Λυκαβηττός.

18 Comments Published by the ibt on Monday, June 26, 2006 at 12:05 AM.

11.06.06
(Όταν μεγαλώσω θα γίνω ηλεκτρολόγος.)


Ο Λυκαβηττός είναι το Eye της Αθήνας. Είναι ο ψηλότερος λόφος της πόλης και ο μοναδικός που στην κορυφή του δεν έχει χτισμένο κάτι άξιο προσοχής που να σε αποσπά από τη θέα. Είναι δηλαδή ένα σημείο που προσφέρεται αποκλειστικά για αστικό (και όχι μόνο) μπανιστήρι και θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί ως επίσημος τόπος Αθηναϊκής «υπεροψίας», με την καλή έννοια πάντα.

Στο Λυκαβηττό δε γουστάρει να ανεβαίνει κανείς. Χρυσό κάνω όποιον έρχεται στην Αθήνα για μία βόλτα αλλά όλοι κωλώνουν στην ανηφόρα της Πλουτάρχου. Από γηγενείς δεν τολμώ να το ζητήσω διότι με κοιτούν με συμπόνια, σαν να βλέπουν άφραγκο τουρίστα. Έτσι, μία φορά το χρόνο ανεβαίνω μόνος μου. Το έχω καθιερώσει δηλαδή, κάθε άνοιξη. Η ιδανικότερη μέρα είναι η Κυριακή και η καλύτερη ώρα αργά το απόγευμα. Να ανέβεις δηλαδή φορώντας γυαλιά ηλίου και να κατέβεις φορώντας μπουφάν.

Δε μου αρέσει το τελεφερίκ. Το βρίσκω τελείως τουριστικό και cheesy. Προτιμώ να μου βγει η γλώσσα ανηφορίζοντας μέσα στα δέντρα. Βέβαια η πεζοπορία έχει το κακό του ότι το μάτι σου εξοικειώνεται σταδιακά με τη θέα, σε αντίθεση με το τελεφερίκ από το οποίο βγαίνεις και τα βλέπεις όλα. Σε αυτό το οπτικό σοκ νομίζω πως έγκειται και η γοητεία του Λυκαβητού. Διότι όταν η όρασή σου έχει ως maximum την απόσταση μέχρι την οθόνη ή το πολύ μέχρι την απέναντι πολυκατοικία, και ξαφνικά τη θέσεις σε κατάσταση «όπου φτάνει το μάτι σου» ερεθίζεται τόσο πολύ που ακυρώνει τις υπόλοιπες αισθήσεις. Έτσι μόνο βλέπεις. Αισθάνεσαι, δε σκέφτεσαι.

Φέτος άργησα να ανέβω. Και για αυτό το λόγο δεν το ευχαριστήθηκα όσο παλιότερα. Παντού τουρίστες που έβγαζαν συνεχώς φωτογραφίες το καμπαναριό του Άη-Γιώργη. Μα είναι δυνατόν; Το καμπαναριό; Τώρα βέβαια σκέφτομαι πως το ίδιο παράξενος θα τους φαινόμουν κι εγώ που φωτογράφιζα κεραίες και καλώδια.

Κι ενώ κοιτάζοντας τη θάλασσα πολυκατοικιων θα έπρεπε να κάνω σκέψεις του τύπου «πόσοι άνθρωποι άραγε αυτή τι στιγμή…», σκεφτόμουν πόσο θα μου λείψει η Αθήνα. Θα μου πείτε «τόσο καιρό μας τα ‘χεις πρήξει με τη φυγή σου και τώρα λες πως θα σου λείψει;» Θα σας πω «μα κανένας αποχωρισμός δεν είναι εύκολος». Ακόμα και από μια πόλη που κατοικείται από απολίτιστους ανθρώπους, που χτίζεται από κακόγουστους αρχιτέκτονες και που ρυπαίνεται από ασυνείδητους πολίτες… αλλά που έχει κάτι τόσο παράξενο στο άζωτό της που τελικά την κάνει όμορφη.

Η προσγείωση από το Λυκαβηττό είναι κάθε χρόνο ανώμαλη. Οι κόρες των ματιών σου κλείνουν και τα αυτιά σου γεμίζουν ξανά με τους ήχους της πόλης. Ο ζωτικός σου χώρος υποδεκαπλασιάζεται και το γαλάζιο φόντο του γίνεται γκρι. Αισθάνεσαι ξανά τη βαρύτητα στα πόδια σου και συνειδητοποιείς πως τότε πια είσαι και πάλι θνητός.

18 Responses to “Λυκαβηττός.”

  1. # Anonymous Anonymous

    Ναι. Στο Λυκαβηττό έκανα την πρώτη μου πρόταση γάμου. Μέχρι που πλάκωσε η αστυνομία και η παρέα μου τρόμαξε, αλλά χαλάρωσε όταν είπα "μην ανυσηχείς: είμαι δικηγόρος" (τότε ήμουν στο 2ο έτος...).  

  2. # Anonymous Anonymous

    Πολύ ωραίο!  

  3. # Anonymous Anonymous

    έγκειται  

  4. # Anonymous Anonymous

    έγκειται  

  5. # Anonymous Anonymous

    Μου θυμίζει μονόπετρο που λαμπυρίζει μέσα στη νύχτα. Κι άλλες φορές γάτο ξαπλωμένο με το σκοτεινό όγκο του στην Αθήνα. Που σπιθίζουν τα μάτια του.;)καλημέρα.  

  6. # Anonymous Anonymous

    eLaw, στον Παλαιοκώστα κάνατε πρόταση γάμου;

    Chaka, thanx.

    viva iblog, thanx επίσης. Το διόρθωσα.

    dianathens, τόσο πολύ έχω παχύνει; :ppp  

  7. # Anonymous Anonymous

    Έχω ανέβει δεκάδες φορές για συναυλία και για ξεμονάχιασμα... είναι υπέροχη τοποθεσία και την καταλαβαίνουν λίγοι, κι αυτοί αν ξεκουνήσουν να ανεβούν.

    Φιλάκια, κι ελπίζω να βρίσκεις τις ομορφιές σου παντού ;-)  

  8. # Anonymous Anonymous

    teleio keimeno, symfono me id: makari i omorfia na einai mesa mas ki etsi na tin vriskoume pantou
    :)  

  9. # Anonymous Anonymous

    Εγώ ανεβαίνω συχνά με τη μοτοσυκλέτα και το χειμώνα με το αυτοκίνητο. Με τα πόδια σπανίως... :-$ Προτιμώ την αυλή της εκκλησίας το χειμώνα που είμαι συνήθως μόνος μου. Αν χιονίζει κιόλας ακόμα καλύτερα. ;-)  

  10. # Anonymous Anonymous

    Ευτυχώς που έχω φίλους από εξωτερικό και έρχονται για τουρισμό. Έτσι έχω την ευκαιρία και ανεβαίνω συχνά εκεί πάνω.  

  11. # Anonymous Anonymous

    http://vaguetourist.blogspot.com/2006/05/blog-post_08.html  

  12. # Anonymous Anonymous

    Id, το ψηλότερο σημείο του Surrey είναι ο λόφος που σχηματίζει μια μυρμηγκοφωλιά στο Woking. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως Λυκαβηττό τουλάχιστον δε θα βρω. :p

    enteka, thanx. Αφού η ομορφιά δεν είναι σε καμία περίπτωση απ' έξω μας, ας είναι τουλάχιστον από μέσα. :p

    artech, να χιονίζει;; Για ποιο Λυκαβηττό μιλάμε;

    netkervere, είναι το αποθυμένο μου να ξεναγήσω ξένους στην Αθήνα. Το έχω κάνει δηλαδή τα τελευταία καλοκαίρια αλλά δυστυχώς όχι με φίλους.

    Vague, το είχα διαβάσει το κείμενό σας, τότε... και το ξαναδιάβασα τώρα. Πολύ ωραίο αν και ο Λυκαβηττός είναι το τελευταίο μέρος στο οποίο θα συναντιόμουν με bloggers. Και οι bloggers είναι οι τελευταίοι άνθρωποι με τους οποιούς θα ήθελα να ανέβω στο Λυκαβηττό. :-pp  

  13. # Anonymous Anonymous

    Για το ίδιο βουνό. Απλά εγώ αναφέρομαι σε κάποιες ...παράδοξες και ανορθόδοξες στιγμές του. λολ :-D  

  14. # Blogger Unknown
  15. # Blogger Unknown
  16. # Blogger Unknown
  17. # Blogger Unknown
  18. # Blogger انجين محمد
Post a Comment



 

Powered by Blogger.