Popular medicine.

17 Comments Published by the ibt on Tuesday, May 16, 2006 at 10:57 PM.


Τελευταία, εκτός από τις ενοχλήσεις και τις απειλές που δέχτηκα, με είχαν καταβάλει και κάποιοι μυστήριοι πόνοι στο κεφάλι μου. Πόνοι στιγμιαίοι αλλά τρομακτικοί. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αφού εμφανίζονταν σπάνια. Αργότερα, όταν άρχισαν να χτυπούν συχνότερα και να εντείνονται, έκανα ευχάριστες σκέψεις με το (άρρωστο;) μυαλό μου, όπως π.χ. ότι τρέχω με την Έλενα Ναθαναήλ σε έρημες παραλίες «Το Καλοκαίρι Εκείνο», ή ότι κάνω ετοιμοθάνατα tour στην Ευρώπη με τη Βουγιουκλάκη για να προλάβω να δω όσα όσα. (Αυτόν τον τίτλο δεν τον θυμάμαι, δυστυχώς.) Για κακή μου τύχη, η πραγματοποίηση αυτών δεν αμφισβητήθηκε από το Dr Θράσσο, μετά από την εξέταση στην οποία υπεβλήθην μέσω MSN. Φράσεις όπως «Δε θα ήθελα να σε ανησυχήσω βραδιάτικα» ή «Θα ήθελα να μου αφήσεις το iPod σου» δε μπορώ να πω ακριβώς πως με καθησύχασαν.

Τρομοκρατημένος λοιπόν, έκλεισα rendez-vous με την οικογενειακή γιατρό. Στο δρόμο, προειδοποίησα τη μάνα μου να προσέχει τα λόγια της, διότι συνήθως λατρέυει να με ξεμπροστιάζει στους γιατρούς: «Περνάει δεκαπέντε ώρες μπροστά στο computer καθημερινά, γιατρέ»/ «Δεν τρώει καλά, γιατρέ»/ «Δεν κοιμάται τα βράδια, γιατρέ», «…πείτε του κι εσείς κάτι» είναι οι αγαπημένες της φράσεις - απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα υγείας που προκύπτουν.

Ευτυχώς όταν φτάσαμε, παρέμεινε στην αίθουσα αναμονής για λόγους διακριτικότητας. Μπήκα μέσα, είπα τα κλασσικά («τι τάξη πάω» κλπ.) ξάπλωσα, με εξέτασε [εδώ να πω πως φοβάμαι τους γιατρούς, όχι όλους: τους παθολόγους και όσους σχετίζονται με σημεία ευαίσθητα (κοιλιά κλπ.)] και τελικά απεφάνθη πως το πρόβλημα είναι μια νευραλγία -νομίζω- η οποία αντιμετωπίζεται πολύ απλά: με ένα πιστολάκι στον κρόταφο. Σεσουάρ.

Όσο εγώ προσπαθούσα να ξαναμπώ σε mode «τελικά παίζει και να μην πεθάνω τόσο σύντομα» η μάνα μου είχε εισέλθει στο γραφείο με τα βιβλιάρια τα οποία παραδέχομαι πως δεν ξέρω ακόμα να χειρίζομαι. Εφόσον οι πιθανότητες να μεταναστεύσω στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκαν και πάλι, η γιατρός μου πρότεινε να κεράσει δύο εμβόλια για την εκεί προστασία μου από Τύφο και Καλαζάρ. Δέχτηκα ευχαρίστως. Τα χέρια μου βέβαια ακόμη πονάνε. «Να προσέχεις πολύ εκεί στην Αγγλία» μου είπε σηκώνοντας το βλέμμα της από το βιβλιάριο. Χαμογέλασα. «Test HIV έχεις κάνει;» ρώτησε. Εκείνη τη στιγμή πήρα την έκφραση που έχει ο πατέρας σπουργίτης τη στιγμή που του τη λέει ο γιός του, στις Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά. Κοίταξα εναλλάξ μάνα και γιατρό με το ίδιο βλέμμα προσπαθώντας να πω “Do you really think I’m into sex or something?” Τελικά αρκέστηκα στο «Γιατί κολλάει με το χειροφίλημα;» και έτσι έπεισα τη γιατρό να με απαλλάξει από την εξέταση. Καθ' όλη τη διάρκεια της συγκεκριμένης συζήτησης, η μάνα μου είχε πάρει το ύφος «ακούς τι σου λέει ο γιατρός;» κι εγώ το «άνοιξε πέτρα για να μπω.»

(Α, και μη μου αρχίσετε τώρα τα progressive περί απενοχοποίησης του sex διότι στο τραπέζι δεν τυγχάνει να συζητάμε για το πώς το κάναμε το προηγούμενο βράδυ. Και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να ζω σε ένα τέτοιο, αρρωστημένα προοδευτικό σπίτι.)

Τέλος καλό, λοιπόν. Έσκισα τις διαθήκες μου, ανέβαλα την πανευρωπαϊκή μου περιοδεία, ακύρωσα την αγορά beach buggy και άρχισα να ζω ξανά με το σκεπτικό πως θα πεθάνω σε 70 χρόνια. Βέβαια, επειδή κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί κάτι τέτοιο, καταλήγω στο ότι η καλύτερη στάση απέναντι στη ζωή (και το θάνατο) είναι το σλόγκαν του Six Feet Under:

“Every day above ground is a good one.”



17 Responses to “Popular medicine.”

  1. # Anonymous Anonymous

    ΕΙΣΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!!!

    Ευχαριστώ για το ήπαρ, το είχα ανάγκη.

    ΥΓ. Μα το Θράσσο βρήκες κι εσύ να συμβουλευτείς?!!?!!?!  

  2. # Anonymous Anonymous

    Μικρέ να ζείς την κάθε σου μέρα λες και είναι η τελευταία σου!

    Και να μην μου αγχώνεσαι! Είσαι παιδί αστέρι εσύ! Τα έχουμε πεί να μην επαναλαμβάνομαι! :-)  

  3. # Anonymous Anonymous

    Οφείλω μετά το κόλλημα που έχω φάει με την πάρτη σου μικρούλη μου να αφήσω και μια φορά ένα σχολιάκι. Γράφεις καταπληκτικά και μου μεταδίδεις μια πολύ παράξενη δροσιά. Να'σαι καλά για τα θεικά σου κείμενα. Και να μην σταματήσεις ποτέ να μας γράφεις.
    (εννοείται να έχεις και την υγεία σου)

    ;)  

  4. # Anonymous Anonymous

    νομίζω ότι σε νιώθω, lol. τρομοκρατούμαι πολύ εύκολα από συμπτώματα και γενικά με αγχώνουν οι γιατροί και οι εξετάσεις. (είχα και μια απίστευτα τρομακτική εμπειρία, μια λάθος διάγνωση θανατηφόρας ασθένειας, αν το πιστεύεις.) Έτσι, λοιπόν, σκέφτομαι κι εγώ ότι θα ζήσω άλλα 70 χρόνια και συνεχίζω τη ζωή μου...
    [συμφωνώ με την Κωστανίνα για την παράξενη δροσιά]  

  5. # Anonymous Anonymous

    Εγώ σκέφτομαι τον Θράσσο που έχασε τόσο άδικα το iPod.  

  6. # Anonymous Anonymous

    Live αντοπόκριση από το αγαπημένο σου "αρρωστημένα προοδευτικό" διαμέρισμα:

    - Μαμάααα, όταν οι άντρες μεγαλώνουν κι ας πούμε περάσουν τα 50-55, τι αλλάζει στη στύση τους?

    (απλά για να ξέρω τί μου επιφυλλάσει το μέλλον...)

    Φιλάκια! :)  

  7. # Anonymous Anonymous

    Να ξεκινήσω από το: "Πάντα καλά!"

    Να συνεχίσω με το: "Σωστό το τελευταίο quote"

    Και να τελειώσω με το: "Μήπως να μη κάθομαι πάνω από 12 ώρες στο υπολογιστή την ημέρα? Λες να πάθω τίποτις? Μήπως να αρχίσω γυμναστική? Μπαααααα....."  

  8. # Anonymous Anonymous

    Ουάου! Τέλειο!:-)
    ..περαστικούλια..

    (δυστυχώς, δε συνηθίζω να κουμαντάρω τα παιδιά μου, μάλλον το ανάποδο συμβαίνει. Εχω τύψεις. Μήπως τα επιβαρύνω..? Ζω σε μια διαρκή αγωνία)  

  9. # Anonymous Anonymous

    Πέθανα στο γέλια με το "χειροφίλημα"!!!

    Νομίζω ότι πρέπει να το κάνουμε σλόγαν αυτό από το "Six feet under"!  

  10. # Anonymous Anonymous

    Είχα μια παρόμοια περίπτωση...Κατέληξα να ακούω απ'όλους το κλασσικό πλέον "Εσύ καλέ θα μας θάψεις όλους!!"..
    Live your life,babe!!*  

  11. # Anonymous Anonymous

    Ερμ, δεν νομίζω ότι έχουν παραπάνω τύφο και καλαζαρ στην Αγγλία από ότι εμείς εδώ στο Ελλάντα. Δεν νομίζω ότι σου χρειάζονται.

    Είναι λίγο βλαμένη η γιατρός να σε ρωτήσει για κάτι σχετικό με σεξ μπροστά στην μητέρα σου.

    Περαστικά για τον πονοκέφαλο.  

  12. # Anonymous Anonymous

    Id, το ήπαρ είναι μέσα στο context του post οπότε δεν το χρεώνω. Ο Θράσσος είναι ο προσωπικός μου γιατρός... και νεκροθάφτης, ενίοτε.

    Αlexandre, merci. Αν βέβαια ζω την κάθε μέρα σαν την τελευταία μου καταστράφηκα.

    Constantina, ex PSIL, δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι να διαβάζω τέτοια λόγια από bloggers που θαυμάζω (και αυτό ΔΕΝ είναι γλύψιμο.) Σε ευχαριστώ πολύ. :)

    Εnteka, επίσης thanx. Αυτό με τη δροσιά να το κοιτάξω. Μπορεί κάποτε να κάνω καριέρα στον κλιματισμό. (Κρυάδες....) Αυτό που σου συνέβη με τη λάθος εξέταση παραήταν χοντρό! Φαντάζομαι τι θα πέρασες...

    Plume, ο Θράσσος θα θάψει τόσο κόσμο στο μέλλον που μπροστά σε αυτά που θα κληρονομήσει, το iPod είναι... αφρός!

    Acid K, δεν περίμενα τίποτα πιο συντηριτικό από 'σένα.

    Ζero, η ιστορία μου απέδειξε περίτρανα πως η μόνη επίπτωση της μακροχρόνιας και εντατικής χρήσης του υπολογιστή, είναι αποβλακωτική. Για την ιστορία, η νευραλγία είχε να κάνει με το ότι δεν στέγνωνα τα μαλλιά μου μετά το μπάνιο (!) και όχι από την φωτεινότητα της TFT.

    Rodia, ευχαριστώ. Ούτε με κουμαντάρουν ιδιαίτερα (εκτός από τέτοιες περιπτώσεις) και περνάω μια χαρά. Οπότε αφήστε τα έτσι "αμολυτά". Μια χαρά θα περνάνε κι αυτά, φαντάζομαι.

    Netkervere, τι άλλο να έλεγα;! :p Το Six Feet Under να το δεις κι όλας. Όχι μόνο εσύ, όλοι. Έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες (υπαρξιακές) απόψεις.

    Evelina_z13, μετά τα τελευταία γεγονότα δεν ξέρω αν πρέπει να χρησιμοποιώ το όνομά σου. Φοβάμαι ότι κάθε φορά που το γράφω θα πρέπει να πληρώνω €3000 όπως ο Πανούσης. :p

    Azrai, τα εμβόλια φυσικά και δεν ήταν για τύφο και καλαζάρ. Η γιατρός δεν είναι βλαμένη, αντιθέτως είναι η μόνη γιατρός που δε φοβάμαι. Απλώς δεν παύει να είναι γιατρός. (Οι γιατροί μιλούν με μια απίστευτη φυσικότητα για τα πάντα. Ακόμα και για τη νίκη της Βίσση στη Eurovision :p.)  

  13. # Anonymous Anonymous

    Γιατί φοβάσαι τους γιατρούς;; Να σε κάνουνε καλά θέλουνε, όχι να σε φάνε ζωντανό :ρ  

  14. # Blogger Unknown
  15. # Blogger Unknown
  16. # Blogger yanmaneee
  17. # Blogger yanmaneee
Post a Comment



 

Powered by Blogger.