Σε 16 μέρες φεύγω και διαβατήριο δεν έχω βγάλει! Θα έχετε ακούσει πως η διαδικασία για την έκδοση διαβατηρίου νέου τύπου, είναι μακρόχρονη και κωμικοτραγική. Στην περίπτωσή μου όμως έχει αρχίσει να γίνεται απλώς τραγική, αφού το ενδεχόμενο να μην έχω έτοιμο διαβατήριο τη μέρα της Μεγάλης Φυγής με απειλέι όλο και περισσότερο.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο σε ένα κομμωτήριο. «Ένα για διαβατήριο παρακαλώ» παρήγγειλα στον κομμωτή κι εκείνος άρχισε να κλαδεύει ό,τι τούφα έκρυβε το μέτωπο και τα αυτιά μου. Αυτό γιατί οι φωτογραφίες διαβατηρίων έχουν ορισμένες προδιαγραφές που απαγορεύουν τα μαλλιά σε μέτωπο, αυτιά, ρουθούνια, δόντια κλπ.
Στο φωτογραφείο έφτασα τρέμοντας μήπως είχα ιδρώσει και γυάλιζα στο φακό. (Ανησυχίες μοντέλου.) Όταν ο «φωτογράφος» τελείωσε με τα ρέστα κάτι πελατών μου έκανε νόημα να περάσω πίσω από τον πάγκο. Φαντάστηκα πως θα με πήγαινε σε κανένα πατάρι, σε καμιά αποθήκη, σε κάποιο υποτυπώδες «στούντιο» τέλος πάντων για να με φωτογραφίσει. Εκείνος όμως μου έδειξε ένα σκαμνί πίσω από τον πάγκο για να καθίσω! «Τι ρόμπα», σκέφτηκα όσο με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τους πελάτες που περίμεναν για να πάρουν τα φιλμ των διακοπών, να διασκεδάζουν με το live show μου. «Τι ρόμπα» ψιθύριζα όταν σηκώθηκα και είδα το μαγαζί να έχει γεμίσει και τους τελευταίους να σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να δουν τι έγινε εκεί, πίσω απ’ τον πάγκο! Βγήκα έξω σαν κατηγορούμενος από την Ευελπίδων: «Τι έγινε, εσύ μας καθυστερείς;» με σταμάτησε μια φωνή. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα μπροστά μου την Όλγα, μια παλιά συμμαθήτριά μου. «Τι ρόμπα!» αναφώνησα.
Οι φωτογραφίες βγήκαν πέντε μέρες μετά. Χρειάστηκε πολύ Photoshop για να με μεταμορφώσουν σε κάποιον που δεν είμαι εγώ. Το τι γωνίες, τι ζυγωματικά, τι μήλα είχε αποκτήσει ξαφνικά το πρόσωπό μου δεν περιγράφεται! «Τι διάολο, πρέπει να έχεις θεληματικό πηγούνι για να βγεις από τη χώρα;» ρώτησα τον αδελφό μου, ο οποίος έγυρε το κεφάλι του για να με αναγνωρίσει.
Τη μέρα των γενεθλίων μου, μάζεψα τις γωνίες μου και πήγα στην αστυνομία. Στο δρόμο μάλιστα πέρασα και απ’ τα ΚΕΠ για να αγοράσω τα παράβολα. «Όχι εδώ παλικάρι μου. Απέναντι, στην Εφορία. Όχι μέσα*, στην παράγκα, απ’έξω.» Αντίστοιχη παράγκα υπήρχε και απέναντι από το αστυνομικό τμήμα της οποίας μάλιστα η υπάλληλος ήταν πιο ενημερωμένη από αυτούς του ΚΕΠ! Μου έδωσε ό,τι χαρτούρα και οδηγίες χρειαζόμουν δείχνοντάς μου μέχρι και την είσοδο του Τμήματος.
Στη θέα της ουράς και των δημοσιοϋπαλληλικών Α4 που έγραφαν «Δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε περισσότερα από 100 άτομα ημερησίως» στην υπηρεσία διαβατηρίων, απογοητεύτηκα και αποφάσισα να χτυπήσω την επομένη το ξημέρωμα. (Κίνηση σοφή που έμαθα από γέρους guruστη θητεία μου στο ΙΚΑ.)
Έτσι την επομένη ξεκίνησα χαράματα και πάλι για το Τμήμα. Εκεί βρήκα άλλους 12 κι έτσι με δισταγμό και τρόμο έγραψα το όνομά μου δίπλα στον αριθμό 13, πάντα στο υπερσύγχρονο queuing system της αστυνομίας - λέγε με κόλα αναφοράς και Bic. Πόση γκαντεμιά θα μπορούσε να μου φέρει ένα 13; Μόνο τέσσερις ωρίτσες καθυστέρηση, λόγω της προγραμματισμένης αναβάθμισης των ηλεκτρονικών συστημάτων τους! Αυτή τη φορά όμως δεν το έβαλα κάτω. Περίμενα, καθυστέρησα στη δουλειά, φύσηξα, ξεφύσηξα αλλά τελικά κατέθεσα τα χαρτιά μου.
Πέντε μέρες μετά ξεκίνησα πάλι αξημέρωτα για να παραλάβω το νέο διαβατήριο. Αυτή τη φορά στην παραλαβή ήμασταν τρεις κι ο κούκος. Κάθισα λοιπόν στην ουρά, πίσω από τον κούκο και περίμενα. Κάποια στιγμή βλέπω μια κυρία να μπαίνει και να παίρνει χαρτάκι από το άχρηστο μηχάνημα που είχαν στη γωνία για να δίνει σειρά προτεραιότητας. «Τι κάνει η γραφική» αναρωτήθηκα. «Πρωτάρα θα ‘ναι» μου απάντησα. Τις σκέψεις μου διέκοψε βίαια το beeeep! από το queuing system που προφανώς εκείνη τη μέρα βρήκαν να βάλουν σε λειτουργία. Η πρωτάρα πέρασε μπροστά μου και πήρε το διαβατήριό της.
Όσο περίμενα τη μπατσίνα να μου ανακοινώσει το αποτέλεσμα της αίτησης μου καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα, λες και ήμουν υποψήφιος για αποχώρηση από ριάλιτι… μα τι λέω, αφού είμαι! Με συγκίνηση η γλυκύτατη officer μου ανακοίνωσε πως κόπηκα στη φωτογραφία και μου έδωσε το απορριπτικό. Ένα δημόσιο έγγραφο σε άπταιστα Comic Sans (!) που έγραφε το λόγο της απόρριψής μου: «Υπερφωτισμένο πρόσωπο.» Το έλαβα ως φιλοφρόνηση και αποχώρησα ψύχραιμος. Μετά βέβαια, όταν σκέφτηκα πως θα έπρεπε να ξαναφωτογραφηθώ μπροστά σε κοινό, να ξαναμαζέψω όλες τις χαρτούρες, να ξαναπληρώσω χαράτσια, να ξαναστηθώ στις ουρές, έχασα και την ψυχραιμία και την μεγαλοψυχία μου.
Η δεύτερη φωτογράφισή μου αποφάσισα να γίνει σε άλλο φωτογραφείο. Σε ένα γειτονικό, το οποίο φρόντισα να μάθω αν έχει πατάρι. Ο φωτογράφος, ένα 12χρονο με παντόφλες αυτή τη φορά, με φωτογράφισε πιο γρήγορα κι από photo booth. «Τα πιάσαμε τα λεφτά μας πάλι», σκέφτηκα όσο περνούσα τα μαλλιά -που πλέον είχαν μακρύνει- πίσω από τα αυτιά μου. Αυτός, σε αντίθεση με τον προηγούμενο φωτογράφο με έβγαλε μια (1) φωτογραφία για την οποία μάλιστα είχε το θράσος να με ρωτήσει αν μου αρέσει!
Πέντε μέρες αργότερα άνοιξα και πάλι το φακελάκι για να δω πως φιλοτεχνήθηκα από τον δεύτερο ρετουσαδόρο. «Μάλιστα…» είπα ξερά μόλις με είδα στη φωτογραφία με φούξια κραγιόν, σαν τη Τζίνα Αλιμόνου σε συνέντευξη στο lipstick. Ήταν αναμενόμενο ότι πάλι θα έβγαινα κώλος. Δεν καταλαβαίνω το θράσος των φωτογράφων που ενώ ξέρουν πόσο δύσκολα περνάει μια φωτογραφία τη «σκληρή πόρτα» της αστυνομίας, έχουν τόση εμπιστοσύνη στο ταλέντο τους που σε φωτογραφίζουν στο πόδι, λες και ποζάρεις στον Πύργο του Άιφελ.
Καπάκι από το φωτογραφείο στην αστυνομία. Στο δρόμο θυμήθηκα πως έπρεπε να ξαναπληρώσω ένα παράβολο, «υπερ ΙΚΑ», «υπερήρωα», «υπερ ανεγέρσεως του ναού», κάπως έτσι. Αυτή τη φορά όμως καμία παράγκα δεν ήταν ανοιχτή, είχαν πάει όλες για μπάνια. Έτσι έμεινα να γυρίζω τρεις ώρες στο λιοπύρι και να γαμωσταυρίζω, καταλαβαίνοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου πως μία πόλη παραλύει προκειμένου η μισή να κάνει ηλιοθεραπεία.
Μετά από πολλές ώρες αναζήτησης παραβόλων σε φωτοτυπάδικα, σφραγιδάδικα, ψιλικατζίδικα, καφενεία, σούπερ μάρκετ και τσαγκάρικα, κατέληξα σε μία εφορία της οποίας ο υπάλληλος μου αποκάλυψε πως πουλάνε και μέσα* παράβολα, αλλά δεν μπορούσε να με βοηθήσει γιατί η ώρα ήταν 13:00.
Highlight της ημέρας ήταν η σκηνή σε μαγαζί με φωτοτυπίες που πήγα για να βρω υπεύθυνες δηλώσεις. Μία ηλικιωμένη κυρία με μαλλί ξασμένο, πλατινέ, γύρισε και με κοίταξε: «Είκοσι χρόνια κομμώτρια τέτοιο πράγμα δεν ξανάδα.» Χαμογέλασα. «Κέρατα θα σου φυτρώσουν πολλά στη ζωή σου αγόρι μου, τι τα θες από τώρα;» συνέχισε, αναφερόμενη στα μαλλιά μου. «Να ‘στε καλά» απάντησα. «Μην κοροϊδεύεις.» το χόντρυνε. « Να σου πω, ο κουβάς πέφτει ή το πηγάδι;» με ρώτησε κοιτάζοντας πονηρά τον υπάλληλο του φωτοτυπικού. «Τι εννοείτε;» ρώτησα. «Α θέλεις να στο πω ωμά; Το πουλί σου θα πέσει ή το μ…» Ευτυχώς πρόλαβα να τη διακόψω με ένα επιτηδευμένο δυνατό γέλιο, ρίχνοντας ταυτόχρονα ένα βλέμμα «μαζέψτε την» στο παιδί στο φωτοτυπικό.
Αύριο πουρνό ξεκινάω για τη δεύτερη κατάθεση και ελπίζω αυτό το post να μη συνεχιστεί.
"καταλαβαίνοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου πως μία πόλη παραλύει προκειμένου η μισή να κάνει ηλιοθεραπεία"
εδωσες με μια προταση την επιτομη του δημοσιου τομεα!
ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΟΝ!!!!!
Χαχαχαχα :D
Hope that your torture will end today!!! Αλλά βρε παιδί μου κι εσύ:
1. Το άφησες τελευταία στιγμή στον πιο νεκρό μήνα του χρόνου (και παράλληλα τον πιο γκαντέμικο, γιατί ό,τι είναι να σου συμβεί σε δημόσιο φορέα, τότε θα γίνει!!!! Ακόμα κι αν όλο τον υπόλοιπο χρόνο δεν έχει χρειαστεί να κάνεις ουδεμία συναλλαγή με δημόσιο!).
2. Πήγαινε σε κανένα φωτογραφείο της προκοπής! Πας και σε snapshotάρουν σε κάθε παρακμιακό εναπομείνον ανοιχτό "studio"!!!!!! Με τα 12χρονα θα βγάλεις άκρη?
Εν αναμονή του αποτελέσματος!!!Kisses sweety!
Αγαπημένε σύντροφε, συνάδελφε, σύντεκνε και κουμπάρε, σου γράφω αυτό το comment ως υποστήριξη στο σταυρό που κουβαλάς κι εσύ σαν μελλοντικός ξενιτεμένος.
Δεν θα μπω σε σχόλια του τύπου : "Βρε μαλακισμένο, δεν σου είπα να μην ξαναγοράσεις πούδρα Seventeen?!?! Καλά να πάθεις τώρα που βγήκες σαν πυγολαμπίδα!", ούτε και θα στην πω που έκανες ξανά το λάθος και έβαλες το κραγιόν απο τις απόκριες.
Αλλα ffs αυτή την τσατσόγρια στο φωτοτυπάδικο, μετά απο όλα αυτά που έχεις περάσει, έπρεπε να την κάνεις καινούργια! Απορώ με την γαϊδουρινή υπομονή σου ώρες ώρες! Για να μην σου πω και όλες τις ώρες...
Ελπίζω η δεύτερη κατάθεση να έχει αίσιο τέλος! Τα έχω περάσει και εγώ (όπως όλος ο πληθυσμός) και καταλαβαίνω την αγωνία και τα νεύρα...Μπράβο για το γράψιμο πάντως, πολύ ζωντάνια στα κείμενά σου!
To na sou po oti ego piga se ena super cool fotografeio sta Kalyvia , kai evgala diavatirio me tin prwti , den nomizo na se voithaei kai polu e ? :P
Pantws ego apolamvano tous kopous tis epilogis mou, apo to Velgio :P
Kali tuhi pantws, kai grigora stin Aggliaa :)
Βασικά δε νομίζω, ούτε κι εγώ, ότι λέγοντας σου πως το διαβατήριο μου το έβγαλα με την πρώτη μέσα σε τρεις μερούλες θα σε βοηθούσε, αλλά εγώ μένω και στη πόλη της Κέρκυρα, που του π****η πόσοι μπορεί να θέλουν να βγάλουν διαβατήριο την ίδια στιγμή! Οπότε το μόνο που μπορώ να πω είναι, "κάνε κουράγιο παλικάρι μου, θα έρθουν και καλύτερες μέρες!" Επίσης θα συμφωνήσω με την Ladychill όσο αναφορά το γράψιμό σου. "may the force be with you this time!"
Χμμμ, εμένα το δικό μου ισχύει ως το τέλος του χρόνου και είναι της "παλιάς φουρνιάς". Λέω να αφήσω την αλλαγή του για τις μέρες που θα συμβαίνει κάτι θεόσταλτο στην Αθήνα (αποκλεισμός της πόλης από τον υπόλοιπο κόσμο λόγω χιονιού, καταποντισμός της Αττικής αλά Ατλαντίδα λόγω βροχής ή κάτι παρεμφερώς τραγικό και ταυτοχρόνως μεγαλειώδες, καθώς έχω παρατηρήσει πως τις μέρες που η θρησκευτική πίστη βρίσκεται σε οργασμό οι συναλλαγές μου με την κα Γραφειοκρατία παραδόξως βαίνουν καλώς...
Κουράγιο μεγάλε!!
Εγώ που λέω να πάω κανέαν ταξιδάκι το Νοέμβριο καλα θα κάνω να αρχίσω να οργανώνω τη χαρτούρα μου από τώρα? Έχει αρχίσει να μου τη δίνει που δε μπορούμε πια να κάνουμε κάτι αυθόρμητα. Πενταετές πλάνο και για τις εκδρομές? Εγώ δεν ξέρω τι θα φάω το μεσημέρι...
Έλα, μην παραπονιέσε και το καινούργιο διαβατήριο θα έχει και ηλεκτρονικό chip!!! Χαλάλι τα παράβολα.
Εγώ άμα πω πως κατά βάθος θα 'θελα να περάσεις μερικά βασανιστήρια ακόμη γιατί γράφεις πολύ ωραία θα φανώ κακός;
ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ! ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ!
ΤΟ ΕΒΓΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
ΛΟΛ
ΟΕΟ! /cheer
Ανήξτε τισ σαμπάνιες!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ανεβασε ποστ παιδακι μου να μαθουμε γι αυτο το θαυμα! :-ΡΡΡ
Τα θερμά μου συγχαρητήρια μικρέ μου.... Well done, είσαι άτρωτος, εκπληκτικός, φοβερός και πανέτοιμος προς αναχώρηση.......
Please fasten your seatbelts.
γράψε κάτι! αμάν πια..
Φτου!!! Και πάνω που ήθελα να σου πω ότι ταξιδεύεις ανετότατα με την καινούρια ταυτότητα!! Δεν έδειξα διαβατήριο σε κανένα από τους 4 ελέγχους (1 Ελλάδα - 2 Άμστερνταμ (ήμαρτον!) κ 1 Αγγλία) και πέρασα κυρία. Μόνο αστεία για το γεγονός ότι υπάρχουν κ τα λατινικά και δεν χρειάζεται να ξεσκονίζουν τα αρχαία τους συνάντησα :pp
Καλορίζικο αγορίνα μου! Μουτς!! Άντε να σε υποδεχθούμε τη Δευτέρα (?)!!
Χα χα!!! Τέλειο post! Επίσης φεύγω σε μισό μήνα και ακόμη δεν έχω βγάλει διαβατήριο! Η γκαντέμω πήγα και πήρα τα παράβολα και την επόμενη μέρα αυξήθηκαν και δώστου ξανά εφορία... Έλεγα μήπως πήγαινα αύριο για το διαβατήριο αλλά μου είπαν ότι για να πάρω προτεραιότητα για την κατάθεση πρέπει να πάω κατά τις έξι-εφτά... Νόμιζα ότι μου κάναν πλάκα και γέλαγα το ζώον. Μετά το άκουσα στις ειδήσεις... ;)))))