Η ζωή είναι μεγάλη... πουτάνα.
Ίσως να έχω πιστέψει περισσότερο από όσο θα έπρεπε αυτό το «ρητό». Γι’ αυτό και φοβάμαι. Φοβάμαι να απολαύσω οποιαδήποτε ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου. Φοβάμαι να χαρώ. Φοβάμαι πως κάποιος εκεί ψηλά –τύχη, μοίρα, Θεός, δεν ξέρω- θα στραβώσει με τη χαρά μου, θα ζηλέψει, θα τη θεωρήσει αλαζονική και θα βαλθεί να μου την πάρει. Τη δική μου χαρά.
Νιώθω τόσο απροστάτευτος και εκτεθειμένος σε μια πιθανή καταστροφή που προετοιμάζω τον εαυτό μου καθημερινά για τα χειρότερα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά φοβάμαι πως δε θα αντέξω τα χειρότερα. Φοβάμαι πως φοβάμαι τα ξαφνικά χτυπήματα. Έτσι βρίσκομαι σε μια διαρκή άμυνα αναγκάζοντας τον εαυτό μου να αγχώνεται και να στεναχωριέται προκαταβολικά για ατυχίες που ίσως και να μην έρθουν ποτέ. Φοβάμαι την ευτυχία.
Και ερωτώ: Με πότισε κάποιος με τέτοιες ηλίθιες δοξασίες ή απλώς είναι όλα δημιουργήματα του μυαλού μου;
Κάποιος σε πότισε με ηλίθια δημιουργήματα του μυαλού σου (μεγάλη εφεύρεση η συνθετική σκέψη)!
Ουτς ... πόνεσε!!! Μακάρι να μπορούσα να σε συμβουλέψω αλλά είμαι και εγώ παθόν!
Αυτες τις ηλιθιες ενοχες μας (που εχουν να κανουν και με θρησκευτικες καταβολες) μας τις ποτιζουν απο γεννησιμιου μας, το γελιο κι η χαρα ειναι αλλαζονεια κι εγωισμος, μονο η ταπεινοφροσυνη μας πρεπει κλπ. κλπ.
Μαθε να χαιρεσαι αυτο που εισαι κι αυτο που εχεις και πες στον εαυτο σου οτι τα ΑΞΙΖΕΙΣ ολα αυτα και μη νοιωθεις ασχημα, δεν τα εκλεψες απο κανεναν!
(οκ, τωρα που το θυμηθηκα, μου εκλεψες λιγη μηλοπιττα, αλλα σε συγχωρω) :-ΡΡ
Πιθανόν στο παρελθόν (αυτό το μικρό) να δέχτηκες ένα ξαφνικό χτύπημα ενώ ήσουν σε κατάσταση ευτυχίας και χαλάρωσης και να σου έμεινε ένας φόβος ότι αυτό μπορεί να επαναληφθεί.
Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι εσύ μπορεί να φοβάσαι για χρόνια μη σου συμβούν διάφορα και στο τέλος (ευτυχώς) να μη σου συμβεί τίποτα από αυτά που φοβήθηκες και να σου μείνει μόνο ο φόβος (μιλάω εκ πείρας).
Μπορεί δλδ μετά από χρόνια να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήταν ο λύκος αλλά η σκιά του και εσύ φοβόσουν μια σκιά, κάτι που τελικά δεν έγινε ποτέ αλλά ο φόβος μη γίνει σου καθόρισε εντωμεταξύ τη ζωή και τις επιλογές σου.
Είναι αδύνατον να προβλέψεις τα μελλοντικά προβλήματα, δεν θα είναι αυτά που φοβάσαι, θα είναι τελείως διαφορετικά, πράγματα που ούτε σου περνάνε από το μυαλό τώρα.
Δεν με ρώταγες κανά εξάμηνο νωρίτερα, να σου πω πως παραλογίζεσαι;;
:(
Ούτε εγώ τα πίστευα, αλλά άντε στο σουπερμάρκετ για σκόρδα iblogάκι μου...
Μην ανησυχείτε. Όπως λέγει κι ο Ναμπόκοφ, ο κανόνας είναι η δυστυχία.
(Υποψιάζομαι πάντως ότι για όλες αυτές τις πένθιμες σκέψεις, ηθικός -και στομαχικός- αυτουργός είναι η μηλόπιτα της Λουκρητίας. Μα κι εσείς, προσέχετε τι τρώτε!)
Καλησπέρα και από μένα. Δυστυχώς είναι του μυαλού και του υποσυνειδήτου γεννήματα αυτά που λες και λίγο πολύ τα έχουμε όλοι μέσα μας παγιωμένα γιατί πηγάζουν από απαγορεύσεις και βιώματα της παιδικής μας ηλικίας. Το θέμα είναι ότι αν μας μπλογκάρουν ως ενήλικες και το αντιλαμβανόμαστε, να κάνουμε κάτι γι' αυτό με τον τρόπο και τον χρόνο μας, αλλά να μην τ' αφήνουμε να μας τρώνε το μεδούλι...
Εμ τέτοιος γκαντέμης που είσαι, πώς να μην ακυρωθεί η συναυλία;
Εγώ όλα αυτά τα συνδιάζω με τη βαρεμάρα μου... Είναι πολλές οι ώρες που δε κάνω πράγματα που θα έπρεπε να είχα κάνει ας πούμε μήνες πριν. Όταν χαίρομαι|διασκεδάζω για κάποιο λόγο σκέφτομαι ακριβώς πόσο πολύ κάθομαι και πως δε θα'πρεπε.
Κατέληξα ότι την περισσότερη διασκέδαση τη ρίχνω μετά από μία πολύ κουραστική μέρα, γεμάτη υποχρεώσεις! Επειδή θέλω να ξεδώσω... Επειδή νιώθω ότι το αξίζω.
Τέλος το μυαλό σου είναι μια χαρά. Η λύση είναι μία: "σταμάτα να το σκέφτεσαι". Είμαστε πολύ ευαίσθητοι γι'αυτόν τον κόσμο...
Πρίν μερικά χρόνια,αγχώθηκα τόσο πολύ(μαλακωδώς..)για κάτι που φοβόμουν ότι θά'ρθει,που κλείστηκα στον εαυτό μου και επί 4 περίπου χρόνια-παρόλο που είχα πολλούς ανθρώπους δίπλα μου,να με στηρίζουν-ζούσα μ'έναν διαρκή φόβο.Έφαγα τεράστιο λούκι....Τώρα το θυμάμαι και αυτοφασκελώνομαι(μαύρο στο Μαυρογιαλλούρο!!!!) για τα όσα δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να χαρεί.Η όλη φάση ήταν ένας κάλος στον εγκέφαλο!!!!Είσαι πολύ μικρός για να σκέφτεσαι έτσι.Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου.
Wake up!!..and carpe diem;)
Είναι τόσο δυνατό το ξαφνικό που και προετοιμασμένος να θες να είσαι , στην ουσία είσαι πάλι απροστάτευτος απο παντού...Δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω καθώς έχεις μέσα σου και κάποια δείγματα άθεου...!!!! (ουουουουου!!!!Η Λουκά σε κυνηγά...!!!!! ) Ωστόσο όμως είναι μία παροιμία που εμένα, όσο απαισιόδοξη και να ακούγεται, μου αρέσει...Όταν οι άνθρωποι κάνουν όνειρα , ο Θεός γελάει...Αντιφατικά τώρα θα μου πεις είναι όλα αυτά... Με εσένα μικρο μου πόνυ τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα... Δεν φοβάσαι απλά την αποτυχία, που στην τελική για όλους μας δεν είναι και το καλύτερο μας, αλλά έχεις πείσει τον εαυτό σου οτι δεν αξίζεις!!!! Δηλαδή ήμαρτον!!!! Το τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας, από ένα σημείο και μετά εξαρτάται απο μας και ΜΟΝΟ...Το τι ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ μάθει και τι ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ βάλει να πιστέυουμε ΟΙ ΑΛΛΟΙ για τον εαυτο μας έχει ημερομηνία λήξης και μάλιστα σύντομη. Κάτσε λοιπόν και γράψε ένα post για το πως πραγματικά θες να είσαι και το τι λάθη πιστευεις ΕΣΥ οτι κάνεις. Μετά βλέπουμε...
Φιλιά σε όλους!!!!
ώρες ώρες όταν γράφω έχω την εντύπωση οτι με καταλαβαίνω μόνο εγώ.... Ισχύει ρε παιδιά;;;;
Προς Μαρία από Ρόδο: όχι εντάξει κάτι πιάσαμε... μην αγχώνεσαι.
Προς iblog team: μήπως έχεις κανένα στο κοινωνικό σου περιβάλλον που σε κομπλάρει?
Άκου καλέ μου, όποιος και οτι και αν σου έβαλαν αυτές τις ιδέες στο μυαλό..κοίτα να τις συνηθίσεις!Είναι απλά τα πράγματα : Στην ζωη μας συμβαίνουν καλά και κακά πράγματα ΣΥΝΕΧΕΙΑ, να απολαμβάνεις οσο το δυνατόν περισσότερο τα καλά και να ξεπερνάς οσο το δυνατόν γρηγορότερα τα κακά! Και γω είμαι αγχώδης άτομο(τρώω νυχια κ.λ), αλλά όπως λέει και η μαμά μου : Να σκέφτεσαι θετικά! Αν έχεις προβλήματα(όπως όλοι), μην κλείνεις τα μάτια σαν να μην υπάρχουν..είναι εκεί! Μην αγχώνεσαι..δεν λύνονται με το άγχος! Μη λυπάσαι..Αυτά δεν σε λυπούνται! Αν λύνονται..λύσ'τα ! Αν οχι..συνηθισέ τα! ;)
Μεγάλη προσέλευση Τένιων Μακρών σε αυτό post! Έτσι. Σας ευχαριστώ.
Λαμπρούκε, πράγματι!
Netkerveros, περαστικά μας.
Loucretia, συμφωνώ απόλυτα. Είναι κατάλοιπα του Χριστιανισμού αυτά. Κατά τον οποίο η πραγματική και μη-αμαρτωλή ευτυχία βρίσκεται μόνο στο λιβάνι. Μηλόπιτα δεν άγγιξα. Μπορεί να βγαίνω μαζί σας αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμη να σας φτάσω στις αντοχές βρώσης.
Πιπεριά, έχεις δίκιο, πρέπει να ξεκολλήσω άμεσα.
Ιd, χρρρρρρρρρρρ.... φτου!
Plume, πάντα αισιόδοξος και ρομαντικός! (Δεν άγγιξα μηλόπιτα Λουκρητίας, το ξαναλέω.)
Marialena, έχεις να προτείνεις κάτι δραστικό; (π.χ. λοβοτομή or something.... :p)
Verbal, δεν πειράζει θα πάμε New Order. (Τσάμπα ξηλώσαμε τα μισά posters?)
Zero, για το πρόβλημα της βαρεμάρας θα σε παραπέμψω στην Κυρία Προκοπή.
Εvelina, wake me up before you go-go. :p
Μαρία από Ρόδο, αυτή η παροιμία περί Θεού και ονείρων είναι τουλάχιστον απάνθρωπη! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να σου στερούν τα όνειρα και μάλιστα με τέτοιο εκφοβιστικό τρόπο. A, και μην ανησυχείς, εγώ τουλάχιστον σε καταλαβαίνω. :)
Ζero (ξανα) πολλοί και πολλά με κομπλάρουν (και με μπλοκάρουν) αλλά δεν είναι της παρούσης.
Snowhite, ποιος μίλησε για προβλήματα; Ευτυχώς δεν έχω κανένα. Και δυστυχώς δεν μπορώ να χαρώ γι' αυτό.
Έχω κι εγώ κάτι αισιόδοξο:
"Η Ζωή είναι μια πόρνη βγαλμένη απ' τον παράδεισο" - κουβέντα που άκουσα σε ένα μπαρμπούτι.
Το έγραψε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι και νομίζω ότι αντικατοπτρίζει επακριβώς την ανθρώπινη δυστυχία απέναντι στην ομορφιά της ζωής.
Μη μασάς - όπως μου είχε πει μια καρδιολόγος σε μια κρίση άγχους μου "δεν πρόκειται να πεθάνεις κοριτσάκι μου, ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ"
Αποκύρηξε το χριστιανικό μοντέλο και πιάσε το αρχαιο-ελληνικό (ύβρις- τύσις - νέμεσις), κοινώς έκανες μαλακεία θα τη λουστείς, είσαι καλό παιδί οι "θεοί" θα σε ανταμείψουν (μη σου πω κι ο Άγιος Βασίλης...)
Βρίσκεσαι στη σωστή ηλικία και συνθήκες για να κάνεις ΜΕΓΑΛΕΣ αλλαγές παντού (εν προκειμένω στην προσωπικότητά σου) και έχεις κάνει ήδη ένα βήμα εντοπίζοντας το εν λόγω πρόβλημα, προχώρα λοιπόν ακόμα παραπέρα και διορθωσέ το...
Τέλοσπάντων, ξύπνα και πάρε χαμπάρι πως αν συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου έτσι, δεν θα είναι (συναισθηματικά) παρά μια ευθεία γραμμή χωρίς ups and downs και όλοι ξέρουν πως στυλιστικά οι ευθείες είναι πολύ πιο βαρετές από τις καμπύλες.
Για να μάθεις να απολαμβάνεις τις μεγάλες χαρές πρέπει πρώτα να μάθεις να απολαμβάνεις τις μεγάλες λύπες.-
Γκέγκε poodle?
Ναι σωστά..έπρεπε να επιμείνω σε αυτή την φράση μου :
"Στην ζωη μας συμβαίνουν καλά και κακά πράγματα ΣΥΝΕΧΕΙΑ, να απολαμβάνεις οσο το δυνατόν περισσότερο τα καλά"
Μη φοβάσαι, μη τρομάζεις..απολαυσέ τα! Κανείς δεν θα σου "πάρει" τα καλά..εκτός αν δεν τα αξίζεις (που αν δεν τα άξιζες, δεν θα ερχόντουσαν)!
http://ibloglive.blogspot.com/2006/04/blog.html
(στο τελος κηπος)
Αγαπητέ/Αγαπητή "Ξ"
Θα σας πρότεινα να χαλαρώσετε και να απολαύσετε την άποψη του eLawyer πάνω στο θέμα. :)
eLawyer: Spectacular rapid legal protection. (Click here)
Ego den tha se simvoulepso opos ekanan oi ypoloipi! Eksalou den ta grafeis ola auta gia na se symvoulepsoume aplos ekfrazeis tis skepseis sou! Ego tha sou po aplos na skefteis poli kala giati nomizeis oti den boreis na eisai eutixismenos! Mipos exeis kanei kati esi kai xalases oli auti tin eutixia? Skepsou kala, psakse mesa sto apisteuto mialo sou kai sigoura tha vreis tin lisi!
pg 1
kobe 11
john wall shoes
michael kors outlet online
off white jordan 1
cheap mlb jerseys
kate spade outlet
huarache shoes
golden goose starter
hermes belts