Οι Κυριακές στο Farnham είναι τρομακτικά ήσυχες. Στους δρόμους δε βλέπεις ούτε ανθρώπους ούτε αυτοκίνητα, ιδίως σε μία κρύα και βροχερή νύχτα όπως η αποψινή. Ακόμα και στο σπίτι μας δεν ακούγεται τίποτα. Κανείς δεν μιλάει στο σαλόνι, κανείς δεν μαγειρεύει στην κουζίνα, κανείς δεν βγαίνει από το δωμάτιό του. Το πιο συναρπαστικό πράγμα που μπορεί να συμβεί τις Κυριακές και να διακόψει αυτή τη νεκρική ησυχία είναι να χτυπήσει το τηλέφωνο.
Όταν το δικό μου τηλέφωνο χτύπησε στις εννέα το βράδυ είχα αποφασίσει πως θα περάσω τη νύχτα στη ζεστασιά του δωματίου μου. Ίσως έβλεπα και μια ταινία στο κρεβάτι μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Η πλήξη και η μιζέρια της Κυριακής ήταν πάντα ανυπόφορη, κυρίως την εποχή που τα κυριακάτικα βράδια ετοίμαζα τη σχολική μου τσάντα για την επόμενη μέρα. Αυτή τη στιγμή όμως είναι η πρώτη φορά που θα παρακαλούσα η Κυριακή μου να ήταν τόσο βαρετή όσο οι χειμωνιάτικες Κυριακές στην Αθήνα. Στο σπίτι μου, στην πόλη μου, εκεί που ήμουν ασφαλής ακόμα κι αν δεν ένιωθα κανένα φόβο.
Ένα τηλέφωνο που χτυπάει επίμονα μέσα στην απόλυτη ησυχία είναι τρομακτικό. Ένα τηλέφωνο που χτυπάει σε ένα πιθανά άδειο, σκοτεινό σπίτι είναι ακόμα πιο ανησυχητικό. Μέχρι να φτάσω στο γραφείο μου για να το σηκώσω, το μυαλό μου είχε πάει στην Ελλάδα. Κάτι συνέβη στο σπίτι μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς η οθόνη του με διέψευσε: Κάποιος με καλούσε από ένα βρετανικό κινητό τηλέφωνο. Αποφάσισα να μην το σηκώσω και αποσιώπησα την κλήση. Για να με καλούν από την Αγγλία, δεν πρέπει να είναι κάτι σοβαρό σκέφτηκα και επέστρεψα στο κρεβάτι μου. Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε για δεύτερη και τρίτη φορά. Επέλεξα να μην απαντήσω μέχρι που έλαβα ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Πάτησα το πλήκτρο για να το ακούσω.
Hello Mr P ακούστηκε η φωνή ενός άνδρα που προσπαθούσε να προφέρει το ελληνικό επίθετό μου. "We are outside your house in ***** Street and we know that you are in there. Please open your door as we have something to deliver to you. We will wait. Thank you."
Αφού άκουσα το μήνυμα άλλη μια φορά για να σιγουρευτώ ότι δεν είχα κάνει λάθος, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στην πόρτα. Έσβησα τα φώτα μου και πλησίασα το παράθυρο. Πράγματι, στην πόρτα στέκονταν δύο μαυροντυμένοι άντρες ο ένας εκ των οποίων κρατούσε ένα καφέ δέμα. Μου φάνηκε πολύ παράξενο... Κούριερ και ταχυδρόμοι δεν περνάνε ποτέ Κυριακές και μάλιστα τόσο αργά. Βγήκα από το δωμάτιό μου και πήγα να ανοίξω. Την ώρα που κατέβαινα τη σκάλα άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα. Ο Andrew που το δωμάτιό του είναι στον κάτω όροφο βγήκε κι αυτός για να ανοίξει. Του είπα να περιμένει λίγο και του εξήγησα τη παράξενη κατάσταση. "Oh come on, it might be something good" αποκρίθηκε και γύρισε προς την πόρτα. Κάθισα στη σκάλα και περίμενα να δω ποιοι με ζητούσαν. "Good evening sir, we are looking for Mr P" είπε ο ένας άντρας και με κοίταξε πίσω από τον ώμο του Andrew. Πώς δίαολο με ήξερε; Ο Andrew γύρισε και με φώναξε με το μικρό μου.Έκανα τον ανυποψίαστο και σηκώθηκα να πάω προς την πόρτα. "Do you mind if you leave us alone for a minute?" ρώτησαν το συγκάτοικό μου και εκείνος χωρίς να μιλήσει έφυγε από δίπλα μου. Πριν μπει στο δωμάτιό του γύρισα και του είπα "Hey, watch my food in the oven please" κάνοντας του νόημα με τα μάτια για να είναι σε ετοιμότητα σε περίπτωση απροόπτου. Μπορεί να ακούγεται παρανοϊκό όλο αυτό, αλλά δύο μαύρα κοστούμια στην πόρτα σου Κυριακή βράδυ, που θέλουν μάλιστα να σου μιλήσουν ιδιαιτέρως δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο.
Όταν η πόρτα του δωματίου του Andrew ακούστηκε να κλείνει ο ένας από τους δύο άντρες, αυτός που κρατούσε το πακέτο μου είπε.
-You know what you've done right?
-Not really, αποκρίθηκα βάζοντας το χέρι μου στην πόρτα ώστε να είμαι έτοιμος να την κλείσω.
-Well we should probably inform you that on the 26th of September you completed a form...
(ο άλλος τύπος έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί, το ξεδίπλωσε και μου το έδειξε από μακριά).
-Ok, I got it τον διέκοψα σκεπτόμενος πόσο εύκολο είναι να μπλέξεις άσχημα σε μία ξένη χώρα. Είχα καταλάβει τι είχε συμβεί και δεν υπήρχε λόγος να υποκριθώ, τουλάχιστον σε αυτούς.
-I guess you realize that we are at a point where there is no return, Mr P είπε ο άλλος κοιτώντας με σοβαρό ύφος.
Εκείνη τη στιγμή ο Andrew βγήκε από το δωμάτιό του δήθεν για να πάει στην κουζίνα και προσπάθησε να δει τι συνέβαινε. Γύρισα και του έκανα νόημα πως όλα ήταν OK.
Βλέποντάς τον οι άλλοι χαμογέλασαν και μου έδωσαν το κουτί. "Here's your order Mr P, if you can just sign here please" είπε δυνατά ο ένας, δίνοντάς μου το χαρτί που είχα ήδη υπογράψει πριν από μερικές μέρες. Έκανα πως υπέγραψα (δε μου έδωσαν καν στιλό) και τους ευχαρίστησα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και ο Andrew έτρεξε από την κουζίνα.
-What the fuck dude? ψιθύρισε έχοντας ένα χαμόγελο γεμάτο περιέργεια.
-Nothing, it's just a book I ordered οnline about a month ago, είπα προσπαθώντας να κρύψω την ταραχή μου.
-And they decided to delivered it on a Sunday night?
-Yeah, apparently they did a mistake...The first time they lost it and now they did an express delivery because they wanted to apologize. Or something.
-And why were they wearing suits?
-How am I supposed to know? It's probably part of the apologetic policy, αστειεύτηκα ανεβαίνοντας τις σκάλες και καληνυχτίζοντας τον. Δεν ξέρω ακόμα αν με πίστεψε.
Μπήκα στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα. Άφησα το πακέτο στο πάτωμα και κλείδωσα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην ακουστεί. Κάθισα στο κρεβάτι μου ακριβώς απέναντι από το πακέτο παίρνοντας βαθιές ανάσες σκεπτόμενος τι είχε συμβεί. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και τα χέρια μου έτρεμαν. Δεν ήξερα τι να κάνω, δεν είχα κουράγιο να ανοίξω το κουτί. Ήθελα μόνο να φύγω με κάποιο τρόπο, να εξαφανιστώ. Να πάρω τηλέφωνο στο σπίτι στην Ελλάδα και να τους πω ότι τα παρατάω όλα, το Πανεπιστήμιο, το σπίτι, τα πράγματά μου και ότι επιστρέφω μόνιμα στην Αθήνα. Δεν ήξερα καν αν αυτό το σχέδιο ήταν ρεαλιστικό. Δεν ήξερα καν αν μπορούσα να φύγω από το σπίτι χωρίς να γίνω αντιληπτός, πόσο μάλιστα μέσα σε μια τόσο ήσυχη νύχτα.
Ξάπλωσα για να ηρεμήσω χωρίς να πάρω τα μάτια μου από το πακέτο. Σκέφτηκα τη μητέρα μου και τον αδελφό μου και όλους μου τους φίλους στην Ελλάδα. Αν επιστρέψω ξαφνικά θα τους στεναχωρήσω πολύ και εκτός αυτού, θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις, αν όχι σε όλους, τουλάχιστον στην οικογένειά μου. Πράγμα που είναι αδύνατον. Επίσης υπάρχουν τόσες εκκρεμότητες στην Αγγλία που ακόμα κι αν εξαφανιστώ απόψε, δεν υπάρχει περίπτωση να μη με βρουν.
Το σωστό είναι να μείνω εδώ και να αντιμετωπίσω τις συνέπειες αυτής της μαλακίας που έκανα πριν από μέρες. Με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα κι αν ρισκάρω τη ζωή μου. Αν έκανα λάθος, ο μόνος που πρέπει να πληρώσει γι αυτό είμαι εγώ και σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να μπλέξω τρίτους. Και θα ήταν καλύτερα να μη μάθει κανείς τίποτα μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας.
Κάνοντας αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήρα ένα ψαλίδι. Γονάτισα μπροστά στο πακέτο και έκοψα τις αυτοκόλλητες ταινίες. Πήρα μια βαθιά ανάσα και το άνοιξα. "Εδώ που φτάσαμε..." Πάνω πάνω στο πακέτο βρήκα ένα χειρόγραφο σημείωμα. "In the following 7 days you will either kill or die". Δεν στάθηκα πολύ στις δραματικές τους ανακοινώσεις γιατί ήξερα τι με περίμενε. Έβγαλα το σημείωμα από το πακέτο και είδα το πιστόλι. Τότε συνειδητοποίησα ότι το παιχνίδι είχε αρχίσει. Το πήρα στα χέρια μου και το γέμισα διστακτικά μιας και δεν είχα ξαναπιάσει ποτέ όπλο. Όταν τελείωσα, το έκρυψα κάτω από το κρεβάτι, σε σημείο που θα μπορώ εύκολα να το πιάνω ακόμα κι αν κάτι συμβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Λίγα λεπτά αργότερα, την ώρα που έγραφα αυτό το post έλαβα το παρακάτω μήνυμα:
Το Farnham Death Match διοργανώνεται από τους φοιτητές του Advertising & Brand Communication προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για το Degree Show μας στο Λονδίνο τον Ιούνιο. Κάθε συμμετέχων παραλαμβάνει αρχικά ένα νεροπίστολο (χαχα, gotcha!) και στη συνέχεια ένα πακέτο με πληροφορίες για τους όρους του παιχνιδιού και τον στόχο του. Κάθε διαγωνιζόμενος έχει έναν άλλον παίκτη ως στόχο και ταυτόχρονα αποτελεί και ο ίδιος στόχο για κάποιον τρίτο. Αν σε σκοτώσουν, είσαι εκτός παιχνιδιού και αν σκοτώσεις, παίρνεις το στόχο του θύματός σου και προχωράς. Από απόψε λοιπόν όλο το Farnham θα κυκλοφορεί με νεροπίστολα, στο Πανεπιστήμιο, στο Super Market, στην pub και θα πυροβολεί. Το πακέτο με τα στοιχεία και τη φωτογραφία του στόχου μου έρχεται από στιγμή σε στιγμή!
Όταν το δικό μου τηλέφωνο χτύπησε στις εννέα το βράδυ είχα αποφασίσει πως θα περάσω τη νύχτα στη ζεστασιά του δωματίου μου. Ίσως έβλεπα και μια ταινία στο κρεβάτι μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Η πλήξη και η μιζέρια της Κυριακής ήταν πάντα ανυπόφορη, κυρίως την εποχή που τα κυριακάτικα βράδια ετοίμαζα τη σχολική μου τσάντα για την επόμενη μέρα. Αυτή τη στιγμή όμως είναι η πρώτη φορά που θα παρακαλούσα η Κυριακή μου να ήταν τόσο βαρετή όσο οι χειμωνιάτικες Κυριακές στην Αθήνα. Στο σπίτι μου, στην πόλη μου, εκεί που ήμουν ασφαλής ακόμα κι αν δεν ένιωθα κανένα φόβο.
Ένα τηλέφωνο που χτυπάει επίμονα μέσα στην απόλυτη ησυχία είναι τρομακτικό. Ένα τηλέφωνο που χτυπάει σε ένα πιθανά άδειο, σκοτεινό σπίτι είναι ακόμα πιο ανησυχητικό. Μέχρι να φτάσω στο γραφείο μου για να το σηκώσω, το μυαλό μου είχε πάει στην Ελλάδα. Κάτι συνέβη στο σπίτι μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς η οθόνη του με διέψευσε: Κάποιος με καλούσε από ένα βρετανικό κινητό τηλέφωνο. Αποφάσισα να μην το σηκώσω και αποσιώπησα την κλήση. Για να με καλούν από την Αγγλία, δεν πρέπει να είναι κάτι σοβαρό σκέφτηκα και επέστρεψα στο κρεβάτι μου. Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε για δεύτερη και τρίτη φορά. Επέλεξα να μην απαντήσω μέχρι που έλαβα ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Πάτησα το πλήκτρο για να το ακούσω.
Hello Mr P ακούστηκε η φωνή ενός άνδρα που προσπαθούσε να προφέρει το ελληνικό επίθετό μου. "We are outside your house in ***** Street and we know that you are in there. Please open your door as we have something to deliver to you. We will wait. Thank you."
Αφού άκουσα το μήνυμα άλλη μια φορά για να σιγουρευτώ ότι δεν είχα κάνει λάθος, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στην πόρτα. Έσβησα τα φώτα μου και πλησίασα το παράθυρο. Πράγματι, στην πόρτα στέκονταν δύο μαυροντυμένοι άντρες ο ένας εκ των οποίων κρατούσε ένα καφέ δέμα. Μου φάνηκε πολύ παράξενο... Κούριερ και ταχυδρόμοι δεν περνάνε ποτέ Κυριακές και μάλιστα τόσο αργά. Βγήκα από το δωμάτιό μου και πήγα να ανοίξω. Την ώρα που κατέβαινα τη σκάλα άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα. Ο Andrew που το δωμάτιό του είναι στον κάτω όροφο βγήκε κι αυτός για να ανοίξει. Του είπα να περιμένει λίγο και του εξήγησα τη παράξενη κατάσταση. "Oh come on, it might be something good" αποκρίθηκε και γύρισε προς την πόρτα. Κάθισα στη σκάλα και περίμενα να δω ποιοι με ζητούσαν. "Good evening sir, we are looking for Mr P" είπε ο ένας άντρας και με κοίταξε πίσω από τον ώμο του Andrew. Πώς δίαολο με ήξερε; Ο Andrew γύρισε και με φώναξε με το μικρό μου.Έκανα τον ανυποψίαστο και σηκώθηκα να πάω προς την πόρτα. "Do you mind if you leave us alone for a minute?" ρώτησαν το συγκάτοικό μου και εκείνος χωρίς να μιλήσει έφυγε από δίπλα μου. Πριν μπει στο δωμάτιό του γύρισα και του είπα "Hey, watch my food in the oven please" κάνοντας του νόημα με τα μάτια για να είναι σε ετοιμότητα σε περίπτωση απροόπτου. Μπορεί να ακούγεται παρανοϊκό όλο αυτό, αλλά δύο μαύρα κοστούμια στην πόρτα σου Κυριακή βράδυ, που θέλουν μάλιστα να σου μιλήσουν ιδιαιτέρως δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο.
Όταν η πόρτα του δωματίου του Andrew ακούστηκε να κλείνει ο ένας από τους δύο άντρες, αυτός που κρατούσε το πακέτο μου είπε.
-You know what you've done right?
-Not really, αποκρίθηκα βάζοντας το χέρι μου στην πόρτα ώστε να είμαι έτοιμος να την κλείσω.
-Well we should probably inform you that on the 26th of September you completed a form...
(ο άλλος τύπος έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί, το ξεδίπλωσε και μου το έδειξε από μακριά).
-Ok, I got it τον διέκοψα σκεπτόμενος πόσο εύκολο είναι να μπλέξεις άσχημα σε μία ξένη χώρα. Είχα καταλάβει τι είχε συμβεί και δεν υπήρχε λόγος να υποκριθώ, τουλάχιστον σε αυτούς.
-I guess you realize that we are at a point where there is no return, Mr P είπε ο άλλος κοιτώντας με σοβαρό ύφος.
Εκείνη τη στιγμή ο Andrew βγήκε από το δωμάτιό του δήθεν για να πάει στην κουζίνα και προσπάθησε να δει τι συνέβαινε. Γύρισα και του έκανα νόημα πως όλα ήταν OK.
Βλέποντάς τον οι άλλοι χαμογέλασαν και μου έδωσαν το κουτί. "Here's your order Mr P, if you can just sign here please" είπε δυνατά ο ένας, δίνοντάς μου το χαρτί που είχα ήδη υπογράψει πριν από μερικές μέρες. Έκανα πως υπέγραψα (δε μου έδωσαν καν στιλό) και τους ευχαρίστησα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και ο Andrew έτρεξε από την κουζίνα.
-What the fuck dude? ψιθύρισε έχοντας ένα χαμόγελο γεμάτο περιέργεια.
-Nothing, it's just a book I ordered οnline about a month ago, είπα προσπαθώντας να κρύψω την ταραχή μου.
-And they decided to delivered it on a Sunday night?
-Yeah, apparently they did a mistake...The first time they lost it and now they did an express delivery because they wanted to apologize. Or something.
-And why were they wearing suits?
-How am I supposed to know? It's probably part of the apologetic policy, αστειεύτηκα ανεβαίνοντας τις σκάλες και καληνυχτίζοντας τον. Δεν ξέρω ακόμα αν με πίστεψε.
Μπήκα στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα. Άφησα το πακέτο στο πάτωμα και κλείδωσα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην ακουστεί. Κάθισα στο κρεβάτι μου ακριβώς απέναντι από το πακέτο παίρνοντας βαθιές ανάσες σκεπτόμενος τι είχε συμβεί. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και τα χέρια μου έτρεμαν. Δεν ήξερα τι να κάνω, δεν είχα κουράγιο να ανοίξω το κουτί. Ήθελα μόνο να φύγω με κάποιο τρόπο, να εξαφανιστώ. Να πάρω τηλέφωνο στο σπίτι στην Ελλάδα και να τους πω ότι τα παρατάω όλα, το Πανεπιστήμιο, το σπίτι, τα πράγματά μου και ότι επιστρέφω μόνιμα στην Αθήνα. Δεν ήξερα καν αν αυτό το σχέδιο ήταν ρεαλιστικό. Δεν ήξερα καν αν μπορούσα να φύγω από το σπίτι χωρίς να γίνω αντιληπτός, πόσο μάλιστα μέσα σε μια τόσο ήσυχη νύχτα.
Ξάπλωσα για να ηρεμήσω χωρίς να πάρω τα μάτια μου από το πακέτο. Σκέφτηκα τη μητέρα μου και τον αδελφό μου και όλους μου τους φίλους στην Ελλάδα. Αν επιστρέψω ξαφνικά θα τους στεναχωρήσω πολύ και εκτός αυτού, θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις, αν όχι σε όλους, τουλάχιστον στην οικογένειά μου. Πράγμα που είναι αδύνατον. Επίσης υπάρχουν τόσες εκκρεμότητες στην Αγγλία που ακόμα κι αν εξαφανιστώ απόψε, δεν υπάρχει περίπτωση να μη με βρουν.
Το σωστό είναι να μείνω εδώ και να αντιμετωπίσω τις συνέπειες αυτής της μαλακίας που έκανα πριν από μέρες. Με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα κι αν ρισκάρω τη ζωή μου. Αν έκανα λάθος, ο μόνος που πρέπει να πληρώσει γι αυτό είμαι εγώ και σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να μπλέξω τρίτους. Και θα ήταν καλύτερα να μη μάθει κανείς τίποτα μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας.
Κάνοντας αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήρα ένα ψαλίδι. Γονάτισα μπροστά στο πακέτο και έκοψα τις αυτοκόλλητες ταινίες. Πήρα μια βαθιά ανάσα και το άνοιξα. "Εδώ που φτάσαμε..." Πάνω πάνω στο πακέτο βρήκα ένα χειρόγραφο σημείωμα. "In the following 7 days you will either kill or die". Δεν στάθηκα πολύ στις δραματικές τους ανακοινώσεις γιατί ήξερα τι με περίμενε. Έβγαλα το σημείωμα από το πακέτο και είδα το πιστόλι. Τότε συνειδητοποίησα ότι το παιχνίδι είχε αρχίσει. Το πήρα στα χέρια μου και το γέμισα διστακτικά μιας και δεν είχα ξαναπιάσει ποτέ όπλο. Όταν τελείωσα, το έκρυψα κάτω από το κρεβάτι, σε σημείο που θα μπορώ εύκολα να το πιάνω ακόμα κι αν κάτι συμβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Λίγα λεπτά αργότερα, την ώρα που έγραφα αυτό το post έλαβα το παρακάτω μήνυμα:
Το Farnham Death Match διοργανώνεται από τους φοιτητές του Advertising & Brand Communication προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για το Degree Show μας στο Λονδίνο τον Ιούνιο. Κάθε συμμετέχων παραλαμβάνει αρχικά ένα νεροπίστολο (χαχα, gotcha!) και στη συνέχεια ένα πακέτο με πληροφορίες για τους όρους του παιχνιδιού και τον στόχο του. Κάθε διαγωνιζόμενος έχει έναν άλλον παίκτη ως στόχο και ταυτόχρονα αποτελεί και ο ίδιος στόχο για κάποιον τρίτο. Αν σε σκοτώσουν, είσαι εκτός παιχνιδιού και αν σκοτώσεις, παίρνεις το στόχο του θύματός σου και προχωράς. Από απόψε λοιπόν όλο το Farnham θα κυκλοφορεί με νεροπίστολα, στο Πανεπιστήμιο, στο Super Market, στην pub και θα πυροβολεί. Το πακέτο με τα στοιχεία και τη φωτογραφία του στόχου μου έρχεται από στιγμή σε στιγμή!
Μου την έφερες!!!!
με τρόμαξες γαμώτο!
Nicely written,αλλά με ξενέρωσες!
Τί σόι παιχνίδι είναι αυτό;
kala e, apaixto!
apaixto omws!
mou kopikan to gonata s'ena simio!
Entelws M. Night Shyamalan's The Village me ena shot Da Vinci Code!!
proskinw!
Υπάρχει μια ταινία γι αυτό το παιχνίδι, σε πιο ψυχροπολεμικό context βέβαια, λέγεται "gotcha". Ωραίο ποστ, cheers!
Ειλικρινά, το Farnham έχει ξεφύγει ΤΕΛΕΙΩΣ.
Εγώ πάντως περίμενα paintball :P
nice
Gotcha! Από τις λίγες τηλεοπτικές μνήμες που έχω...2 φίλοι που κάνουν περίπου το ίδιο πράγμα αλλά με paintball νομίζω, και κρύβονται στα πιο απίθανα μέρη..
Δεν μπορούσατε απλά να ανταλλάσετε μειλ, όχι! Έπρεπε να το κάνετε ολόκληρο τσίρκο! :P Θα συμφωνήσω, έχετε ξεφύγει τελείως εκεί κάτω. Αλλά αν είναι για καλό σκοπό, χαλάλι.
karen: ...watch your back
jack: (προσπαθεί να κοιτάξει την πλάτη του) i cant ! :P
teleio!!!!
kali diaskedasi
Τι να σου πω νυχτιάτικα ρε μαλακισμένο;
Μου έκοψες το αίμα!
Ανάθεμα *#$^%&*!@#%* !!!!
κατ΄αρχήν welcome baaaack!
ναι εγώ τώρα το πήρα πρέφα....
κατα δευτερον....ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!εννοείται θα ανεβάσεις ποστ με το τί έγινε έτσι;;;
Υποψιάστηκα πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα όταν οι δύο κουστουμαρισμένοι ζήτησαν να σε δουν μόνο σου. Δεν ενδιαφέρει τον αποστολέα εάν παρευρίσκεται κάποιος δίπλα στον παραλήπτη. Θριλεράκι σκαρφίστηκες; Στην ταινία "Gotcha" γίνεται περίπου το ίδιο! Οχι σε τα μας αυτά! Φρόντισε μόνο να μην τεθείς εκτός μάχης!
απιστευτο!!λοιπον ,εκει στα μερη σου βοηθαει και το υγρο σκοτεινο κλιμα για τετοια παιχνιδια!!
περιμενω αναρτηση για τα πως εξελιχθηκε!!
Ωραία περνάτε εσείς εκεί
:)
Άντε να χαθείς, γράφεις πολύ καλά και μου έκοψες τη χολή. Και τι ωραία παιχνιδάκια παίζετε εκεί, κι εγώ θέλω!
Na sou pw... sex exete skeftei na kanete???
Γράφω αυτό το σχόλιο χωρίς να δω τι έχει γράψει η αερφή μου γιατί ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ είμαι σίγουρη....Μόνο η Νικόλ θα ευχαριστήθηκε αυτό το ψυχεδελικό-ψυχολογικοδιεστραμμένο post...!!!Ρε μικρό μου κωλοπόνυ, με τρόμαξες!!!!
pete could you give me the jist of this blog, i tried translating it and looked really good but was very hard to understand :(
Thn ekatses
Παιδάκια sorry για την καθυστερημένη απάντηση αλλά είμεθα internetless εδώ και μία εβδομάδα στο σπίτι!
Η Orange που θα είναι ο νέος επίσημος provider του IBLOGLIVE μας διαβεβαίωσε πως θα είμαστε ξανά online μέσα στην επόμενη εβδομάδα.
eiste blammena!
ego tha simfoniso me tin nikol! :)
kala einai dinaton? kai eixa kai ton aderfo sou na mou leei, mpes na deis ta kainouria, mpes an deis ta kainouria to P .............
gkrrrr, me tromakses
EVA
lame
βρετανικο χιουμορ
WTF dude!!!!!
Παραδέχομαι...πολύ καλό!!!
Sofou..
odws kali fac to sigkekrimeno paixnidi,makari na eixame k emeis stin ellada tetoia themata..
kali fac to paixnidi afto;)
makari na eixame k emeis stin ellada tetoia themata..
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
お見合いパーティー
ビジネス英語
ビジネス英文
英語塾
社会人入試
外資 英語
にきび跡
化粧箱
会社設立 費用
紹介予定派遣
東横 賃貸
田園都市 賃貸
デザイナーズ 賃貸
恵比寿 賃貸
学芸大学 賃貸
目黒 賃貸
中目黒 賃貸
新築 賃貸
ペット可 賃貸
三軒茶屋 賃貸
フリーエンジニア
販売管理
過払い 池袋
過払い 渋谷
液晶 テレビ 32
先物 比較
先物 比較
先物 比較
先物 比較