Σήμερα προσπάθησα να οργανώσω το iPod μου. Να σβήσω κάποια τραγούδια, αφού ο χώρος αρχίζει να εξαντλείται, να βάλω τα υπόλοιπα σε αλφαβητική σειρά, να διορθώσω τους τίτλους... Η διαδικασία αυτή με έκανε να θυμηθώ όλα αυτά που πέρασαν και δε θα ξανάρθουν.
Δεν καταλαβαίνω γιατί νοσταλγώ τόσο τα περασμένα χρόνια. Υπάρχουν τραγούδια στο iPod που σπάνια ακούω, αλλά δεν μπορώ να τα σβήσω επειδή είναι συνδεδεμένα με διάφορα γεγονότα και στιγμές που θέλω να κρατώ πάνω μου. Άραγε αυτές οι στιγμές ήταν και τότε σημαντικές; Ή με το χρόνο μυθοποιήθηκαν και έγιναν εύθραυστα αντικείμενα νοσταλγίας στο μυαλό μου; Αφού η ζωή μου ήταν πάντα ίδια, γιατί αναπολώντας τις στιγμές αυτές προτιμώ να γυρίσω πίσω, από το να κοιτάξω μπροστά;
Και τι είναι η νοσταλγία; Είναι μνήμη πικρή η γλυκιά; Γράφω ακούγοντας το "Never Again". To Podcast ενός έλληνα πιανίστα που για δεκαπέντε λεπτά παίζει στο πιάνο ένα κομμάτι χωρίς παρτιτούρες, χωρίς πρόγραμμα και μέτρο. Σκέψεις που δεν τυπώνονται πουθενά, που δεν ξαναγυρνούν, όπως όλες οι στιγμές της ζωής. Είναι λυπηρό. Σαν ένας θρήνος για τις στιγμές και το τέλος τους. Το τέλος τους, και την αρχή της νοσταλγίας.
Το "Never Again" μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το iTunes. Ο συνθέτης λέγεται Athanassios Kapralos και το κομμάτι που ανέφερα πιο πάνω είναι το επεισόδιο της 28ης Ιουλίου 2005. (Θα χρειαστείτε αρκετή δόση αντικαταθληπτικών για μετά.)
Αν σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα, το mp3 player μου είναι πήχτρα στα τραγούδια που κάποτε σήμαιναν κάτι :P
Δεν σημαίνει κάτι. Απλά θες να θυμάσαι.
Προσωπικά νοσταλγώ τα περασμένα χρόνια γιατί ήμουν ανέμελη και ήταν άλλοι υπεύθυνοι για την ύπαρξή μου καθημερινά. Δεν είχα απολύτως Κ Α Μ Ι Α έγνοια ή ανησυχία στο μυαλό ή την ψυχή μου. Αναπολώ στιγμές απόλυτης ηρεμίας και παιδικής αφέλειας, αν και τις περισσότερες φορές συνοδευόταν από αρκετή μοναξιά.
Υποθέτω, βασισμένη πάντα σ' αυτά που νιώθω εγώ, ότι αρχίζουμε να νοσταλγούμε τα περασμένα χρόνια όταν διαπιστώνουμε ότι είχαν περισσότερες ευτυχισμένες στιγμές από την τωρινή μας ζωή, όταν στο πιο πρόσφατο χρονικό διάστημα της ζωής μας αντιμετωπίζουμε απίστευτες δυσκολίες, ή πρέπει να αναλάβουμε ευθύνες, ή να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν. Όταν αυξάνονται τα καθήκοντα και λιγοστεύουν ίσως οι στιγμές χαλάρωσης κι ευχαρίστησης. Όταν για προσωπικούς λόγους ο καθένας μας έχει πολύ καιρό να περάσει καλά και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη στο μέλλον, ότι δηλ. μελλοντικά τα πράγματα θα φτιάξουν και θα ξανάρθουν ευτυχισμένες μέρες.
(50 ευρώ, παρακαλώ...)
Μαίρη, τώρα είδα το comment σου. Τα 50 ευρώ έχουν ήδη μεταφερθεί στο λογαριασμό σου.
Ευχαριστώ πολύ.
η_μουσική_μου_είναι_το_ημερολόγιο_της+σκέψης_που_προσπαθώ+να+καταλάβω
η_μουσική_μου_είναι_το_ημερολόγιο_της+σκέψης_που_προσπαθώ+να+δαμάσω
η_μουσική_μου_είναι_το_ημερολόγιο_της+σκέψης_που_προσπαθώ+να+καταλάβω
?_???????_???_?????_??_??????????_???+??????_???_????????_??_????????