Τα βίτσια μου: Retro Aviation.

11 Comments Published by the ibt on Friday, March 17, 2006 at 2:17 AM.


Το γεγονός ότι από μικρή ηλικία «πάσχω» από αεροφοβία, δε με απέτρεψε από το θαυμασμό της γοητευτικότερης εποχή της πολιτικής αεροπορίας. Αντιθέτως, ίσως τον ενέτεινε. Αναφέρομαι φυσικά στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, την εποχή που στιγματίστηκε από την ανάπτυξη της αεροπλοϊας, την εποχή που οτιδήποτε αφορούσε στις εναέριες μεταφορές ήταν η επιτομή του στυλ. Από το επάγγελμα του πιλότου και της αεροσυνοδού μέχρι τα διεθνή αεροδρόμια.


Η πιο χαρακτηριστική φιγούρα της εποχής, είναι φυσικά η αεροσυνοδός. «Δεν ξέρεις πόσο ζηλεύαμε αυτές που προσλαμβάνονταν από την Ολυμπιακή. Ήταν το επάγγελμα των ονείρων.» μου είπε η μάνα μου καθώς της έδειχνα ένα λεύκωμα που αγόρασα πρόσφατα. Οι αεροσυνοδοί ήταν γυναίκες νέες, όμορφες, κομψές και «ζηλευτές». Τα μεγαλύτερα προνόμια της δουλειάς τους ήταν τα ταξίδια, οι διανυκτερεύσεις στο εξωτερικό και φυσικά η… στολή τους. Οι αεροπορικές εταιρίες πρόσεχαν τα uniforms να είναι περισσότερο “chic” παρά πρακτικά, όπως σήμερα, πράγμα που έδινε ένα ακόμη συν στην εμφάνισή τους. Τσάντες, γάντια, καπέλα και λοιπά αξεσουάρ τόνιζαν τη θηλυκότητά τους αλλά και τον κοσμοπολίτικο αέρα που ενέπνεε το επάγγελμά.

Εκπαίδευση αεροσυνοδών της British Overseas Airways Corporation στο Heathrow.



Let’s float down to Peru. Το γεγονός ότι δύο (μπορεί και παραπάνω) από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Sinatra αναφέρονται στο “flying right”, μαρτυρά πως τα αεροπορικά ταξίδια, τον καιρό εκείνο, ήταν κομμάτι της μόδας. Οι διαφημίσεις των αεροπορικών εταιρών, εκτός από την ταχύτητα και την άνεση, τόνιζαν την πολυτέλεια και τη μοναδική εμπειρία των πτήσεων. Από τα σύντομα δρομολόγια αρχικά, μέχρι τους εξωτικούς προορισμούς, αργότερα, οι πτήσεις ήταν προνόμιο για λίγους.. Ζωγραφισμένες στο χέρι, με έντονα χρώματα, παρουσίαζαν εξωτικά τοπία ή χαρούμενους ταξιδιώτες. H PANAM, η British European Airways, η KLM και η Air France ήταν μερικές από τις εταιρίες που μεσουρανούσαν –κυριολεκτικά- εκείνα τα χρόνια.


Από το Διεθνές Αεροδρόμιο του San Francisco μέχρι το διάσημο terminal της TWA στο JFK (σχεδιασμένο από τον Eero Saarinen, από ο,τι διαβάζω), τα αεροδρόμια ανά τον κόσμο αποτελούν μέχρι και σήμερα σπουδαίες αρχιτεκτονικές προκλήσεις. Μεγάλα, επιβλητικά, φωτεινά, με οξυγόνο διεθνές, όχι εγχώριο, είναι οι προθάλαμοι των ταξιδιών σου. Μια μικρή χώρα ένα μόλις βήμα πριν από αυτή που θα επισκεφθείς.


Το Catch Me If You Can, μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, αναπαριστά τέλεια τη συγκεκριμένη εποχή. Χαρακτηριστική η σκηνή που ο Abagnale βγαίνει με την ολοκαίνουρια στολή πιλότου στους δρόμους και μικρά παιδιά τον σταματούν για αυτόγραφο! Όπως επίσης και οι σκηνές στα αεροδρόμια, τα οποία κατασκευάστηκαν ειδικά για την ταινία, βάση πραγματικών αρχιτεκτονικών σχεδίων της εποχής.


Δεν μπορώ να καταλάβω από πού ξεκίνησε αυτό το κόλλημά μου. Τα ’60s της Αμερικής ήταν η εποχή που έβλεπα στις ταινίες και ανέκαθεν ήθελα να ζήσω. Η πιο λογική ερμηνεία μου λοιπόν είναι πως στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν πιλότος της PanAm (a real one, όχι σαν τον DiCaprio) και ζούσα στο Manhattan. Κάποια μαλακία έκανα όμως, ως συνήθως, και φούνταρα το αεροπλάνο στον Ατλαντικό με αποτέλεσμα να μου μείνει η αεροφοβία σουβενίρ σε αυτή τη ζωή.


Στη Μαίρη που τυχαίνει να πετάει σε λιγότερο ρομαντικές εποχές.


Disclaimer: Όχι, δε βρίσκεστε στο blog του Νίκου Δήμου.

11 Responses to “Τα βίτσια μου: Retro Aviation.”

  1. # Anonymous Anonymous

    Με τη μούρλα που σε δέρνει απορώ πως όνειρο σου δεν είναι να μπορούσες να είσαι ο αεροπειρατής ενός απο τα αεροπλάνα που έπεσαν στους Δίδυμους.....
    Φιλιά μικρό μου πόνυ!!!  

  2. # Anonymous Anonymous

    http://www.jetpsa.com/index2.html

    Το’ χα βάλει post το Γενάρη του 2005. Νομίζω πως θα σου προκαλέσει ρίγη...  

  3. # Anonymous Anonymous

    WOW! Αυτό δεν το ήξερα!

    Αν και το design είναι... poor, το περιεχόμενο είναι άψογο!

    Thanx a lot!!  

  4. # Anonymous Anonymous

    Vague, ανταποδίδω:

    http://photos1.blogger.com/blogger/4230/1151/1600/107475XDGc_w.jpg

    (Επειδή είσαι fan.)

    P.S. Don't hate me, δεν το έφτιαξα εγώ.  

  5. # Anonymous Anonymous

    Όμορφα. Αυτό λέγεται "κάνε το καλό"... :-Ρ  

  6. # Anonymous Anonymous

    Σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση στο τέλος. Είσαι πολύ γλυκός, ξάδερφε!

    Κράτα τις εντυπώσεις που έχεις ως τώρα για την αεροπλοϊα, τα πετάγματα και τις αεροπορικές, γιατί μόνο αυτές είναι ωραίες για να τις κρατήσεις. Η σύγχρονη μορφή των εικόνων αυτών, δεν είναι ωραία. Και θα γίνεται ολοένα και χειρότερη.

    Δεν είδα την ταινία με τον Di Caprio γιατί ο ηθοποιός αυτός μου σπάει τα νεύρα. (Σωστά υποθέτεις, δεν είδα ούτε τον "Τιτανικό", όχι μόνο γιατί αντιπαθώ τον ηθοποιό, αλλά γιατί μπούχτισα τόσα χρόνια με τις ατέλειωτες επαναλήψεις των ντοκυμαντέρ για το πλοίο αυτό. Ή με τις ατέλειωτες επαναλήψεις για την Ολυμπιακή του Ωνάση, τα χρήματα του Ωνάση, την οικογένεια του Ωνάση... Έλεος.... Ας βρει κάποιος τ' αρχίδια να κάνει αληθινά ντοκυμαντέρ και να εκφράσει προβληματισμούς για την τωρινή Ολυμπιακή και το πώς πηγαίνει όπως πάει, σαν καράβι ακυβέρνητο. Ας βρει κάποιος τ' αρχίδια να πει σε όλους ότι καιρός είναι να πάψει ο κόσμος να θαμπώνεται από τις ζωές τις και καλά "ζηλευτές" των άλλων, κι ας κοιτάξει να δει τί θα κάνει με την προσωπική του τύφλα...)

    Αυτά από τη Μαίρη που δεν πετά σε ρομαντικές εποχές, ούτε με ρομαντικούς ανθρώπους, αλλά κινείται σε περιβάλλον απειλών κι εκβιασμών.

    Φιλιά Παναγιώτη.  

  7. # Anonymous Anonymous

    Παρακαλώ.

    Το DiCaprio τον αντιπαθούσα κι εγώ, μέχρι που με πίεσαν να δω την ταινία. Πίστεψέ με, θα σου αρέσει πολύ. Όπως και το το soundtrack, είναι φοβερό.

    Όσο για την Ολυμπιακή, μακάρι να ασχολειθεί κάποιος με το δράμα της και να μάθουν όλοι τι καφρίλα παίζει μέσα στα πολύχρωμα κυκλάκια.  

  8. # Anonymous Anonymous

    Η κομψότερη εποχή, τα κομψότερα ταξίδια, αλλά έχει φύγει ανεπιστρεπτί... Το 50θέσιο αεροπλάνο που πήρα από και προς Στρασβούργο το σ/κ πάντως, κάτι θύμιζε από 60's, και γούσταρα τρελά χώρους πρώτης θέσης, δικό μου παράθυρο και ντουλάπι, έναν επιβάτη σε κάθε σειρά (άντε 2 που ήταν ένα ζευγάρι) και τις βαλίτσες να μας περιμένουν στο πολυσύχναστο αεροδρόμιο του Λονδίνου. Μπορώ να πετάω παντού έτσι ακριβώς, παρακαλώ;  

  9. # Blogger Unknown
  10. # Blogger yanmaneee
  11. # Blogger yanmaneee
Post a Comment



 

Powered by Blogger.