Τελευταία, εκτός από τις ενοχλήσεις και τις απειλές που δέχτηκα, με είχαν καταβάλει και κάποιοι μυστήριοι πόνοι στο κεφάλι μου. Πόνοι στιγμιαίοι αλλά τρομακτικοί. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αφού εμφανίζονταν σπάνια. Αργότερα, όταν άρχισαν να χτυπούν συχνότερα και να εντείνονται, έκανα ευχάριστες σκέψεις με το (άρρωστο;) μυαλό μου, όπως π.χ. ότι τρέχω με την Έλενα Ναθαναήλ σε έρημες παραλίες «Το Καλοκαίρι Εκείνο», ή ότι κάνω ετοιμοθάνατα tour στην Ευρώπη με τη Βουγιουκλάκη για να προλάβω να δω όσα όσα. (Αυτόν τον τίτλο δεν τον θυμάμαι, δυστυχώς.) Για κακή μου τύχη, η πραγματοποίηση αυτών δεν αμφισβητήθηκε από το Dr Θράσσο, μετά από την εξέταση στην οποία υπεβλήθην μέσω MSN. Φράσεις όπως «Δε θα ήθελα να σε ανησυχήσω βραδιάτικα» ή «Θα ήθελα να μου αφήσεις το iPod σου» δε μπορώ να πω ακριβώς πως με καθησύχασαν.
Τρομοκρατημένος λοιπόν, έκλεισα rendez-vous με την οικογενειακή γιατρό. Στο δρόμο, προειδοποίησα τη μάνα μου να προσέχει τα λόγια της, διότι συνήθως λατρέυει να με ξεμπροστιάζει στους γιατρούς: «Περνάει δεκαπέντε ώρες μπροστά στο computer καθημερινά, γιατρέ»/ «Δεν τρώει καλά, γιατρέ»/ «Δεν κοιμάται τα βράδια, γιατρέ», «…πείτε του κι εσείς κάτι» είναι οι αγαπημένες της φράσεις - απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα υγείας που προκύπτουν.
Ευτυχώς όταν φτάσαμε, παρέμεινε στην αίθουσα αναμονής για λόγους διακριτικότητας. Μπήκα μέσα, είπα τα κλασσικά («τι τάξη πάω» κλπ.) ξάπλωσα, με εξέτασε [εδώ να πω πως φοβάμαι τους γιατρούς, όχι όλους: τους παθολόγους και όσους σχετίζονται με σημεία ευαίσθητα (κοιλιά κλπ.)] και τελικά απεφάνθη πως το πρόβλημα είναι μια νευραλγία -νομίζω- η οποία αντιμετωπίζεται πολύ απλά: με ένα πιστολάκι στον κρόταφο. Σεσουάρ.
Όσο εγώ προσπαθούσα να ξαναμπώ σε mode «τελικά παίζει και να μην πεθάνω τόσο σύντομα» η μάνα μου είχε εισέλθει στο γραφείο με τα βιβλιάρια τα οποία παραδέχομαι πως δεν ξέρω ακόμα να χειρίζομαι. Εφόσον οι πιθανότητες να μεταναστεύσω στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκαν και πάλι, η γιατρός μου πρότεινε να κεράσει δύο εμβόλια για την εκεί προστασία μου από Τύφο και Καλαζάρ. Δέχτηκα ευχαρίστως. Τα χέρια μου βέβαια ακόμη πονάνε. «Να προσέχεις πολύ εκεί στην Αγγλία» μου είπε σηκώνοντας το βλέμμα της από το βιβλιάριο. Χαμογέλασα. «Test HIV έχεις κάνει;» ρώτησε. Εκείνη τη στιγμή πήρα την έκφραση που έχει ο πατέρας σπουργίτης τη στιγμή που του τη λέει ο γιός του, στις Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά. Κοίταξα εναλλάξ μάνα και γιατρό με το ίδιο βλέμμα προσπαθώντας να πω “Do you really think I’m into sex or something?” Τελικά αρκέστηκα στο «Γιατί κολλάει με το χειροφίλημα;» και έτσι έπεισα τη γιατρό να με απαλλάξει από την εξέταση. Καθ' όλη τη διάρκεια της συγκεκριμένης συζήτησης, η μάνα μου είχε πάρει το ύφος «ακούς τι σου λέει ο γιατρός;» κι εγώ το «άνοιξε πέτρα για να μπω.»
(Α, και μη μου αρχίσετε τώρα τα progressive περί απενοχοποίησης του sex διότι στο τραπέζι δεν τυγχάνει να συζητάμε για το πώς το κάναμε το προηγούμενο βράδυ. Και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να ζω σε ένα τέτοιο, αρρωστημένα προοδευτικό σπίτι.)
Τέλος καλό, λοιπόν. Έσκισα τις διαθήκες μου, ανέβαλα την πανευρωπαϊκή μου περιοδεία, ακύρωσα την αγορά beach buggy και άρχισα να ζω ξανά με το σκεπτικό πως θα πεθάνω σε 70 χρόνια. Βέβαια, επειδή κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί κάτι τέτοιο, καταλήγω στο ότι η καλύτερη στάση απέναντι στη ζωή (και το θάνατο) είναι το σλόγκαν του Six Feet Under:
“Every day above ground is a good one.”
ΕΙΣΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!!!
Ευχαριστώ για το ήπαρ, το είχα ανάγκη.
ΥΓ. Μα το Θράσσο βρήκες κι εσύ να συμβουλευτείς?!!?!!?!
Μικρέ να ζείς την κάθε σου μέρα λες και είναι η τελευταία σου!
Και να μην μου αγχώνεσαι! Είσαι παιδί αστέρι εσύ! Τα έχουμε πεί να μην επαναλαμβάνομαι! :-)
Οφείλω μετά το κόλλημα που έχω φάει με την πάρτη σου μικρούλη μου να αφήσω και μια φορά ένα σχολιάκι. Γράφεις καταπληκτικά και μου μεταδίδεις μια πολύ παράξενη δροσιά. Να'σαι καλά για τα θεικά σου κείμενα. Και να μην σταματήσεις ποτέ να μας γράφεις.
(εννοείται να έχεις και την υγεία σου)
;)
νομίζω ότι σε νιώθω, lol. τρομοκρατούμαι πολύ εύκολα από συμπτώματα και γενικά με αγχώνουν οι γιατροί και οι εξετάσεις. (είχα και μια απίστευτα τρομακτική εμπειρία, μια λάθος διάγνωση θανατηφόρας ασθένειας, αν το πιστεύεις.) Έτσι, λοιπόν, σκέφτομαι κι εγώ ότι θα ζήσω άλλα 70 χρόνια και συνεχίζω τη ζωή μου...
[συμφωνώ με την Κωστανίνα για την παράξενη δροσιά]
Εγώ σκέφτομαι τον Θράσσο που έχασε τόσο άδικα το iPod.
Live αντοπόκριση από το αγαπημένο σου "αρρωστημένα προοδευτικό" διαμέρισμα:
- Μαμάααα, όταν οι άντρες μεγαλώνουν κι ας πούμε περάσουν τα 50-55, τι αλλάζει στη στύση τους?
(απλά για να ξέρω τί μου επιφυλλάσει το μέλλον...)
Φιλάκια! :)
Να ξεκινήσω από το: "Πάντα καλά!"
Να συνεχίσω με το: "Σωστό το τελευταίο quote"
Και να τελειώσω με το: "Μήπως να μη κάθομαι πάνω από 12 ώρες στο υπολογιστή την ημέρα? Λες να πάθω τίποτις? Μήπως να αρχίσω γυμναστική? Μπαααααα....."
Ουάου! Τέλειο!:-)
..περαστικούλια..
(δυστυχώς, δε συνηθίζω να κουμαντάρω τα παιδιά μου, μάλλον το ανάποδο συμβαίνει. Εχω τύψεις. Μήπως τα επιβαρύνω..? Ζω σε μια διαρκή αγωνία)
Πέθανα στο γέλια με το "χειροφίλημα"!!!
Νομίζω ότι πρέπει να το κάνουμε σλόγαν αυτό από το "Six feet under"!
Είχα μια παρόμοια περίπτωση...Κατέληξα να ακούω απ'όλους το κλασσικό πλέον "Εσύ καλέ θα μας θάψεις όλους!!"..
Live your life,babe!!*
Ερμ, δεν νομίζω ότι έχουν παραπάνω τύφο και καλαζαρ στην Αγγλία από ότι εμείς εδώ στο Ελλάντα. Δεν νομίζω ότι σου χρειάζονται.
Είναι λίγο βλαμένη η γιατρός να σε ρωτήσει για κάτι σχετικό με σεξ μπροστά στην μητέρα σου.
Περαστικά για τον πονοκέφαλο.
Id, το ήπαρ είναι μέσα στο context του post οπότε δεν το χρεώνω. Ο Θράσσος είναι ο προσωπικός μου γιατρός... και νεκροθάφτης, ενίοτε.
Αlexandre, merci. Αν βέβαια ζω την κάθε μέρα σαν την τελευταία μου καταστράφηκα.
Constantina, ex PSIL, δε μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι να διαβάζω τέτοια λόγια από bloggers που θαυμάζω (και αυτό ΔΕΝ είναι γλύψιμο.) Σε ευχαριστώ πολύ. :)
Εnteka, επίσης thanx. Αυτό με τη δροσιά να το κοιτάξω. Μπορεί κάποτε να κάνω καριέρα στον κλιματισμό. (Κρυάδες....) Αυτό που σου συνέβη με τη λάθος εξέταση παραήταν χοντρό! Φαντάζομαι τι θα πέρασες...
Plume, ο Θράσσος θα θάψει τόσο κόσμο στο μέλλον που μπροστά σε αυτά που θα κληρονομήσει, το iPod είναι... αφρός!
Acid K, δεν περίμενα τίποτα πιο συντηριτικό από 'σένα.
Ζero, η ιστορία μου απέδειξε περίτρανα πως η μόνη επίπτωση της μακροχρόνιας και εντατικής χρήσης του υπολογιστή, είναι αποβλακωτική. Για την ιστορία, η νευραλγία είχε να κάνει με το ότι δεν στέγνωνα τα μαλλιά μου μετά το μπάνιο (!) και όχι από την φωτεινότητα της TFT.
Rodia, ευχαριστώ. Ούτε με κουμαντάρουν ιδιαίτερα (εκτός από τέτοιες περιπτώσεις) και περνάω μια χαρά. Οπότε αφήστε τα έτσι "αμολυτά". Μια χαρά θα περνάνε κι αυτά, φαντάζομαι.
Netkervere, τι άλλο να έλεγα;! :p Το Six Feet Under να το δεις κι όλας. Όχι μόνο εσύ, όλοι. Έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες (υπαρξιακές) απόψεις.
Evelina_z13, μετά τα τελευταία γεγονότα δεν ξέρω αν πρέπει να χρησιμοποιώ το όνομά σου. Φοβάμαι ότι κάθε φορά που το γράφω θα πρέπει να πληρώνω €3000 όπως ο Πανούσης. :p
Azrai, τα εμβόλια φυσικά και δεν ήταν για τύφο και καλαζάρ. Η γιατρός δεν είναι βλαμένη, αντιθέτως είναι η μόνη γιατρός που δε φοβάμαι. Απλώς δεν παύει να είναι γιατρός. (Οι γιατροί μιλούν με μια απίστευτη φυσικότητα για τα πάντα. Ακόμα και για τη νίκη της Βίσση στη Eurovision :p.)
Γιατί φοβάσαι τους γιατρούς;; Να σε κάνουνε καλά θέλουνε, όχι να σε φάνε ζωντανό :ρ
fitflops sale
michael kors
pandora
ralph lauren outlet
red bottom
asics shoes
ugg boots
polo ralph lauren outlet
football soldes
christian louboutin sale
coach bags sale
kyrie irving shoes
asics shoes
pandora bracelet
jordan 11
calvin klein outlet
longchamp handbags
adidas tubular
kobe sneakers
longchamp bags
michael kors outlet
adidas tubular
kobe shoes
jordan shoes
nike shox for men
cheap nfl jerseys
jordans
nike air max 97
nike air max
nike shoes
golden goose outlet
yeezy boost 350 v2
kyrie 5
lebron shoes
kobe
supreme clothing
kd shoes
paul george shoes
curry 7
yeezy