Τρομακτικές μάγισσες και μυστηριώδη ξόρκια. Σκοτεινές κατάρες και απειλητικά πνεύματα. Χύτρες που ξεχυλίζουν πράσινο καπνό και σατανικά γέλια. Μας αρέσουν τα τρομακτικά παραμύθια. Κατά πόσο όμως τα πιστεύουμε;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγόρι που ζούσε μόνο σε ένα σπίτι, δίπλα στο σκοτεινό δάσος. Όλοι του είχαν μιλήσει για το κακό και ήξερε πως να προστατευτεί από αυτό. Δεν πλησίαζε ποτέ το δάσος, δεν μιλούσε ποτέ σε ανθρώπους με σκοτεινά πρόσωπα και οι κινήσεις του ήταν πάντοτε προσεκτικές.

Μια μέρα, του χτύπησε την πόρτα μια καλή νεράιδα. Ήταν όμορφη και χαμογελαστή, με αψεγάδιαστα ρούχα και λαμπερά μαλλιά. Το αγόρι θαμπώθηκε από τη γλυκήτητά της και την άφησε να μπει στο σπίτι του. Εκείνη, υποσχέθηκε να είναι πάντα δίπλα του και να τον προστατεύει. Του είπε μάλιστα πως θα περνάει τακτικά από το σπίτι για να του κρατάει συντροφιά.

Έτσι κι έγινε. Κάθε πρωί, η καλή νεράιδα έφτανε στο σπίτι με ένα καλάθι γεμάτο φρούτα και γλυκά το οποίο προσέφερε στο μικρό αγόρι. Έδειχνε να απολαμβάνει τη συντροφιά του, και τα πρωϊνά στο μικρό σπιτάκι περνούσαν γρήγορα και ευχάριστα.

Κάθε φορά όμως που η καλή νεράιδα αποχαιρετούσε το μικρό αγόρι, ένα πελώριο μαύρο σύννεφο κάλυπτε το σπίτι. Και όταν εκείνη έμπαινε στο σκοτεινό δάσος, η όψη της άλλαζε! Το ροδαλό της πρόσωπο έλειωνε και από κάτω, εμφανιζόταν σιγά σιγά η τρομακτική της όψη! Τα ροζ φουστάνια της γίνονταν σκόνη και έπεφταν στο χώμα. Μαύρα κουρέλια έπαιρναν τη θέση τους κι αμέσως ξεκινούσε για το στοιχειωμένο σπίτι της. Κάθε μέρα μάλιστα, σκεφτόταν στο δρόμο τη συνταγή που θα χρησιμοποιούσε για να μαγειρέψει το μικρό αγόρι. Τα σάλια της έτρεχαν καθώς το φανταζόταν αχνιστό στο πιάτο της.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό, η κακιά μάγισσα πήρε και πάλι τη μορφή της καλής νεράιδας για να επισκευθεί το μικρό αγόρι. Μάζεψε τα φρούτα, έβαλε τα γλυκά στο καλάθι και σε λίγη ώρα του χτύπησε την πόρτα. Εκείνο, βγήκε στο κατώφλι για να την υποδεχτεί. Κάθισαν έξω και το μικρό αγόρι άνοιξε το καλάθι για να πάρει ένα φρούτο. Εκείνη χαμογέλασε και άρχισε να τον παρατηρεί με συμπάθεια. Η σκοτεινή της δύναμη όμως, και η πείνα, έκαναν τη μορφή της να αλλάξει απρόσμενα. Όταν το αγόρι γύρισε να την κοιτάξει κρατώντας ένα μήλο, εκείνη είχε ήδη μεταμορφωθεί στην τρομακτική μάγισσα. Η ώρα είχε φτάσει! Τα πάντα γύρω σκοτείνιασαν και βγάζοντας μια φοβερή κραυγή, η μάγισσα άρχισε να τρέχει προς το μέρος του αγοριού. Εκείνο, πέταξε το μήλο προς το μέρος της και έτρεξε στο σπίτι. Κλείδωσε καλά την πόρτα, έκλεισε όλα τα παράθυρα και κρύφτηκε στο υπόγειο. Άναψε ένα κερί και κούρνιασε λαχανιασμένο σε μια γωνιά. Όσο και να χτύπησε τις πόρτες, όσο κι αν προσπάθησε να ανοίξει τα παράθυρα, η μάγισσα δεν κατάφερε να μπει στο σπίτι. Γεμάτη κακία και θυμό, φώναξε με την αηδιαστική της φωνή προς το αγόρι:

"Κατάρα όπου κι αν βρεθείς, να έρθει να σε πιάσει, και αν προσπαθήσεις να κρυφτείς, εκείνη να προφτάσει."

Το αγόρι άκουσε τρομαγμένο τη φοβερή κατάρα της μάγισσας και άρχισε να κλαίει. Πού να έβρισκε το ξόρκι για να την εξαφανίσει από πάνω του; Έμεινε κλειδωμένο στο σπίτι για πολλές ημέρες. Όλο αυτό το διάστημα μελέτησε όλα τα βιβλία της μεγάλης βιβλιοθήκης για να βρει το ξόρκι που θα το ελευθέρωνε από την κατάρα. Κανένα βιβλίο μαγικών συνταγών δεν τον βοήθησε. Απελπισμένο, άνοιξε και το τελευταίο, το πιο παλιό και σκονισμένο βιβλίο που υπήρχε . Και τότε, στην πρώτη του σελίδα είδε γραμμένη τη φράση που άλλαξε τα πάντα μέσα σε μια στιγμή:

"Μάγια, κατάρες τρομερές μπορεί να σε χτυπήσουν. Αν δεν τις ξαναθυμηθείς, εκείνες θα σ' αφήσουν."

Έτσι, το μικρό αγόρι ξέχασε τη μορφή της καλής νεράιδας και τα λόγια της κακιάς μάγισσας. Συνέχισε την απλή, μοναχική αλλά όμορφη ζωή του στο σπιτάκι δίπλα στο δάσος και σήμερα δέχτηκε μία θέση από το Πανεπιστήμιο του Southampton!

Τελικά μου φαίνεται πως πράγματι υπάρχουν μάγισσες στη ζωή μας. Όσο όμως εμείς φροντίζουμε να τις αγνοούμε, εκείνες δεν πρόκειται ποτέ να ευχαριστηθούν.


Στην κακιά μάγισσα, με την κατάρα να μην ξαναπατήσει στο blog μου.