Το φετινό καλοκαίρι ασχολούμαι κυρίως με δύο πράγματα: Με τη δουλειά και τον ύπνο. Ο ύπνος, όπως όλοι γνωρίζετε, είναι μια συγκλονιστική εμπειρία η οποία δε μπορεί να περιγραφεί με λέξεις κι έτσι θα περιοριστώ στα της δουλειάς.
Είμαι ο Π και δουλεύω στο ΙΚΑ. Δεν είμαι καλά. Δουλεύω τέσσερις ώρες την ημέρα, περνώ άλλες δύο στα λεωφορεία και πληρώνομαι ένα γελοίο ποσό. Ξυπνάω στις 5:30 το χάραμα και μοιράζω τα γάλατα μέχρι τη στάση.
Λέω καλημέρα σε όλους αυτούς που η ζωή τους τα ‘φερε ανάποδα και είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν χαράματα, στις γιαγιάδες που πάνε να πιάσουν σειρά στο ΙΚΑ πριν από μένα και στους τυχερούς που εκείνη την ώρα πάνε για ύπνο.
Ακούω τα πιο κουλά μαργαριτάρια από τους ασφαλισμένους και διασκεδάζω κρυφά την πλήξη μου σημειώνοντάς τα σε χαρτάκια:
Στο ΙΚΑ έχουμε τις πιο ξεχωριστές ειδικότητες:
«Ο ριλάξ είναι πάνω;» (Ω.Ρ.Λ)
«Πνευμονιολόγο έχει σήμερα;» (Πνευμονολόγο)
«Πήγα στην αντερολόγο και δεν είναι μέσα» (Γαστρεντερολόγο)
«Κόψε μου ένα για τον πνευμολόγο» (Πνευμονολόγο)
«Θέλω να πάω σε αστερολόγο για να μου γράψει φάρμακα» (Γαστρεντερολόγο)
«Ο οφθαλμολόγος/οφθαλμογιατρός σε ποιον όροφο είναι:» (Οφθαλμίατρος)
Στο ΙΚΑ ακούμε τις πιο έξυπνες ερωτήσεις:
«Εκεί που σου παίρνουν αίμα που είναι;»
«Τι είναι η καλλιέργεια κοπράνων;»
«Παιδί σου είναι ο μικρός;» (Ερώτηση ασφαλισμένου προς τη διπλανή μου, δείχνοντας εμένα)
«Αγόρι δεν είσαι;» (Ερώτηση συνταξιούχου που ζήτησε νευρολόγο, προς εμένα)
«Πως γίνεται η ανάλυση ούρων;» (Ερώτηση από αλλοδαπό. Άντε να εξηγήσεις...)
-Καλημέρα σας, θα ήθελα ένα ραντεβού με Ω.Ρ.Λ.
-Το όνομά σας;
-Κωφίδου Άννα
-Θέλω ραντεβού με το Μάμο.
-Δυστυχώς δε βρίσκω κάποιο γιατρό με το όνομα αυτό.
-Καλά και ποιος ξεγεννάει εδώ;
(μάμος = το αρσενικό της μαμής)
-Θέλω ένα ραντεβού για νευρολόγο.
-Στο δικό σας όνομα θα το κλείσουμε;
-Ναι.
-Χριστ. Ιωάννης;
-Όχι, αυτός έχει πεθάνει.
-(Πενηντάχρονος:)Ένα ραντεβού για παιδίατρο, για το χέρι.
-Μήπως εννοείτε ορθοπεδικό;
-Α γεια σου!
Μεταφράζω την ιατρική ορολογία σε Αλβανικά, Ρώσικα Ρουμάνικα, Ινδικά, Αιγυπτιακά και σε 12 ακόμα γλώσσες, αφού η πλειοψηφία των ασφαλισμένων αντιμετωπίζει δυσκολία με την ελληνική γλώσσα.
Σκοτώνω μύγες στις απογευματινές βάρδιες κατά τις οποίες είμαι αναγκασμένος να φεύγω μετά τις καθαρίστριες και τους security.
Απολαμβάνω τη σάουνα του ΙΚΑ αφού τα απογεύματα το σύστημα κλιματισμού κλείνει μιάμιση ώρα πριν σχολάσω.
Κοινώς, τα κάνω όλα και συμφέρω.
Και καταλήγω στο ότι μάλλον δεν άξιζε να θυσιάσω ένα από τα τελευταία μου ξέγνοιαστα καλοκαίρια για τέσσερις ώρες δουλειάς στου διαόλου τη μάνα και για μια αμοιβή ίση με το χαρτζιλίκι που έπαιρνα ως τώρα.
Τρομάζω βλέποντας πως υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν για βιοποριστικούς λόγους οκτώ ώρες την ημέρα, για ένα βασικό μισθό, με δύο μέρες καλοκαιρινή άδεια. Και σκέφτομαι ότι τα καλοκαίρια που διαρκούσαν τρεις μήνες δε θα ξαναέρθουν ποτέ.
Λυπάμαι.
Περιμενω το κειμενο στο email μου, αντε ακομα?