Δεν κατάλαβα πως τα άντεξα όλα αυτά. ✔
Δεν ξέρω καν τι ώρα και τι μέρα είναι. ✔
Τώρα ζω σε ένα στάβλο. ✔
Έχω ένα blog παρατημένο. ✔
Έχω να κάνω μπουγάδες, μαγειρέματα, ξεσκονίσματα. ✔
Έχω να γράψω Πτυχιακή για τις 16/01/09 ✔
Έχω D&AD Awards 2009, επίσης για τις 16/01 ✔
Πρέπει να κάνω Χριστουγεννιάτικες διακοπές στην Αθήνα. ✔
Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει στο επόμενο (και τελευταίο) semester. ✓

Το γάλα σε αυτή τη χώρα είναι ένα αδιάσπαστο κομμάτι μιας συγκατοίκησης. Μπορεί να συνδέει τους συγκατοίκους όντας κοινόχρηστο, μπορεί να είναι αυτό που θέτει τα όρια μεταξύ τους, μοιρασμένο σε αμέτρητα μπουκάλια στο ψυγείο ή αυτό που φέρνει ρίξεις σε περίπτωση που κάποιος αρχίζει να το κλέβει. Όπως και να χει, κάθε φοιτητής που σπούδασε σε αυτή τη χώρα έχει σίγουρα να πει μια ιστορία για το γάλα. Αυτή είναι η δική μου...

Τρία χρόνια τώρα στην Αγγλία, σε εστίες και σε σπίτια, δεν είχα πέσει ποτέ θύμα κλεφτογαλατά. Φυσικά και μου έχουν κλέψει τρόφιμα κατά καιρούς αλλά αυτό δεν θεωρείται επιλήψιμο στους άτυπους κανόνες μιας συγκατοίκησης, αφού όλοι λίγο πολύ έχουμε έρθει στην ανάγκη να "δανειστούμε" λίγο γάλα ή ένα αυγό από κάποιον συγκάτοικο. Συστηματική κλεψιά δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι προσφάτως που άρχισα να παρατηρώ ότι το γάλα μου εξατμίζεται μέσα σε δύο μέρες. Αρχικά δεν έδωσα σημασία (για το λόγο που εξήγησα παραπάνω) και συνέχιζα να αγοράζω κανονικά δίλιτρα μπουκάλια. Στη συνέχεια όμως ο κλεφτογαλατάς μου άρχισε να είναι τόσο θρασύς που έπινε ακόμα και το τελευταίο ποτήρι γάλα αναγκάζοντάς με να τρώω νερό για πρωινό!

Το γεγονός αυτό άρχισε να με εξοργίζει και άρχισα να σκέφτομαι τρόπους δράσης και πάταξης της γαλακτοκλοπης. Αποφάσισα πως πάνω στο επόμενο μπουκάλι γάλα θα γράψω με μαρκαδόρο "I will cut your nuts and make you eat them", δηλαδή το ελληνοπρεπέστατο "θα σου κόψω τα @@ και θα σε βάλω να τα φας", χωρίς περαιτέρω αιτιολογία. Μόνο και μόνο για να δείξω στον κλέφτη μου ότι γνωρίζω και ότι δε θα ανεχτώ την κατάσταση για πολύ ακόμα. Την τελευταία στιγμή όμως αποφάσισα να μην το κάνω, αφενός για να μην πυροδοτήσω διαμάχες εντός τους σπιτιού και αφετέρου για να μη μου φτύσει ο κλεφτογαλατάς το γάλα. Έτσι έβαλα το μπουκάλι στο ψυγείο σφραγισμένο, με την πεποίθηση πως κανείς δε θα μου το πείραζε μέχρι να το ανοίξω.

Το ίδιο βράδυ άρχισα να σκέφτομαι ποιος από τους συγκατοίκους θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο προφίλ του κλεφτογαλατά. Και δυστυχώς το μυαλό μου πήγε πρώτα στους δύο καινούριους, τον Νορβηγό (ντάγκα ντούγκα) και τον Κοσοβάρο. Ο Νορβηγός όμως εκείνες τις μέρες δεν ήταν στο σπίτι οπότε βάσει της επαγωγικής μεθόδου "μάντεψε ποιος" ο κλεφτογαλατάς μου ήταν πιθανότατα ο Κοσοβάρος.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα πεινασμένος και κατέβηκα στην κουζίνα για να γεμίσω το μπωλ μου με γάλα και δημιτριακά. Εκεί, βρήκα τη Ρουλάρα με μαλλί ανεμοδαρμένο να κάθεται πάνω στο πλυντήριο και να τρώει σαν γουρούνι ένα μπολ corn flakes, παράγοντας μια μεγάλη γκάμα ήχων. Τον καλημέρισα και άνοιξα το ντουλάπι μου. Πήρα ένα μπολ, το ακούμπησα στον πάγκο και αμέσως άνοιξα το ψυγείο. Έβγαλα το μπουκάλι με το γάλα, ξεβίδωσα το καπάκι και με τρόμο (και μουσικό θέμα θρίλερ στο background) είδα πως ο κλεφτογαλατάς είχε ανοίξει το σφραγισμένο με αλουμινόχαρτο γάλα μου και είχε πιει! Κοίταξα το μπουκάλι και αμέσως τη Ρούλα ο οποίος τύλιξε δήθεν αδιάφορα το δάχτυλο στη ντεκαπάζ του. Ξανάνοιξα το ψυγείο και είδα πως δεν υπήρχε άλλο μπουκάλι γάλα. Γύρισα πάλι προς τη Ρούλα η οποία είχε χώσει τώρα όλη τη ντεκαπαζ στο μπολ και δεν σήκωνε βλέμμα. Τότε σιγουρεύτηκα πως ο κλεφτογαλατάς μου έτρωγε δημητριακά με το γάλα μου ακριβώς μπροστά μου. Δεν μίλησα, έβαλα να πιω λίγο γάλα και συνέχισα να κοιτάω τη Ρούλα. Όταν τον έφερα σε πολύ δύσκολη θέση, μούγκρισε μπουκωμένος και με το χέρι του έκανε νόημα πως θυμήθηκε κάτι. Πήγε στο δωμάτιό του και επέστρεψε μια μπλούζα του Πανεπιστημίου που του είχα ζητήσει να μου βρει. Μου την έδωσε με στυλ "δεν χρειάζεται να μου πεις ευχαριστώ" και συνέχισε να τρώει.

Αυτή είναι η Ρούλα. Full of shit, γλύφτης, κλέφτης και ψεύτης. Η μεγαλύτερή του κατάντια όμως δεν είναι ότι τρώει συστηματικά από τα πράγματα των άλλων. Αλλά το ότι δεν έχει το θάρρος να πει "εγώ σου πήρα το γάλα γιατί δεν είχα, συγνώμη". Αντ' αυτού πήγε να μου κάνει και τον ήρωα με το μπλουζάκι που πήρε τζάμπα από το Πανεπιστήμιο.

Δεν ξέρω ακόμα πως να χειριστώ το θέμα. Ο αδελφός μου μου πρότεινε ως λύση να αγοράσω γάλα μαγνησίας και να το βάλω στο μπουκάλι. Καλό αν και παρατραβηγμένο. Έχει κανείς να μου προτείνει τίποτα άλλο πριν φτάσω σε αυτό το σημείο;

P.S. Το γάλα που μου κλέβει η Ρούλα λέγεται Cravendale, είναι πολύ νόστιμο και έχει καταπλητικές διαφημίσεις, δια χειρός Wieden+Kennedy London. (Θέλει και Cravendale η μούρη του...)