Η Παρασκεύή είναι η καλύτερη μέρα που φτιάχτηκε ποτέ. Και φτιάχτηκε τόσο έξυπνα ώστε την επομένη να είναι πάντα Σάββατο.
Παρασκευή απόγευμα χτύπησε το κινητό μου. Μόλις ΔΕΝ είδα τον αριθμό, λόγω απόκρυψης, φαντάστηκα ότι αυτό ήταν το τηλεφώνημα που περίμενα από την εταιρία κι έτσι παρά τον ενθουσιασμό μου, προσπάθησα να δώσω σοβαρό και παράλληλα σέξι τόνο στη φωνή μου. «Παρακαλώ;»
Πράγματι, ήταν μια κοπέλα από την εταιρία η οποία μου ανακοίνωσε ότι πέρασα το πρώτο interview-παρτούζα-check-up (αν και κόπηκα στο ουρικό) και ότι τη Δευτέρα, σήμερα δηλαδή, στις 9:30 θα έπρεπε να ξαναπάω στα γραφεία για μία πιο prive, αυτή τη φορά, συνέντευξη.
Το ίδιο βράδυ η Χ με κάλεσε στο σπίτι της όπου η Γ θα έφερνε το γκόμενό της για να μας τον γνωρίσει. Από το τηλέφωνο, μου παρήγγειλε και ταινία βάζοντάς με να σκεφτώ τι θα μπορούσε να ικανοποιήσει τα διαφορετικά γούστα των τριών μας και ενός που δεν γνωρίζαμε ακόμα. Τελικά υπερίσχυσε το γούστο της Χ (στους άντρες) και πήραμε το Alfie για να πάρει μάτι τον Jude Law.
Έφτασα τελευταίος στο σπίτι και η Χ μου άνοιξε με διάφορες γκριμάτσες που προσπαθούσαν να δείξουν την πλήξη της. Προχώρησα μόνος μου προς το δωμάτιό της όπου βρήκα τη Γ και το γκόμενο να βρίσκονται σε στάση ρέκλας, πάνω στο κρεβάτι. Χαιρέτησα και πήγα με την ψύχρα του «μόλις γνωριστήκαμε» προς την κουζίνα. Το ζεύγος ακολούθησε μεταφέροντας την παγομάρα. Μόνο και μόνο για να ασχοληθώ με κάτι, άρχισα να βάζω παγωτό για να φάω, ενώ η Χ έβαζε πιάτα στο πλυντήριο για τον ίδιο λόγο. Οι κουβέντες που ακούγονταν ήταν μετρημένες και μετά από κάθε φράση η Γ έβαζε ένα γέλιο Καλοιμοίρας για να ζεστάνει την αρκτική ατμόσφαιρα. Είμαστε μια ωραία παρέα!
Τις επόμενες ώρες όλο και κάτι έβρισκα να κάνω για να ξεφεύγω από την αμηχανία που είχε πλημμυρίσει το σπίτι. Άλλαζα δωμάτια, έβλεπα τηλεόραση και αυτοί μαγείρευαν. Θεωρητικά θα μας έκανε το τραπέζι ο γκόμενος αλλά όλοι είχαν πέσει με τα μούτρα στους πάγκους και τα μαχαίρια. Το φαγητό ετοιμάστηκε κι αφού – θεωρητικά πάντα- τρωγόταν καθίσαμε στο τραπέζι. Με τα τηγανιτά ρύζια και με τόσο μπαχαρικό κάπως ζεστάθηκε το κλίμα αλλά οι συζητήσεις διεκόπησαν όταν οι υπόλοιποι, με τα πιάτα ακόμη μπροστά τους, άρχισαν να βλέπουν το Fear Factor, ριάλιτι με αηδιαστικές προκλήσεις του τύπου "πιείτε 5 ποτήρια με φρεσκοαλεσμένα σκουλήκια πέντε ειδών για να κερδίσετε $50.000."
Το επίπεδο ανέβηκε ελάχιστα όταν είπαμε να δοκιμάσουμε τις σχέσεις του νεοσύστατου μέλους της παρέας με την Έβδομη Τέχνη. Με το που σβήσαμε τα φώτα όμως, το ζευγάρι άρχισε να ζουζουνίζει πάνω στο κρεβάτι ενώ η Χ είχε οργασμικούς σπασμούς σε κάθε γκρο-πλαν του Jude. Η κατάσταση δε βοηθούσε, κι έτσι αποφασίσαμε να κλείσουμε την ταινία και να κάνουμε κάτι πιο interactive αν και οι ερωτευμένοι είχαν αρχίσει τα διαδραστικά από πιο νωρίς. Το παλιό, καλό Taboo μας έδωσε τη λύση και χωριστήκαμε για να παίξουμε: Εγώ με τη Χ εναντίον του ζεύγους. Θες η γκαβομάρα της Γ που την έκανε να περιγράφει άσχετες λέξεις, θες η έλλειψη επικοινωνίας στις σημερινές σχέσεις, τελικά το ζεύγος ηττήθηκε και μάλιστα με διαφορά. Μετά το παιχνίδι χαζέψαμε λίγο δορυφορική μέχρι που το ζευγάρι τα ‘παιξε από τη νύστα και αποφάσισε να μας καληνυχτίσει.
Γύρω στις 6:00 κι ενώ βλέπαμε μαστουρωμένοι για 8η φορά το “40 Celebrity Weddings And A Funeral” επέστρεψε και ο Ξάδελφος από ξέφρενο clubbing. Χωρίς ουλές, κακώσεις και μώλωπες, αυτή τη φορά. Έτσι καταλήξαμε να βλέπουμε όλοι μαζί Cartoon Network μέχρι τις 7:00 οπότε την κάναμε αμφότεροι.
Το Άγιον Σάββατο: Το Σάββατο είναι η πιο ωραία μέρα (μέχρι να θυμηθείς ότι ακολουθεί η Κυριακή.)
Όπως ήταν φυσικό, ξύπνησα μεσημέρι. Ντύθηκα όπως-όπως και βγαίνοντας συνάντησα τα σόγια που θα τραπεζώναμε. Χαιρέτησα πασχίζοντας να μη φανώ αγουροξυπνημένος. Η πρησμένη μου μούρη όμως άλλα έλεγε και τελικά δεν απέφυγα τα σχόλια για τα ξενύχτια.
Το video project πάλι μου έφαγε όλη τη μέρα χωρίς να το καταλάβω. Η Χ με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι θα ακολουθούσε ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ με το ζεύγος, Και μάλιστα εκείνη τη μέρα είχαν σχέδια για ποτά και ξενύχτια. Έφτασα τελευταίος στο σπίτι της Χ που γινόταν η μάζωξη. Εκεί, στο τραπέζι της κουζίνας γινόταν συμβούλιο για τον προορισμό μας. Μόνος μου, με μια Χ άβουλη και σπαστικά απαθέστατη, με μια Γ ξεσηκωμένη για clubbing και τον γκόμενό της αδιάφορο, κατάφερα να στρέψω τα σχέδια προς κάτι πιο χαλαρό, ήτοι φαγητό.
Και στο τραπέζι, το ζευγάρι άρχισε τα δικά του. Η Γ ξέφυγε από τα όρια και του έκανε συνεχείς χαριτωμένες σκηνές μπροστά μας. Η περισσότερη ώρα πέρασε με τον ήχο τον μαχαιροπίρουνων να σκοτώνει τη σιωπή εκτός από τις φάσεις που η Χ και η Γ ήταν έτοιμες να πιαστούν μαλλί με βυζί.
Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε ταξί. Όση ώρα ψάχναμε, το ζεύγος έπαιζε στην Κηφισίας «τζουμ τζουμ η μέλισσα», κρυφτό, μακριά γαϊδούρα και αναπαριστούσε σκηνές από το Matrix, με τη Γ ως άλλη Carrie-Ann Moss να χουφτώνει τον γκόμενο της σε bullet time.
Το ταξί αυτό θα το αναφέρω ως εμπειρία πρωτόγνωρη: Η τελευταία επιθυμία του ζεύγους, πριν το πυροβολήσουμε και στη συνέχεια αυτοκτονήσουμε, ήταν να καθίσει μαζί στην επιστροφή. Έτσι η Χ κάθισε μπροστά κι εγώ πίσω όπου τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με κατάμαυρα προστατευτικά για τον ήλιο. Ένα φωτάκι ήταν συνεχώς αναμμένο για να μπορείς να διαβάζεις τα (γυναικεία) περιοδικά που παρείχε το ταξί ακριβώς μπροστά στα πόδια σου, ενώ παράλληλα φώτιζε τις αμαρτίες του ζεύγους το οποίο καθόλου δεν πτοήθηκε από το φωτισμό και άρχισε να γλείφεται και να τραγουδά αγκαλιασμένο «Και θέλω να ‘ρθω να σ’αρπάξω από την άλλη…» Σε λίγο καταλάβαμε ότι ο ταξιτζής το είχε δει πιλότος γι αυτό και όλες οι σαμπάνιες και οι ανέσεις. Η Χ παραλίγο να προσδεθεί γιατί νόμιζε πως θα απογειωνόμασταν στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Σε χρόνο dt φτάσαμε κοντά στο σπίτι της Χ. Το ζεύγος μας καληνύχτισε αρκετά ξινισμένο ώστε να μας δηλώσει ότι δεν πέρασε καλά μαζί μας. Εγώ με τη Χ το τραβήξαμε μέχρι τις 6:00 αναλύοντας αρχικά αυτά που προηγήθηκαν και στη συνέχεια βλέποντας VCD με πλαστικές επεμβάσεις προσφορά του Ανδρέα Φουστάνου..
Κυριακή γιορτή και σχόλη - SBS* το έχουμ' όλοι.
*SBS: (Sunday Boredom Syndrome.) Δικής μου εφεύρεσης αρκτικόλεξο που επινοήθηκε να περιγράψει τη μοναδική βαρεμάρα που ταυτίστηκε με μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα.
Τρία ξυπνητήρια χτύπησαν ταυτόχρονα στις 10:30. Αν και είχα κοιμηθεί ελάχιστα, κατάφερα να συρθώ μέχρι το τηλέφωνο για να ξυπνήσω τη Χ που θα ξυπνούσε με τη σειρά της τον Ξάδελφο. Σε μία ώρα βρεθήκαμε σε ταξί που θα μας πήγαινε μέχρι τον Άγιο Κοσμά για να δούμε το Flugtag.
Το σημερινό ταξί ήταν μια νέα, διαφορετική εμπειρία. Ο ταξιτζής, μερακλωμένος συμπλήρωνε τις καταλήξεις όλων των τραγουδιών που έπαιζαν στο ραδιόφωνο όσο ήμασταν κολλημένοι στην κίνηση της Παραλιακής. Είχαμε ξεχάσει ότι πλέον η μισή Αθήνα κατεβαίνει τις Κυριακές για μπάνιο και κάναμε λάθος στην επιλογή μέσου. Στο ταξί, ο κλιματισμός είτε υπολειτουργούσε, είτε δεν υπήρχε καθόλου. Ο ταρίφας έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να το δροσίσει αλλά τίποτα. Στο τέλος βγήκαμε άρον-άρον έξω, καταϊδρωμένοι.
Προχωρήσαμε με τα πόδια παράλληλα με τα κολλημένα στην κίνηση αυτοκίνητα, σκεφτόμενοι τι είναι καλύτερο: Να είσαι στάσιμος στη σκιά και τη δροσιά του αυτοκινήτου σου ή να προχωράς στους 30κάτι βαθμούς με τον ήλιο ντάλα, χωρίς καπέλο και αντηλιακό. Χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά, να πηδήξουμε βράχια και συρματοπλέγματα για να φτάσουμε στο Flugtag. Εκεί, ψάχναμε συνεχώς ένα τετραγωνικό μέτρο σκιάς για να μην πάθουμε θερμοπληξία γιατί την ηλίαση την είχαμε ήδη χτυπήσει. Μετά από αρκετή ώρα και κόπο χωθήκαμε κάτω από μια τέντα. Όσο αστείο κι αν ήταν το θέαμα, δεν αντέξαμε για πολύ και σύντομα σύραμε τα πόδια μας μέχρι την πλησιέστερη στάση του τραμ. Ο κλιματισμός του καταραμένου αυτού μέσου ήταν η μόνη σκέψη που έκανα όσο το περιμέναμε. Και πράγματι ήταν τόσο δυνατός όσο τον φανταζόμουν. Μετά από 5 μέρες κατεβήκαμε από το τραμ και κάναμε transit με λεωφορείο. Τότε είπα στα παιδιά ότι νιώθω σαν να με έχουν δείρει. «…και γαμήσει.» συμπλήρωσε η Χ.
Μετά το παγωμένο ντους με πήρε τηλέφωνο η Μαίρη, η οποία μόλις είχε φτάσει στην Αθήνα για δουλειές. Κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι της κοινής μας ξαδέλφης, Μαρίας, για καφέ. Χάρηκα πολύ που είδα και τις δύο τόσο χαρούμενες. Ιδιαίτερα τη Μαρία, την οποία έχω δει ευτυχισμένη και ήρεμη τέσσερις φορές στη ζωή μου. Η Μαρία ήταν αυτή που είχε την ιδέα να δούμε το Mr&Mrs Smith σε θερινό. Δέχτηκα με επιφύλαξη, αφού η ταινία δε μου έλεγε πολλά. Τελικά, εκτός από το μπανιστηρτζίδικο της υπόθεσης, ήταν η σωστή ταινία στο σωστό timing. Αρκετά χαζή ώστε να μη μπούμε σε διαδικασία σκέψης και αρκετά ευχάριστη ώστε να μη μας πάρει ο ύπνος (άυπνοι γαρ).
Ο ύπνος όμως δε με πήρε ούτε όταν έπρεπε να κοιμηθώ και τελικά ψόφησα στις 4:00 με το δεύτερο interview της εταιρίας να είναι προγραμματισμένο πεντέμισι ώρες αργότερα.
Παρασκευή απόγευμα χτύπησε το κινητό μου. Μόλις ΔΕΝ είδα τον αριθμό, λόγω απόκρυψης, φαντάστηκα ότι αυτό ήταν το τηλεφώνημα που περίμενα από την εταιρία κι έτσι παρά τον ενθουσιασμό μου, προσπάθησα να δώσω σοβαρό και παράλληλα σέξι τόνο στη φωνή μου. «Παρακαλώ;»
Πράγματι, ήταν μια κοπέλα από την εταιρία η οποία μου ανακοίνωσε ότι πέρασα το πρώτο interview-παρτούζα-check-up (αν και κόπηκα στο ουρικό) και ότι τη Δευτέρα, σήμερα δηλαδή, στις 9:30 θα έπρεπε να ξαναπάω στα γραφεία για μία πιο prive, αυτή τη φορά, συνέντευξη.
Το ίδιο βράδυ η Χ με κάλεσε στο σπίτι της όπου η Γ θα έφερνε το γκόμενό της για να μας τον γνωρίσει. Από το τηλέφωνο, μου παρήγγειλε και ταινία βάζοντάς με να σκεφτώ τι θα μπορούσε να ικανοποιήσει τα διαφορετικά γούστα των τριών μας και ενός που δεν γνωρίζαμε ακόμα. Τελικά υπερίσχυσε το γούστο της Χ (στους άντρες) και πήραμε το Alfie για να πάρει μάτι τον Jude Law.
Έφτασα τελευταίος στο σπίτι και η Χ μου άνοιξε με διάφορες γκριμάτσες που προσπαθούσαν να δείξουν την πλήξη της. Προχώρησα μόνος μου προς το δωμάτιό της όπου βρήκα τη Γ και το γκόμενο να βρίσκονται σε στάση ρέκλας, πάνω στο κρεβάτι. Χαιρέτησα και πήγα με την ψύχρα του «μόλις γνωριστήκαμε» προς την κουζίνα. Το ζεύγος ακολούθησε μεταφέροντας την παγομάρα. Μόνο και μόνο για να ασχοληθώ με κάτι, άρχισα να βάζω παγωτό για να φάω, ενώ η Χ έβαζε πιάτα στο πλυντήριο για τον ίδιο λόγο. Οι κουβέντες που ακούγονταν ήταν μετρημένες και μετά από κάθε φράση η Γ έβαζε ένα γέλιο Καλοιμοίρας για να ζεστάνει την αρκτική ατμόσφαιρα. Είμαστε μια ωραία παρέα!
Τις επόμενες ώρες όλο και κάτι έβρισκα να κάνω για να ξεφεύγω από την αμηχανία που είχε πλημμυρίσει το σπίτι. Άλλαζα δωμάτια, έβλεπα τηλεόραση και αυτοί μαγείρευαν. Θεωρητικά θα μας έκανε το τραπέζι ο γκόμενος αλλά όλοι είχαν πέσει με τα μούτρα στους πάγκους και τα μαχαίρια. Το φαγητό ετοιμάστηκε κι αφού – θεωρητικά πάντα- τρωγόταν καθίσαμε στο τραπέζι. Με τα τηγανιτά ρύζια και με τόσο μπαχαρικό κάπως ζεστάθηκε το κλίμα αλλά οι συζητήσεις διεκόπησαν όταν οι υπόλοιποι, με τα πιάτα ακόμη μπροστά τους, άρχισαν να βλέπουν το Fear Factor, ριάλιτι με αηδιαστικές προκλήσεις του τύπου "πιείτε 5 ποτήρια με φρεσκοαλεσμένα σκουλήκια πέντε ειδών για να κερδίσετε $50.000."
Το επίπεδο ανέβηκε ελάχιστα όταν είπαμε να δοκιμάσουμε τις σχέσεις του νεοσύστατου μέλους της παρέας με την Έβδομη Τέχνη. Με το που σβήσαμε τα φώτα όμως, το ζευγάρι άρχισε να ζουζουνίζει πάνω στο κρεβάτι ενώ η Χ είχε οργασμικούς σπασμούς σε κάθε γκρο-πλαν του Jude. Η κατάσταση δε βοηθούσε, κι έτσι αποφασίσαμε να κλείσουμε την ταινία και να κάνουμε κάτι πιο interactive αν και οι ερωτευμένοι είχαν αρχίσει τα διαδραστικά από πιο νωρίς. Το παλιό, καλό Taboo μας έδωσε τη λύση και χωριστήκαμε για να παίξουμε: Εγώ με τη Χ εναντίον του ζεύγους. Θες η γκαβομάρα της Γ που την έκανε να περιγράφει άσχετες λέξεις, θες η έλλειψη επικοινωνίας στις σημερινές σχέσεις, τελικά το ζεύγος ηττήθηκε και μάλιστα με διαφορά. Μετά το παιχνίδι χαζέψαμε λίγο δορυφορική μέχρι που το ζευγάρι τα ‘παιξε από τη νύστα και αποφάσισε να μας καληνυχτίσει.
Γύρω στις 6:00 κι ενώ βλέπαμε μαστουρωμένοι για 8η φορά το “40 Celebrity Weddings And A Funeral” επέστρεψε και ο Ξάδελφος από ξέφρενο clubbing. Χωρίς ουλές, κακώσεις και μώλωπες, αυτή τη φορά. Έτσι καταλήξαμε να βλέπουμε όλοι μαζί Cartoon Network μέχρι τις 7:00 οπότε την κάναμε αμφότεροι.
Το Άγιον Σάββατο: Το Σάββατο είναι η πιο ωραία μέρα (μέχρι να θυμηθείς ότι ακολουθεί η Κυριακή.)
Όπως ήταν φυσικό, ξύπνησα μεσημέρι. Ντύθηκα όπως-όπως και βγαίνοντας συνάντησα τα σόγια που θα τραπεζώναμε. Χαιρέτησα πασχίζοντας να μη φανώ αγουροξυπνημένος. Η πρησμένη μου μούρη όμως άλλα έλεγε και τελικά δεν απέφυγα τα σχόλια για τα ξενύχτια.
Το video project πάλι μου έφαγε όλη τη μέρα χωρίς να το καταλάβω. Η Χ με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι θα ακολουθούσε ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ με το ζεύγος, Και μάλιστα εκείνη τη μέρα είχαν σχέδια για ποτά και ξενύχτια. Έφτασα τελευταίος στο σπίτι της Χ που γινόταν η μάζωξη. Εκεί, στο τραπέζι της κουζίνας γινόταν συμβούλιο για τον προορισμό μας. Μόνος μου, με μια Χ άβουλη και σπαστικά απαθέστατη, με μια Γ ξεσηκωμένη για clubbing και τον γκόμενό της αδιάφορο, κατάφερα να στρέψω τα σχέδια προς κάτι πιο χαλαρό, ήτοι φαγητό.
Και στο τραπέζι, το ζευγάρι άρχισε τα δικά του. Η Γ ξέφυγε από τα όρια και του έκανε συνεχείς χαριτωμένες σκηνές μπροστά μας. Η περισσότερη ώρα πέρασε με τον ήχο τον μαχαιροπίρουνων να σκοτώνει τη σιωπή εκτός από τις φάσεις που η Χ και η Γ ήταν έτοιμες να πιαστούν μαλλί με βυζί.
Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε ταξί. Όση ώρα ψάχναμε, το ζεύγος έπαιζε στην Κηφισίας «τζουμ τζουμ η μέλισσα», κρυφτό, μακριά γαϊδούρα και αναπαριστούσε σκηνές από το Matrix, με τη Γ ως άλλη Carrie-Ann Moss να χουφτώνει τον γκόμενο της σε bullet time.
Το ταξί αυτό θα το αναφέρω ως εμπειρία πρωτόγνωρη: Η τελευταία επιθυμία του ζεύγους, πριν το πυροβολήσουμε και στη συνέχεια αυτοκτονήσουμε, ήταν να καθίσει μαζί στην επιστροφή. Έτσι η Χ κάθισε μπροστά κι εγώ πίσω όπου τα παράθυρα ήταν καλυμμένα με κατάμαυρα προστατευτικά για τον ήλιο. Ένα φωτάκι ήταν συνεχώς αναμμένο για να μπορείς να διαβάζεις τα (γυναικεία) περιοδικά που παρείχε το ταξί ακριβώς μπροστά στα πόδια σου, ενώ παράλληλα φώτιζε τις αμαρτίες του ζεύγους το οποίο καθόλου δεν πτοήθηκε από το φωτισμό και άρχισε να γλείφεται και να τραγουδά αγκαλιασμένο «Και θέλω να ‘ρθω να σ’αρπάξω από την άλλη…» Σε λίγο καταλάβαμε ότι ο ταξιτζής το είχε δει πιλότος γι αυτό και όλες οι σαμπάνιες και οι ανέσεις. Η Χ παραλίγο να προσδεθεί γιατί νόμιζε πως θα απογειωνόμασταν στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Σε χρόνο dt φτάσαμε κοντά στο σπίτι της Χ. Το ζεύγος μας καληνύχτισε αρκετά ξινισμένο ώστε να μας δηλώσει ότι δεν πέρασε καλά μαζί μας. Εγώ με τη Χ το τραβήξαμε μέχρι τις 6:00 αναλύοντας αρχικά αυτά που προηγήθηκαν και στη συνέχεια βλέποντας VCD με πλαστικές επεμβάσεις προσφορά του Ανδρέα Φουστάνου..
Κυριακή γιορτή και σχόλη - SBS* το έχουμ' όλοι.
*SBS: (Sunday Boredom Syndrome.) Δικής μου εφεύρεσης αρκτικόλεξο που επινοήθηκε να περιγράψει τη μοναδική βαρεμάρα που ταυτίστηκε με μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα.
Τρία ξυπνητήρια χτύπησαν ταυτόχρονα στις 10:30. Αν και είχα κοιμηθεί ελάχιστα, κατάφερα να συρθώ μέχρι το τηλέφωνο για να ξυπνήσω τη Χ που θα ξυπνούσε με τη σειρά της τον Ξάδελφο. Σε μία ώρα βρεθήκαμε σε ταξί που θα μας πήγαινε μέχρι τον Άγιο Κοσμά για να δούμε το Flugtag.
Το σημερινό ταξί ήταν μια νέα, διαφορετική εμπειρία. Ο ταξιτζής, μερακλωμένος συμπλήρωνε τις καταλήξεις όλων των τραγουδιών που έπαιζαν στο ραδιόφωνο όσο ήμασταν κολλημένοι στην κίνηση της Παραλιακής. Είχαμε ξεχάσει ότι πλέον η μισή Αθήνα κατεβαίνει τις Κυριακές για μπάνιο και κάναμε λάθος στην επιλογή μέσου. Στο ταξί, ο κλιματισμός είτε υπολειτουργούσε, είτε δεν υπήρχε καθόλου. Ο ταρίφας έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να το δροσίσει αλλά τίποτα. Στο τέλος βγήκαμε άρον-άρον έξω, καταϊδρωμένοι.
Προχωρήσαμε με τα πόδια παράλληλα με τα κολλημένα στην κίνηση αυτοκίνητα, σκεφτόμενοι τι είναι καλύτερο: Να είσαι στάσιμος στη σκιά και τη δροσιά του αυτοκινήτου σου ή να προχωράς στους 30κάτι βαθμούς με τον ήλιο ντάλα, χωρίς καπέλο και αντηλιακό. Χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά, να πηδήξουμε βράχια και συρματοπλέγματα για να φτάσουμε στο Flugtag. Εκεί, ψάχναμε συνεχώς ένα τετραγωνικό μέτρο σκιάς για να μην πάθουμε θερμοπληξία γιατί την ηλίαση την είχαμε ήδη χτυπήσει. Μετά από αρκετή ώρα και κόπο χωθήκαμε κάτω από μια τέντα. Όσο αστείο κι αν ήταν το θέαμα, δεν αντέξαμε για πολύ και σύντομα σύραμε τα πόδια μας μέχρι την πλησιέστερη στάση του τραμ. Ο κλιματισμός του καταραμένου αυτού μέσου ήταν η μόνη σκέψη που έκανα όσο το περιμέναμε. Και πράγματι ήταν τόσο δυνατός όσο τον φανταζόμουν. Μετά από 5 μέρες κατεβήκαμε από το τραμ και κάναμε transit με λεωφορείο. Τότε είπα στα παιδιά ότι νιώθω σαν να με έχουν δείρει. «…και γαμήσει.» συμπλήρωσε η Χ.
Μετά το παγωμένο ντους με πήρε τηλέφωνο η Μαίρη, η οποία μόλις είχε φτάσει στην Αθήνα για δουλειές. Κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι της κοινής μας ξαδέλφης, Μαρίας, για καφέ. Χάρηκα πολύ που είδα και τις δύο τόσο χαρούμενες. Ιδιαίτερα τη Μαρία, την οποία έχω δει ευτυχισμένη και ήρεμη τέσσερις φορές στη ζωή μου. Η Μαρία ήταν αυτή που είχε την ιδέα να δούμε το Mr&Mrs Smith σε θερινό. Δέχτηκα με επιφύλαξη, αφού η ταινία δε μου έλεγε πολλά. Τελικά, εκτός από το μπανιστηρτζίδικο της υπόθεσης, ήταν η σωστή ταινία στο σωστό timing. Αρκετά χαζή ώστε να μη μπούμε σε διαδικασία σκέψης και αρκετά ευχάριστη ώστε να μη μας πάρει ο ύπνος (άυπνοι γαρ).
Ο ύπνος όμως δε με πήρε ούτε όταν έπρεπε να κοιμηθώ και τελικά ψόφησα στις 4:00 με το δεύτερο interview της εταιρίας να είναι προγραμματισμένο πεντέμισι ώρες αργότερα.
adidas superstar
jordans
kevin durant shoes
yeezy boost
air max
adidas nmd
cheap jordans
kd 11
retro jordans
yeezy boost