Τα Χριστούγεννα μου δημιουργούν ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να ορίσω παρά μόνο με τη λέξη «χριστουγεννιάτικο». Ένα ξεχωριστό συναίσθημα, φτιαγμένο από τη σύγχυση των αισθήσεων: Από τη μυρωδιά του έλατου, από τα φώτα, από τη γεύση του μελομακάρονου, από τα τραγούδια του Sinatra, από το σκίσιμο του περιτυλίγματος των δώρων... Το χριστουγεννιάτικο αυτό συναίσθημα είναι διαθέσιμο για δεκαπέντε -περίπου- μέρες το χρόνο και όποιος πρόλαβε τον (νεογνό) Κύριο είδε.
Μέχρι πέρσι, τα Χριστούγεννά μου ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Γεμάτα με Χριστουγεννιάτικο feeling. Από τα (πρόσφατα) παιδικά μου χρόνια θυμάμαι τα μεσημέρια αυτών των ημερών. Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία, το σαλόνι ήταν άδειο και ήταν η ευκαιρία να απολαύσω τις απαγορευμένες χριστουγεννιάτικες συνήθειες: Έτρωγα τα σοκολατένια στολίδια του δέντρου, πετώντας με αφέλεια τα περιτυλίγματα πίσω από τον καναπέ για να μην το καταλάβει κανείς και στη συνέχεια έπαιζα με τα υπόλοιπα, αυτά που δεν τρώγονταν. Και ύστερα, καθόμουν κάτω από το δέντρο για να απολαύσω τη μεγαλύτερη, χριστουγεννιάτικη αμαρτία: Την ανασκαφή των δώρων. Αρχικά, έψαχνα για τις ενδιαφέρουσες ετικέτες, αυτές δηλαδή που ανέγραφαν το δικό μου ή το όνομα του αδελφού μου, ξεκινώντας πάντα από τα μεγαλύτερα κουτιά. Τα εντόπιζα, τα ζύγιζα και μετά τα κουνούσα κοντά στο αυτί μου για να ακούσω τυχόν θορύβους από μέσα. Σε περιπτώσεις τεράστιας ανυπομονησίας και απελπισίας ξετύλιγα πολύ προσεκτικά τη μία μεριά του δώρου, τρέμοντας μην εμφανιστεί κανείς, και αποκάλυπτα το μυστήριο. Ο ενθουσιασμός ή η απογοήτευση, ανάλογα με τις προσδοκίες, ήταν στον υπερθετικό βαθμό. Όπως και οι αντιδράσεις μου. Η οποίες σχεδόν πάντα πρόδιδαν την ενοχή μου.
Τα περσινά Χριστούγεννα προβλέπονταν ονειρεμένα: Το ταξίδι στο γιορτινό Λονδίνο με είχε ενθουσιάσει και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω από τη «μίζερη» Αθήνα. Λόγω αυτής της προσμονής λοιπόν, τίποτα γύρω δε μου έκανε αίσθηση. Ούτε οι στολισμένοι δρόμοι, ούτε οι κουραμπιέδες, ούτε οι υπεράνθρωπες προσπάθειες της Ντόρας. Όλα έμοιαζαν μικρά μπροστά στο όνειρο του Λονδίνου. Δεν άργησα όμως να ξυπνήσω, αφού το η βρετανική μητρόπολη, σε περίοδο εκπτώσεων, δεν απέπνεε τίποτα χριστουγεννιάτικο. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει πως δεν περάσαμε καλά, απλώς το ταξίδι αυτό θα χαρακτηριζόταν καλύτερα ως ένα διάλειμμα από τα Χριστούγεννα.
Φέτος λοιπόν, άρχισα να το σκέφτομαι από νωρίς: Δεν πρόκειται να αφήσω άλλα Χριστούγεννα να περάσουν χωρίς να τα καταλάβω. Είτε στο Λονδίνο, είτε στην Αθήνα, είτε στην Πάνω – Κάτω Αχλαδίτσα, θα ρουφαώ με το καλαμάκι όσο Christmas Spirit υπάρχει στην ατμόσφαιρα! Γιατί, όπως λέει και ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι από το South Park...
So look long at that Christmas tree,
It may be the last one that you see
Decorate your house in green and red,
Cause someday you'll be dead..
…………………..…………
Let good tidings fill your head.
What a festive season,
Someday you'll be dead
Dead, Dead, Dead, someday you'll be dead
Dead, Dead, Dead, someday we'll all be dead
Merry Christmas!
Καλά μιλάμε αυτό το τραγουδάκι είναι η essence (προφέρεται εσάνς) του Χριστουγεννιάτικου πνεύματος!!!
Ανατρίχιασα...
:D
Αντε και του χρόνου θα πάρω το μπαλέτο "Νικόλ" και θα έρθω να σε επισκεφθώ στας Αγγλίας...!!!!!! Ποιός στη χάρη σου!!!!!!!!!!!!
όπως κατάλαβες εδώ και τόσες μέρες μαζί με το email μου, ελέγχω και το iblog...!!!Και ακόμη ούτε μία γραμμή για να με τιμήσεις...!!!!
άντε βρε και του χρόνου θα πάρω το μπαλέτο "Νικόλ" και θα έρθουμε να σε βρούμε στην Αγγλία!!!!! Isn't it just marvellous????????
οπως θα έχεις συνειδητοποιήσει και μόνος σου, κάθε μέρα μαζί με το email μου, ανοίγω και το iblog....Και εσύ αδιάφορος στο γεγονός....!!!!
εεεεεεεε...έγινε μία μαλακία και κάπως έστειλα περίπου το ίδιο μήνυμα....!!!!!δεν πειράζει όμως έχει κίνηση το iblog!!!!
Meta apo afto to pragmatika elpidoforo tragoudaki ti allo mporei na zhthsei kaneis ?
Mia karampina ? Ena dhlhtiriasmeno melomakarono ? Enan kourampie pou anti gia axnh exei aspro pontikofarmako ? To xristougenniatiko dentro stolismeno me yperoxa hlektrofora lampionia ?
Pragmatika afto to tragoudaki exei ftiaxtei gia na mas ftiaxnei th mera... Tha ksexithw stous dromous kai tha to vrontofwnaksw na niwsoun oloi afth th giorthnh atmosfaira... Dead, Dead, Dead, someday you'll be dead!!!
Μαρία, ευχαριστώ για το τριπλό μήνυμά σου. Τα μεγαλεία και οι τιμές θέλεις να είναι επίσης Χ3?
Άννα, καλά Χριστούγεννα...
Ξάδελφε, έμαθα πως φέτος με έχετε καλέσει στο ρεβεγιόν. Οπότε θα κλαίμε όλοι μαζί τα περασμένα μεγαλεία...