(Reposted: τώρα με αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό!)
Αξημέρωτα μας πήρε το πούλμαν από τη ραχούλα για το Waterloo. Στη διαδρομή ο Dave καθόταν δίπλα μου γιατί ο κολλητός του (Matt) ήταν ντέφι από την προηγουμένη και απειλούσε πως θα ξεράσει (πρωτότυπο). Μέχρι να φτάσουμε στο Λονδίνο ο Dave είχε μάθει κάθε ελληνική βρισιά καθώς και το «γαμιέσαι στα πάρκα» που ήταν ειδική παραγγελία του αδερφού μου. Εδώ να σημειώσω πως τα skills μου ως καθηγητής ελληνικών είναι υψηλά. Η Hanna (συγκάτοικος) έμαθε να μετράει μέχρι το δέκα: «Ούνα… δύο… τέσσερο…»
Στο Waterloo έσκασαν μύτη και οι καθηγητές, οι οποίοι φυσικά μένουν στον πολιτισμό και όχι στα πουρνάρια, όπως και ο «καλλιτέχνης» που θα μας ξεναγούσε στο Παρίσι. Ο οποίος δεν ήταν Γάλλος αλλά Κροάτης (αντιπαθέστατος τύπος) που είχε τύχει να εκθέσει –λέει- έργα του a Paris. Φέξε μου δηλαδή…
Από εκεί λοιπόν πήραμε το Eurostar το οποίο σου βγάζει την πίστη μέχρι να βγει από το Λονδίνο αλλά από κει και μετά πετάει. Η υποθαλάσσια διαδρομή διαρκεί γύρω στα 20 λεπτά και το μόνο πράγμα που την κάνει αισθητή είναι η φοβερή πίεση που νιώθεις στα αυτιά σου, ισχυρότερη από αυτή του αεροπλάνου, αλλά και το ότι σε αυτό το κομμάτι όλοι ξεραίνονται στον ύπνο.
Δυόμιση ώρες μετά (κι άλλη μία που μας έφαγε η διαφορά ώρας) πατήσαμε Gard du Nord. Από εκεί, με τα πόδια φτάσαμε στο ξενοδοχείο το οποίο βρισκόταν στη Boulevard de Magenta και έλεγε πως είναι τριών αστέρων. Βεβαίως, επειδή αναφερόμαστε σε ξενοδοχείο Παρισίων αφαιρέστε τουλάχιστον δύο (αστέρια). Να μην ξεχάσω να αναφερθώ στην ταμπέλα της εισόδου η οποία ανάμεσα στις υπερ-λουξ (sic) υπηρεσίες του ξενοδοχείου (TV, WC και κρεβάτι) ανέφερε και τη φράση “English spoken”.
(Οι Γάλλοι: Τους Γάλλους τους σιχάθηκα αμέσως. Είναι πιο ξινοί κι από τους Άγγλους. Αγενείς, φωνακλάδες και άξεστοι. Οι Έλληνες είμεθα λόρδοι μπροστά τους. Έχουν τεράστια ιδέα για το έθνος τους και για να μιλήσουν αγγλικά θα πρέπει όχι μόνο να τους πεις “Parlez-vous Anglais?” (εκεί η απάντηση είναι ένα τρανό “NON” με τη μεγαλύτερη ξινίλα που έχετε δει σε ανθρώπινη μούρη) αλλά να σε δουν χωμένο σε ένα γαλλικό λεξικό, έτοιμο να βρίσεις ή να κλάψεις. Στραβοκοιτούν όποιον μιλάει αγγλικά στο δρόμο και νομίζουν πως δεν τους καταλαβαίνεις όταν σε βρίζουν στη γλώσσα τους. Οι Γαλλίδες πάντως είναι ωραίες γκόμενες, και γενικότερα περπατώντας στο Παρίσι καταλαβαίνεις γιατί αυτός ο λαός βγαίνει «ο γαμιάς της ευρωγειτονιάς» στις στατιστικές. Το flirt στο μετρό πάει σύννεφο. Αν εξαιρέσουμε αυτό, το Παρίσι κατοικείται από λάθος ανθρώπους. (Για το θέμα της γαλλικής σεξουαλικότητας θα καλέσω στο βάθρο των σχολίων την Dr Αλίνα για μια αναλυτικότερη τοποθέτηση.))
Στη μικρή βόλτα που πήγαμε με τον Matt και τον Dave (με τους οποίους μοιραζόμουν και το δωμάτιο) μέχρι την Place de Republique, έπαθα το πρώτο ισχυρό σοκ από την ομορφιά της πόλης. Είναι φοβερό πως ακόμη και σε μια κωλογειτονιά σαν αυτή που μέναμε (θα σας πω αργότερα γιατί) όλα γύρω έμοιαζαν κομμάτια από σκηνικό. Γωνιακά καφέ, τραπεζάκια, περβάζια με λουλούδια, μπαλκόνια, πλατείες, κτίρια. Κάθε βήμα σου και μία σκηνή από τον γαλλικό κινηματογράφο.
Λίγα λεπτά αργότερα συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε για το La Defence. Leader ήταν ο «καλλιτέχνης» ο οποίος τρεις μέρες στο Παρίσι, με κρύα, με βροχές, κυκλοφορούσε με ένα τζιν με γυρισμένα ρεβέρ και πλαστική παντόφλα Adidas. Και όταν λέω παντόφλα δε εννοώ τα μετροσέξουαλ mule των Αθηναίων, αλλά την παντόφλα τη σωστή, την πρόστυχη, τη βαλκανική.
(Το μετρό: Το Παριζιάνικο μετρό είναι το παλιότερο του κόσμου. Και το χειρότερο. Η πρακτικότητα είναι μια λέξη που δεν υπάρχει πουθενά στο υπέδαφος της γαλλικής πρωτεύουσας. Κλειστοφοβικά, βρώμικα τούνελ, με ελλιπή σήμανση και χάρτες που πρέπει να ψάξεις για να βρεις, γραμμές βαφτισμένες με αριθμούς και χρώματα του τύπου γκρενά, αρζάν και κεραμυδοκανελί που μόνο η Μιραράκη μπορεί να συγκρατήσει. Για κυλιόμενες σκάλες ούτε συζήτηση. Στις αποβάθρες κυκλοφορούν πέντε πέντε οι φαντάροι με παραλλαγές και τεράστια αυτόματα στα χέρια. Θέαμα τριτοκοσμικό, απαράδεκτο για μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Μία άλλη, μεγάλη μαλακία, είναι ότι τις πόρτες των συρμών πρέπει να τις ανοίγεις εσύ… με μπετούγια! Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα τράινα σταματούν για λίγα δευτερόλεπτα και αμέσως κλείνουν τις πόρτες τους. Δεν έχω δει ξαναδεί πιο αγχομένους και βιαστικούς ανθρώπους από τους Παριζιάνους. Και αυτά τα γράφω εγώ, που στις μετακινήσεις μου δεν είμαι καθόλου χαλαρός.)
Με το που βγήκαμε από το σταθμό του μετρό στο La Defence τα σαγόνια μας έπαθαν εξάρθρωση από το θέαμα, το οποίο πολύ θα ήθελα να σας μεταφέρω αλλά στις φωτογραφίες που βλέπετε είναι πολύ μικρότερο από ότι στην πραγματικότητα. Αυτό το θηρίο, η Grande Arche, έχει ύψος 91.5 μέτρα και από ό,τι διάβασα στον οδηγό μου, μέσα στο κενό της μπορεί να χωρέσει άνετα την Notre Dam! Στέκει ακριβώς απέναντι από την Αψίδα του Θριάμβου, λίγα χιλιόμετρα από την πλατεία Charles De Gaulle και η θέα από τον 35ο όροφο είναι απίστευτη!
Στον ίδιο όροφο είδαμε και μία έκθεση –θα σας γελάσω ποιου- με πορτρέτα διασημοτήτων τα οποία λειτουργούν και ως illusions.
Δοκιμάστε αυτό. Κοιτάξτε για τουλάχιστον τριάντα δευτερόλεπτα τη λευκή κουκίδα στη μέση του πίνακα και στη συνέχεια στρέψτε απευθείας το βλέμα σας σε ένα λευκό τοίχο ή ανοιγοκλείστε τα πολλές φορές ώστε να δείτε το πρόσωπο. Καλό ε;
Στη συνέχεια κάναμε μία βόλτα στη αχανή πλατεία με τα θεόρατα κτίρια που κάνει το Canary Wharf να μοιάζει με καταυλισμό προσφύγων. Είχα να νιώσω τόσο ασήμαντο μυρμήγκι από τότε που μας είχαν πάει με το σχολείο στην «Αστρική Οδύσσεια» στο Πλανητάριο. Καταλήξαμε σε ένα κινέζικο εστιατόριο στο οποίο γευτήκαμε τη μαγεία της γαλλικής κουζίνας μέσα από γλυκόξινα κοτόπουλα και chop sticks.
(Kara-Dave Kid)
Όταν φτάσαμε στην κορυφή είχα την εντύπωση πως ο πύργος κουνιόταν κι έτσι πήγαινα κάγκελο κάγκελο. (Υπερευαισθησία στην ταλάντωση απέκτησα μετά τους διάφορους σεισμούς στην Ελλάδα.) Εκτός από την ελαστικότητα του Πύργου, εκείνη την ώρα με χάλασε και η απίστευτη καταιγίδα που δε με άφησε να φωτογραφίσω (σταθερά) την ιλιγγιώδη θέα.
Έτσι μπήκα πάλι μέσα και προσπάθησα παρά το απίστευτο στριμωξίδι να βγάλω φωτογραφίες. Κάποια στιγμή, σηκώνοντας το κεφάλι μου, είδα πως βρισκόμουν 2103 χιλιόμετρα ακριβώς απέναντι από την Αθήνα. Και δε σας κρύβω πώς αν και βρισκόμουν πάνω στο σύμβολο μιας πανέμορφης μητρόπολης, νοστάλγησα λίγο την γοητευτική Αθηναϊκή ασχήμια.
Η επιστροφή στη γη ήταν τελείως επεισοδιακή και ο Πύργος πολύ τρύπιος για να μας προφυλάξει από το τουλούμι. Βγαίνοντας στο δρόμο, ο Will και η φίλη του αγόρασαν στη μαύρη αγορά ομπρέλες που έγραφαν “Paris” μπας και κρατήσουν ένα εκατοστό του σώματός τους στεγνό, ενώ Matt και Dave παζάρευαν kitsch ομοιώματα του Πύργου με μπλε ambient φωτισμό. Αρχίσαμε να τρέχουμε σαν τρελοί μέσα στο χαλασμό για να βρούμε ένα σταθμό του μετρό. Κι επειδή ούτε σταθμό βρίσκαμε, ούτε και υπόστεγο για ανοίξουμε χάρτη, ανεβήκαμε και πάλι προς το Trocadero που ξέραμε και εμπιστευόμασταν. Τα ρούχα και τα μαλλιά μας είχαν πλέον παπαριάσει, τα πόδια μας χώνονταν μέχρι τον αστράγαλο στα νερά και η Αγγλίδα που φορούσε σαντάλια (με d) έκανε ποδόλουτρο στα σκατά. Απίστευτη στιγμή, θα τη θυμάμαι για πάντα. Μέσα σε όλα αυτά, άρχισε και αυτό το αστραφτερό εφέ που έχουν βάλει οι Γάλλοι στον Πύργο, το οποίο παίζει δέκα λεπτά κάθε ώρα. Κι επειδή την προηγούμενη ώρα ήμασταν επάνω και δεν είχαμε δει τίποτα παρά πέντε φλασιές στα μούτρα μας, καθίσαμε στη μπόρα και βγάζαμε φωτογραφίες!
Όταν βγήκαμε από το μετρό η βροχή είχε σταματήσει. Φυσικά μετά από όλα αυτά κανείς από την παρέα μας δεν είχε κουράγιο να βγει κι έτσι η πρώτη μας ημέρα στο Παρίσι τελείωσε με προβολή των περίπου τετρακοσίων φωτογραφιών που είχαμε τραβήξει στο “MattBook”, το laptop του Matt.
(Οι φωτογραφίες του post είναι δια χειρός ibt και όλα τα rights είναι reserved.)
Τελικώς ξέρασε ο Matt;
(Δεν είναι φρόνιμο να κρατάτε τους αναγνώστες σας σε αγωνία).
αχ θα κλάψωωωω
αν είχα μπλογκ όταν πρωτοβρέθηκα κ εγώ εκεί θα ζήλευα πολύ το κείμενό σου
αχ θα ξανακλάψωωωω
για τη γαλλική σεξουαλικότητα μπορώ να μιλάω ώρες, όπως κ για το βρωμερό μετρό, τα φωτάκια του πύργου, την republique, τους βιαστικούς παριζιάνους, το troca (sic) κ - φυσικά - για τις βρόχες...
αλλά προς το παρόν πάω να κλάψω...
υγ: για να μην μείνει ο αναγνώστης με την αγωνία - το επόμενο πρωινό λοιπόν ξεκινάει νωρίς με το εξής μήνυμα "Καλημέρα Αλίνα! Δε μου λες θυμάσαι που έφαγε η Carrie Bradsaw με την πρώην του ρώσου στο τελευταίο επεισόδιο του sec and the city?". άντε στείλε μας τη συνέχειαααααααα
υγ: εμένα τόσα χρόνια στο μετρό γιατί δεν με φλέρταρε κάνενας;
αχ θα κλάψωωωω
αν είχα μπλογκ όταν πρωτοβρέθηκα κ εγώ εκεί θα ζήλευα πολύ το κείμενό σου
αχ θα ξανακλάψωωωω
για τη γαλλική σεξουαλικότητα μπορώ να μιλάω ώρες, όπως κ για το βρωμερό μετρό, τα φωτάκια του πύργου, την republique, τους βιαστικούς παριζιάνους, το troca (sic) κ - φυσικά - για τις βρόχες...
αλλά προς το παρόν πάω να κλάψω...
υγ: για να μην μείνει ο αναγνώστης με την αγωνία - το επόμενο πρωινό λοιπόν ξεκινάει νωρίς με το εξής μήνυμα "Καλημέρα Αλίνα! Δε μου λες θυμάσαι που έφαγε η Carrie Bradsaw με την πρώην του ρώσου στο τελευταίο επεισόδιο του sec and the city?". άντε στείλε μας τη συνέχειαααααααα
υγ: εμένα τόσα χρόνια στο μετρό γιατί δεν με φλέρταρε κάνενας;
Κοίτα, η αρχή και το τέλος του κόσμου είναι η Γαλλία. Με τα γαλλικά πως τα πήγες δεν μας είπες.. Σου φάνηκαν η πιο ερωτική γλώσσα του κόσμου; (γιαξ)
Σιχαίνομαι τα γαλλικά και ακόμη περισσότερο τους Γάλλους. Η ξιπασιά τους ήταν το κάτι άλλο. Και ήμουν μόλις 13. Ξέρεις, είχα πάει για την κλασσική-απαραίτητη εκδρομή Παρίσι-Γιουροντίσνεϊ (και το γράφω κι αυτό με ελληνικούς χαρακτήρες γιατί είναι σαν ο φτωχός αδελφός της πραγματικής Disneyland.) Είχα φάει ωραία κρεμμυδόσουπα στο Παρίσι θυμάμαι πάντως :Ρ
Plume, θα ακολουθήσω τακτική Ακρίτας και θα σας αποκαλύψω την τύχη του Matt (και του εμετού του) σε 19 επεισόδια από τώρα.
Αλίνα, την συνέχεια την έχω γράψει ήδη απλώς δεν την ανέβασα για να μη σας πέσει βαριά. Και πράγματι, κάπως έτσι ξεκινάει! :-D Όσο για το φλιρτ (όπως λέμε φλιτ), μάλλον ψεύδεσαι...
Alienlover, ό,τι γαλλικά θυμόμουν από σχολείο και φροντιστήριο τα επιστράτευσα. Ευτυχώς η μάνα'μ με μεγάλωσε με phonetics κι αν και δεν ξέρω λεξιλόγιο, μπορώ να μιμηθώ με επιτυχία τη γαλλική προφορά. Πράγμα που ψάρωνε τους Άγγλους, οι οποίοι μου ζητούσαν βοήθεια στις συναλλαγές τους, νομίζοντας πως ξέρω τη γλώσσα!
Oni, εμείς δεν πήγαμε στη Disneyland :-( Όχι τίποτα άλλο αλλά έχω αφήσει τα μισά rides "ακαβάλητα" γιατί την τελευταία φορά που πήγα ήμουν κάτω από 1.40m (ντροπήηηη) και δεν με άφηναν να μπω...
Το Παρισάκι είναι πρώτο.
Εγώ ήθελα να μείνω εκεί, θα είχα και δουλειά στο Μουσείο Μόδας... Ενώ αντιπάθησα τους Γάλλους ως τουρίστρια τους συμπάθησα όταν τους έζησα. Πάντως νόμιζα οτι το το parlez vous anglais είναι το password για να συνεννοηθείς στα αγγλικά με εμένα έπιανε.
Όσο για το καμάκι...Έπρεπε να το είχα εκμεταλλευτεί και να είχα κάτσει σε κανένα μαυρούλη που ήταν τρελλοί πέφτουλες και πολύ συχνά ωραιότατοι... Αλλά εγώ είχα τον Καταραμένο τότε!
Τέλεια διήγηση, ήταν σαν να ήμουν εκεί! Φαίνεται ότι έκανες ωραίο ταξίδι, ζηλεύω! Αν και το μόνο μέρος που με ενδιαφέρει να πάω στο παρίσι είναι το λούβρο.
ΥΓ.όσοι γάλλοι γνώρισα φέτος στη σίφνο ήταν πληκτικοί του κερατά. ούτε μεταξύ τους δεν μιλούσαν. οι γερμανοί μπροστά τους είναι παρτι άνιμαλς. αλλά στο θέμα των αγγλικών έχω επιφυλάξεις- έχουν αρχίσει να μαθαίνουν. σε αντίθεση με τους ιταλούς/-ίδες που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ειναι χαριτωμένο να μην μπορείς να συνεννοηθείς και να μιλάς την εκνευριστική γλώσσα τους (μένος!!)
Έκτακτο, αλλά παραμένω ανικανοποίητη. Κι άλλο Παρίσι bientot, s'il vous plait!!!
(λείπουν δυο αξάν σιρκονφλέξ, ξέρω)
.
.
.
.
Και ναι ζηλεύω απεριόριστα και μόλις αποφασίσει η εταιρεία να φιλοδωρήσει την σκληρά εργαζόμενη (ναι εμένα ρε ρεμάλια!!) θα κλείσω ταξιδάκι μιας κ είναι ήδη στα χαρτιά...
οι φωτογραφίες άψογες!
Υπέροχο ποστ!! ¨-)
Εκτός από το μπλα μπλα έχεις ταλέντο και στην φωτογραφία! Τρε μπιεν!
iblog, κατάφερες να μας "ταξιδέψεις" υπέροχα! Περιμένω και τη συνέχεια...
Dear gelial, η ιταλική δεν είναι καθόλου εκνευριστική γλώσσα. Είναι πανεύκολη (ό,τι βλέπεις γραμμένο αυτό διαβάζεις) και καθόλου παλούκι όπως η φίλτατη γαλλική (που ωστόσο λατρεύω ν' ακούω γιατί τη βρίσκω εκπληκτικά ρομαντική), και οι Ιταλοί - κυρίως του Βορρά - όταν μιλούν είναι σαν να τραγουδούν.
iblog, είσαι σίγουρος για το χαρακτηρισμό των Γάλλων ως "γαμιάδων" της ευρω-γειτονιάς;; Ομολογώ πως δεν έχω συναντήσει κανέναν στη ζωή μου και δεν έχω πάει ποτέ στη Γαλλία. ΑΛΛΑ... την εβδομάδα που πέρασε συνεργάστηκα δυό φορές με προϊστάμενο Ισπανό, εκ Μαγιόρκας: μετρίου αναστήματος, ομολογουμένως, αλλά κατά τα άλλα... ΣΕΝΙΟΣ!! Μελαχροινός με πράσινα μάτια, χαμόγελο καρα-άπαικτο, φωνή: ανθόμελο!! Καταδεκτικός, ομιλητικότατος, ευγενέστατος. Ουδεμία σχέση με τους Έλληνες προϊσταμένους μου που δεν έχουν να επιδείξουν άλλο από φαλακρίτσα, προγούλια, κοιλιά εγκύου 9 μηνών και έπαρση μέχρι το μεδούλι.
Εκτός απ' την προσωπική μου εμπειρία, έχω και τη μαρτυρία φίλης που επισκέφτηκε πέρυσι την Ισπανία και οι περιγραφές για τους Ισπανούς ήταν ανάλογες. Μήπως να ξανασκεφτούμε σε ποιούς ανήκει ο τίτλος;;;;;;;;;;................... Τί λες;.. Έλα να κάνουμε ένα μικρό debate....
"Καταλήξαμε σε ένα κινέζικο εστιατόριο στο οποίο γευτήκαμε τη μαγεία της γαλλικής κουζίνας μέσα από γλυκόξινα κοτόπουλα και chop sticks." & "Τα ρούχα και τα μαλλιά μας είχαν πλέον παπαριάσει, τα πόδια μας χώνονταν μέχρι τον αστράγαλο στα νερά και η Αγγλίδα που φορούσε σαντάλια (με d) έκανε ποδόλουτρο στα σκατά. Απίστευτη στιγμή, θα τη θυμάμαι για πάντα." Οι δύο αυτές περιγραφές πραγματικά με έκαναν να σκάσω στα γέλια.
Πρέπει αρχικά να σου πω πως σε καταλαβένω καθώς σε όλη τη διάρκεια της περιγραφής σου που διάβαζα μου έρχονταν σκηνές από τα ταξίδια μου που έκανα με το σχολείο μου στα πλαίσια ενός προγράμματος στην Ιταλία (καλυτέρα όμως να μείνω εδώ, αυτό άλλωστε είναι το δικό σου blog). Πιστεύω πως ήδη πέρασες πολύ ωραία, όμως δεν έχεις ηδέα τι απόσβεση θα έχει κάνει ο κόπος που πέρασες όταν μετά από χρόνια, ακόμα θα τα θυμάσαι και θα γελάς. Καλή συνέχεια… :)
TXT, symfwnw me auta pou les ki episis xairomai pou den imoun o monos (touristas) pou vrike tous gallous aparadektous ws ethnos.
Gelial, giati tetoia arnisi me to Parisi? (Egw sto Louvro den prolava na paw!) Oso gia ta Agglika, tha sou pw pws eida mia diafimisi frontistiriou agglikwn sto Metro! Diladi mporoume na milame gia mia nea Galliki Epanastasi.
Id me tin euxi mou! (Wx esy eisai ki erwteumeni... Katalava!)
Alienlover + Nanakos + Mirelen, thanxx!
Mary apo Thessaloniki, den anaferthika stous Gallous ws wraio lao. Alla ws Ypersexualiko. Ton titlo tou omorfoterou laou nomizw ton kerdizei epaksia i Italia.
Guslei, mia kai aneferes tin Italia, theloume ti gnwmi sou stin parapanw apopsi mou.
TXT, symfwnw me auta pou les ki episis xairomai pou den imoun o monos (touristas) pou vrike tous gallous aparadektous ws ethnos.
Gelial, giati tetoia arnisi me to Parisi? (Egw sto Louvro den prolava na paw!) Oso gia ta Agglika, tha sou pw pws eida mia diafimisi frontistiriou agglikwn sto Metro! Diladi mporoume na milame gia mia nea Galliki Epanastasi.
Id me tin euxi mou! (Wx esy eisai ki erwteumeni... Katalava!)
Alienlover + Nanakos + Mirelen, thanxx!
Mary apo Thessaloniki, den anaferthika stous Gallous ws wraio lao. Alla ws Ypersexualiko. Ton titlo tou omorfoterou laou nomizw ton kerdizei epaksia i Italia.
Guslei, mia kai aneferes tin Italia, theloume ti gnwmi sou stin parapanw apopsi mou.
moncler online
ugg boots
christian louboutin shoes
salomom shoes
canada goose jackets
canada goose outlet
ralph lauren uk
skechers outlet
pandora
canada goose jackets
air max 270
air max 90
longchamp
nike react
yeezy wave runner 700
balenciaga speed
goyard online
yeezy boost 350 v2
chrome hearts outlet
polo ralph lauren