Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2006

Ξημερώματα. Μετά από μία ανανέωση του iblog, το winamp έπαιζε για δεύτερη φορά το soundtrack του "Eternal Sunshine For The Spotless Mind". Όταν το κατάλαβα και πήγα να το αλλάξω πατώντας το "New Playlist" είδα με τρόμο το pointer μου να μεταμορφώνεται στη φονική κλεψύδρα των windows. Κατάλαβα πως τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά όταν μετά από λίγα δεύτερα εμφανίστηκε η -ασυνήθιστη για τα XP- bleu (γαλλιστί) οθόνη. Έσπευσα να σβήσω το laptop για να διαπιστώσω τελικά, πως ένα reboot δε φέρνει την άνοιξη. Το laptop ήταν αδύνατον να ξεκινήσει.

Nothing is as easy as it looks.

Έπεσα να κοιμηθώ ελπίζοντας πως αν το πρόβλημα είχε προκληθεί από υπερθέρμανση, το laptop θα λειτουργούσε κανονικά το πρωί. Αμ δε...

1. Left to themselves, things tend to go from bad to worse.

2. Smile! Tomorrow will be worse.

Όταν ξύπνησα, ξαναπροσπάθησα να τον ανάψω με διάφορους συνδυασμούς (με-χωρίς μπαταρία/ρεύμα) και σε διάφορες στάσεις. Τίποτα! Ο υπολογιστής δεν προχωρούσε με τίποτα ενώ σπάνια μου έκανε τη χάρη να μπει έστω στο BIOS. Κατάλαβα λοιπόν πως το θέμα δεν ήταν πια στο χέρι μου. Έτσι, έσκαψα μέσα στην κουτί του (το οποίο βρίσκεται από τη μέρα της αγοράς του στη μέση του δωματίου μου) για να βρω τις εγγυήσεις και τα τηλέφωνα του service. Κάλεσα αμέσως τον αριθμό και φυσικά μου απάντησε ο χαρούμενος αυτόματος τηλεφωνιτής, αφού ήταν Κυριακή.

If anything can go wrong, it will at the most inopportune time.

Πείστηκα πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα προς το παρόν και αποφάσισα να αγνοήσω την απουσία του. Πράγμα πολύ δύσκολο για ένα άτομο που ζει τα 2/3 της ζωής του σε ηλεκτρονικό περιβάλλον.


Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2006

Με το που ξύπνησα, κάλεσα αμέσως την τηλεφωνική εξυπηρέτηση της εταιρίας. Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να συνδεθώ με την τεχνική υποστήριξη και στήθηκα στην τηλεφωνική "ουρά" ακούγωντας ένα από τα "holding" classics του Vangelis σε άπειρες λούπες. Κάθε τόσο με ξυπνούσε η χαρούμενη φωνή του μαμόθρεφτου ψευδού - τρόφιμου της εταιρίας- που μου έλεγε πως οι γραμμές είναι κατηλειμένες και πως περισσότερες πληροφορίες θα βρω στο site τους. Κοινώς, "κλείσ' το φίλε, δεν πρόκειται να σου απαντήσουμε"

Ο επιμένων νικά και μετά από πολλά λεπτά αναμονής ακούει επιτέλους ζωντανή φωνή στη γραμμή:
-Acer Hellas, kalee sas mera, io sono Mariangela.
-Καλημέρα. Έχω ένα πρόβλημα με το laptop μου, δεν ανάβει καθόλου.
-Borite na to anapsete sas parakalo?
-Βεβαίως.
-Ti grafi i othoni?
-Acer. Δηλαδή μένει συνέχεια στην αρχική εικόνα.
-Malista. Lipon, prepi na to pate sto service.
-Πώς θα γίνει αυτό;
-Ta sas doso ena kodiko kai tha ton grapsete pano sto apodiksi agoras. Pite mou to serial number parakalo.
-Δυστυχώς δεν ξέρω που βρίσκεται η απόδειξη.
-Tote ta pate sto magazi pou to agorazate kai tha zitisete ena copy. O kodikos episkevis einai...

Every solution breeds new problems.

To ίδιο μεσημέρι κάλεσα το κατάστημα και εξηγώντας τους την κατάσταση, ρώτησα αν θα μπορούσαν να μου δώσουν ένα αντίγραφο του τιμολογίου για να πάω το laptop όσο το δυνατόν συντομότερα στο service. Η -ευγενικότατη- τηλεφωνήτρια μου είπε πως θα έπρεπε να περάσω από εκεί την επομένη, γιατί η συγκεκριμένη διαδικασία περνάει από το λογιστήριο το οποίο και φυσικά ήταν κλειστό.

Everything takes longer than you think.


Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2006

Πήγα στο κατάστημα για να πάρω το αντίγραφο. Με χαρά διαπίστωσα πως μπροστά μου βρισκόταν ένα μεγάλο πρόβλημα με μια πιστωτική κάρτα και όλο το προσωπικό, από διευθυντές μέχρι πωλήτριες, είχε μαζευτεί γύρω από το ταμείο. Μου είπαν να περιμένω. Περίμενα γύρω στα δεκαπέντε λεπτά ώσπου μια κοπέλα με λυπήθηκε και προσφέρθηκε να με εξυπηρετήσει. Πήρα την απόδειξη και λίγο αργότερα ένα ταξί προς την εξουσιοδοτημένη εταιρία του service.

Είπα στον οδηγό την οδό και τον αριθμό. (Η εταιρία βρίσκεται μέσα στη βιομηχανική περιοχή του Ταύρου και δεν ήξερα να του δώσω περεταίρω οδηγίες.) Σε κάποια στιγμή, αφού είχε ανοίξει το Οδόραμα, με κοιτάξε από τον καθρέφτη και μου είπε "Στο studio του Star θες να πας;"

Things get worse under pressure.

Ευτυχώς δε βρέθηκα στο Star αλλά στην εταιρία όπου είχα να αντιμετωπίσω και το σνομπ geek που νόμιζε πως πήγα το laptop μου στο service επειδή δεν ξέρω να το χρησιμοποιώ. Πίσω μου, δύο παιδιά που έφεραν το δικό τους "ασθενή" μου έπιασαν την κουβέντα, σαν τις γριές στο ΙΚΑ που συγκρίνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους. Είχαν κι αυτοί ακριβώς το ίδιο πρόβλημα και απο ο,τι ακούω τις τελευταίες μέρες πρέπει να έχει πέσει επιδημία.

(Φεύγοντας, έκανα μια βόλτα ανάμεσα στα εργοστάσια και πραγματικά το απόλαυσα. Ήθελα να τραβήξω και φωτογραφίες αλλά ντρεπόμουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα και φορτηγά.)


Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2006

Μετά από δύο εφιαλτικές μέρες χωρίς υπολογιστή, κάλεσα ξανά την εταιρία (όχι το service) όπως μου είχε πει το geek, για να ενημερωθώ για την εξέλιξη της επισκευής:

-Den boro na do akomi tipota.
-Δηλαδή συνήθως πόσες μέρες διαρκεί μια επισκευή.
-Deka ergazimo.

If you perceive that there are four possible ways in which something can go wrong, and circumvent these, then a fifth way, unprepared for, will promptly develop.


Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2006

Με τα συμπτώματα στέρησης να με έχουν καταβάλλει εμφανώς, ξανακαλώ τη Mariangela για να μάθω μήπως υπάρχει καμία εξέλιξη:
-Alora, to laptop ine se prova, den gzero ti ekei, akoma. Kaleste ksana ti Deftera.


Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2006

Δεν παίρνω τηλέφωνω. "Τι, να με περάσει για κανα λιγούρι;"


Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2006
-Καλημέρα σας, υπάρχει τίποτα νεότερο στην επισκευή του υπολογιστή μου;
-Si, Triti 23 Ianouariou egine paragelia (h) ard disk
-Α, πολύ ωραία! Δηλαδή πότε περίπου θα είναι έτοιμος;
-Deka ergazimo apo Triti 23 Ianouariou!
-Α τόσο πολύ...
- ...

Γαμώ την ατυχία μου.