φαντάζομαι έχετε μάθει για το κακό που βρήκε την Ελλάδα μας.
-Εεε... ναι;
-Λυπάμαι πολύ αλλά πρέπει να σας ανακοινώσω πως η παράσταση έχει ακυρωθεί λόγο Εθνικού Πένθους.
-Ααααα (απογοήτευση). Ευχαριστούμε, γεια σας.

Ο Plume πάτησε τέρμα το γκάζι σχολιάζοντας το λόγο της ακύρωσης, η Κάτια άρχισε να το "νια νια νια νια νια, εμείς είδαμε τη μία και μοναδική παράσταση κι εσύ όχι" κι εγώ ενώ κοπάνησα το κεφάλι μου ξανά στο ταμπλό του αυτοκινήτου, σκέφτηκα πως το Φεστιβάλ Αθηνών στηρίζει τον άνεργο ηθοποιό και τον προσλαμβάνει για να κάνει βαρύγδουπες ανακοινώσεις με πειστικό τρόπο προκειμένου να αποφευχθούν τα μπινελίκια.

Λίγα μέτρα μετά, ο Plume έριξε την ιδέα να πάμε για Haagen Dazs στο Ναύπλιο. Αστραπιαία το αυτοκίνητο ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ιαχές. Η γουρουνιά μας είχε ξεπεράσει κάθε όριο και μπορούσε να εκμηδενίσει κάθε απόσταση. 'Ετσι σε λίγη ώρα τρώγαμε βάφλες στην Πλατεία Συντάγματος. Στη μέση της οποίας βρίσκονταν δύο τύποι που πουλούσαν μπαλόνια με ήλιο. Βλέποντάς τους, η Κάτια δεν αντιστάθηκε και ζήτησε να της πάρουμε τον Patrick, τον αστερία και φίλο (;) του Bob Σφουγγαράκη! Χωρίς να της χαλάσει χατίρι, ο Plume σηκώθηκε και της τον πήρε. Από εκείνη τη στιγμή η Κάτια δέθηκε κυριολεκτικά (κόμπο) μαζί του και ο Patrick άρχισε να ζει την πιο συναρπαστική ζωή που θα μπορούσε να ζήσει ποτέ ένα μπαλόνι.

Όσο ο Patrick έκανε "cockteasing" (κουτουλώντας) σε κάθε περαστικό και σερβιτόρο, εμείς σκεφτόμασταν για το πού θα συνεχίζαμε τη βραδιά: Εγώ πρότεινα να πάμε σε αυτά τα θεματικά σκυλάδικα τύπου Disneyland που βρίσκονται λίγο έξω από την πόλη, ενώ η Κάτια με τον Plume είχαν λυσσάξει να πάμε σε παρακμιακό στριπτιτζάδικο. Η γνώμη τους φυσικά υπερίσχυσε (τραβάτε με κι ας κλαίω) αλλά αμέσως παρουσιάστηκε ένα μικρό πρόβλημα: Πού θα βρίσκαμε στριπτιτζάδικο; Η Κάτια αναρωτήθηκε αν υπάρχει Ναυπλιόραμα, εγώ τηλεφώνησα στον αδελφό μου και αφού δεν βγάλαμε άκρη, αποφασίσαμε να ρωτήσουμε το σερβιτόρο. Και πάλι όμως, ποιος θα έριχνε τα μούτρα του; Αρχικά πιέσαμε την Κάτια η οποία είχε γίνει ήδη ρόμπα πηγαινοφέρνοντας τον Patrick στην τουαλέτα αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Εγώ πάλι, ντρέπομαι να ζητήσω ακόμα και το λογαριασμό οπότε ο κλήρος έπεσε στον Plume ο οποίος με άκρα φυσικότητα ρώτησε "Συγνώμη, μήπως υπάρχει κανένα ΣΤΡΙΠΤΙΤΖΑΔΙΚΟ στην περιοχή;" Ο σερβιτόρος ταράχτηκε αρχικά αλλά με συνωμοτικό βλέμα στη συνέχεια (και πεταχτές ματιές προς την Κάτια) μας έδωσε οδηγίες για το πώς θα φτάσουμε στα χωράφια όπου βρίσκεται χωμένο το ένα και μοναδικό strip club της περιοχής.

Αμέσως ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο. Στο "μπουρνάζι" του Ναυπλίου, μπροστά στη θάλασσα, γινόταν πανικός από τον κόσμο. Στο πέρασμα της Κάτιας, με το καυτό σορτσάκι, τα δίμετρα πόδια και τον ακόλουθο Patrick, δεν υπήρξε άνθρωπος που να μη γυρίσει να μας κοιτάξει. Εκείνη δηλαδή. Εμείς απλώς εξαργυρώσαμε 9 λεπτά δημοσιότητας.

Αφού πήγαμε στο Άργος και επιστρέψαμε σχεδόν δύο φορές και μετά από πολλές άβολες ερωτήσεις για το πού είναι το στριπτιτζάδικο καθώς και πρωτότυπες απαντήσεις ("να έρθω κι εγώ;") βρήκαμε το μαγαζί! Την ώρα που παρκάραμε παρατηρήσαμε πως η άφιξή μας αναστάτωσε τους υπαλλήλους οι οποίοι ξεκίνησαν βιαστικά δουλειά: Τα φώτα άναψαν, η μουσική ξεκίνησε και οι κοπέλες έκαναν ένα τελευταίο balance στα σουτιέν τους. Η Κάτια βγήκε από το αυτοκίνητο μαζί με τον Patrick. "Δεν πιστεύω να τον πάρεις μαζί σου!" της είπα με μια δόση φόβου και ντροπής. "Εννοείται" απάντησε. "Μα πώς θα δώσουμε τροφή στο blog σου;" Η αλήθεια είναι πως ο Patrick θα έδινε άλλη διάσταση στο παρόν post κι έτσι, η Κάτια, ο Patrick, ο Plume κι εγώ περάσαμε το κατώφλι του στιπτιτζάδικου.

Το θέαμα (μια γυναίκα συνοδευόμενη από ένα μπαλόνι, τον Plume και ένα ανήλικο)θα πρέπει να ξένισε πολύ τους υπαλλήλους οι οποίοι μας τσέκαραν από πάνω ως κάτω. Οι στριπτιτζούδες ψιθύριζαν μεταξύ τους χαμογελώντας ενώ οι υπόλοιποι είχαν ένα σοβαρό βλέμμα προς διατήρηση του επαγγελματισμού τους. Ο Dj πήρε το μικρόφωνο σαν να επρόκειτο να απευθυνθεί σε λαοθάλασσα και μας καλωσόρισε στο "φαντασμαγορικό show". Σε στριπτιτζάδικο δεν είχα ξαναπάει αλλά από τις τόσες ταινίες το περιβάλλον μου ήταν μάλλον οικείο: Άθλια διακόσμιση, πλαστικά αναρριχώμενα φυτά και φωτάκια τυλιγμένα γύρω από κολώνες και μπουκάλια, μοκέτα και μαύρες μεταλλικές καρέκλες με κόκκινο ύφασμα. Και καθρέφτες, πολλοί καθρέφτες για να βλέπεις τους κώλους και τα βυζιά από ασύλληπτες γωνίες. Στη "σκηνή" 6 strip poles και μία περιστρεφόμενη πίστα επενδεδυμένη με κόκκινη γούνα.

Καθίσαμε και παραγγείλαμε ποτά. Αβίαστα, σχεδόν αβασάνιστα ήρθε στο τραπέζι μας μία πολύ χαριτωμένη στριπτιτζού η οποία κάθισε στα πόδια του Plume και μας συστήθηκε. Ανταποδώσαμε και ξεκινήσαμε να παρακολουθούμε την κουλή συζήτηση στριπτιτζούς - Plume:
Στριπτιτζού: Από πού είσαι;
Plume: Από την Αθήνα. Εσύ από πού είσαι;
Σ: Από Ουγγαρία, Βουδαπέστη.
P: Ωραία η Βουδαπέστη!
Σ: Έκεις πάει;
P: Όχι άλλα έχω φάει σαλάτα Βουδαπέστης.
Σ: ... (στόμα μισάνοιχτο - βλέμα αχανές)

Είδε κι απόειδε η έρμη και σηκώθηκε κι έφυγε. Εν τω μεταξύ είχε ξεκινήσει και το show και στους στύλους γυρόφερνε μια μελαχρινή ψιλοπατσόλα η οποία πήγαινε από pole σε pole σαν να παίζει "περνά περνά οι μέλισσα". (Στην αρχή βγάζουν τα b-κομμάτια.) Από κάτω σχολιάζαμε βυζιά, κώλους, (η Κάτια τα εσώρουχα και τα παπούτσια, τα οποία ήταν συμβατικά και όχι οι μασίφ 4Χ4 πλατφόρμες) καθώς και την κίνηση, τις φιγούρες, τον επαγγελματισμό και το γενικό σύνολο. (Ταμπέλες με βαθμολογία δε σηκώσαμε.)

Ανάμεσα στα βυζιά και τα G-String βλέπαμε και τον Patrick στον καθρέφτη να ανεμίζει από χαρά! Το show συνεχιζόταν κανονικά, οι κώλοι πηγαινοέρχονταν αλλά εμείς παραμέναμε οι μόνοι θεατές. Πέρασε αρκετή ώρα για να αρχίσουν να καταφθάνουν οι θαμώνες οι οποίοι ήταν είτε πορνόγεροι τσιφλικάδες με ξελιγωμένα βλέμματα ή νεαροί δουλοπάροικοι που έρχονταν για χαβαλέ, ελπίζω. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις ξεκίνησαν και τα lap dances, τα οποία γίνονταν σε έναν καναπέ χωμένο σε μια γωνία. Σε λιγότερη από μισή ώρα ο ένας γέρος είχε πάρει όλο το προσωπικό χαρίζοντάς μας ένα ανεπανάληπτο θέαμα: Τον σήκωναν τον πήγαιναν στον καναπέ κι ύστερα χοροπηδούσαν πάνω του χωρίς κανέναν αισθησιασμό και ρυθμό, σαν κρουστικά τρυπάνια Black&Decker. Αυτός είχε τη χαρακτηριστική έκφραση "δευτερόλεπτα πριν το εγκεφαλικό" και με μανία έπιανε ή έγλυφε ό,τι έβρισκε μπροστά του.

Αυτά βλέπανε Plume και Κάτια και τους μπήκε η ιδέα να πάρουμε κι εμείς lap dance. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτώ γιατί θα αιμορραγούσα από τη ντροπή, ο Plume είπε πως τάχα το έχει κάνει στο παρελθόν κι έτσι ο κλήρος έπεσε στην Κάτια η οποία αρχικά αντιστάθηκε αλλά αργότερα ενέδωσε. Διάλεξε κοπέλα, τη Νικόλ, της οποίας το σώμα και την κίνηση είχαμε σχολιάσει θετικά όσο βρισκόταν στην πίστα. Εκτός αυτού, τις δύο κοπέλες έδενε ένας βαθυτερος δεσμός G-String, αφού η Κάτια αναγνώρισε ένα από τα βρακιά της πάνω στη στριπτιτζού. Έκανα νόημα στο σερβιτόρο, ζήτησα τη Νικόλ και μετά από μια μικρή παύση συμπλήρωσα αμήχανα "για την κοπέλα, εδώ" δείχνοντας την Κάτια.

Η Νικόλ ήρθε, πήρε από το χέρι την Κάτια και τη ρώτησε που θα ήθελε να γίνει ο "καυτός χορός". Της δείξαμε τον καναπέ απέναντί μας και στρέψαμε τις καρέκλες μας προς τα κει. Η Κάτια κάθισε στον καναπέ έχοντας φυσικά ακόμα τον Patrick δεμένο στο χέρι της. Μπροστά της στάθηκε η Νικόλ η οποία ξεκίνησε να χορεύει και να τρίβεται λάγνα πάνω στα πανύψηλα πόδια της πρώτης. Εμείς, βλέποντάς την να έχει σκιστεί στο γέλιο, προσπαθούσαμε να συγκρατηθούμε προσποιούμενοι λυσσασμένα βλέμματα. Περιττό να σας πω πως το υπόλοιπο μαγαζί είχε σταματήσει να κάνει οτιδήποτε και παρακολουθούσε το θέαμα. Οι μισοί θαμώνες ήταν έτοιμοι να εκσπερματώσουν και οι υπόλοιποι, έκπληκτοι μάλλον, αναρωτιόνταν πόσο άρρωστα φετιχιστές θα έπρεπε να είμαστε. Καθώς έβλεπα την Κάτια αμέτοχη μπροστά στη γυμνή Νικόλ, άρχισα να ζητώ ένα στοιχειώδες άγγιγμα φωνάζοντας "χούφτωνε ρε!". Η Κάτια, φανερά αμήχανη, ρώτησε τη στριπτιτζού "μπορώ να πιάσω;". Εκείνη της απάντησε βάζοντας κατευθείαν το χέρι της (Κάτιας) στα βυζιά της. Ο Patrick καθώς και το υπόλοιπο μαγαζί βρίσκονταν στον έβδομο ουρανό.

Η Κάτια επέστρεψε στο τραπέζι τρέμοντας και άρχισε να μας περιγράφει την εμπειρία. Σχολίασε την απαλότητα των βυζιών και τη θερμοκρασία του σώματος της Νικόλ. Ο Plume την άκουγε προσεκτικά και όταν τελείωσε, είπε πως τελικά το lap dance που μόλις έκανε δεν ήταν αρκετά ακραίο. Για να φαινόμασταν τελείως ανώμαλοι θα έπρεπε να ζητήσουμε lap dance αποκλειστικά για τον Patrick.

Τρία ζευγάρια βυζιά μετά, αρχίσαμε να βαριόμαστε και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Καταλήξαμε στον Πόρο, για κρέπα φυσικά. Η Κυριακή που ξημέρωνε αφιερώθηκε αποκλειστικά στο φαγητό και τον καφέ με μικρά διαλείμματα επιστροφής στην Αθήνα: Τρώγαμε, πίναμε, ταξιδεύαμε, σταματούσαμε για να φάμε και να πιούμε. Στη μέση της Εθνικής Οδού ήπιαμε μέχρι και τον Patrick ο οποίος εξέπνευσε πανευτυχής ανάμεσα σε τρανταχτά γέλια και high-pitch φωνές.

Comments για τους ανήμπορους χρήστες IE και Opera, εδώ.