Γνώριζα μία εβδομάδα πριν για την άφιξή της. Όπως και όλο το Ηράκλειο. Σημαιοστολισμοί, βεγγαλικά, παρελάσεις. Η Ξαδέλφη θα κατέβαινε στη λεβεντοζένα για να κάνει sex. Έτσι τουλάχιστον φαντάστηκα όταν μου ανακοίνωσε τηλεφωνικά την άφιξή της: «Θα έρθω να δω ένα φίλο μου στο Ηράκλειο. Έχω κλείσει (όλο) το ξενοδοχείο H.» Ποια ήταν όμως η αλήθεια;

Την Παρασκευή το πρωί κι ενώ παρακολουθούσα «Catering» στο ΤΕΙ (encavement – μιζανπλάζ) παίρνω ένα μήνυμα από την Ξαδέλφη: «Έλα μου καλημέρα. Τελικά μετά απο μια πολύ μεγάλη ιστορία που θα σου πω όταν έρθεις, είμαι Πλατεία ******* στο 403 του O. Hotel. Έλα πάνω. Φιλάκια.» (Κλασσικό μήνυμα Ξαδέλφης: ξεκινάει με «Έλα μου», τελειώνει με «Φιλάκια»)

Επί τη ευκαιρία, θα ανοίξω μια παρένθεση για να αναφερθώ σε κάποια κουλά που σημείωσα την ώρα του Catering για να τα ανεβάσω στο iblog: Σε εκείνο το μάθημα, η καθηγήτρια μας μίλησε για εστιατόρια. Τα κατέταξε σε κατηγορίες όπως «βεγκετέριαν» και ανέλυσε την πολιτική του «φρανσάιζ». Επίσης αναφέρθηκε στα εστιατόρια των αιθέρων: «Κάποιες μεγάλες αεροπορικές εταιρίες όπως η Singapore, προσφέρουν στους επιβάτες ένα μικρό a la carte μενού μέσα από τη δυνατότητα επιλογής ασιατικής ή ευρωπαϊκής κουζίνας. Αυτό συμβαίνει επειδή με τη Singapore πετούν και ευρωπαίοι και σιγκαααα... σιγκαπού... σιγκαπούροι άνθρωποι!» [δάκρυσα στο αμφιθέατρο]

Τελειώνοντας, κατέβηκα στο κέντρο για να ξυπνήσω την Ξαδέλφη. Χτύπησα τρεις φορές την πόρτα του 403. Καμία αντίδραση. «Ή κοιμάται σα γουρούνα, ή την έσφαξαν σα γουρούνα ή μου έστειλε λάθος δωμάτιο και θα δω μπροστά μου τον αγουροξυπνημένο γερμανό» σκέφτηκα. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και το θέαμα με παγώνει: Η Χ πρησμένη και με ύφος «τι θες εδώ τέτοια ώρα» στέκεται υπομονετικά στην πόρτα μέχρι να ξεπεράσω το σοκ και να μπω.

Όλα ήταν σχεδιασμένα. Ούτε γκόμενος υπήρχε, ούτε sex. Η Ξαδέλφη με τη Χ, δύο γυναίκες μόνες, ξεκίνησαν από τη μεγάλη πόλη και μετά από πολλές περιπέτειες (ξημερώματα έψαχναν για ξενοδοχείο γιατί αυτό που είχαν κλείσει μέσω ίντερνετ ήταν τελικά στάβλος) κατάφεραν να μου φέρουν το δοξασμένο αττικό καυσαέριο σε σακουλάκι.

Η Ξαδέλφη, μόλις που σάλευε μέσα στα λευκά σεντόνια του κρεβατιού. Ευτυχώς δεν άργησε να ξυπνήσει κι έτσι σύντομα βρεθήκαμε στους δρόμους του Ηρακλείου. Εγώ, μη μπορώντας να ξεπεράσω το σοκ, προσπαθούσα να το παίξω ξεναγός σε μία πόλη που μένω δύο εβδομάδες. Τότε συνέβη το κορυφαίο: «Μετρό;» ρώτησε η Χ δείχνοντάς τις σκάλες που οδηγούσαν στα δημόσια ουρητήρια της πλατείας. Περίπου, υπόγειο ΚΤΕΛ το λέμε εδώ.

Πήγαμε για καφέ. Φυσικά η Ξαδέλφη ματιάστηκε από την περατζάδα της Κοραή και έβγαλε τις ασπιρίνες από την τσάντα της. Συνεχίσαμε για φαγητό και ξανά καφέ στη Guernica όπου έγινε η συνάντηση κορυφής της Νικόλ με τη Χ και την Ξαδέλφη. Μετά το βαρύ πρόγραμμα, η δεύτερη κατέλυσε στο ξενοδοχείο ενώ εμείς βλέπαμε Βέρα στο Δεξί, χωρίς ήχο για να μην την ξυπνήσουμε.

Το βράδυ παρακολουθήσαμε το "Charlie & The Chocolate Factory" του Tim Burton στον κρητικότατο κινηματογράφο – τέμπλο «Βιτσέντζος Κορνάρος». Η Ξαδέλφη φαντάστηκε τον εαυτό της ως σύζυγο Willy Wonka να κολυμπάει σε σοκολατένιες λίμνες και μετά να αναπαύεται σε ζαχαρωτές ξαπλώστρες όσο οι λιλιπούτειοι δούλοι της, της πετάνε nougat στη μούρη.

Όταν ξύπνησε, δέχτηκε να κάνει μια μικρή παρασπονδία στο πρόγραμμα διατροφής της και να δοκιμάσει κρητική γυρόπιτα “twice your size” την οποία έφαγε με ευλάβεια λέγοντας: «Αχ κι εγώ έχω σκάσει αυτή τη στιγμή αλλά δεν ξέρω... με έχει πιάσει μια λαιμαργία...»

Λίγο το φαγητό, λίγη η αϋπνία των κοριτσιών, το διαλύσαμε νωρίς εκείνο το βράδυ. (Πάνε οι αντοχές που είχαμε ως νέοι...)

Το πρωί της επομένης, ξεκινήσαμε με ένα πούλμαν – θερμοσίφωνο για εκδρομή στο Ρέθυμνο. Επειδή η Ξαδέλφη έχει συγγενείς εκεί κι επειδή η ευγένεια και η γενναιοδωρία είναι κάτι που τη χαρακτηρίζει, εφοδιάστηκε με το κέρας της αμαλθείας: 3 κιλά σοροπιαστά, 2 κιλά λούτρινα για το παιδί, μία γίδα βραστή, ένα κεμπάπ και μια χωριάτικη. Στη διαδρομή, απομάκρυνε το κινητό από το αυτί της μόνο όταν βρεθήκαμε μέσα σε κάτι χαράδρες, κι αυτό για να δει στην οθόνη αν έχει καλό σήμα.

Στα ΚΤΕΛ μας περίμενε ο «συγγενής» της με ένα fancy cabrio. Εγώ και η Χ αρνηθήκαμε ευγενικά την πρόσκλησή του γιατί θέλαμε να περπατήσουμε στην πόλη. Η Ξαδέλφη χάθηκε στον ορίζοντα κι εμείς προχωρήσαμε "ζυαλό ζυαλό" μέχρι τη Φορτέτσα. Εν τω μεταξύ, το κινητό της Χ έστελνε μόνο του κενά μηνύματα μέσα από την τσάντα της. Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόμασταν μέσα στο κάστρο, έβαλε –πάλι μόνο του- μια κλήση (από τον άτυχο παραλήπτη των δεκάδων μηνυμάτων) σε ανοιχτή ακρόαση κι έτσι, τουρίστες και φύλακες απήλαυσαν το show «η τσάντα μου μιλάει».

Όση ώρα η Ξαδέλφη επιδιδόταν σε τρελό τσιμπούσι εμείς είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε σχεδόν ολόκληρο το συννεφιασμένο και έρημο Ρέθυμνο. Μέχρι και super market πήγαμε για να διασκεδάσουμε το κλασσικό στήσιμο της. Τελικά, πρόβαλε από μακριά, τρία κιλά βαρύτερη από το φαγοπότι αλλά πολύ ενθουσιασμένη! Μπήκαμε στο λεωφορείο. Η Χ κάθισε μόνη της ενώ εγώ στριμώχτηκα με την Ξαδέλφη και το γκόμενό της ο οποίος μας συνόδευε σε τηλεφωνική σύνδεση.

Το ίδιο βράδυ βγήκαμε για ποτό και ανακαλύψαμε ένα νέο παιχνίδι για δημόσιους χώρους: τη «μεταγλώττιση» της συζήτησης των απέναντι. Καθένας από μας ανέλαβε το σπικάζ ενός διαφορετικού ατόμου από την απέναντι παρέα. Το αποτέλεσμα ήταν ξεκαρδιστικό και ευτυχώς γλιτώσαμε το ξύλο. Η βροχερή βραδιά έκλεισε με κρέπα «στου Πούστη», γνωστού εδώ με το λατινικό όρο crepius pustius.

Η Κυριακή, κύλησε γρήγορα αλλά βασανιστικά, όπως όλες οι Κυριακές με SBS. H Ξαδέλφη αγόρασε 3.5 κιλά καλτσούνια (τρία για το δρόμο και μισό για την πατρίδα) καθώς και πληθώρα σουβενίρ από τα λίγα καταστήματα του κέντρου που ήταν ανοιχτά.

Το απόγευμα πήγα μαζί τους στο λιμάνι. Καθίσαμε στην αίθουσα αναμονής περνώντας τα τελευταία λεπτά του ταξιδιού τους μαζί. Η Ξαδέλφη μιλούσε διαρκώς στο τηλέφωνο ενώ ταυτόχρονα μπάνιζε τα σουβενίρ με την άκρη του ματιού της. Όταν έκλεισε, και τα σάλια της είχαν φτάσει πλέον στο πάτωμα, σηκώθηκε χωρίς να μιλήσει και προχώρησε ύπουλα προς το κατάστημα, όπως είχε προβλέψει η Χ.

Όταν τις εγκατέλειψα και πήρα το δρόμο προς το σπίτι σκέφτηκα πως ενώ η επίσκεψή τους είχε χαρακτήρα εμψυχωτικό κατάφερε το εντελώς αντίθετο. Ενέτεινε τη λαχτάρα για επιστροφή στο Σπίτι. Και είμαι σίγουρος πως αυτή η επιστροφή τώρα μοιάζει πιο κοντά από ποτε.

Στη Χ και στην Ξαδέλφη με τις ευχαριστίες μου για την υποστήριξή τους.