Η πολλή δουλειά τρώει τον blogger.
15 Comments Published by the ibt on Saturday, June 17, 2006 at 2:16 PM.
Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω:
1. Γυρίζω σπίτι και δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα άλλο. Παρόλα αυτά το συναίσθημα του «έκανα κάτι σήμερα, έστω και κάτι ηλίθιο» με αποζημιώνει κάθε φορά που ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
2. Δεν έχω χρόνο να επινοώ και να σκέφτομαι μαλακιές που μου χαλάνε τη διάθεση, σαν αυτές που με βασάνιζαν όσο βρισκόμουν σε πλήρη αδράνεια.
3. Συνειδητοποίησα πως ακόμη κι ένα οχτάωρο καθιστικής εργασίας μπορεί να σε κομματιάσει.
4. Μετά κατάλαβα πως αυτή η εξάντληση συνηθίζεται μετά την πρώτη εβδομάδα εργασίας και δεν είναι τόσο τραγική.
5. Θυμήθηκα και θύμωσα με την αδικία που υπάρχει στον τομέα της απασχόλησης. Απόφοιτοι πανεπιστημίων με μεταπτυχιακά κάθονται δίπλα σε ανθρώπους σαν κι εμένα, που δεν έχουν κοπιάσει ποτέ στη ζωή τους για κάτι (και κατά κάποιο τρόπο δεν τους παίρνει να έχουν μεγάλες απαιτήσεις στη δουλειά). Άνθρωποι που δικαιούνται κάτι παραπάνω, έστω ένα ανθρώπινο, σταθερό ωράριο, εκμεταλλεύονται χοντρά από κάποιους με φανερά λιγότερες ικανότητες και φτωχότερα προσόντα, που δε δουλεύουν Κυριακές και σχολάνε πάντα στις 5.
6. Παρατήρησα από την πρώτη μέρα την ειρωνεία και την υπεροψία αυτών που βρίσκονται ένα μικρό σκαλί πάνω από το μπουλούκι, στην ιεραρχία της εταιρίας. Κάτι ζώα, εικοσπεντάρηδες, που τους έχουν δώσει ξεχωριστό γραφείο για να ακουμπάνε την κορνίζα με τη γκόμενα (και εκστομίζουν φράσεις τύπου «η οδό Κηφισίας») νομίζουν πως είναι licensed to fuck anyone και γουστάρουν να το δείχνουν.
7. Ξυπνάω πρωί. Ανεξαρτήτως ωραρίου.
8. Έπιασα τον εαυτό μου να μισεί τους συμπολίτες μου. Δεν κρύβω πως ένα πρωινό έκανα την απόλυτη σκέψη Ελληνάρα «μα πού πάνε όλοι αυτοί;» Μία χουντικά εγωιστική σκέψη για όλους αυτούς που δεν κάνουν μπάνιο και με σκοτώνουν κάθε πρωί στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
9. Ξεκίνησα να πίνω καφέ για να αντέχω. Πράγμα αντίθετο στο αντικαπνιστικό, αντιαλκοολικό και anti-caffeine lifestyle μου.
10. Μετά από οχτώ ώρες μπροστά στις αρρωστημένες, κιτρινιάρικες οθόνες της εταιρίας, δε θέλω να βλέπω υπολογιστές, Internet, πληκτρολόγια και τηλέφωνα. Γι' αυτό, give me a fucking break! (Όπως θέλετε το εκλαμβάνετε.)
"Δεν έχω χρόνο να επινοώ και να σκέφτομαι μαλακιές που μου χαλάνε τη διάθεση, σαν αυτές που με βασάνιζαν όσο βρισκόμουν σε πλήρη αδράνεια." LOL! καλό κουράγιο στη δουλειά (+ καλό σαββατοκύριακο)
:)
Άστοχο το comment μου στο προηγούμενο post.Καλή δύναμη και θα ρίξουμε και καμία βουτιά για σένα :p
Ερώτηση: Που δουλεύεις? Γίνονται νέες προσλήψεις? Καθ'οτι άνεργη γαρ και ψάχνομαι όλες οι προτάσεις δεκτές.
Που χάθηκες εσύ? Ανησυχήσαμε ξέρεις... Κοίτα μη καταστρέψεις το αντικαπνιστικό, αντιαλκοολικό και anti-caffeine lifestyle σου! Πρώτα έπεσε ο καφές... μετά ποιος ξέρει τι! Και κοίτα να προσθέσεις και το αντι-workaholic στη λίστα. :)
Η φώτο απίστευτη!
Καλό κουράγιο στη δουλειά.
Ταυτίζομαι με το ποστ. Στοπ.
να πινεις καφε; ψεμμαααααα....
"Δεν θελεις να βλεπεις υπολογιστες";;;; ψεμμαααααα
:-ΡΡΡ
Από την άλλη εβδομάδα κατά πάσα πιθανότητα θα έχω να σου διηγηθώ κι εγώ ιστορίες καθημερινής τρέλλας ελληνικού δημοσίου. Βγήκε η πολυπόθητη προκύρηξη!!!Μπορούμε να βγούμε βόλτα και να κάνουμε κόντρα με τις ιστορίες μας. Νομίζω οτι θα κάνουμε καινούργιο συκώτι από το γέλιο!
(Κατάλαβες ποια είμαι?)
Απαντώ στα κλεφτά από το γραφείο μου, σήμερα Κυριακή, που δεν έχει και τόση δουλειά.
Enteka, όπως βλέπεις δεν έχω και τόσο "καλό" Σαββατοκύριακο.
kosta, το comments σου ακριβώς με έβαλε στα αίματα να κάνω νέο post για να καταλάβεις πόσο "ωραία περνάω"!
Maria, σε καταλαβαίνω απόλυτα και επειδή βλέπω να παίρνουν πολύ κόσμο τελευταία, θα σου στείλω πληροφορίες με email διότι τους τελευταίους μήνες έχω αναπτύξει μία φοβία με τα προσωπικά δεδομένα και δεν τα απλώνω στο blog μου.
Zero, μην ανησυχείτε καθόλου. Καφέ έχω να πιω από την εκπαίδευση που μας ξυπνούσαν από τις 7:00.
Άρχοντα Κώστα, υπομονή. (Μόλις ανακάλυψα το boss-presence mode του MSN το οποίο με το απλό πάτημα δύο πλήκτρων, το MSN και όλα του τα παράθυρα εξαφανίζονται από τα Windblows! Είδες πόσο εποικοδομητική είναι η δουλειά;)
Verbal, καλά η Λουκρητία, αλλά εσείς πόσων ετών νομίζετε πως είστε και γράφετε το ψέμα με δύο μ;
ΤΧΤ, δεν έχω ιδέα! Πάντως συγχαρητήρια! (Γνωριζόμαστε τόσο που θα βγούμε και βόλτα;;;)
welcome to real life my friend....
Take as many fucking breaks as you need, prin arxiseis na min exeis kouragio oute kai gia afta!
K.
Έλα βρε κουτό, τα πρώτα 3-4 άντε 5 χρόνια είναι δύσκολα!
;-)
καλή αρχή στη δουλειά σου και καλό κουράγιο.
Εύχομαι να πάνε όλα όπως τα θες.
Κι αν δεν είναι όπως τα θες, έστω όπως τα αντέχεις ;-)
Υ.Γ. Αυτή την απορία με το που πάνε όλοι αυτοί το πρωί την έχω κι εγώ.
Άχουτο... καλέ έχει σκοτωθεί το παιδί στη δουλειά!! :-PP
Δεν πειράζει καλό μου, ένα καλοκαίρι είναι, μετά ποιος σε πιάνει στην Ινγκλατέρα, θα είσαι χωμένος στα φωτοσόπια επί χρόνια ;))
Φιλιά πολλά, και κουράγιο!
Μαρία, real life sucks! Πώς κάνω undo?
Kostas (No3) welcome to the ibloghood.
Μαρκησία, thanx. :) Ευτυχώς είναι λίγα τα ψωμιά μου στη συγκεκριμένη δουλειά, το θέμα είναι αν θα αντέξω μέχρι τέλη Αυγούστου. (Στοιχηματίστε παρακαλώ.)
Id, όταν θα έρθει το post με το χαμό που έζησα χτες στη δουλειά θα με λυπηθείς πραγματικα!
"Mέχρι τέλη αυγούστου"?
Τρελάθηκες iblog?
ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ από εκεί! Αμέσως και μην κοιτάξεις πίσω!
Με τόση ανεργία που υπάρχει, το να ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ κάποιος στη δουλειά είναι ανήθικο! :ΡΡΡΡΡ