Η Νικόλ Λονδίνει και παίρνει στο South Bank.
Οι σύγχρονες αποικίες των Αθηναίων έχουν ως εξής: Καλοκαιρινή: Μύκονος, χειμερινή: Αράχοβα, ακαδημαϊκή: Λονδίνο. Αν δεν έχεις περάσει ο ίδιος από εκεί, τότε σίγουρα έχεις (ξ)αδέλφια, ανίψια, φίλους, πρώην, νυν κλπ που κάνουν Finance/Computing στο Λονδίνο, αφού το Μάστερ στην πρωτεύουσα της Γριάς Αλβιώνας αποτελεί τόσο μεγάλο κλισέ όσο και το Πάσχα στην Κέρκυρα.
Λόγω αυτού του καθεστώτος, τα δύο τελευταία χρόνια που ζω στο Νησί του Τρόμου δεν έχω μείνει στιγμή χωρίς παρέα. Κάθε χρόνο έρχονται και φεύγουν φίλοι από την Ελλάδα με τους οποίους ανεβοκατεβαίνουμε τη Regent Street, το Brick Lane ή τη High Street Kensington (ανάλογα με το budget) τα σαββατοκύριακα που παίρνω ρεπό από το άρμεγμα. Έρχονται και φεύγουν. Και μερικές φορές φεύγουν νωρίτερα από όσο υπολόγιζαν. Γιατί έτσι είναι το Λονδίνο: easy come, easy go. Και η βρετανική παρέα αλλάζει με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι οι πωλήτριες στα Zara. Τι ακριβώς όμως συμβαίνει;
Κάθε Έλλην άποικος περνά από συγκεκριμένες φάσεις κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λονδίνο. Για να αναλύσουμε τις φάσεις αυτές και τις συνέπειές τους αλλά και για να κατανοήσουμε το πως κάθε άτομο τις ζει τελείως διαφορετικά, θα χρησιμοποιήσουμε τρία κλινικά δείγματα: Την Άννα, την Νικόλ και το Νίκο.
Τα δείγματα - Introduction:
Άννα (06-07): Με την Άννα φύγαμε μαζί για την Αγγλία. Μάλιστα έχω στο κινητό μου ακόμα το μεγαλόπνοο μήνυμά που μου είχε στείλει τον Αύγουστο του 2006, λίγο πριν την αναχώρησή μας. "Μικρέ ετοιμάσου, παίρνουμε τον πούλο από την κωλοχώρα". Και όντως έτσι έγινε. Πήραμε τον πούλο και η Άννα ξεκίνησε το master της στο Λονδίνο για να το αφήσει στη μέση 8 μήνες αργότερα και να το συνεχίσει εξ' αποστάσεως από την Ελλάδα.
Νικόλ (07-08): Η Νικόλ ήρθε στο Λονδίνο σε φάση "μου έχει τελειώσει το bubble wrap που έσκαγα νωχελικά βλέποντας Φιλοδοξίες στο MEGA και πλήττω, δεν πάω να ζήσω στο Λονδίνο;" Έφτασε τον Μάρτιο του 2007 με σκοπό να δουλέψει μέχρι τον Αύγουστο για να μαζέψει λεφτά για τις σπουδές της στο Μιλάνο. Δεν δούλεψε, δεν μάζεψε, δεν πήγε ποτέ στο Μιλάνο και έφυγε οριστικά από το Λονδίνο το Μάιο του 2008 μουτζώνοντας και καταριώντας όλο το σόι του Windsor.
Νίκος (07-08): Ο Νίκος πάλι ήρθε με σκοπό να χαλαρώσει από τη βαβούρα της Τσακάλωφ (άσε μας) και να απεξαρτηθεί από τους espresso του Ciao. "Εγώ στο Λονδίνο πάω για διακοπές και για να πάρω επί τη ευκαιρία και το LLM μου." Μπορεί τα πράγματα να μην ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόταν, ο Νίκος πάντως και LLM παίρνει και στην Ελλάδα δεν πατάει ποτέ παρά μόνο για χάρη του Δεληγιώργη.
Σε μια πρώτη ανάλυση δηλαδή τα δείγματά μας χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:
Άννα - σιχτίρ.
Νικόλ - το πάλεψα αλλά σιχτίρ.
Νίκος - το παλέυω άνετα.
Αι φάσεις:
Σιχτίρ: Η επονομαζόμενη φάση "σιχτίρ" είναι η τελευταία φάση που περνάς στο Λονδίνο λίγο πριν πάρεις τηλέφωνο τη μεταφορική για να έρθει να σου μαζέψει το νοικοκυριό. Είναι η φάση που βράζεις, που όλοι σου φταίνε, το Πανεπιστήμιο, η γριά γειτόνισσα με το αναπηρικό scooter, το μεσιτικό γραφείο, το ταξικό σύστημα, τα beans on toast, η Στερλίνα, η τράπεζα, το Tesco. Δε βλέπεις την ώρα να μπεις στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής (γιατί έχεις γίνει ήδη σοβινιστής του κερατά) και να ρίξεις μαύρη πέτρα και ελληνοπρεπέστατες μούτζες πίσω σου. Βλέποντας το Μαμαλάκη να μαγειρεύει Ιμάμ Μπαϊλντί στο in-flight entertainment και τρώγοντας μπακλαβά, σκέφτεσαι πως η πόλη αυτή δεν έκανε τελικά για σένα, εσύ είσαι για πιο ρουστίκ καταστάσεις, για καφέ, ήλιο και γαμωσταυρίδια στις δημόσιες υπηρεσίες. Δεν μετανιώνεις για τίποτα αλλά δεν θα το ξανάκανες ποτέ.
Εγώ, η Άννα και η Νικόλ στο Σιχτίρ Πάρτυ της δεύτερης.
Xenera Londresa: Είναι η φάση πριν από το σιχτίρ που έχεις καταλάβει σε τι μιζέρια ζεις αλλά λες "πα στο διάολο, εδώ τα κατάφερε η Kelly Osbourne ένα χρόνο στο West End, εγώ δε θα τα καταφέρω;" Όλα σου φαίνονται πολύ φτηνά ενώ τα πληρώνεις πανάκριβα, έχεις βγάλει χιονίστρες καπνίζοντας έξω από βρωμοpub στο SoHo με -5 βαθμούς και με light showers να σου παπαριάζουν τη μιζανπλί, οι συγκάτοικοί σου κλέβουν τον Tropicana (χυμό) από το ψυγείο, έχεις κολλήσει 2-3 δερματικά/γυναικολογικά από τις τουαλέτες και τα πλυντήρια αλλά εσύ βράχος, θα μείνεις μέχρι την τελευταία στιγμή εδώ, δε θα σε νικήσει το βρωμολονδίνο...Amfevolia Londresa: Ζεις το μύθο σου στο Λονδίνο. Είσαι πλέον καιρό εδώ, ξέρεις όλα τα κατατόπια αλλά τελευταία κάτι δεν πάει καλά. Εκεί που κοιτάζεις τα delicatessen του Fortnum & Mason περνάει μπροστά σου μία φάβα την οποία διώχνεις από το μυαλό σου γεμάτος/η ενοχές. "Δε μου λείπει τίποτα από την Ελλάδα" μαλώνεις τον εαυτό σου. Κρυφοκοιτάς τα ματζούνια του Κορρέ με μια συγκρατημένη εθνική περιφάνεια αλλά στους φίλους σου δε λες τίποτα παρά μόνο πόσο αγαπάς το Λονδίνο και τα πράγματα που μπορείς να κάνεις εδώ. Ρίχνεις και μία πίκρα για την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της και κάνεις (ακόμα πιο πικρά) όνειρα να πεθάνεις σε retirement house στο Surrey μαζί με τους άλλους γιάπηδες με τους οποίους δουλεύατε 40 χρόνια μαζί στο Canary Wharf.
Στο Hampstead σε περιόδους Grecomania Londresa (Άννα) και Λονδίνω και Παίρνω (Νικόλ).
Grecomania Londresa: Είναι η φάση που αρχίζεις να ακυρώνεις οτιδήποτε Βρετανικό συγκρίνοντάς το με την Ελληνική υπεροχή. Από τα σαλάμια αέρος στο Sainsbury's μέχρι την ιστορία και την παράδοση των δύο εθνών. ("Όταν εσείς κρεμόσασταν από τα δέντρα εμείς είχαμε χοληστερίνη." - Νίκος) Αρχίζεις και ακούς best (αν την περνάς ελαφρά) ή Sfera (αν την περνάς βαριά) ή London Greek Radio (αν είσαι γκρήκουλας του κερατά), βάζεις bookmark στο Greek Movies και βλέπεις Υπέρογκα Κλάσματα (αν την περνάς ελαφρά) ή Μαρία η Άσχημη (αν την περνάς βαριά) τα φτιάχνεις με Ελληνίδα/Έλληνα, το facebook σου γεμίζει Georges και Marias από το London Network, πας στο Sketch (αν την περνάς ελαφρά) ή στο Cafe Royale (αν την περνάς πολύ βαριά) και σκέφτεσαι να μετακομίσεις στο Bayswater για να έχεις εκκλησία και πρεσβεία κοντά σου.
Το κινητό της Άννας κατά τη φάση Grecomania Londresa.
Λονδίνω και παίρνω: Είναι οι πρώτες σου μέρες ή οι πρώτοι σου μήνες στο Λονδίνο. Τα πάντα είναι καινούρια, όμορφα, ατμοσφαιρικά, διαφορετικά, ψαγμένα, χλιδάτα, συναρπαστικά, χτισμένα με κόκκινο τούβλο και glitter! Το Λονδίνο σου φαίνεται τόσο μεγάλο που αγχώνεσαι για το ότι δεν προλαβαίνεις να τα δεις και να τα κάνεις όλα. Σου αρέσει το μετρό, το flat sharing, το σούπερ μάρκετ, ο Τάμεσης, η γεμάτη (ακόμα) debit card σου, τα ψώνια, οι συναυλίες, οι ουρές, το Πανεπιστήμιο, οι γριές στο ταχυδρομείο. Τρελό διάβασμα δεν έχεις οπότε αγοράζεις το Time Out και πηγαίνεις σε μουσεία, σε εστιατόρια, σε γκαλερί, σε ψαγμένα gigs, στο West End στο Shoreditch, γνωρίζεις παντού καινούριο κόσμο και ζεις τη συναρπαστική ζωή μιας μητρόπολης... ή μάλλον την κινηματογραφική εκδοχή της. Το trust fund σου όμως κάποια στιγμή τελειώνει. Όπως και οι μέρες που έκανες διακοπές στην ίδια σου την αποικεία.
Εγώ και ο Νίκος σε ευτυχισμένες φθινοπωρινές μέρες, Λονδινουμε και παίρνουμε.
Αντιδράσεις δειγμάτων - Παρατηρήσεις:
Η πρωτογενής φάση "Λονδίνω και Παίρνω" παρατηρήθηκε στο σύνολο των δειγμάτων. Παρόλα αυτά, στη συνέχεια του πειράματος, η σειρά καθώς και η ένταση των επόμενων φάσεων διέφεραν από δείγμα σε δείγμα. Για παράδειγμα, η Άννα πέρασε κατευθείαν από τη φάση "Λονδίνω και Παίρνω" στη φάση "Grecomania Londresa" και ντουγρού στο "Σιχτίρ" ενώ η Νικόλ, που ήταν το δείγμα το οποίο έζησε εντονότερα και σε μεγαλύτερη διάρκεια την πρώτη φάση, στη συνέχεια αμφιταλαντεύτηκε μεταξύ της "Amfevolia Londresa" και της "Xenera Londresa" ενώ η Grecomania ήταν η τελευταία της ελπίδα πριν το "Σιχτίρ". Ο Νίκος πάλι, ζει μια διαρκή σύντηξη των φάσεων "Λονδίνω και Παίρνω" και Grecomania Londresa (με μερικά κρυφά ξεσπάσματα Amfevolia Londresa κάθε φορά που βλέπει το Σουφλιά στο δελτίο του MEGA.)
Πέρα των πειραμάτων και των πειραγμάτων έχω να πω πως και τα τρία δείγματα υπήρξαν πολύ θαρραλέα απέναντι στο μαύρο τέρας που ονομάζεται Λονδίνο και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του. Και σαφώς ήταν στο σύνολό τους πολύ καλή συντροφιά και μεγάλα στιρίγματα για το χωρικό φίλο τους από το Surrey που αν δεν είχε κι αυτούς δε θα γλίτωνε το κρέμασμα από την τριχιά της γαϊδούρας την οποία με τόση φροντίδα εκτρέφει.
Έτσι το ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ (για να μην πέσετε οι άλλοι να με φάτε) τούτο ποστ αφιερώνεται στα δείγματά μου, με την ευχή να μεγαλουργήσουν στην πόλη (ή το χωριό) που θα επιλέξουν και με την υπενθύμιση πως το Λονδίνο δε θα είναι ποτέ το ίδιο χωρίς αυτά.
Υ.Γ. Κάτια, ετοιμάσου γιατί σε λίγο βγαίνεις. Είσαι το δείγμα 08-09.
Είσαι φοβερός...
Έχοντας δυο παιδιά που σπουδάζουν στην Αγγλία, σε άλλη πόλη, εδώ κι ένα χρόνο έχω να πω μόνο ότι ο μικρός πέρασε ήδη στη φάση σιχτίρ...η άλλη είναι στη φάση Λονδίνω και παίρνω (ισχύει ο όρος για άλλη πόλη?...μάλλον όχι, αλλά καταλαβαίνεις ποια φάση λέω)
Όταν σε είχα "ανακαλύψει" τους έστειλα αμέσως mail τη σελίδα σου...
σε χαιρετώ...
Να σαι καλά...και να γράφεις συχνότερα...
Με εκτίμηση
Μαρία Κ.
ΛΑΤΡΕΥΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ!
Μου έκανες την καρδιά περιβόλι για τη χρονιά που με περιμένει, αλλά δεν πειράζει, μου είχαν λείψει τα ποστ σου. :)
"και σκέφτεσαι να μετακομίσεις στο Bayswater για να έχεις εκκλησία και πρεσβεία κοντά σου."
HAHAHAHAHAHAHAH...έλεος άπαιχτο!!!
εσύ σε ποια φάση είσαι;
εγώ πότε θα έρθω Λονδίνο;
τι αμαρτίες πληρώνω;
εγώ ..πότε θα γίνω μάνα, πότε θα γίνω μάνα, πότε θα γίνω μάνα; (με echo)
Ο τιτλος απαιχτος.
Οσο για τον Νικο, ειναι γνωστο οτι ακομη κι αν σπουδαζε στην Ανω Ραχουλα, συντομα θα την μετετρεπε σε Ibiza, γεννημενος survivor, μη το ψαχνεις...
χαχαχαχα προσκυνωωωωωω!!!! αυτη η φαση του λονδινω και παιρνω πολυ μου αρεσει γιατι καθε φορα καθομαι λιγοτερο απο μια εβδομαδα. και τωρα που παρουσιασες τα δειγματα μπορω να πω οτι δεν εχω ιδεα να θα εφτανα στη φαση του σιχτιρ, αλλα πολυ θα ηθελα να δοκιμασω.φιλοξενειτε;;;;;
τα σεβη μου!
Niko... ax afti i agalia toy... rotiste opoudipote se afti tin poli... 8a sas poun ta kalitera...
ώστε επέστρεψες..με είχες τρομάξει εκείνο το απόγευμα(θυμάσαι..)
ωραία φίου!
Ένα χρόνο μετά...:
Γέλασα πολύ αλλά να βουλιάξει το γαμώνησο!
(Η σταθερή τσομπανέικη-τυρόγαλο αξία της φάσης 'ΣΙΧΤΙΡ')
Άι λαβ γιου μανάρα εντ γιού νόου δατ.
Μαδαφάκα
Μπιτς
Σάραβαλ μπιτς
(Για να μην ξεχνιόμεθα)
οι Λονδέλληνες περνάτε μια χαρά, έχετε και τη δυνατότητα να ανήκετε σε κατηγορίες (χεχε). Εμείς, της αθάνατης βρετανικής επαρχίας, τι να πούμε;
Νομίζω ότι η ανάλυση πρέπει να συμπεριλάβει και εμάς,ώστε να αποφύγουμε τυχόν bias (χεχε2)
yay! ποστ περί Αγγλίας at last!!! παρόμοιες φάσεις μου έχουν μεταφέρει και άλλοι Λονδέλληνες (χεχε) αλλά σιχτίρ ξεσιχτίρ είναι εμπειρία τρελή όπως και να το δεις! oh well, ελπίζω κι εγώ στα Midlands από Σεπτέμβρη να την παλέψω!
ΥΓ. btw, η καλύτερη φάση λέγεται "σπουδές σε Σκανδιναβική χώρα". No tuition fees, εκπαιδευτικά ταξιδάκια πληρωμένα και εστία με πισίνα και σάουνα..
Εξαιρετικός! Δύσκολο το θεματάκι που θίγεις.. Νομίζω πως το θέμα είναι πως το βλέπει κανείς. Για παράδειγμα, 4 στους πέντε φίλους μου που πήγαν Λονδίνο, έμειναν και δεν ξαναγύρισαν. Η μία μάλιστα εξ αυτών, πεθύμησε Ελλάδα σε μια φάση, γύρισε, έπιασε δουλειά, αγόρασε αυτοκίνητο και σε ένα χρόνο μούντζωσε με χέρια και με πόδια και γύρισε Λονδίνο όπου πλέον ζει ευτυχισμένη... Έχω πάει γύρω στις 11 φορές κι έχω λατρέψει... Μακάρι να περνάς καλά, μακάρι να γουστάρεις, κι αν δε γουστάρεις δεν πειράζει, γουστάρουμε μεις τον τρόπο που γράφεις. Καλό σου Μήνα!:)
Έλενα, κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τελείως διαφορετικά τη ζωή στο Λονδίνο. Προσωπικά, το έχω ζήσει μόνο ως "επισκέπτης του σαββατοκύριακου" και δεν μπορώ να σου πω με βεβαιότητα αν θα μπορούσα να επιβιώσω εκεί. Μου αρέσει πολύ σαν πόλη αλλά κρίνοντας από τους φίλους μου, είναι αρκετά εώς πολύ δύσκολο να τη ζήσεις. Ως φοιτητής τουλάχιστον.
Alienlover, εγώ δεν είμαι σε καμία φάση γιατί δεν είμαι Λονδέλλην. Όσο για τα μητρικά σου ένστικτα, καλή τύχη, -ύχη -ύχη... (me echo). :-p
Loucretia, ας μην είχε το Χαρέμι ο Νίκος και θα σας έλεγα εγώ. :-p
Lifewhispers, πίστεψέ με δε θα ήθελες να φτάσεις στη φάση του Σιχτίρ. Η τουλάχιστον δε θα ήθελες να περάσεις όλα αυτά που θα σε ωθούσαν στο Σιχτίρ.
anonymous, όλες οι Νικοχτυπημένες εδώ μου μαζευτήκατε.
lastlines, :-)
Mε την καλή κουβέντα στο στόμα είσαι μανάρα. (I love you too.) Κι αν είχες μείνει θα περνούσαμε grande αλλά σου σφηνώθηκε εκεί κάτι στο κεφάλι...
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΔΥΟ ΔΕΙΓΜΑΤΩΝ.
saperduper, με παρεξήγησες, δεν είμαι Λονδέλλην. Κι εγώ φάρμερ είμαι στην Εγγλέζικη εξοχή. Εμείς περνάμε άλλες φάσεις. Αυτές που από το πολύ πράσινο το μυαλό ρευστοποιείται και αρχίζει να σου τρέχει από τη μύτη.
Razz, πρόσφατα βρήκα (και ενθουσιάστηκα) με το blog panepistimiouk.wordpress.com το οποίο απευθύνεται σε ανθρώπους που βρίσκονται ακριβώς στη δική σου φάση. Φυσικά και θα την παλέψεις, εξάλλου το master είναι εντελώς διαφορετική ιστορία!
P.S. Τώρα μας το λες αυτά περί σάουνας;
kwlogria, σας ευχαριστώ. Τα παραδείγματα των φίλων σας νομίζω πως διαφέρουν από τα δικά μου, μια που εμείς είμαστε φοιτητές. Είναι τελείως διαφορετικό το να δουλεύεις εκεί και να βγάζεις χρήματα Λονδίνου από το να ζεις την κλασσική φοιτητική ζωή με όλη τη μιζέρια που κουβαλάει ο όρος.
Συμφωνώ με τις φάσεις και με τη σειρά που τους προσδιορίζεις. Φτάνοντας ήμουνα στη φάση Λονδίνω και Παίρνω και δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσω στην Ελλάδα.
Φεύγοντας (9 χρόνια αργότερα) με βρήκα στη φάση Σιχτιρ στο φουλ της! Όλα μα όλα μου έφταιγαν. Μέχρι που μετά απο 2 χρόνια Ελλάδα ξαναπήγα Λονδίνο και συνειδητοποίησα ότι εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φάση γερού σιχτιρίσματος!
Καλημερα, εκπληκτικη αναφορα...
http://kulturosupa.pblogs.gr/
Μη φανταστείς, κι εγώ στας εξοχάς θα 'μαι από Σεπτέμβριο (Leicester συγκεκριμένα), το Λονδίνο με το κυάλι θα το βλέπω. Άντε να δούμε...
pos ginetai re gmt kai 9/10 pou gnorizw einai h fash sixtir h Grecomania (Brighton)essa?
oraio post ;)
Ένα έχω να πω...Το κλινικό δείγμα Νικόλ έχει περάσει στη φάση του "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα..."...Μόνο που στη δική μας περίπτωση άλλος το τρώει και δροσίζεται και άλλος το τρώει και ζορίζεται...
Πλάκα κάνω...! Μια χαρά το παλεύει,λίιιιιιγο ακόμα θέλουμε και ξεκινάμε τα σκληρά!!!!
Φιλιά μικρό μου πόνυ-πακοτίνι!!!
Υ.Γ= Χτες με δάκρυα στα μάτια και ήχους απο εκκλησιαστικό όργανο στα αυτιά άκουσα το σήμα του ΡΕΤΙΡΕ απο το γνωστό κανάλι!!!
Η διακριτική αποφυγή για ταξική διάκριση ανάμεσα στους Λονδέλληνες και γενικότερα στους (φοιτητο)Έλληνες της Αγγλιας σε όλη την διάσταση του blog είναι συμπτωματική?
Dynx, εσύ αποτελείς διαφορετική σχολή μόνος σου. :-p
Kulturosupa, thank you. :)
Έλενα, δε θέλω "άντε να δούμε..." Στη φάση που είσαι τώρα θα πρέπει να ξεχειλίζεις από ενθουσιασμό και προσμονή! [Ο πρώτος μου συγκάτοικος ήταν από το Leicester και μιλούσε κατανοητά.] Ως post-grad θα περάσεις καταπληκτικά νομίζω!
Pixel Sprite, thanks. Ακόμα και μετά από τόσο εκτεταμένη ανάλυση δεν μπορώ να απαντήσω στην απορία σου. :-p
Μαρία από Ρόδο, καλό καλοκαίρι και καλά καψίματα με Κατερίνα Γιουλάκη! Φιλιά στο δείγμα μου και φυσικά παθιασμένα και καυτά σε σένα!
Christos, οι ταξικές αναλύσεις με κουράζουν παράφορα. Πόσο μάλλον σε χιουμοριστικό context...
Μάλιστα...ομολογώ ότι ακόμα και με τρελή έρευνα στο θέμα Αγγλία, δεν είχα υπόψη τις κατηγορίες. Ετοιμάζομαι για την μεγάλη φυγή τον Σεπτέμβριο, με γονείς και φίλους να επιμένουν αρνητικά. Τόσο που να με κάνουν να αμφιβάλλω.
Και το ποστ αυτό μ'έβαλε σε σκέψεις, του στυλ, μ*λακα που πας ξεβράκωτος στ'αγκάθια. Ελπίζω να είναι περισσότερο λόγω Λονδίνου και λιγότερο λόγω Αγγλίας.
Εγώ πάντως θα ήθελα να ακούσω απόψεις και γνώμεις στο ερώτημα: σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις, βγήκε κάτι καλό απ' το όλο πράμα; Ειτε αυτό λέγεται εμπειρία/
δουλειά/λεφτά/γκόμενοι/ες.. Με λίγα λόγια, μετάνιωσε κανείς τον καιρό του στην Αγγλετέρα;
Καλή δύναμη εκεί στις εξοχές, χαίρομαι που υπάρχουν (τέτοιοι) Λονδέλληνες.
Διαβάζω αλλά δε μιλάω, αλλά με τόσο Λονδίνο δεν αντέχω. Θα το πω. iloveLondon!
Τα κείμενα σου είναι εξαιρετικά, με έκανες και γέλασα πάρα πολύ :))
Διαβάζω για τις άι σιχτίρ φάσεις, αλλά αρνούμαι να τις πιστέψω. Έχω κατεβάζει κάθε ευχολόγιο και προτίθεμαι να τάξω ο,τι έχω και δεν έχω ώστε τον Σεπτέμβριο να γίνω Λονδελληνίδα. Δηλαδή, το διαβάζω και... ριγώ απο μόνη μου...
Χαίρομαι που επέστρεψες στο blog, αν μπορείς, ε.. μην ξαναλείψεις τόσο! :)))
ΑΠΑΙΧΤΟΣ !
Πάντως κι εμένα η κόρη μαύρη πέτρα έριξε, ούτε να πάει να πάρει το χαρτί του μεταπτυχιακού δεν θέλει ... όσο για διδακτορικό που της έκαναν πρόταση ούτε με σφαίρες, Γροιλανδία πάω μου λέει Αγγλία όχι ...
Ε.
(μαμά που σε διαβάζει φανατικά!)
Σε λίγο καιρό θα σου τινάξω την έρευνα στον αέρα... Ακατηγοριοποίητο δείγμα, highly unstable, στη μεταβατική και ιδιότροπη Ζώνη 6. (ούτε ακριβός Λονδίνο αλλά ούτε και εξοχή). Θα πρέπει να ανακαλύψεις καινούργιες ονομασίες και υποκατηγορίες γιατί δε βλέπω να με καλύπτεις :Ρ
Καλά έγραψες και μάλιστα διατριβή!
Εξαιρετικό κείμενο, αν και προτιμώ τα ποστς όπου είμαι το μοναδικό θέμα προς ανάλυση.
Λουκ, την αναφορά σου την εκλαμβάνω ως κομπλιμέντο αλλά και μομφή για την προτέρα δράση.
ζζντκλν (ibt),ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ ΔΕΝ ΤΕΜΑΧΙΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΤΙΜΑΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ
ΚΛΗΡΟΔΟΤΕΊΤΑΙ. Και φυσικά, ακόμη κι αν δεν υπήρχε, θα το επινοούσαμε.
Αγαπητή ανώνυμη, σ'ευχαριστώ. Σεις με αναδείξατε, σεις μου δίνετε το κουράγιο να συνεχίσω.
ΥΓ. ζζντκλν, περιμένω το dvd με τον πρώτο κύκλο "Ρετιρέ". Με αγωνία αναμένω να δω και τα extras.
Katia: φοράει το μπόα της και βγαίνει! (με βαρύ ύφος Ζωζώ Σαπουντζάκη "κάντε χώρο να περάσω, κάντε πέρα να διαβώ" και κρατόντας και ένα κομπολόι...)
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΟΔΗΓΗΣΕΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΔΕΣ.Και σε έκανε και ρόμπα ο ελεγκτής. Άντε.μ.
Culture Shock: “The anxiety that results from losing all our familiar signs and symbols of social interaction.” (Oberg, 1960, p.177)
Typical Culture Shock Stages:
1. Honeymoon
2. Disintegration & hostility
3. Adjustment & reintegration
4. Acculturation
Writersblokc, το έχω πει και θα το ξαναπώ: Η Βρετανία είναι μεγάλη εμπειρία και πρέπει να τη ζήσεις και να τη χαρείς μέχρι το τέλος της. Άσχετα με το αν η εμπειρία αυτή θα είναι τελικά καλή ή κακή. Θα είναι μάθημα ζωής και δε θα το μετανιώσεις ποτέ. Και μην ακούω για φόβους και μαλακίες. Οι freshmen πρέπει να είστε ενθουσιασμένοι και σταρχιδιστές! Σας ζηλεύω λίγο...
Παυσιλύπη, καλώς να μας έρθεις κι εσύ να γίνουμε πολλοί (όχι ότι δεν είμαστε ήδη). Ισχύουν και για σένα αυτά που έγραψα παραπάνω στον writersbokc. Ενθουσιασμός και πολλή ενέργεια είναι τα πρώτα πράγματα που θα χρειαστείς για να επιβιώσεις! Και από ό,τι βλέπω, τον ενθουσιασμό τον έχεις οπότε μη φοβάσαι τίποτα!
Ε, σας ευχαριστώ! Η κόρη σας -προφανώς- βρίσκεται στην post-σιχτίρ φάση. Μην ανησυχείτε, τα συμπτώματα αυτά θα υποχωρήσουν σταδιακά. Για ρωτήστε την αν της λείπει καθόλου το παγωτό "Ben & Jerry's"...
Kamikazzzi, θα σε μελετήσω αναλυτικά κι εσένα, δείγμα του Uxbridge. Σίγουρα θα εισάγεις νέες φάσεις κατά τη διάρκεια της φοίτησής σου!
sexy mamma, το σχόλιο αυτό ειδικά από σένα - μία βετεράνα Λονδελληνίδα- είναι κάτι παραπάνω από τιμητικό. Μιλ μερσί και χάπι μπέρθντεη!
nikos, χαίρομαι που σου άρεσε. Ξέρεις επίσης ότι σε ζηλεύω, κι εσένα και το χαρέμι, γι αυτό τα γράφω αυτά.
Katia, ξεκινάς με Grecomania και Zozomania και αυτό δεν είναι καλό... :-p
(αμέσως αμέσως έχουμε 4 future-Λονδέλληνες σε αυτό το post!)
Νίκο, τι συνέβη στο DLR? Πρέπει να μάθω την αλήθεια. Κάτι άκουσα για "we are now approaching Heron Quays" Τι λέει αυτή; Τι φορτηγά είναι αυτά;
the espressionist, άσε μας.
apologies for my post
an ex-"Greek in the UK" (2000-2007)
Espressionist, αν στα 7 χρόνια κάποιος καταφέρνει να αφομοιώσει την βρετανική υπεροψία και να την περιφέρει ακόμη και στο ελληνικό διαδίκτυο, στα 17 άραγε τι συμβαίνει;
(Apology accepted.)
eisai blakas.mh se xasoume apo ta blogs.Eytuxws pou exoume atoma san kai esena na grafoune malakies gia na apotharynoun ta atoma pou spoudazoun sthn agglia kai genika sto exwteriko.blaka...
先物 比較
先物 比較
先物 比較
先物 比較
先物 比較
事業再生
経営計画書
経営改革
経営改善
会社分割
経営コンサルティング
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
婚活 相談
浮気調査 東京
浮気調査 東京
備考調査 追跡調査 東京
不倫調査 離婚調査 東京
浮気調査 素行調査 東京
ストーカー相談 ストーカー対策 東京
結婚調査 結婚詐欺 東京
信用調査 企業調査 東京
調査料金 東京
身上調査 身元調査 身辺調査 東京
所在調査 東京
夫 妻 浮気 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
結婚相談所 東京
ビジネス英会話
ビジネス英語 メール
英語塾
社会人入試
ビジネススクール 英語
ニキビ跡
パッケージ
会社設立 東京
エンジニア 派遣
東横 賃貸
田園都市 賃貸
デザイナーズ 賃貸
恵比寿 賃貸
学芸大学 賃貸
目黒 賃貸
中目黒 賃貸
新築 賃貸
ペット可 賃貸
三軒茶屋 賃貸
エンジニア転職
販売管理
過払い
任意整理
液晶テレビ 激安
先物 比較
先物 比較
先物 比較
先物 比較
先物 比較
P3
エステベッド
大和市 中古戸建
ファゴット
ジャガー 中古車
ECサイト 構築
墓石
フランチャイズ 起業
ビール酵母
カウンセリング
目黒線 不動産
ボイストレーニング 教室
漢方
サングラス
育毛 東京
着物
着付け教室 無料
johnson motors
窃盗 弁護士
益若つばさ エンジェルカラー
読者モデル
インプラント 糀谷
武蔵藤沢 一戸建て
カイロプラクティック 日本橋
king baby
joy rich