Η αισθητική χειρουργική έχει δύο όψεις: Αυτή της αψεγάδιαστης ομορφιάς, της μόδας, των πολυτελών γραφείων των Dr. 90210, της επιθυμίας για την τελειότητα, του Nip/Tuck... Και αυτή του φόβου, του πόνου, της αγωνίας, του μακάβριου lethal προθαλάμου του χειρουργείου, του πόνου, του πόνου, του πόνου…

Αυτά σκεφτόμουν το πρωινό της Παρασκευής, έξω από τα χειρουργεία, όσο στεκόμουν δίπλα στην Εύα, που περίμενε αγχωμένη να τελειώσει η ρινοπλαστική του άντρα της. Είχαν περάσει ήδη δύο ώρες από τη στιγμή που τον έβαλαν στο χειρουργείο. Γύρω μας, πολλοί άλλοι που περίμεναν με αγωνία κοιτάζοντας συνεχώς την πόρτα που οδηγούσε στα χειρουργεία. Μια διπλή, λευκή πόρτα που χώριζε την ηλιόλουστη αίθουσα αναμονής από το σκοτεινό διάδρομο των χειρουργείων, την υγεία από την ασθένεια, μια πόρτα από την οποία μόνο το προσωπικό μπορούσε να περάσει περπατώντας, μια πόρτα από την οποία κάποιοι μπορεί να μην ξαναέβγαιναν. (Μπρρρ...)

«Τι κάνουν τόση ώρα, γιατί δεν τον έχουν βγάλει ακόμη;» Όποτε η Εύα δεν έκανε τέτοιου είδους ερωτήσεις, εγώ της εξηγούσα πώς τα μικρά κομμάτια από το σπασμένο (πλέον) κόκαλο της μύτης χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την επαναδιαμόρφωσή της. Είχα φτάσει σχεδόν στους νάρθηκες τη στιγμή που φάνηκε το πρώτο φορείο από την πόρτα. «Αυτός είναι!» πετάχτηκε τρομαγμένη. «Δεν είναι αυτός ρε, αφού δεν έχει τίποτα στη μύτη» προσπάθησα να της φωνάξω όσο έτρεχε προς το μέρος του. Σε λίγο όμως είδα πως πράγματι ήταν ο Μιχάλης κι έτσι προχώρησα προς το μέρος τους για να δω τι είχε συμβεί. «Δε σου έκαναν μύτη μωρό μου;» τον ρώτησε με έκπληξη η Εύα σκύβοντας πάνω του. Εκείνος δεν ήταν ακόμη σε κατάσταση να μιλήσει. Το κεφάλι του ήταν τυλιγμένο με γάζες αλλά η μύτη άθικτη! «Έκανες μόνο αυτάκια;» τον ρώτησε με φυσικότητα, σαν να τον ρωτούσε αν έκανε μόνο ανταύγες.

«Καλά ρε, τη μύτη δε θα έφτιαχνε;» τη ρώτησα κι εγώ λίγο αργότερα, καθώς τρέχαμε στις σκάλες για να πάμε στο δωμάτιο που θα νοσηλευόταν. «Δεν ξέρω, θα δούμε!» μου απάντησε λαχανιασμένη ενώ είδαμε από μακριά το φορείο να έρχεται. Ο νοσηλευτής τον άφησε στο διάδρομο και πήγε να ετοιμάσει το δωμάτιο. Ο Μιχάλης φαινόταν ζαλισμένος και ενοχλημένος από τους άσχετους που κοιτούσαν με περιέργεια. «Δε σου έκαναν μύτη τελικά;» ξαναρώτησε η Εύα. «Αποκλείεται» της είπα, «δεν είναι έτσι οι εγχειρισμένες μύτες.» «Μύτη;» πετάχτηκε ένας από δίπλα, «εγώ είχα κάνει διάφραγμα και ήμουν τούμπανο.» Ντράπηκα όταν κατάλαβα πως οι γύρω άκουγαν τις κουλές ερωτήσεις μας. Τι θα φαντάζονταν άραγε όσοι άκουγαν πως δεν ξέραμε τι εγχείρηση είχε κάνει;

Λίγα λεπτά αργότερα, στο δωμάτιο, ο φρεσκοεγχειρισμένος Μιχάλης άρχισε να απαντάει στις ερωτήσεις μας με αδύναμη φωνή. Έμαθα λοιπόν πως είχε μπει για να κάνει δύο επεμβάσεις. «Ο γιατρός το πρωί αποφάσισε να κάνει μόνο τα αυτιά.» μας εξήγησε. Η Εύα βέβαια ήξερε και για τα αυτιά, δεν είχε ενημερωθεί όμως για την αλλαγή σχεδίων, αφού όταν έφτασε στο Νοσοκομείο, τον είχαν βάλει ήδη στο χειρουργείο! Εκτός βέβαια από εμένα, άγνοια είχαν και όλοι οι συγγενείς και φίλοι που έπαιρναν τηλέφωνο και ρωτούσαν για την καινούρια μύτη! Η Εύα είχε αναλάβει το δύσκολο έργο της ανακοίνωσης αυτής της... μικρήηης αλλαγής η οποία δημιουργούσε διάφορες αντιδράσεις, από γέλια μέχρι λιποθυμίες. «Θα το θυμόμαστε για χρόνια αυτό» της είπα γελώντας.

Τα αυτιά του Μιχάλη δεν πονούσαν, προς το παρόν. Το κεφάλι του όμως ήταν τόσο σφιχτά δεμένο που παραπονιόταν συνεχώς για την πίεση και προσπαθούσε με το χέρι του να κουνήσει τον επίδεσμο. «Πως ξύπνησες;» τον ρώτησα. «Δε μου έκαναν ολική νάρκωση.» μου είπε και τότε το στόμα μου άνοιξε διάπλατα.
-Άσε, και όταν μου έκοβαν το αυτί το κατάλαβα και έκανα εμετό.
-Δηλαδή έβλεπες και άκουγες τα πάντα;!
-Ναι, μέχρι να μου κάνουν μια ηρεμιστική.

[Τσαντίζομαι όταν ακούω πως κάνουν κάτι τέτοια φρικαλέα οι γιατροί. Μα είναι δυνατόν, τοπική αναισθησία; Νόμιζα πως μόνο στη Φίνος Φιλμ γίνονταν αυτά. Και δεν του κάλυψαν ούτε τα μάτια! Δε σκέφτονται δηλαδή πως μπροστά σε αυτά που νιώθει, βλέπει και σκέφτεται ο ασθενής εκείνη την ώρα είναι προτιμότερος ο «κόπος» της ολικής αναισθησίας; Ένα βράδυ στης Χ βλέπαμε ένα ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel για τις πλαστικές επεμβάσεις στην Ασία. Όπου –κλασσικά- οι Κινέζοι τρελαίνονται με μια μόδα και φτάνουν στα άκρα. Στην προκειμένη, έκαναν «καλλιστεία» για άσχημους, με έπαθλο ένα «πλαστικό» makeover για τον πιο άσχημο άνδρα! Που πράγματι, ήταν πολύ άσχημος αλλά όχι τόσο δειλός ώστε να κωλώσει στη θέα του πρωτόγονου χειρουργείου, το οποίο έμοιαζε με αποθήκη! Εμείς φυσικά πάθαμε σοκ, βλέποντάς το, χωρίς να φανταστούμε καν τι θα ακολουθούσε. Κάθισε λοιπόν ο Mr Ugly 2004 (μόνος του) στο χειρουργικό τραπέζι (κάτι σαν οδοντιατρική καρέκλα), οι γιατροί του σκέπασαν τα μάτια με μία πετσέτα και του έβαλαν μια σύριγγα στο στόμα. Του τρύπησαν το κόκαλο της γνάθου (!) και του έκαναν την τοπική αναισθησία! Με τον ασθενή να σπαράζει, ξεκίνησε η επέμβαση, η οποία υποτίθεται θα έφερνε την πάνω γνάθο του προς τα μέσα. Η συνέχεια ήταν παραπάνω από φρικιαστική (καθώς βλέπαμε τα πάντα) και δε θέλω να την ξαναφέρνω στο μυαλό μου. Θα πω μόνο πως ο τύπος, μετά από αυτό το απάνθρωπο μαρτύριο ξαναπήγε για να κάνει ρινοπλαστική και μάλιστα –μαντέψτε- με τοπική αναισθησία!]

Όταν πέρασε η επίδραση της νάρκωσης, ο Μιχάλης άρχισε να πονάει πολύ, καταλαβαίνοντας το μαρτύριο τον επόμενων ημερών. Η νοσοκόμα που του έκανε την παυσίπονη ένεση και είχε υποβληθεί την ίδια επέμβαση, μας είπε πως οι πόνοι όπως και οι γάζες θα παραμείνουν για τουλάχιστον 10 ημέρες. «Να κάνετε πάρτι στα αποκαλυπτήρια των καινούριων αυτιών» είπα στην Εύα. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα!

Την επομένη, ο Μιχάλης βγήκε από το νοσοκομείο. Δεν έχω μάθει νεότερα προς το παρόν, εύχομαι πάντως να είναι καλύτερα και να αναρρώσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Μακάρι το αποτέλεσμα να είναι τόσο καλό που να τον κάνει να ξεχάσει την ταλαιπωρία και να συνεχίσει για τη μύτη.

Η ταλαιπωρία αυτή ήταν βέβαια ένα καλό μάθημα για εμένα. Με έκανε να δω την άλλη πλευρά των πλαστικών επεμβάσεων κι από εκεί που ήθελα να κατακοπώ, τώρα κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λέω «μπα, μάλλον δεν είμαι αρκετά άσχημος για να ζήσω τέτοιο δράμα.»

«Ένα botox session κάθε εξάμηνο και πολύ είναι», όπως είπε και η Ζέτα. (Αφού είδε τα «χάλια» του Μιχάλη.)