Η πτήση από τον χειμώνα προς στην άνοιξη διήρκεσε μόνο 2 ώρες και 50 λεπτά! Τελικά είναι αλήθεια ότι όταν σε κυνηγούν, τρέχεις γρηγορότερα.
Υ.Γ. Παρακαλείται η τρομοκρατική οργάνωση "Greenpeace" να συνεχίσει τον όποιο αγώνα της για το περιβάλλον σεβόμενη όμως τους ανθρώπους που θέλουν να ταξιδέψουν και να μην κλείνει αεροδιαδρόμους εμποδίζοντας τη λειτουργία ενός διεθνούς αεροδρομίου. Διαφορετικά ας αλλάξει το όνομά της σε "Greenwar" γιατί τέτοιου είδους ακτιβιστικές ενέργειες μόνο ειρήνη δε θυμίζουν. Bloody hippies...
248.
Published by the ibt on Wednesday, March 12, 2008 at 8:24 AM.
Τα πράγματα είναι άσχημα. Αλλά θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Θα πρέπει με κάποιο τρόπο να καταλάβω πως έφτασα ως εδώ. Αν έφταιξα εγώ, αν έφταιξε η Αγγλία ή όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να μάθω τι πήγε στραβά. Ο μόνος τρόπος για να βοηθηθώ είναι να ξαναρχίσω να σκέφτομαι. Χρειάζομαι επιτέλους να αποκτήσω ενδιαφέρον για κάτι.
Θες να ακούσεις τη συμβουλή μου; Να ονειρευτείς, να κυνηγήσεις το όνειρό σου και αν τα καταφέρεις, να το ζήσεις όσο πιο έντονα μπορείς. Έχε και κάπου ένα μικρό σημάδι που να σου θυμίζει πως στις δυσκολότερες στιγμές πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς. Αν νιώσεις πολύ άσχημα, φαντάσου τη ζωή σου χωρίς όνειρα και το πόσο ασήμαντη θα ήταν. Μην βάλεις κανέναν και τίποτα πάνω από τα όνειρά σου.
Θες να ακούσεις τη συμβουλή μου; Να ονειρευτείς, να κυνηγήσεις το όνειρό σου και αν τα καταφέρεις, να το ζήσεις όσο πιο έντονα μπορείς. Έχε και κάπου ένα μικρό σημάδι που να σου θυμίζει πως στις δυσκολότερες στιγμές πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς. Αν νιώσεις πολύ άσχημα, φαντάσου τη ζωή σου χωρίς όνειρα και το πόσο ασήμαντη θα ήταν. Μην βάλεις κανέναν και τίποτα πάνω από τα όνειρά σου.
247.
Published by the ibt on at 7:14 AM.
Τα πράγματα είναι άσχημα. Και δυστυχώς η σκέψη ότι θα μπορούσαν να είναι χειρότερα, δεν βοηθάει σημαντικά. Δεν ξέρω πια ποιον να κατηγορήσω για την κατάσταση αυτή: Τον εαυτό μου, την Αγγλία ή όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι πως βαρέθηκα να κατηγορώ, βαρέθηκα να ψάχνω τι φταίει, βαρέθηκα να σκέφτομαι και να προσπαθώ να παρηγορήσω τον εαυτό μου. Έχω βαρεθεί τα πάντα.
Θες να ακούσεις τη συμβουλή μου; Να ονειρευτείς, να κυνηγήσεις το όνειρό σου και αν τα καταφέρεις, να το ζήσεις όσο πιο έντονα μπορείς. Βάλε όμως και κάπου ένα μικρό σημάδι που να σου θυμίζει πως η προσπάθειά σου ή ακόμα και το όνειρο το ίδιο μπορούν να σε καταστρέψουν. Αν νιώσεις κάτι τέτοιο, ξύπνα και τρέξε μακριά. Μην βάλεις κανέναν και τίποτα πάνω από τη ζωή σου.
Θες να ακούσεις τη συμβουλή μου; Να ονειρευτείς, να κυνηγήσεις το όνειρό σου και αν τα καταφέρεις, να το ζήσεις όσο πιο έντονα μπορείς. Βάλε όμως και κάπου ένα μικρό σημάδι που να σου θυμίζει πως η προσπάθειά σου ή ακόμα και το όνειρο το ίδιο μπορούν να σε καταστρέψουν. Αν νιώσεις κάτι τέτοιο, ξύπνα και τρέξε μακριά. Μην βάλεις κανέναν και τίποτα πάνω από τη ζωή σου.
It's funny because it's true.
Οι διαφημίσεις είναι σαν τα ανέκδοτα: Όταν κάποιος λέει ένα την κατάλληλη στιγμή και σε συγκεκριμένο context, τότε είναι πράγματι αστείο. Αν όμως στη συνέχεια ειπωθεί και το άλλο με τον Τοτό ή εκείνο με τον Κινέζο (το ξέρετε;) και το ανέκδοτο γίνει αυτοσκοπός, το IQ του πλανήτη πέφτει αντιστρόφως ανάλογα με τη θερμοκρασία του. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο δεν μπορώ να βλέπω και να ψάχνω διαφημίσεις στο YouTube αν και η "δουλειά" μου το απαιτεί καθημερινά. Γι αυτό και στο μάθημα πλέον πλήττω θανάσιμα και μετράω κοκαλάκια στα μαλλιά των μπροστινών αντί να βλέπω ταινίες 30 δευτερολέπτων για αλκοολούχα ποτά (γιατί -κατά τους συμφοιτητές μου- μόνο το αλκοόλ εδώ θεωρείται exciting προϊόν για να διαφημίσεις.)
Σήμερα όμως έλαβα αυτή τη διαφήμιση με email από την TXT. Την είδα και γέλασα δυνατά και την ξαναείδα. Την ξαναείδα χωρίς να σκέφτομαι tone of voice, target audience, budgets. Και τότε κατάλαβα πως η διαφήμιση είναι σαν τα Αγγλικά λεωφορεία: Πολύ όμορφα, αρκεί να μην είσαι μέσα.
Μπράβο στην Upset για την ιδέα, μπράβο στην εταιρία παραγωγής (που δεν ξέρω ποια είναι) και μπράβο στην Aegean που την περιμέναμε καιρό τώρα.
Προσωπικά βέβαια, δεν μπορώ να προσεγγίσω το αεροδρόμιο Stansted γιατί ως κάτοικος Surrey δε μου επιτρέπεται να πατάω σε counties όπως το Essex... Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που πατά το χώμα που γέννησε τον κύριο Darcy και τη Lara Croft, να σηκωθεί να πάει στη γενέτειρα της Victoria Beckham. Ή ζούμε ταξικά ή δε ζούμε.
Σήμερα όμως έλαβα αυτή τη διαφήμιση με email από την TXT. Την είδα και γέλασα δυνατά και την ξαναείδα. Την ξαναείδα χωρίς να σκέφτομαι tone of voice, target audience, budgets. Και τότε κατάλαβα πως η διαφήμιση είναι σαν τα Αγγλικά λεωφορεία: Πολύ όμορφα, αρκεί να μην είσαι μέσα.
Μπράβο στην Upset για την ιδέα, μπράβο στην εταιρία παραγωγής (που δεν ξέρω ποια είναι) και μπράβο στην Aegean που την περιμέναμε καιρό τώρα.
Προσωπικά βέβαια, δεν μπορώ να προσεγγίσω το αεροδρόμιο Stansted γιατί ως κάτοικος Surrey δε μου επιτρέπεται να πατάω σε counties όπως το Essex... Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που πατά το χώμα που γέννησε τον κύριο Darcy και τη Lara Croft, να σηκωθεί να πάει στη γενέτειρα της Victoria Beckham. Ή ζούμε ταξικά ή δε ζούμε.
