Η συγκατοίκηση στην Βρετανία δεν είναι απλώς ένα αναγκαίο κακό: είναι παράδοση. Τα ντουλάπια μου, τα συρτάρια σου, τα αυτοκόλλητα - τίτλοι ιδιοκτησίας και τα προσωπικά σύνορα με τα αόρατα συρματοπλέγματα αποτελούν μέρος της ζωής κάθε νέου που ζει εδώ. Και αν νομίζετε πως το να ζεις με άλλα δύο, τέσσερα ή επτά -στην προκειμένη- άτομα είναι σαν να βλέπεις επεισόδια των Friends, δυστυχώς βρίσκεστε πολύ μακριά από την πραγματικότητα, ή απλώς από τη Γηραιά Αλβιώνα.

Πριν έρθω στο Flat B (τελείως B) ήξερα πως με τους νέους μου συγκατοίκους δεν επρόκειτο να γίνουμε κολλητοί αλλά φανταζόμουν πως στις στιγμές απόλυτης βαρεμάρας όλο και κάποιος θα υπήρχε στους "κοινόχρηστους χώρους" για παρέα. Η συγκατοίκηση εξάλλου ήταν κάτι που πάντα ήθελα να δοκιμάσω, παρόλο που αυτοί που με ξέρουν καλά, αμφέβαλλαν ότι θα καταφέρω να επιβιώσω σε ένα σπίτι με εφτά αγνώστους. Όταν εγκαταστάθηκα εδώ, είχαν έρθει μόνο άλλοι δύο: Ο Pad και η Mel. Τις επόμενες μέρες άρχισαν να καταφθάνουν (με τους γονείς τους) και οι υπόλοιποι. Έτσι μπήκα σιγά σιγά στο κλίμα το οποίο θύμιζε πρώτο επεισόδιο Big Brother: Όλοι ήμασταν ενθουσιασμένοι, είχαμε διάθεση να μιλήσουμε, να γνωριστούμε και φυσικά όλοι δείχναμε τον καλύτερό μας εαυτό. Η κουζίνα ήταν πεντακάθαρη, μαγειρεύαμε τρεις - τρεις, τρώγαμε στο ίδιο τραπέζι και βγαίναμε μαζί στην pub.

Όταν όμως άρχισαν τα μαθήματα, ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Οι φωτογράφοι κόλλησαν με φωτογράφους, οι διαφημιστές με τους διαφημιστές, οι σκηνοθέτες με τους σκηνοθέτες κ.ο.κ. Μερικοί μάλιστα άρχισαν να γκομενίζουν οπότε ξέκοψαν τελείως από τις παρέες και απορροφήθηκαν στο "σκάψιμο". Μάταιες οι προσπάθειες του Pad που βλέποντας τα άλλα διαμερίσματα και σπίτια να περνούν καλά, προσπαθούσε να μας μαζέψει για κάτι συλλογικό. Κολλούσε μία πρόσκληση για "Flat B in love night-in" στο ψυγείο, υπογράφαμε οι μισοί και το σημείωμα έμενε έτσι μέχρι να πέσει κάτω και να ποδοπατηθεί. "Δεν έχουμε υπάρξει ποτέ και οι οχτώ την ίδια στιγμή στην κουζίνα" μου είπε με παράπονο μια μέρα. Πράγματι, η μεγαλύτερη συγκέντρωση του flat μας ήταν το Halloween που με πρωτοβουλία της Mel, έξι από εμάς στολίζαμε ενθουσιασμένοι το σπίτι για κανένα ιδιαίτερο λόγο. Πλέον είναι σπάνιο να βλέπεις έστω και ένα άτομο στην κουζίνα.

Τι συνέβη λοιπόν στο δικό μας διαμέρισμα; Γιατί ενώ τα περισσότερα σπίτια και flats έχουν φτιάξει μικρά, αυτοσχέδια σαλόνια στους κοινόχρηστους χώρους για να μαζεύονται και να βλέπουν τηλεόραση, εμείς έχουμε μια κουζίνα εγκαταλελειμμένη, μπουρδέλο από τη βρωμιά και κρύα σαν παγοδρόμιο από τα παράθυρα που είναι 24 ώρες ανοιχτά; Γιατί όλοι τρώνε πια στα δωμάτιά τους κι εγώ βγάζω βόλτα τα σπαγγέτι μέχρι το σπίτι των Matt και Dave? Μήπως φταίει το ότι ήμαστε από τους λίγους άτυχους που μένουμε σε flat και όχι σε τριώροφο σπίτι; Μήπως οι οι όχι και τόσο καθαροί άρχισαν να σιχαίνονται τη δυσωδία που οι ίδιοι προκαλούν στην κουζίνα και κλείνονται στα δωμάτιά τους; Ή μήπως απλώς ήμασταν ο χειρότερος συνδυασμός ανθρώπων στο χειρότερο μέρος τη χειρότερη στιγμή; Ένα βραδύ που έτυχε να πετύχω τη Hannah στη κουζίνα, σκεφτόμασταν πως άραγε να ήταν το Flat B τις προηγούμενες χρονιές. Πόσα πάρτι να είχαν γίνει εδώ, πόσες συζητήσεις να είχαν ξεδιπλωθεί σε αυτό το τραπέζι και πώς η ιστορία κάθε σπιτιού αλλάζει κάθε χρονιά. Άραγε το Accommodation Office παρεμβαίνει σε αυτές τις ιστορίες; Κι αν ναι, με τι κριτήρια διαλέγει ποιοι θα ζήσουν με ποιους;

Στο Flat B, οι υπεύθυνοι του Student Village έφτιαξαν μάλλον έναν πολύ κακό συνδυασμό ανθρώπων μεταξύ των οποίων εντοπίζονται τα περισσότερα στερεότυπα συγκατοίκων όπως:

Το καλό παιδί: Λέγεται Pad, έρχεται από το Leicester και σπουδάζει φωτογραφία. Ήταν αυτός που με καλωσόρισε στο διαμέρισμα κι αυτός που μέχρι τώρα συμπαθώ περισσότερο επειδή είναι ήσυχος, καθαρός και τακτικός. Είναι ο μόνος που μου λέει κάτι παραπάνω από "hi" όταν συναντιόμαστε τυχαία στην κουζίνα. Κάνει λίγη παρέα με τον Μαλάκα, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας (μένουν σε διπλανά δωμάτια) αλλά και της ταύτισης στην brit και rock κουλτούρα.

Το φρικιό: Την λένε Jane, είναι από τη Σκωτία και κάνει 3D Animation. Έχει φούξια μαλλιά και το πρόσωπό της είναι σουρωτήρι από τα piercing. Έχει σκουλαρίκια στα χείλη, στη μύτη, ανάμεσα στα μάτια (!), στη γλώσσα κλπ. Οι Άγγλοι συγκάτοικοι την κοροϊδεύουν για την καταγωγή της και τη λένε "αυτή με το μούσι", εθνικό αστείο που αδυνατώ να καταλάβω. Είναι όμως επίσης ήσυχη και καλή. Ευτυχώς που την πετυχαίνω κυριολεκτικά μια φορά το μήνα, γιατί η μυρωδιά της ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ. Μυρίζει σαν να έχει πέσει σε σκουπιδιάρα (sic) του Δήμου Αθηναίων και στην περίπτωσή της ταιριάζει γάντι το "από μακρυά κι αγαπημένοι".

Ο μαλάκας - Μπιχλοθόδωρος: Είναι ο Charlie από το νότιο Λονδίνο, κάνει Animation και μου είναι φοβερά αντιπαθής. Είναι τελείως ανώριμος, δεν δίνει δεκάρα για τους υπόλοιπους εφτά μέσα στο σπίτι, είναι τρομερά βρώμικος και ακατάστατος, πετάει τα σκουπίδια του όπου να 'ναι, βάζει -χωρίς να ρωτήσει κανέναν- την αθλιότερη teen rock μουσική ("πήγαμε στο prom και μου 'ριξες χυλόπιτα") στη διαπασών όσο μαγειρεύουμε στην κουζίνα και είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι που κλέβει από τα ντουλάπια μας. Είναι ο κλασικός μπουχέσας που δεν μπορεί να επιβιώσει μακριά από τη μάνα του και γεμάτος καμάρι δηλώνει πως έχει μια πίτσα κάτω από το κρεβάτι του για 12 εβδομάδες. Αν ψηφίζαμε για αποχώρηση, θα έφευγε πρώτος.

Η γλυκιά: Η Hannah, κάνει φωτογραφία και κατάγεται από το Coventry. Έχω ξαναγράψει για αυτήν αλλά θα το ξαναπώ: Είναι το άτομο που με έχει βοηθήσει περισσότερο εδώ. Από το να με παρηγορεί μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα μέχρι το να μου προσφέρει το laptop της όταν εγώ είχα ξεμείνει. Respect.

Ο γκέι: Έχω γράψει επίσης πολλά αλλά δεν έχω πει τίποτα. Ο Will από ένα χωριουδάκι του Cambridgeshire, κάνει Διαφήμιση και έχει πολλά προβλήματα με τα οποία πρέπει να παλέψει: Είναι φοβερά φαντασμένος, ψωνισμένος αλλά και γύφτος. Από τη μία δηλώνει πλούσιος κι από την άλλη μου προτείνει να πάμε στο ΙΚΕΑ και στο δρόμο με βάζει να του πληρώσω 20 λίρες βενζίνη! Είναι τρελή αδερφή, μπαίνει στην κουζίνα κάνοντας την Beyonce (!) που παίζει στο Radio 1, αλλά αυτός αρνείται να το παραδεχτεί και μας λέει ιστορίες για γκόμενες που πηδάει. Ας είναι ότι θέλει, λόγος δε μου πέφτει. Αλλά από αυτή την καταπίεση πηγάζουν τεράστια αποθέματα κακίας και μίσους που έχει δείξει πολλές φορές και στο πρόσωπο μου, μέχρι να του κόψω τα πολλά πολλά. Ο Will ωστόσο συνεχίζει να μου ζητά να τον φιλοξενήσω στην Ελλάδα!

Η τσούλα: Η Κατίνα (κωδικό όνομα) από το Ίπσουιτς, σπουδάζει κινηματογράφο και είναι κλασσικό παράδειγμα αγγλικού τσουλιού. Βγαίνει για ποτό ημίγυμνη (στους 3 βαθμούς κελσίου πάντα), γίνεται ντέφι , αρπάζει κάποιον μεθυσμένο και του πετάει τα μάτια έξω. Έχει διάφορα τατουάζ με τριανταφυλλάκια και γαρδένιες στα βυζιά και τη χαρακτηριστική μπάκα από τις μπύρες. Αυτή την περιόδο είναι στα μέλια με τον Ντέηβ, (γράφω ελληνικά γιατί ο Ντέηβ έχει μια τάση να με διαβάζει με συστραν) και έχει αναστενάξει το flat! Πάντα άξιος!

Ο International: Βγαίνω! Με λένε Panagiotis, είμαι "a piece of Greek shit" (κατά τον Dave) και σπουδάζω Advertising. Είμαι λίγο weirdo, δεν πίνω αλκοόλ, περνώ τις περισσότερες ώρες μόνος στο δωμάτιό μου, μιλάω συνέχεια στο τηλέφωνο ή στο Skype αυτή την "ABLA-HALA" γλώσσα (επίσης κατά τον Dave), τα βράδια μένω ξύπνιος μέχρι πολύ αργά και τα σαββατοκύριακα ξυπνάω μεσημέρι. (Οι Άγγλοι σπάζονται όταν τους λέω καλημέρα "because it's fucking aftah-noon!") Είμαι "obsessed with healthy food", "βάζω παντού ελαιόλαδο" και "φτιάχνω τις πιο νόστιμες τηγανιτές πατάτες". (Αυτό μου το λένε γιατί εδώ τις τηγανιτές τους πατάτες τις φτιάχνουν στο φούρνο για λόγους πυρασφάλειας και τεμπελιάς.) Επίσης είμαι μανιώδης χρήστης του υπολογιστή και του Internet και "μπορώ να επισκευάσω κάθε Mac ή PC". (Αυτό πάλι έχει επικρατήσει επειδή τους έδειξα το 2-finger-scrolling. Από τότε μου έχει βγει το όνομα του troubleshooter και με φωνάζουν παντού για βοήθεια, λες και είμαι κάνα IT geek!) Φυσικά και θα παίζουν πολύ χειρότερες φήμες για μένα αλλά δεν τολμώ να τις φανταστώ.

Η αντικοινωνική: Η Monica από την Πολωνία κάνει Graphic Communication και τη βλέπω κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Στο ντουλάπι της έχει μόνο ζάχαρη και τσάι. Δεν ξέρω καν αν κοιμάται εδώ. Οι Άγγλοι δεν της πολυμιλάνε αλλά εγώ, ως ο δεύτερος "ξένος" του σπιτιού της έπιασα την κουβέντα κάποια στιγμή. Προς μεγάλη μου χαρά, είναι φυσιολογική! Μας σνομπάρει όλους γιατί σιχαίνεται το χάος που επικρατεί στο σπίτι μας. Και πολύ καλά κάνει. Κρατά τα πράγματα στην κουζίνα της κολλητής της, μαγειρεύει και τρώει εκεί. Αν είχα την ευκαιρία, θα έκανα το ίδιο.

Μήνες τώρα φωνάζω για τη βρωμιά και της άθλιες συνθήκες του σπιτιού μας. Δυστυχώς, κανείς δεν ενδιαφέρεται να γίνει κάτι. Ο Will μάλιστα που και καλά είναι αριστοκράτης και συμφωνεί στο ότι ζούμε σε μια χωματερή, έχει τη μεγαλύτερη στοίβα από άπλυτα πιάτα, βουνά με πετσέτες λερωμένες με λάδια, και επιμένει να παρατάει τα σκουπίδια του πάνω στους πάγκους! Για να μην νομίζετε πως είμαι υπερβολικός, παραθέτω μέσω του sweet Flickr, φωτογραφίες με την καθημερινή εικόνα της κουζίνας μας. (Μπορείτε να κάνετε κλικ για να δείτε το αίσχος σε όλο του το μεγαλείο.)


Και φυσικά, με αυτές τις υπέροχες συνθήκες υγιεινής, καλωσορίσαμε προσφάτως μερικούς ακόμα συγκατοίκους: Τα ποντίκια. Δε μου έκανε καμία εντύπωση. Ακόμα κι αν κάποιος πάθει χωλέρα εδώ μέσα δε θα με εκπλήξει. Ο Pad ανήρτησε πάλι ένα από τα σημειώματά του στην κουζίνα, αναφέροντας το πρόβλημα στους υπολοίπους και προτείνοντας αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης όπως το "να κρύβουμε το τυρί" και "να μην αφήνουμε τρόφιμα έξω". Όχι ας πούμε να το αναφέρουμε στο Accommodation Office, ούτε να πάρουμε ποντικοφάρμακο/φάκα και τα σκοτώσουμε τα καημένα. Η καλύτερη αντίδραση στη θέα του σημειώματος ήταν της πριγκίπισσας Will που φοβόταν να κοιμηθεί το βράδυ στο δωμάτιό του! Την επομένη πήγε και αγόρασε αυτό το λευκό κουτί για να μην απειληθούν τα φαγητά του.


Εκτός από τις ανακοινώσεις, οι άνθρωποι σε αυτό το σπίτι, συνηθίζουμε να επικοινωνούμε με γραπτά σημειώματα. Στις πόρτες των περισσοτέρων μπορεί κάποιος να βρει χαρτάκια και post it που ζητούν από τον εκάστοτε συγκάτοικο να πλύνει τα πιάτα του δύο μήνες πριν. Τα σημειώματα αυτά μένουν για χρόνια στο ίδιο σημείο μετά την ολοκλήρωση του σκοπού τους ως πολιτιστική κληρονομιά.


Βγάζοντας φωτογραφία ένα από αυτά τα σημειώματα, έπεσα πάνω στον Pad ο οποίος με ρώτησε τι σκόπευα να τα κάνω. "Κάνω μια έρευνα για το πως οι συγκάτοικοι επικοινωνούν μεταξύ τους" του είπα. -Well, in this flat they don't, μου απάντησε με την ίδια πίκρα που είχε για το ότι ποτέ δε βρεθήκαμε και οι οχτώ στο ίδιο δωμάτιο.

OK. Το ξέρετε το παιχνίδι, έχει πάρει μορφές επιδημίας στη blogόσφαιρα αλλά για τους πρωτάρηδες εξηγώ: Blogger γράφει πεντάδα αποκαλύψεων - εξομολογήσεων για το ποιόν του και εν συνεχεία προκαλεί άλλους 5 συν-bloggers του να πράξουν το αυτό. Κι ενώ εγώ κλαιγόμουν πως δε με παίζουν, tagαρίστηκα εις τριπλούν (update) από την Alien Lover, τον Νικολάκη και τη Mirelen!

Έτσι, αποκαλύπτω τα 5 πράγματα που δεν γνωρίζετε για μένα.

1. Από τα 6 μου μέχρι και πολύ πρόσφατα, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Δεν το έχω αποκαλύψει παρά σε ελάχιστα άτομα γιατί πάντα ντρεπόμουν για αυτή μου την επιλογή. Στη β' λυκείου αντί να διαβάζω για τις Πανελλήνιες, έκανα μαθήματα υποκριτικής μετά το σχολείο και την ίδια περίοδο αποπειράθηκα να παίξω σε μία παράσταση! Εκεί τα βρήκα λίγο σκούρα, όχι με το ρόλο αλλά με το φόβο από τον οποίο θα έπρεπε να απαλλαγώ επί σκηνής. Έτσι η μοίρα με έριξε στο Advertising.

2. Η πιο κουλή δουλειά που έχω κάνει είναι (SMS) ζιγκολό / πόρνη. Στην αγγελία ζητούσαν νέους με φαντασία, καλή πένα και τυφλό σύστημα. Στην εταιρία μου αποκάλυψαν πως επρόκειτο να ενσαρκώσω την (στείλε) ΤΖΙΝΑ (στο 4280) και τον Άγγελο που "νιώθει μόνος" δίπλα στο Μίλα μου Βρώμικα της Κοντοβά. Μάλιστα, στην "εκπαίδευση" τα άλλα παιδιά που δούλευαν εκεί (experienced πουτάνες) μου αποκάλυψαν με ενθουσιασμό όλα τα μυστικά του επαγγέλματος. Πως δηλαδή θα καταφέρνω να κρατώ τους πελάτες μας σε μία διαρκή καυ*α για να συνεχίζουν να στέλνουν μηνύματα. Από τα SMS που θα λάμβανα, θα πληρωνόμουν ένα μικρό ποσοστό και ο νταβατζής μας θα κρατούσε τα περισσότερα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη Βίβλο του επαγγέλματος, το ντοσιέ με τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά της ΤΖΙΝΑΣ, της ΖΕΤΑΣ, της ΚΛΑΡΑΣ που βοηθούσε στο να μην ξεχνάς ποιος/ποια είσαι κάθε φορά και τι χρώμα περούκα φοράς. Δυστυχώς, δεν ξαναπάτησα μετά την εκπαίδευση.

3. Λατρεύω τα γλυκά. Θα μπορούσα να ζήσω τρώγοντας αποκλειστικά τούρτες και παγωτά. Είμαι εθισμένος στη σοκολάτα και σε κάθε προϊόν της. Έχω βγει ξημερώματα από το σπίτι, με βροχές και κρύα για να αγοράσω σοκολάτα, έχω ταξιδέψει μέχρι τη Θεσσαλονίκη για ένα κιλό "πουράκια Χατζηφωτίου" (τώρα Χατζηφωτίου και στην Αθήνα!) και κάθε φορά που τρώω Death by Chocolate δακρύζω από ηδονή. Από σοκολάτες, θεωρώ την ΙΟΝ γάλακτος/αμυγδάλου την καλύτερη σοκολάτα μαζικής παραγωγής που έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής, ενώ στην Αγγλία βολεύομαι με Galaxy και εναλλακτικά Kinder Bueno. Ένα από τα όνειρα μου είναι να κολυμπήσω σε σοκολάτα και να καταπιώ όλο το εργοστάσιο του Willy Wonka.

4. Μιλάω συνεχώς με τον εαυτό μου. Συνήθως μαλώνουμε. Δεν ξέρω πόσο σχιζοφρενικό είναι αυτό αλλά πιστεύω πως εδώ μέσα είμαστε δύο: Εγώ κι αυτός. Αυτός είναι πιο κακός από μένα και έχει μεγαλύτερο έλεγχο του σώματός μου. Εγώ είμαι πιο καλός, πιο λογικός και προσπαθώ συνήθως να του βάζω φρένο. Ένας από εμάς είναι φοβητσιάρης κι ένας παρορμητικός. Ένας ιδιαίτερα κοινωνικός και εξωστρεφής και ένας ντροπαλός. Ένας τρομερά χαρούμενος και αισιόδοξος και ένας μαύρος, άραχνος, πεσιμιστής και καταθλιπτικός. Ένας είναι φοβερή ψωνάρα κι ένας ιδιαίτερα ανασφαλής με την εικόνα του. Δεν νομίζω πως εγώ θα έκανα ποτέ παρέα με αυτόν. Δεν τον έχω σε τεράστια εκτίμηση αλλά συνήθως καταφέρνει να με ελέγχει. Θα μπορούσα άνετα να σας δείξω ποια κείμενα στο iblog έχω γράψει εγώ και ποια αυτός. (Αυτό το γράφω εγώ.)

5. Σιχαίνομαι τα ανοιχτά παπούτσια. Μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο και αηδιαστικό να βλέπω τα πόδια των άλλων. Είναι άλλο ένα πράγμα που αποφεύγω να λέω ανοιχτά για να μη θεωρηθώ τρελός. Το καλοκαίρι υποφέρω που όλοι μου κοτσάρουν μια παντόφλα και πάνε. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα το φαινόμενο έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αφού πλέον άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι, βγάζουν ευθαρσώς τα δάχτυλα έξω. Δεν ξέρω τι τραύματα γέννησαν αυτή την ιδιοτροπία. Μπορεί να είναι καρμικό. Μπορεί δηλαδή να ήμουν σαγιονάρα στην προηγούμενη ζωή μου. Ίσως όμως και να συμβαίνει από άποψη αισθητικής και μόνο. Ή ευπρέπειας.

Κι αφού φρικάρατε με τα δικά μου, κύριε Αθήναιε, κύριε Artech κύριε Ιδιορυθμιστή, δεσποινίς Ladychill και δεσποινίς Wahia, γράψτε σας παρακαλώ για αυτά που ξέρετε ότι δεν ξέρουμε.

Παράκληση: Ο vague tourist, τον οποίο πρόλαβαν άλλοι, παρακαλείται να μη γράψει για τα τυριά, διότι την έχω έτοιμη την κατσικίσια.

"Unicef's report is a wake-up call to the fact that, despite being a rich country, the UK is failing children and young people in a number of crucial ways."

The Children's Commissioner for England, Professor Sir Al Aynsley-Green, said: "We are turning out a generation of young people who are unhappy, unhealthy, engaging in risky behaviour, who have poor relationships with their family and their peers, who have low expectations and don't feel safe."

Ολόκληρο το άρθρο του BBC για την έρευνα της Unicef κατά την οποία τα παιδιά (και κατ' επέκταση οι νέοι) της Μεγάλης Βρετανίας ζουν χειρότερα από ότι οι συνομήλικοι τούς σε άλλες 20 ανεπτυγμένες χώρες.

Μετά από αυτό κατάλαβα γιατί κάθε Τετάρτη βράδυ που σχολάει το happy hour της pub (£1/pint) το σπίτι μας γκρεμίζεται και καλύπτεται από εμετό. Επιμένω να πιστεύω πάντως πως δεν μπορεί να είναι όλοι οι νέοι έτσι και ψάχνω ένα φυσιολογικό συγκάτοικο για του χρόνου. Όχι τον Johnie Walker.

(Ποιος μιλάει βέβαια... Η Ελλάδα στο No 13.)

Το iblog, το ιστολόγιο που σέβεται την αισθητική του αναγνώστη, ζητά ταπεινά συγνώμη για την προσωρινή εμφάνισή του. Η iblog team δουλεύει σκληρά για να αποκαταστήσει τις λειτουργείες (πλέον τα comments δουλεύουν κανονικά) αλλά κυρίως τη βλάσφημη -για το design- προσωρινή εικόνα του.

Σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας και σας υποσχόμαστε μια δυναμική επιστροφή.

Εκ της διευθύνσεως.

Θα σας έγραφα πολλά για τη χιονισμένη μέρα μου αλλά μόλις μετακόμισα στο νέο Blogger και το μόνο που θέλω να γράψω αυτή τη στιγμή είναι καντίλια. Τίποτα πια δε δουλεύει σωστά και πρέπει να αλλάξω template, αν κάποια στιγμή μου έρθει το laptop και όταν τελειώσω με τις εργασίες που προηγούνται. Μέχρι τότε, δε θα έχετε δυστυχώς την ευκαιρία να σχολιάζετε γιατί το iblog είναι ετοιμόρροπο.

Και το χιόνι έλιωσε. (Μέχρι να καταφέρω να κάνω το post.)

H iblog team simera tha grapsei greeklish. Opoios den mporei na ta anextei, einai eleutheros na stamatisei edw. Egw den mporw na kanw tipota perissotero afou oi IT managers kleidwsan ola ta system preferences stous iMacs tis vivliothikis ki etsi den mporoume na dialeksoume glwssa grafis.

Gia alli mia fora niwthw pws prepei na apologithw gia tin apousia mou kai na sas dwsw eksigiseis gia tin prosfati egkatalipsi tou blog. Oxi me aisthima anakrisis alla me mia ypoxrewsi pros tous dikous mou kanones blogging kata tous opoious prepei na kratw panta mia synexeia stis peripeteies mou, na min afinw kena stin online zoi mou.

H egkatalipsi mou ksekinaei loipon apo ti stigmi pou teleiwsan oi ergasies prin tis xristougeniatikes diakopes kai eixe ksekinisei to party. Meta apo tosi katapiesi, agxos kai ateleiwta ksenyxtia mprosta stin othoni tou ypologisti, itan adynaton na minw mesa ki etsi pira svarna kathe christmas ball kai dinner pou ginotan edw. Na fantasteite perasa toso kala tin evdomada prin fygw gia Ellada pou me epiase mia melagxolia (!) kathws xairetousa tous filous pou tha efeygan prin apo mena gia ta spitia tous. Meta apo ena tromaktiko tetraimero apolytis monaksias se ena campus - fantasma, efyga ki egw.

Ta Xristougenna stin Athina itan poly mperdemena. H stolismeni Athina itan kati sygklonistiko gia ta synithismena-sto-skotadi-tou-xwriou matia mou alla sto spiti i katastasi se kamia periptwsi den mporouse na xaraktiristei giortini. Oi filoi mou pantws itan oloi ekei kai me ekanan na perasw poly omorfa, ksexnontas olo to louki pou varene ti fetini giorti. Prospathisa na tous dw olous: Filous, syggeneis prwin symathites kai synadelfous alla fysika oi 20 meres itan liges. Efyga apo tin Athina kouvalontas oxi melagxolia alla me ena terastio fovo: Fovomoun pws oles autes oi eyxaristes gtigmes tha ekanan anypofori tin prosarmogi mou sti monaksia tis Agglias. Kai den eixa megalo adiko.

Epestrepsa sto Xwrio me mia varia aisthisi telous. Ena synaisthima pou niwtheis otan kati poly omorfo kovetai me to maxairi, mia tromaktiki prosgeiwsi stin pragmatikotita pou zeis kathe fora pou vgaineis apo mia omorfi parastasi i tainia. Ola sta matia mou emoiazan aspromavra, skoteina kai vromika. Den to anteksa kai kleistika sto dwmatio mou. Meta apo mia dyskoli ergasia kai kapoies xiliades wres synomiliwn sto Skype, perase i prwti evdomada kai arxisa na vgainw siga siga eksw apo to keli mou.

Ston eksw kosmo paratirisa pws oi symfoitites enas enas eftiaxnan valitses kai efeugan gia to inter-semester break. Zilepsa toso poly vlepontas tin Amy na petaei to gala tis apo to psygeio me ena sac voyage kai ta kleidia tou autokinitou tis sto xeri pou mpika sto Internet gia na oneireutw ki egw ena kleidi aeroplanou pou tha me pigene spiti.

Me megali mou ekpliksi eida pws ypirxan diathesima ametrita tetoia kleidia. Metaksy sovarou kai asteiou, xrewsa liges lires tin karta mou kai treis meres argotera vriskomoun se ena aeroplano tou Stelios gia Athina. Distyxws omws to taksidi mou stigmatistike alli mia fora apo ena poly dysaresto gegonos ki etsi esvise gia akomi mia fora ti xara tis episkepsis mou stin Athina. To eixa grapsei o grousouzis, ton Maio tou 06 sto iblog: Fovamai na xarw. Kai den eixa adiko. Kathe mikri i megali xara apo persi, klevetai mesa apo ta xeria mou kai antikathistatai apo arrwsties, nosokomeia kai thanatous.

Ki enw ola ta provlimata mou vriskontai pisw stin Athina, egw ta syneiditopoiw kathe fora pou epistrefw edw. Kai tote oi nyxtes mou ginontai ateleiwtes sti skepsi oti tipota kalo den prokeitai na symvei apo dw kai pera. Ki akoma ki an symvei, tha timwrithei apo megalyteres dystixies.

Gia alli mia fora eimai kleismenos sto dwmatio mou. De thelw na dw kanenan, me ekneurizei apolyta pou edw oi anthrwpoi de me katalavainoun. Kai stin Athina, apofeugw na syzitw ta provlimata me tous filous alla pairnw apo autous -kai poly perissotero apo tin oikogeneia mou- mia siwpili symparastasi, ena aorato xtypima stin plati. Edw ena "I'm really sorry" akousa kai eniwsa mia pagwmeni agkalia pou den eixe tipota na pei. Den tous katigorw, auto itan to perissotero pou mporousan na kanoun. Telos pantwn...

Ektos apo ola auta, pleon den exw oute ypologisti gia na ksexniemai. H moni mou parigoria einai ta vivlia pou mou ekanan dwro ta Xristougenna ta opoia mesa stin apelpisia mou katanalwnw se tromaktika grigorous rythmous akougontas Classic FM sto radiofwno. Peftw gia ypno apo tis 21:00 kai ksypnaw ta mesanyxta. Pathainw cabin (i mallon cell) fever sto dwmatio mou kai trigyrizw stous diadromous mexri na eksantlithw kai na ksanapesw gia ypno.

Den eimai panta etsi vevaia, i psyxologia mou xaraktirizetai aneta "asenceur (gallisti) tou Chrysler Building". Kapoies meres, opws kai ti simerini, ksypnaw kai vlepw enan fovero ilio apo to parathyro mou. Tote den mporw na antistathw kai akoumpontas to metwpo mou sto tzami kleinw ta matia kai skeftomai pws i zoi mou den einai kai toso kaki...